“Hi-hindi… hindi ganun…” nauutal naman na sagot ni Serene rito. Isa pa ay takot na takot siya itsura nito ng mga oras na iyon dahil kitang-kita niya ang galit sa mga mata nito.“Ga-gabi na…” sabi niya rito.“Sa malamang.” sabi nito sa kaniya. Ilang sandali pa ay mas hinigpitan pa nito ang pagdiin sa kaniya na halos hindi na siya makahinga pa. Ang kanyang mukha ay putlang-putla ng mga oras na iyon dahil sa sakit at takot na nararamdaman niya. Pilit niyang niyakap ang kanyang sarili at nag-umpisang umiyak. “Huwag… huwag… masakit…” sabi niya rito na puno ng pagmamakaawa.“Masakit?” malamig na tanong ni Pierce sa kanya. “Hindi ito ang unang pagkakataon na may mangyayari sa atin kaya bakit natatakot ka ha?” tanong nito sa kaniya.Ilang sandali pa ay muli na namang tumunog ang kanyang cellphone at dahil doon ay mas lalo pa siyang nagpumiglas mula sa ilalim nito. “Umalis ka sa ibabaw ko!” nahihirapang sabi niya rito at pilit na itinutulak ito ngunit sadyang napakalakas nito. Tumulo na rin an
Kinabukasan, nang magising si Serene ay agad siyang napabangon. Nakita niya ang kanyang cellphone sa tabi ng kama kung saan ay dali-dali niya iyong dinampot at tiningnan. Nakita niya na alas sais y medya pa lang pala ng umaga. Akmang gagalaw na sana siya nang maramdaman niya ang sakit ng katawan niya na para bang binugbug ito at doon niya lang naalala kung ano ang mga ginawa niya kagabi. Sa isang iglap ay tila ba sinindihan ang kanyang mukha maging ang buo niyang katawan dahil hindi niya akalain na magagawa niya ang mga bagay na iyon.Sa sobrang pagod niya kagabi ay halos makatulog na siya habang umuulos pa ito sa ibabaw niya kaya wala siyang ideya kung anong oras ito natapos. Nakatulugan niya ito. Dahan-dahan siya umupo at nakita niya na malinis ang kanyang katawan, dahil doon ay bigla siyang natigila at halos hindi makapaniwala. Hindi kaya nilinis siya ni Pierce kagabi nang makatulog siya?Luminga-linga siya sa paligid at hindi niya ito nakita. Nilingon niya rin ang tabi niya at wal
Napakagat labi si Serene at pagkatapos ay nagsalita. “Okay sige. Isang daang beses pero kailangan mong magbayad ng isahan.” sabi niya rito.“Okay, walang problema.” pagsang-ayon naman nito sa kaniya bigla kung saan ay saglit siyang natigilan dahil kung kanina ay halos kutyain siya nito pero ngayon ay pumayag na rin ito sa wakas. Ilang sandali pa ay bigla na lamang itong may inaabot na papel sa kaniya.“Pirmahan mo ito.” sabi nito sa kaniya. Naguguluhan naman niyang inabot iyon at pagkatapos ay pinasadahan niya iyon ng tingin at syempre ay binasa na rin niya kung ano ang nakapaloob sa papel na iyon at bakit nito iyon pinapipiprmahan sa kaniya.Nang mabasa niya iyon ay isa pala iyong kasunduan kung saan ay kailangan niyang ilihim ang tungkol sa relasyon nilang iyon at hindi siya nito pinapapayagang makipagtalik sa ibang lalaki kahit na siya ay may regla. Iyon ang nakalagay doon. Hindi siya makapaniwalang napatingin rito. Aabot pa pala sila sa punto na may pipirmahan pa silang kasunduan.
