Nang makalabas si Avi mula sa pribadong silid, wala siyang ibang mapuntahan kaya’t napilitang magtago sa hagdanan. Sumandal siya sa pader, humihingal nang malalim, at marahang hinipo ang kanyang mga labi na bahagyang nasasaktan pa rin mula sa halik, na para bang naroroon pa rin ang init ng lalaki. Matapos ang ilang sandali, bahagyang ibinaba ni Avigail ang kanyang mga mata at ngumiti ng mapait. Pagkalipas ng maraming taon, inakala niyang wala na siyang nararamdaman para kay Dominic, pero hindi niya inaasahan na madali pa rin siyang mababalisa ng lalaki kahit isang beses lang silang nagkita.Nang bumalik ang kanyang composure, bumalik na siya sa loob ng silid. Abala pa rin ang mga empleyado sa loob, pero nang makita siyang bumalik, medyo nagpakalma ang ilan. Napasulyap si Jake sa kanya at napansin ang kakaibang anyo ng kaibigan, kaya bahagyang kumunot ang kanyang noo. "Bakit ka tumagal? May nangyari ba? Parang... may kakaiba sa iyo?"Ngumiti si Avi at umiling, waring walang nangyari. "
Maayos na inunat ni Skylei ang kanyang nasugatang kamay upang ipakita ito sa kaniyang ama.Nang makita ang mga peklat sa kanyang mga kamay, bahagyang kumunot ang noo ni Dominic. "Paano mo ito nakuha? Na-bully ka ba ng ibang bata?"Nagtaka si Skylei saglit, at pagkatapos ay masigasig na umiling.Hindi siya na-bully?Naguluhan si Dominic. "Ano ang nangyari?"Muli, kumuha si Skylei ng brush at dahan-dahan niyang sinimulang isulat ang ilang letra sa maliit na aklat. Matapos niyang isulat ang salitang "dapa," ikiniling niya ang kanyang ulo na tila hindi sigurado.Napakahirap isulat ng salitang ito.Kapag nakakaranas siya ng salitang hindi niya kayang isulat, kadalasang nagdadagdag ay hinahayaan na langNgunit hindi siya madalas magsulat ng salitang ito, kaya hindi niya alam kung tama ang kanyang pagkakasulat."Nahulog?" tanong ni Dominic nang makita na isinulat niya.Tumango si Skylei.Humugot si Dominic ng malalim na hininga at hinawakan ang kanyang nasugatang bahagi. "Binigyan ka ba ng g
Matapos umakyat ng dalawang bata, unti-unting nawala ang ngiti sa mukha ni Avigail."Anong problema? Ano ang nasa isip mo?" tanong ni Angel habang pinapatay ang TV at lumapit upang mag-alala."Kakakita ko lang kay Li Boshen kanina habang kumakain kami." Nag-atubiling sagot ni AvigailMaliban kay Angel, wala na siyang ibang mapagsasabihan tungkol sa nangyari anim na taon na ang nakalipas.Nang marinig ito, nahulog ang mukha ni Angel at hindi napigilang, "Anong masamang kapalaran naman ang meron ka... Napakalaki ng pilipinas, akala ko kung hindi kayo mag-uusap, halos zero ang tsansa na magkita."Nakahawak si Avigail sa kanyang ulo, pumikit at hindi malaman kung ano ang iniisip."Pagkatapos ng pagkikita ninyo, ano na ang tingin mo ngayon?" tanong ni Angel.Itinaas ni Avi ang kanyang labi, "Ano pa bang maiisip ko? Wala na kaming relasyon mula anim na taon na ang nakalipas. Ngayon, hindi namin kilala ang isa’t isa. Hindi na ako maapektuhan sa kanya. Sa natitirang bahagi ng buhay ko, gusto
