Chapter 19

DEBORAH’S POV

“Hai già pianto prima. Per favore resta,” You’ve been crying for awhile now. Please, stop already.

Dahan-dahan ay inangat ko ang aking ulo sa kung sinong naglapag ng panyo sa aking mesa kasabay ng pagtigil ko sa aking pagsusulat.

Habang pinupunasan ko ang aking pisngi gamit ang aking kamay ay nakita ko ang isang lalaking may katangkaran, maputi at nakasuot ng isang asul na modernong barong tagalog.

Nang titigan ko siya’y bigla siyang napakamot sa kaniyang ulo.

“Oh, what I mean is, you’ve been crying since you came here. I just want to offer you my handkerchief,” aniya saka muling inabot sa akin iyong panyo na kinuha ko rin naman.

“T-thank you,” sambit ko.

“I’m Bavi Rossi, Engineering Department’s President,” pagpapakilala niya sa akin.

“Oh, um...” nasabi ko na lamang matapos kong punasan ng kaniyang panyo ang aking magkabilang pisngi.

Agad ko ring napansin na baka isa siya sa facilitator ng category na sinalihan ko kaya agad akong bumalik sa aking pagsusulat.

Hindi ko na