Agad na namula ang mukha ni Serene na para bang hinog na kamatis. Gusto na lang niyang lamunin ng lupa ng mga oras na iyon. “Kagabi, nakatatlong beses lang ako.” sabi nito sa kaniya.“Ah…” sabi niya na hiyang-hiya mula ulo hanggang paa. Hindi niya alam kung bakit nito inumpisahang pag-usapan ang mga bagay na iyon. “Yung pera…” sabi niya at ipinaalala iyon dahil baka makalimutan pa nito, isa pa ay para na rin maiba na ang usapan nila.Ngunit pagkatapos lang niyang magsalita ay bigla na lamang niyang nakita ang titig nito at kasunod nito ay bigla na lamang nitong kinakalas ang sintron nito. Nanlalaki ang mga mata niyang napatayo at napaatras nang makita niya ang ginagawa nito. “A-anong binabalak mo?” halos nauutal na tanong niya rito.“Hindi pa sapat ang mga ginawa natin kagabi.” mabilis na sagot ni Pierce at pagkatapos ay nagtaas baba ang kanyang adam’s apple at mas lalo pang gumapang ang init sa katawan niya. “Now make up for it.” sabi niya pa at pagkatapos ay humakbang palapit rito.
Pagdating niya sa baba ay agad siyang nilapitan ng assistant ni Pierce na si Liam. “Ms. Serene, hiniling sa akin ni Sir na ihatid ko raw po kayo.” sabi nito sa kaniya kung saan ay bahagya siyang natigilan. Agad niyang tiningnan ang kanyang cellphone kung anong oras na at medyo nakahinga siya ng maluwag dahil hindi na niya kailangan pang sumakay ng bus. Tutal naman ay nasa harap na niya ito at inutusan ito ni Pierce ay hindi na niya iyon palalampasin pa. Tumingin siya rito.“Pwede bang dalhin mo ako sa Bureau of Civil Affair?” tanong niya rito. Agad naman itong tumango sa kaniya. Inabot sila halos doon ng kulang isang oras at pagkatapos niya doon ay hiniling niya rito na samahan siya sa nursing home kung nasaan ang kanyang ina.Nagmamadali siyang pumasok sa loob dahil baka mamaya ay wala na doon ang kanyang ina ngunit kahit na anong ginawa niyang pagmamadali ay malapit-lapit pa rin siyang mahuli. Agad niyang nakita ang knaiyang ama sa cashier kung saan ay nagre-request na ito ng refun
“Sa tingin mo ba talaga ay papayag ako ha?” tanong nito sa kaniya at agad na nagbago ang ekspresyon at naging mabangis ito. Itinaas nito ang kamay at pagkatapos ay akmang sasampalin na sana siya nang bigla na lamang itong pigilan ng abogado na kinuha niya.Ilang sandali pa ay pilit na ibinaba ng abogado ang kamay nito at pagkatapos ay nagsalita. “Sir kapag sinaktan niyo si Miss Serene ay maaari kayong kasuhan ng domestic violence at pwede kayong makulong. Kayo din.” sabi nito rito.Agad naman na nanlaki ang mga mata nito habang nakatingin sa abogado. “Wala kang pakialam kahit na patayin ko pa siya ngayon!” galit na galit na sigaw nito at dahil doon ay napilitan nang humarang ang abogado ng tuluyan sa pagitan nilang dalawa.Napatitig si Serene sa mukha ng kanyang ama na parang nababaliw at pagkatapos ay biglang kumislap ang kanyang mga mata. Alam niya kung anng gusto nito at kung bakit ganun na lamang ang ginagawa nito dahil marahil ayaw nitong makipaghiwalay at lumayo sa kanilang mag-