“Alis na tayo Henry.” Sabi niya nang makita ni Dominic na sinundo na si Sky ng teacher, iniwas niya ang tingin. Tumango si Henry at nagmaneho patungo sa opisina ng mga Dominic. Pagdating sa kumpanya, sunod-sunod na mga meeting ang dinaluhan ni Dominic.Lumipas ang mahigit isang oras bago natapos ang mga ito at bumalik si Dominic sa kanyang opisina. "Dom, bumalik ka na," narinig niya ang boses ni Lera pagpasok niya sa opisina. Bahagyang kumunot ang noo ni Dominic nang marinig ito.Paglingon niya, nakita niya si Lera na nakasuot ng maliit na itim na suit at nakatayo sa harap ng kanyang mesa na may ngiti, halatang matagal na siyang naghihintay doon."Kailan ka dumating?" Naglakad siya patungo sa kanyang mesa, mabilis na tinignan ang mga dokumento sa mesa, at sa huli ay tumingin kay Lera."Sabi ni Henry na nasa meeting ka kaya naghintay ako. Hindi pa naman ako nagtatagal," ani ni Lera habang nakangiti pa rin. Ngunit napansin niya ang sugat sa sulok ng bibig ni Dominic, kaya nagtanong siy
Matapos magsalita si Dominic, hindi na niya pinansin ang reaksyon ni Lera. Sa simula pa lang, ang dahilan kung bakit napagdesisyunan niyang pakasalan si Lera ay bilang pagtanaw ng utang na loob sa lolo nito na minsang nagligtas sa kanyang buhay. Dahil dito, naging malapit siya sa pamilya Ferrer, kaya noong iminungkahi ng magulang nito na pakasalan niya si Lera, agad nila itong tinanggap.Noong una, akala niya si Lera na ang babaeng talagang minamahal niya. Ngunit nang malaman niyang iniwan siya ng isang babae nang walang paalam anim na taon na ang nakalipas, doon niya napagtanto na hindi pala tunay na pag-ibig ang naramdaman niya para kay Lera.Mula noon, ilang beses siyang pinilit ng mga magulang nito na tapusin na magpakasal na sila, ngunit palagi siyang nakakaiwas at pinagpapaliban ito. Sa loob ng anim na taon, ginawa niya ang lahat para tulungan ang pamilya Ferrer at tinanggap ang lahat ng hiling nila sa negosyo, upang masuklian ang utang na loob niya sa kanila.Ngayon, pakiramdam
Si Avigail ay nagulat nang mapagtanto niya ang koneksyon sa pamilyang Ferrer. Ang pamilyang Ferrer?Batay sa kanyang kaalaman, ang nag-iisang pamilyang Ferrer na nasa industriya ng medisina sa bansa ay ang mismong pamilyang may hindi magandang alaala para sa kanya. Nang maisip ito, napakunot ang kanyang noo. Sana naman ay hindi siya ganoon kamalas na makaharap ang taong hinding-hindi niya gustong makita. Makalipas ang ilang sandali, dumating na sila ni Jake sa coffee shop kung saan sila magtatagpoWala pa roon ang mga kasosyo sa negosyo, kaya naupo na muna sila at umorder ng kape habang hinihintay ang kanilang kausap. Mga sampung minuto ang nakalipas nang may kumatok sa pintuan."Narito na sila," ani Jake na nagalak at sinabihan si Avigail na kasama niya. Tumango lang sya, tumayo, at nagsabing, "Pumasok po kayo."Pagbukas ng pinto, narinig niya ang boses ng isang lalaki, "Pasensya na, kami'y medyo nahuli." Pag-angat ng kanyang tingin, nakita ni Avigail si Lera sa harapan niya.Napabu
