Sinundan ni Dane ang direksyon ng tingin niya at nakita nga ang batang kapatid na babae na nakilala nila noong nakaraang araw.Bahagyang nakakunot ang magandang kilay ng bata.Sa oras na iyon, nakatingin sa kanila si Skylei habang pumapalakpak kasama ang ibang mga bata. Nakita niyang tumingin sa kanya ang kambal, at may bahagyang excitement sa malalaking bilugan niyang mga mata. Hindi niya inaasahang makikilala ang dalawang batang iyon dito. Kahit na minsan pa lang sila nagkita, nagustuhan niya na agad ang mga ito, kahit hindi niya maipaliwanag kung bakit.Ngunit habang nakatitig siya sa kanila, sina Dane at Dale ay bumalik na ang tingin sa harapan."Sige, kayong dalawa, maupo na muna kayo doon. May dalawang bakanteng upuan malapit kay Skylei. Pwede kayong magkatabi." sabi ng teacher.Nagulat sina Dane at Dale, pero hindi nagsalita. Tumango lang sila at sumunod na umupo.Nang makita ni Sky na papalapit sa kanya ang dalawang lalaki, kumislap ang kanyang mga mata at masaya siyang nakati
Nang mahulog si Skylei, nakaramdam siya ng sakit at panghihinayang. Hinaplos niya ang kanyang mga munting kamay nang di-sinasadya, pulang-pula ang kanyang mga mata. Pigil na pigil siyang umiyak, tumayo siya mula sa sahig, saka kinuha ang isang maliit na notebook mula sa mesa at nagsimulang magsulat ng bawat letra nang maingat.Hindi na ito nakagugulat sa mga bata.Ang munting pipi ay hindi makapagsalita, kaya't karaniwan siyang nakikipag-usap sa kanila sa pamamagitan ng pagsulat sa isang maliit na notebook. Ngunit dahil kakaunti lang ang nakikipaglaro sa kanya, bihira niyang ilabas ang notebook na ito.Makaraan ang ilang sandali, natapos na ni Skylei ang pagsusulat, ipinakita niya ang notebook kay Claire, "Mag-sorry ka." Pagkakita sa nakasulat doon, napairap si Claire at nagmamatigas na nagtanong, "Ang lakas ng loob mong pa-soryhin ako? Skylei, ang tapang mo ah, naghahanap ka ba ng gulo?" Habang sinasabi iyon, lumapit siya kay Sky at muling nagtangkang itulak siya.Hindi inaasahan ni
Walang kaalam-alam si Avi sa nangyari sa kindergarten.Pagkaalis niya roon, nagtungo siya sa institusyon na itinayo ng kanyang guro sa Tsina upang mag-report. Pagkapasok niya sa institusyon, nakita niya ang isang gwapo at maayos na lalaki na nakasuot ng malinis na shirt at pantalon na papalapit sa kanya."Suarez! maligayang pagbabalik. Masaya akong makatrabaho kang muli," wika ni Jake at iniabot ang kamay sa kanya na parang isang maginoo. Bahagyang tumango si Avigail at inabot ang kamay nito para kamayan ngunit mabilis din itong binitiwan. Dati, si Jake ay kasama sa team ni Miguel Tan sa ibang bansa at maraming pinagdaanan na pananaliksik at pag-unlad.Noong panahong iyon, naging assistant niya si Jake. Pagkatapos ng lahat, nagtapos ito sa isang kilalang paaralan at pareho silang humanga sa kakayahan nito ni Miguel Tan. Ang pagtrato ni Avi ay hindi malamig o mainit, at hindi iyon alintana ni Jake. Ngumiti siya at sinabing, "Dadalin kita sa opisina mo."Pagkatapos noon, naglakad siya p
Narinig ni Jake ang tanong ni Avi at naging seryoso ang kanyang mukha, "Ginagawa namin ang lahat ng paraan para masolusyunan ang problemang ito."Kumunot ang noo ni Avi habang hinihintay ang kasunod na sasabihin niya."Kamakailan lamang, nakipag-ugnayan ako sa isang supplier ng gamot. Napag-usapan na namin ang pagkakaroon ng pangmatagalang kooperasyon sa kanila, at kailangan na lamang pirmahan ang kontrata. Naka-schedule na rin ang araw ng pagpirma bukas ng hapon . Ang dahilan kung bakit hindi naging maayos ang daloy ng mga bagay-bagay noon ay dahil nasa yugto pa ng pagtatayo ang research institute at maraming komplikadong bagay ang kailangang ayusin. Hindi rin naging matatag ang mga tauhan noon, ngunit ngayon ay medyo naka-stabilize na. Bukod pa rito, ang mga gamot dito sa bansa ay halos monopolyo ng mga malalaking negosyante ng gamot, kaya't mahirap makakuha ng supply. Bago pa lamang kami sa lugar, kaya't marami sa mga supplier ang nagtaas ng presyo. Dahil dito, napilitang tumagal a