Sa opisina ni Pierce, pagkatapos nilang mag-usap ng abogado na inutusan niyang samahan si Ms. Serene at dahil doon ay agad niyang ipinaalam ang sitwasyon nito. “Hindi ko inaasahan sie na medyo matalino si Ms. Serene, idagdag pa na sa ganung ugali ng tatay niya ay tiyak na manggugulo at manggugulo talaga iyon kapag naubos na naman niya ang pera na hiningi niya.” sabi ni Liam kay Pierce.Agad naman na pinagdikit ni Pierce ang kanyang mga labi at hindi nagsalita. Kung titingnan ay parang napakatahimik at parang hindi ito marunong lumaban ngunit alam niya na marunong din itong lumaban kapag may gustong mang-api sa kaniya katulad na lamang noong hinarang siya ni Shiela.Bigla niya tuloy naalala ang mga labi nito na may bakas pa ng dugo, ibig sabihin ay dulot pala iyon ng pagsampal ng ama nito sa kaniya at dahil doon ay bigla na lamang tumalim ang kanyang mga mata. “Gusto kong pagdusahan ng lalaking iyon ang pananakit sa kaniya.” sabi niya rito.Mabilis naman na tumango si Liam sa kaniya. “
Nang matapos nang mag-impake si Serene ay agad na rin siyang nagpaalam kay Amber at pagkatapos ay nagtungo na siya sa kung saan nakatira si Pierce. Nang makarating siya doon ay halos alas syete na nang gabi. Sa totoo lang, wala siyang number ni Piece ngunit mayroon naman siyang numero ng assistant nito an si Liam at akmang tatawagan na sana niya ito ngunit nang ilabas niya ang kanyang cellphone ay doon niya nalaman na lowbat na pala siya at patay na iyon.Wala ng ibang paraan pa kundi ang umupo na lamang sa harap ng suit nito at hintayin ang pagdating nito since wala din naman siyang access doon at hindi siya makakapasok.Samantala, sa villa ng ama ni Pierce ay magkaharap silang mag-ama. Ito ay si Andrei Smith na limampung taong gulang na at ito ay isang payat na lalaki ngunit ang mukha nito ay nananatiling malamig lalo na nag mga mata. Kung gaano kalamig ang mga mata ni Pierce ay di hamak na mas malamig pa ang mga mata nito sa kaniya. Sinulyapan niya ito. “Bakit niyo ako ipinatawag
DAHAN-DAHANG IMINULAT NI Serene ang kanyang mga mata. Nang mga oras na iyon ay ramdam na ramdam pa rin niya ang pagkahilo niya. Iginala niya ang kanyang paningin sa paligid at puting kisame ang bumungad sa kaniya. Nang itaas niya ang kanyang kamay ay doon niya nalaman na naka-swero pala siya at doon nag-sink in sa kaniya ang lahat. Habang magkayakap sila ni Pierce ay bigla na lang umikot ang paningin niya. At sa mga oras na iyon ay nasa ospital siya pero nang igala niya ang kanyang paningin ay wala naman siyang kasama doon kundi tanging siya lang mag-isa.Nasaan si Pierce? Bakit wala ito sa tabi niya? Hindi niya tuloy maiwasang isipin ang lahat ng mga nangyari kanina, kung panaginip lang ba ang lahat ng iyon ngunit nang itaas naman niya ang kanyang kamay ay nakita niya doon ang singsing na isinuot sa kaniya ni Pierce kung saan ay nasiguro niya na hindi nga iyon panaginip kundi totoong nangyari iyon. Ang hindi lang niya maiwasang isipin ay kung nasaan ito. Dahan-dahan siyang umupo sa k
NAPANGITI SI PIERCE SA kanyang ama na may panunuya ang mga mata. “Noon pa man ay niloko mo na ang ina ko kaya wala kang karapatan na sabihin sa akin ang mga yan.” malamig na sabi niya rito at pagkasabi niya nito ay dali-dali siyang tumalikod upang umalis na doon.“Tumigil ka!” galit na sigaw ni Andrei sa kaniya ngunit nagbingi-bingihan si Pierce sa tawag ng kanyang ama ay hindi tumigil sa kanyang paglalakad.Sa gilid ay agad naman na nagdilim ang mukha ni Nicole dahil talaga ba na aalis ito ay iiwan siya doon na mag-isa para pagtawanan ng lahat? Hindi niya maiwasang maikuyom ang kanyang mga mata. Dahil sa labis naman na galit ni Andrei ay biglang nagsikip ang dibdib niya at nahirapan siyang huminga. Sa sumunod na segundo ay bigla siyang bumagsak sa sahig.Gulat na gulat ang mga tauhan ni Andrei at dali-daling nilapitan ito upang tulungan at kargahin upang dalhin sa ospital. Ang isang tauhan nito ay binalingan ni Nicole. “Sundan mo si Pierce at sabihin mo na bumalik siya.” utos niya ri