"Increase by two pesos?"Nabigla si Jake. "Ms. Lera, hindi ba’t napag-usapan na natin ang presyo dati? Nasa punto na tayo ng pagpirma ng kontrata, bakit biglang tinaas ang presyo?"Nakikita ang gulat sa mukha ni Jake, masaya si Lera habang iniayos ang kanyang pagkakaupo at nagsalita sa isang mabagal na tono, "Oo nga, napagkasunduan na, pero tumaas ang presyo ng mga materyales ngayong taon. Kung pipirma tayo sa dating presyo, malulugi kami nang husto. Sana maintindihan ni Dr. Gray." Mataas ang tono ng paliwanag, ngunit halata ang layunin.Bahagyang napakunot ang noo ni Jake at nag-isip ng sasabihin, ngunit pinigilan siya ni Avigail. "Sa tingin ko, Miss Ferrer, bigla mong tinaasan ang presyo dahil nakita mo ako, hindi ba? Alam ko rin ang mga presyo sa merkado. Kung gusto mong magtaas ng presyo, maaaring pag-usapan natin, pero kung itataas mo ito ng dalawang peso agad, masyado naman yatang hindi makatarungan."Una, nais ni Avi na panatilihing propesyonal ang pag-uusap, ngunit halata na g
Nang marinig ito, ibinaba ni Dominic ang kanyang ginagawa at naisip ang tungkol kay Avigail na umalis kasama ang isang lalaki noong nakaraang gabi; ang kanyang mga mata ay naging madilim. "Sino siya?" tanong nito."Ang pangalan ng lalaking iyon ay Jake Gray, siya ang pinuno ng Virus Research Institute. Ang panganay na anak na lalaki ng pamilyang Lee ay pumunta sa kanya para sa medikal na paggamot noon."Napansin ni Henry na bumaba na nag-iba ang aura sa opisina, kaya't naging maingat ang kaniyang tono habang sumasagot, "Nalaman ko ring si Jake ay walang asawa, at wala dapat silang espesyal na ugnayan ni Miss Avi. Sa katunayan, si Miss Avi ay nag-aaral din ng medisina sa kolehiyo. Maaaring nagkita sila sa paaralan, pero hindi naman sigurado." Nang marinig ang posibilidad na ito, bahagyang kumalma ang ekspresyon ni Dominic "Bukod dito, mayroon pa bang iba? Wala ba kayong nalamang iba?"Medyo nahihiya si Henry "Iyan lang ang nalaman namin hanggang ngayon. Tungkol kay Miss Avi, alam lang
Pagdating ni Avigail sa pintuan ng institusyon, nakita niyang binibilang ni Jake ang mga gamot na dumating. Kasama niya ang isang medyo matabang lalaking nakasuot ng suit. Hindi malinaw kung anong pinag-uusapan ng dalawa.Ang lalaki sa suit ay mukhang magiliw, pero may makikita sa ekspresyon ni Jake na tila hindi interesado. Karaniwan ay magaan at mahinahon ang pakikitungo ni Jake sa iba, kaya't bihira siyang makita na ganito ang itsura. Nilapitan ni Avigail si Jake, puno ng kalituhan."Doktor Jake, hindi ko po talaga sinasadya. Nang tawagan niyo ako kahapon, abala po ako sa isang pulong. Akala ko..."Nasa kalagitnaan ng pangungusap ang lalaki nang mapansin niyang tinitingnan siya ni Jake. Matapos itong makita, mabilis na ininterrupt ni Jake ang lalaki at malupit na ipinakilala si Avigail. "Siya ang namumuno sa aming institusyon, si Avigail. Doktor Avi, kung may mga bagay kayong nais pag-usapan, siya ang dapat kausapin."Nagulat ang lalaki at mabilis na tumingin kay Avigail, ang mukha
