NANG MAGISING SI MIKE ay gusto na niya kaagad na lumabas ng ospital lalo pa at wala namang siyang sugat sa ibang bahagi ng katawan niya bukod sa kamay niya. Isa naman siyang doktor kaya alam niya ang ginagawa niya, ngunit bigla na lamang siyang sinumpong sakit niya sa ulo kung saan ay natakot ang mga doktor. Ang sabi ng mga doktor ay isa daw iyong stress reaction na dulot ng concussion kaya kailangan daw muna nitong manatili ng isang araw sa ospital para ma-obserbahan.Handa naman si Serene na samahan na muna ito ngunit tumanggi si Mike. pinilit siya nitong umuwi para makapagpahinga siya, tutal naman daw ay may mga nurse doon na halos oras-oras an nag-iikot. Hindi na siya nakipagtalo pa at sumunod na lamang at umuwi. Sa katunayan ay pagod din ang katawan niya maging ang isip niya.KINABUKASAN, ang mga viral post sa social media ay tuluyan nang nabura kung saan ay wala na ni isa ang naiwan na naka-post. Dahil doon kahit papano ay nakahinga ng maluwag si Serene. Maaga siyang bumangon up
PAGDATING NI SERENE SA KUMPANYA nila Pierce ay napatingala siya sa matayog na building. Iyon ang unang beses na nagpunta siya doon at hindi niya tuloy maiwasan na mainliit nang mga oras na iyon. Humugot muna siya ng malalim na hininga bago pumasok sa loob.Pagdating niya pa lamang sa front desk ay agad na siyang tinanong ng clerk. “Hello Miss, sinong hinahanap ninyo?”“Ah, hinahanap ko si Pier— si Mr. Smith.” bawi niya sa sinabi niya.Agad naman na napataas ang kilay ng babae habang nakatingin sa kaniya. “Miss may appointment ka ba?”Natigilan si Serene pagkarinig niya sa sinabi nito. “Wala, pero pwede ba na pumunta pa rin ako?” tanong niya.“Pasensya ka na Miss pero hindi po pwede kung wala kayong appointment.” pagtanggi nito.“Look who’s here…” sabi ng isang tinig mula sa likod niya. Nang lingunin niya ito ay nakita niya si Beatrice na nakasuot ng kulay pulang dress at sa kamay nito ay may dalang mamahaling bag. Nang makita ng clerk si Beatrice ay agad na nagyuko ito ng ulo.“Magand
HABANG NAGLALAKAD PALABAS ng building si Serene ay parang lumulutang ang isip niya. Ang mainit na sikat ng araw ay tumama sa kanyang katawan ngunit wala siyang pakialam, idagdag pa na wala naman siyang maramdamang init dahil rito. Kumikirot ang puso niya ng mga oras na iyon at nag-iinit ang sulok ng kanyang mga mata. Napakagat-labi siya. Hindi niya napigilan ang mga luha niyang nagbabadya at nahulog mula sa kanyang mga mata. Bakit ba kailangan na paulit-ulit siyang mahirapan? Bakit parang napakalupit naman masyado yata ng tadhana sa kanya? Pagod na pagod na siya. Pagod na pagod na. Palagi na lamang siyang may pasanin. Halos wala na itong lubay sa kaniya.Samantala, habang nakayuko siya na naglalakad ay bigla na lamang may nagpayong sa kaniya. “Miss Serene?” Nang iangat niya ang kanyang ulo ay nakita niya ang gulat na si Liam. mabilis naman na pinunasan ni Serene ang mga luha sa kanyang pisngi. “May problema po ba?” kaagad na tanong nito sa kaniya.Mabilis siyang umiling. “Gusto niyo
NAPALUNOK SI LIAM BAGO NIYA MULING ibinuka ang kanyang bibig. “Ang sabi pa ay ginamit daw ni Miss Beatrice ang kanyang katayuan upang ma-expel si Miss Serene sa unibersidad at sa tingin ko ay iyon ang dahilan kung bakit siya nagpunta rito ngayon.” tuloy-tuloy na sabi niya.Halos naman sumakit ang ulo ni Pierce ng mga oras na iyon sa kanyang mga narinig na sinabi ni Liam. napahilot siya sa kanyang sentido ng wala sa oras. “Nasaan na si Serene? Paakyatin mo siya rito ngayon din.” utos niya.Agad naman na natigilan si Lima. “pero, wala na po si Miss Serene. Nakaalis na siya.” nag-aalangang sabi niya rito.“Ano?” bulalas ni Pierce na nanlalaki ang mga mata. Napakuyom din ang kanyang mga kamay. “Kailan pa siya umalis?”“Kaaalis lang niya sir.” agad naman na sagot ni Liam rito.Binigyan siya ni Pierce ng isang malamig na tingin. “Bakit hindi mo sinabi sa kaniya na puntahan ako? Hindi mo man lang ba siya pinilit?” nagtatagis ang mga bagang ni Pierce na tanong dahil sa inis.“Pinilit ko siya