BIGLA NAMANG NAPUNO ng panunuya ang mga mata ni Pierce anng marinig niya ang usapan ng mga ito. “Status lang ang hiningi niya kaya pumayag ako. Pero ang totoo ay gusto mo rin talagang pakasalan ako hindi ba?” tanong ni Pierce kay Nicole.Nakita niyang natigilan si Nicole ngunit mabilis na nagsalita ang kanyang ama. “Saka na natin pag-usapan ang tungkol sa mga bagay na yan. Ang importante ay ang makapagbihis ka na muna.” sabi nito sa kaniya.“Hindi na kailangan pang ipagpaliban pa, pag-usapan na natin ngayon.” sabi niya rito. Ipinikit ni Pierce ang kanyang mga mata at naging malamig ang ekspresyon. “Kahit na maging mag-asawa kaming dalawa at magkaroon ng anak, sa tingin niyo ba ay mabubuhay ang bata at ipapanganak niya?” tanong niya sa mga ito.Nang marinig ni Nicole ang bagay na iyon ay namutla nag kanyang mukha. Ang mukha din ni Andrei ay naging madilim at naging marahas ang paghinga dahil samatinding galit. “Hindi niyo ba alam na kahit makabuo kami ay ipapalaglag at ipapalaglag niy
PINAPUNTA SIYA NG KANYANG ama sa isang hotel kung saan ay pagmamay-ari ng kanilang pamilya. Pagkapasok niya pa lang sa punction hall ay agad niyang nakita na napapalamutian ang buong paligid. Dahil dito ay agad na kumunot ang kanyang noo at napuno ng pagkalito. Sa sumunot na segundo ay nakita niya ang mga salitang Engagement na nakalagay sa malaking electronic screen sa gitna ng stage.Hindi nagtagal ay dahan-dahang umakyat si Nicole ng stage habang nakaupo sa electric wheelchair nito at pagkatapos ay tumingin sa kaniya ng puno ng pagmamahal na naging dahilan para magdilim ang kanyang mukha. Nilingon niya si Liam na nakatayo sa tabi niya ng mga oras na iyon. “Anong nangyayari?” naguguluhang tanong niya rito.Nakita niya naman ang pagpapawis ng noo nito at mukhang kinakabahang tumingin sa kaniya. Napalunok si Liam nang makita ang madilim na mukha ng kanyang amo. Hindi ba nito alam kung ano nangyayari at kung bakit sila naroon? Paano nangyari na hindi nito alam kung isa ito sa mga pang
ILANG MINUTO DIN sa labas si Serene bago siya bumalik sa silid ni Pierce. Pagkapasok niya ay naabutan niya itong bihis na. Puno ng pagtataka at pag-aalala ay agad niya itong nilapitan. “Anong ibig sabihin nito? Saan ka pupunta? Hindi ka pa magaling?” tuloy-tuloy na tanong niya rito.Bigla niya tuloy naalala ang tawag kanina at dahil doon ay hindi niya namalayang nakaramdam ng pagkabalisa sa kanyang puso. “Saan ka pupunta?” tanong niya ulit dito nang hindi ito sumagot sa unang tanong niya kanina.“Well, pinapatawag ako ni DAd.” sagot nito sa kaniya na bigla niyang ikinatigas bigla. Naisip niya bigla ang petsa kung kailan nila dapat kuhanin ang sertipiko at may ilang araw na lang ang nalalabi. Pilit niyang pinakalma ang kanyang sarili at pagkatapos ay biglang nagtanong.“Gusto mo bang makipaghiwalay?” tanong niya rito at hindi ito sumagot sa kaniya. Malalim lang itong nakatingin sa kanyang mga mata at ang pananahimik nito ay malinaw ng sagot sa kaniya. Napakuyom ang kanyang mga palad. B