Bahagyang kumunot ang noo ni Dominic, at may bakas ng inis sa kanyang mga mata. Nagkamali na naman ba siya ng akala? Makakalimutan na sana niya ito nang minsan o dalawang beses, ngunit sunud-sunod na dalawang araw niyang nakikita ang anino ng babaeng matagal niyanghinahanap sa iba't ibang lugar. Parang... saglit lang lumitaw ang pigura sa harap ng mga mata niya, at bigla itong nawala. Hindi mapigilan ni Dominic ang malamig na pagtawa at inalis ang tingin. Nahuhulog siya sa sitwasyon na paulit-ulit niyang naiisip ang babaeng iyon!"Master, matagal nang naghihintay ang kliyente. Baka gusto mo nang pumasok?" Matagal nang naghihintay si Henry, ngunit nang hindi niya nakitang umaabante si Dominic, nagtanong siya nang may pag-iingat.Malalim na pumikit si Dominniv, pinagsama-sama ang damdamin, at kalmadong tumugon, "Tara na." Pagkasabi niyon, mabilis siyang pumasok na nakataas ang ulo.Mabilis namang sumunod si Henry.Nang dumating sina Avigail at Jake sa loob, nandoon na ang mga tauhan ng
"I'm really sorry. Are you okay?" Nakita ni Avi na ang tao sa harapan niya ay lasing, kaya nag-ingat siya at muling humingi ng tawad sa kanya, na may isip na mas mabuti nang may isang bagay kaysa wala. Pagkatapos niyang sabihin iyon, biglang ngumiti nang masama ang tao at medyo naguguluhan ang boses, "Ganda... Ganito na lang, para hindi kita awayin bakit hindi mo na lang saluhan ang kapatid ko kahit isang shot lang. Gwapo naman ang kapatid ko eh!" Naiinis na si Avigail sa inaasata ng lalaki ngunit dahil nga lasing ito at may tama ng alak ang utak, pinili na lang niyang unawaain. Hindi na lang niya ito pinansin at naglakad na lang siya ng nakayuko sa harapan nito para umalis. Hindi pa siya nakakalampas dito ay nagsalita ng muli. “Alam mo bang kilala ang kapatid ko? SObrang yaman niya at siguradong paggising mo isa ka ng celebrity. Aasenso ka sa buhay sa piling niya.”Habang sinasabi ito, tumawa siya ng masama, at ang kanyang mga mata ay walang kapantay na gumagala sa katawan ni Avig
The room was empty.Pagpasok ni Dominic, isinara niya ang pinto. Sa isang iglap, ang loob ay napakatahimik, tanging ang paghinga ng bawat isa ang maririnig. Tumingin si Avigail sa paligid, ramdam ang panganib sa hindi alam na dahilan, at bigla siyang lumaban.“Ano ang gusto mong gawin? Bitawan mo ako!” Sa susunod na segundo, madali siyang naipit sa sulok ng lalaki. Gamit ang bisig nito ay wala na naman siyang mapuntahan. Halos magkadikit na ang kanilang mga katawan.Ang mainit na hininga ng lalaki ay humampas sa kanyang tainga. Tumigil ang mga galaw ni Avigail sa paglalaban. Nakasandal siya sa dingding at nag-stiff na ang katawan. Maging ang paghinga niya ay hindi sinasadyang bumagal. Sa distansyang ito, kahit kaunting paghinga niya, baka makabangga siya sa taong nasa harap niya.Namatay ang katahimikan sa loob. Piniga ni Avigail ang kanyang mga palad at pinilit ang sarili na kalmahin ang sarili.Dahil hiwalay na sila! Wala na siyang kinalaman kay Dominic ngayon! Sila ay tao na mula
Mainit na dumampi ang labi ng lalaki sa kanya, at nagsimulang magtugma ang kanilang mga hininga.Biglang nag-blangko ang isip ni Avigail. Hindi niya inaasahan na gagawin ito ni Dominic!Mahigpit na hinawakan ng lalaki ang kanyang baba, marahas itong iniangat, pilit na pinapabuka ang kanyang bibig.Biglang natauhan si Avigail at nagpumiglas. "Dominic, bitawan mo ako! Nasisiraan ka na ba? Nasa pampublikong silid tayo! Maaaring may pumasok anumang oras!"Bahagyang umatras si Dominic dahil sa kanyang pagpupumiglas. Napangisi na lang itong si Dominic. "At ano ngayon? Hindi ba’t sinabi mo na gusto mong magbayad ng utang? Ito na ang hinihingi kong kabayaran. Natatakot ka ba?"Nanginig ang mga mata ni Avigail. Nagbalik ang alaala ng gabing iyon, at muling bumangon ang kaba sa kanyang puso.Noong gabing iyon, maaaring dala ng gamot ang kanyang walang malay na kalagayan, ngunit naroon pa rin ang likas na lakas ni Dominic. Sa buong pangyayari, malamig at mabigat ang bawat galaw niya, at tanging