KABANATA 3: Kasinungalingan at Pagtataksil

DUMAPO ANG TINGIN ni Ariah sa babaeng nakaupo sa tapat ng kapatid. Nakasuot ito ng mahabang palda na humahalik sa sahig, at pinaresan ng blusang puti. Mayroon ding nakataling puting laso sa kaniyang buhok. Kung titignan, kaaya-aya para sa batang babae ang hitsura nito.

“H-Hello po ate Aya. Mabuti po at nakarating na po kayo, magpapaalam lang po ako na mauuna na dahil may ganap din po sa bahay…” Mahinhin na banggit nito at yumukod.

“Nako gaanon ba, Sophie? Sayang at kakarating ko lang, mukha pa namang nag e-enjoy itong kapatid ko na nandito ka.”

“Ate!” Namumula ang mga tenga ng kapatid na si Axel dahil sa tinuran ng kaniyang ate Ariah.

“A-ano po kasi, may selebrasyon din po sa bahay, kaya hinahanap din po ako.”

“Biro lamang, osiya mag-ingat ka ha? Text ka kung nakauwi na.” Payo ni Ariah.

Nagpaalam na si Sophie kay Axel at hinatid ito sa pinto ni Ariah.

Nang masigurong wala na si Sophie, inasar muli ni Ariah ang kapatid.

“Ikaw huh? Napapadalas ang pagbisita ni Sophie dito.”

“Ate ang OA mo, concern lang ang tao…saka magkaibigan kami kaya normal lang ito.” Pangangatwiran ni Axel.

“Kaibigan? Sus maniwala!”

“Ate naman!”

Natawa si Ariah sa ikinilos ng kapatid, maya-maya pa ay nagsalita muli.

“Nga pala! May magandang balita ako.”

“Talaga? Ano iyon ate?”

“Tanda mo iyong librong sinulat ko nakaraang buwan?”

“Alin doon? Ano meron?”

“Pumatok online! Laki ng kita ko, umabot ng tatlong daang libo!”

GULAT ang rumehistro sa mukha ni Axel ng malaman ang balita mula sa kapatid. Nitong mga nakaraang araw ay labis ang pag-aalala niya dahil hindi nya alam saan kukuha ang kaniyang ate ng napaka laking halaga para sa kaniyang nalalapit na operasyon. Kaya naman labis ang pasasalamat niya na masipag ito at nagkaroon ng salapi para sa pagpapagamot.

Kung tutuusin ayaw na sana ni Axel na dumaan pa sa maprosesong pagpapagamot dahil labis na ang hiya na nararamdaman niya sa kaniyang ate na doble kayod ang ginagawa sa araw-araw. Ngayon ay kahit papaano’y lumuwag ang pakiramdam dahil sa biyayang natanggap. Lihim siyang nagpasalamat sa Maykapal.

Nagpaalam si Ariah sa kapatid na magbabayad lamang ng bills at may aasikasuhin. Nang matapos makapagbayad, hindi maalis ang ngiti sa mukha nito, lumilitaw tuloy ang biloy nito sa kaliwang pisngi.

Napawi rin agad ito ng maalalang nagsinungaling siya sa kapatid. Sa katunayan hindi pa niya nilalabas ang librong sinulat. Kaya lamang siya nakapagbayad ay dahil pumayag siya sa kasunduang magpakasal sa isang estranghero na tanging pangalan lamang nito ang kaniyang nalalaman.

Nang palabas na ng ospital, saktong nakasalubong ni Ariah ang dating nobyong si Grey at ang ina nitong matapobreng si Deborah. Pagkunwari ni Ariah ay naroon sa ospital ang mag-ina dahil dito na nagtatrabaho bilang nurse si Grey.

“Oh? Napakaliit talaga ng mundo. Dito pala na-admit si Axel?” banggit ni Deborah nang magkasalubong sila.

Tipid na ngumiti lamang si Ariah at akmang aalis nang magsalita muli si Deborah.

“Kawawang mga bata nga naman, palibhasa’y walang mga magulang saan kaya kayo pupulutin niyan? Mahal ang mga gamot ha. Balita ko grabe pa ang sakit ng kapatid mo.”

Nagpantig ang tenga ng dalaga dahil sa narinig.

“Mawalang galang na ho, hindi pa naman po kami naghihikahos. Kahit walang magulang ay kinakaya naman po, Aleng Deborah," saad ni Ariah at saka nagpatuloy muli.

"Pinalaki ho kasi kaming maparaan at determinado sa buhay, mabuti ho kasi ang aming mga magulang noong nabubuhay pa, hindi gaya ng ibang pamilya na walang ibang ginawa kundi gawing chismis ang buhay ng iba, at lokohin ang seaman na asawa,” mayroong mapang-asar na ngiti sa labi ni Ariah.

Matagal niya nang gustong sagutin ang matanda, subalit hindi niya lang magawa noon sapagkat ina siya ng kaniyang kasintahan ano mang hindi magandang salita ang bitiwan nito.

“Aba bastos! Sumasagot ka ha?!” halos umusok na ang ilong ng matanda, pinigilan siya ng anak na si Grey nang akmang aabante ito upang sugurin si Ariah.

“Napapaisip lang po ako, gaano po kaboring ang buhay niyo para paki-alamanan ang buhay ng iba?”

“Aya! Grabe ka na magsalita, mas matanda pa rin sayo si mama, respeto naman.”

“Respeto, Grey? Tanong mo muna kung ginawa niya sa akin ‘yan sa loob ng tatlong taon nating pagsasama. Sabagay, kung ano ang puno iyon din ang bunga."

Halos umusok na ang ilong ng mag-ina.

"Nga pala, kumusta ang panloloko kasama ng kabit mo?” Tanong ni Ariah, nakataas ang kanang kilay nito.

NOONG NAKARAANG buwan ay napag-alaman ni Ariah ang panlolokong ginawa ng dating nobyo na si Grey sa kaniya. Si Grey Lopez ay kaniyang kababata na matagal niya ring minahal. Subalit nadurog ang kaniyang puso nang masaksihan mismo ang pagtataksil nito isang araw nang dadalawin sana niya ito sa pinagtatrabahuang ospital.

Kaniyang naabutan ang harutan ni Grey at ng babaeng hindi niya nakikilala sa parking lot ng ospital ala-sais ng gabi. Halos manghina si Ariah sa natagpuan, dahil iyon din ang araw na nalaman niyang may malubhang karamdaman ang kapatid.

Kasabay ng pagbuhos ng ulan ay pagbuhos ng sakit na nararamdaman ni Ariah. Tila nakikisama ang panahon sa kaniyang pagdadalamhati.

Nabalik si Ariah sa kasalukuyan nang magsalita si Grey.

“Ariah, kung ano man ang nakita mo, hindi totoo iyon. Ilang ulit ko bang kailangan ipaliwanag sayo na lasing lang si Stacy no’n?”

“Pakiusap lang Grey, huwag mo akong gawing tanga. Ni lasing siya o hindi, hindi iyon ang usapan. Ginantihan mo ang halik niya! Hindi ako bulag, lalo hindi sa taong gaya mo!"