NANG NASA IBANG BANSA pa sila ay naunang nagising si Pierce kaysa kay Serene kung saan ay nanatili itong tulog marahil sa matinding panghihina. Dahil nga sa wala namang nakitang problema sa pagsusuri kay Serene ay agad niyang ipinaayos ang lahat at sumakay sila sa isang helicopter upang makauwi sa bansa para doon na rin tuluyang magpagaling.Pagdating nila doon ay muli niyang ipinasuri si Serene kung saan ay naging pareho lang din naman ang lumabas na resulta at nanatili pa rin itong tulog sa sumunod na araw na para bang nag-iipon ng lakas nito. Maharil ay talagang matindi ang kanyang pinagdaanan kung kayat mas lalo pang tumindi ang galit na naramdaman niya sa lalaking iyon.Ilang sandali pa ay yumakap si Serene kay Pierce nang marinig niya ang sinabi nito kung paano sila nakauwi ngunit pagkasandal niya sa dibdib nito ay may naalala siya kung kaya ay bigla na namang bumilis ang tibok ng puso niya at tumingin dito. “Si Mike? Nasaan siya? Patay na ba siya?” tanong niya rito.Umiling si
NAKATITIG PA RIN ANG nurse sa kaniya na puno ng pakikisimpatya ang mga mata. “Makakapagpahinga na siya…” sabi ng nurse sa kaniya.“Hindi, hindi iyon. Ilang taon na siya?” tanong niya rito.“Mag-iisang daan.” sagot naman nito at medyo natakot ang nurse dahil baka nagkamali siya ng pagsabi kung ilang taon na ito kaya muli niyang dinampot ang record niya at chineck ito. “Tama nga ako.” sabi nitong muli pagkaraan ng ilang sandali.Biglang bumilis ang tibok ng puso niya ng mga oras na iyon. Ibig sabihin ay hindi pa patay si Pierce at nagkamali lang siya. Sa mga oras na iyon ay isang malamig na boses ng isang lalaki ang nagmula sa likuran niya. “Serene.” tawag nito sa kaniya at ang boses nito ay pamilyar na pamilyar sa kaniya.Dahil dito ay dahan-dahang lumingon si Serene at doon nga niya nakita ang isang lalaki na nakasuot ng isang hospital gown sa likod niya at nakatayo sa may pintuan habang nakatingin sa kaniya na may madilim na mga mata. “Anong ginagawa mo diyan? At bakit umiiyak ka?”
SA ISANG IGLAP AY napuno siya ng pangamba nang makita niya itong nakatayo doon. Anong ginagawa pa nito doon? Nababaliw na ba ito? Anong magagawa nito mag-isa laban sa napakaraming tauhan ni Mike? Wala!Ilang sandali pa ay biglang napuno ng ilaw ang dibdib nito na kulay pula galing sa mga baril ng mga tauhan ni Mike dahilan para labis siyang kabahan. Ang mukha ni Pierce ay walang katakot takot habang nakatingin sa kaniya.Samantala, tuwang-tuwa naman si Mike habang nakatingin kay Pierce at hindi na nag-isip pa at pagkatapos ay mabilis na itinaas ang kanyang kamay upang mag-utos na paputukan ito ng baril ngunit bago pa man niya maibuka ang kanyang bibig ay bigla na lang may dumagundong mula sa itaas kaya napatingala siya ng wala sa oras at doon niya nga nakita ang ilang helicopter mula sa itaas at sa sumunod na segundo ay nagpaulan ang mga ito ng bala.Dahil sa pagkabigla ay halos mamanhid ang mga tenga ni Serene at puno ng pagkalito ang kanyang isip. Sa gitna ng pag-ulan ng mga bala ay
NAPUNO NG PAWIS ang noo ng driver. “What should we do now sir?” kabadong tanong nito."He doesn't dare to blow up the bridge. If it blows up, he won't be able to stay in any country, especially here." sagot ni Pierce sa driver ng sasakyan.Binalingan ni Pierce si Serene. “Huwag kang magpaloko sa panggigipit niya. Magtiwala ka sa akin.” sabi niya at hinalikan ang noo nito.Hindi naman maiwasang mapatitig ni Serene sa mukha ni Pierce kung saan ay pinipigilan niyang pumatak ang kanyang mga luha ngunit ang kanyang boses ay biglang gumaralgal. “Naniniwala ako sayo Pierce… naniniwala ako…” sabi niya ngunit sa kabila nun ay iba ang iniisip niya. Hindi na niya kayang masaktan pa ito ng dahil lang sa kaniya. Napakarami na nitong ginawa.Ilang sandali pa ay nagdilim ang mga mata nito. “Hindi kita papayagang sumama sa kaniya!” mariing sabi nito at ang kanyang mga mata ay halos mag-apoy. Hindi niya tuloy maiwasang hindi makaramdam ng kirot sa kanyang puso.Sa sumunod na segundo ay agad niyang sin