Chapter 113.5

NANG MAKITA NI PIERCE ANG maputlang mukha ng dalaga ay halos kahit papano ay nakahinga siya ng maluwag lalo nang makita niya na humihinga pa naman ito kahit na papano. Akala niya ay kung ano na ang nangyari rito, pumasok pa sa isip niya na baka nagpakamatay na ito.

Dahan-dahan namang iminulat ni Serene ang inaantok pa niyang mga mata. Nakita niya si Pierce na nakatayo sa harap niya na may madilim na mga mata. “Anong ginagawa mo ha? Hindi ka ba marunong sumagot ng tawag?” mabangis na tanong nito sa kaniya.

Halos hindi na alam ni Pierce ang gagawin niya sa labis na pag-aalala tapos nandito lang pala ito sa loob ng silid nito at nagkukulong. Sino namang hindi magagalit hindi ba?

Nang mga oras naman na iyon ay nagulat si Serene at hindi makapagsalita kaagad hanggang sa unti-unting nag-sink in sa utak niya. Mahigpit na hawak ni Pierce ang kanyang mga kamay kung saan ay dali-dali niya itong binawa na tila ba napapaso. Nagdilim ang kanyang mga mata. “Paano ka nakapasok dito?”

Napakuyom ang m