MAS LALO PANG NAGDILIM ANG MUKHA ni Pierce ng mga oras na iyon at ang kanyang galit ay talagang umabot na sa sukdulan. “Gusto kong bukas na bukas ay humingi ka ng paumanhin sa kaniya at aminin na ikaw ang may pakana ng lahat ng iyon at pagkatapos ay mag-impake ka ng mga damit mo at pumunta sa France.” mariin na sabi ni Pierce.Namutla ang mukha ni Beatrice at napuno ng matinding hinanakit ang kanyang mga mata. “Hindi ba at wala naman na ang mga post? Bakit kailangan pa na humingi ako ng paumanhin sa kaniya online? At talaga bang ipapaamin mo sa akin na ako ang may gawa nun? Paano na lang ang mga sasabihin ng ibang tao?” hindi makapaniwalang tanong niya sa kanyang pinsan.“Ikaw ang may gawa niyan hindi ba? Bakit hindi mo naisip yan nung bago mo gawin ang mga bagay na iyon?” malamig ang mga mata ni Pierce na nakapukol sa kaniya.“Pero Couz, kung mapapahiya ako, mapapahiya din ang pamilya natin…” pakiusap pa ni Beatrice rito.“Kapag hindi mo sinunod ang inuutos ko sayo, baka itakwil na k
NANG MAKITA NI PIERCE ANG maputlang mukha ng dalaga ay halos kahit papano ay nakahinga siya ng maluwag lalo nang makita niya na humihinga pa naman ito kahit na papano. Akala niya ay kung ano na ang nangyari rito, pumasok pa sa isip niya na baka nagpakamatay na ito.Dahan-dahan namang iminulat ni Serene ang inaantok pa niyang mga mata. Nakita niya si Pierce na nakatayo sa harap niya na may madilim na mga mata. “Anong ginagawa mo ha? Hindi ka ba marunong sumagot ng tawag?” mabangis na tanong nito sa kaniya.Halos hindi na alam ni Pierce ang gagawin niya sa labis na pag-aalala tapos nandito lang pala ito sa loob ng silid nito at nagkukulong. Sino namang hindi magagalit hindi ba?Nang mga oras naman na iyon ay nagulat si Serene at hindi makapagsalita kaagad hanggang sa unti-unting nag-sink in sa utak niya. Mahigpit na hawak ni Pierce ang kanyang mga kamay kung saan ay dali-dali niya itong binawa na tila ba napapaso. Nagdilim ang kanyang mga mata. “Paano ka nakapasok dito?”Napakuyom ang m
BILANG NAPATITIG SI PIERCE sa mga mata nito at kitang-kita niya na puno iyon ng pagkatakot. Sa totoo lang ay buong-buo na ang isip niya sa kanyang gagawin sana rito ngunit bigla na lamang siyang napatigil nang makita niya ang itsura nito. Ang mga basa nitong mga mata na nakatingin sa kaniya ay biglang nagpalambot sa galit na nararamdaman niya. Ilang segundo siyang natigilan at pagkatapos ay biglang napatagis ng kanyang mga bagang at nagmura ng paulit-ulit sa isip niya.Hindi siya makapagsalita sa labis na pagtataka. Ano bang nangyayari sa kaniya? Hindi siya komportable na makita itong ganuon. Dahil rito ay mabilis siyang umalis sa ibabaw nito at galit na pumasok sa ng banyo.Samantala, natigilan naman si Serene nang umalis ito sa ibabaw niya at kasunod nito ay narinig niya ang lagaslas ng tubig mula sa banyo. Hindi siya lubos makapaniwala na tumigil ito sa kanyang ginagawa. Halatang-halata naman na sobrang nabalot na ng pagnanasa ang buong katawan nito pero…Hindi niya lubos maisip ku
PULANG-PULA ANG KANYANG mukha na nakatalikod rito. “Magbihis ka muna…” sabi niya rito dahil paano nga naman sila mag-uusap nito kung hindi pa ito nakakabihis ng mga oras na iyon.“Ayokong isuot na ang mga hinubad kong damit.” mabilis na sagot niyo sa kaniya.“E anong gagawin ko? Paano tayo makakapag-usap niyan ng maayos?” balik niya rin namang tanong rito nang hindi niya ito nililingon.“Kapag ba itinapis ko itong tuwalya sa beywang ko ay okay na?” inis na sabi nito at pagkatapos ay katulad nga ng sinabi nito ay itinapis nga nito iyon. Binigyan siya ng malamig na sulyap rito. “Bakit ka nandito at paano ka nakapasok?” tanong ni Serene kaagad nang lingunin niya ito. Sa mukha lang nito siya tumingin at hindi nangahas na tumingi sa katawan nito.Umingos ito at nanlamig ang mga mata. “Ilang beses na akong nag-doorbell ngunit walang sumasagot. Akala ko ay nagpakamatay ka na rito sa loob.” prangkang sabi nito sa kaniya.Hindi naman siya nakasagot sa sinabi nito hanggang sa bigla na lamang s