Nakita ni Avigail na malungkot ang mga bata, kaya't matagal siyang hindi nakapagsalita.Pero, mabuti na lang, alam din ng mga bata na hindi rin kayang iwan ni Mommy ang kanilang maliit na kapatid. Saglit lang silang malungkot, at pagkatapos ay tahimik na kumain ng kanilang pagkain.Pagkatapos ng hapunan, ramdam na ni Avigail ang pagod, at hindi na rin naisip ng mga bata na maglaro. Kaya't nagpunta na sila sa taas para magpahinga.Hinintay ni Avigail na makatulog ang mga bata, dahan-dahang hinaplos ang kanilang mga pisngi at mahinang sinabi, "Pasensya na kayo, mga anak."Dahil sa kanya, kailangan sumunod ng mga bata sa kanya sa murang edad.Dapat ay mayroon silang mas maginhawang buhay. Kung sinabi lang niya kay Dominic ang buhay ng mga bata, magiging mga batang may gintong kutsara sila, at magkakaroon ng lahat ng bagay.Ngunit sa selfish na dahilan, pinili niyang manatili sila sa kanyang tabi.Kahit na nagsikap siya sa mga nakaraang taon upang magbigay ng kabayaran sa kanila, sa kanya
Pagdating ng gabi, nang umuwi si Avigail, naroon na si Tita Kaye at sinundo na ang dalawang maliit na bata, at inihanda na ang hapunan.Nang makita si Avigail na pumasok, agad na nilapitan ng dalawang bata at nag-alala, "Mommy, are you okay? Mahirap bas a trabaho?”Habang nagsasalita, tinitigan ng dalawang bata si Avigail at napansin nilang mukhang pagod ang mukha ng kanilang mommy ngayong araw. Dahil dito, nagtinginan sila at nag-alalang nag-isip, alam nilang tiyak na mabigat ang trabaho ni Mommy ngayon.Si Avigail, na buong araw ay nagtakbo para makakuha ng mga medisina at pagod na, ay tumingin sa mga batang nag-aalala. Pinilit niyang ngumiti at niyapos ang kanilang mga ulo, "Salamat sa pag-aalala, mga anak."Pagkasabi nito, agad na tumakbo ang dalawang bata patungo sa kanya, kinuha ang mga slippers at inabot ito sa kanyang mga paa.Si Avigail ay ngumiti ng may kasiyahan.Matapos niyang hubarin ang kanyang coat, agad na tumakbo ang dalawang bata upang matulungan siyang isabit ito.A
Narinig ni May ang sagot ni Lera Gale at naguluhan siya.Puwede bang... may iba pa siyang plano?Sa pag-iisip na ito, nagtanong si May nang maingat, "Ate Lera, ibig mong sabihin, may ibang paraan pa bang pwedeng gawin laban kay Avigail?"Hindi na nakapagtimpi si Lera Gale. Iniisip niya na kahit may plano man, hindi na niya ito sasabihin kay May. Wala itong magandang idudulot, baka lalo pa magka-problema. Pero naisip din niyang magiging kapaki-pakinabang pa rin siya kay May sa hinaharap, kaya nagpakita siya ng pagpapalakas-loob."Don't worry, hindi ko hahayaan na manalo siya. Kung hindi siya dumating, hindi sana ikaw matutulungan ni Grandpa at ni Martin. Kahit para lang mapatanggal ang init ng ulo mo, hindi ko siya pababayaan!"Isang iglap, pinapawalan ni Lera Gale ang sisi kay Avigail sa nangyaring parusa kay May.Sumang-ayon si May at nagngalit, "Si Avigail! Simula nung makilala ko siya, palaging kinakalabit ako ng lolo ko at ng kuya ko. Ako pa nga ang pamilya nila, pero mas pinapabo
Hindi nagtagal, may kumatok sa pinto ng kwarto. Pumasok si May mula sa labas na may malungkot na mukha.“Ano'ng nangyari? Sino ang nanakit sa'yo?” tanong ni Lera Gale nang makita ang malungkot na hitsura ni May.Umupo si May sa tabi ng kama at walang gana na nagsimula magbalat ng mansanas. Inis na sinabi, “Si kuya at si lolo!”Nakita ni Lera Gale ang hindi makapaniwala na mukha ni May, kaya't kinuha niya ang mansanas at ang pambalat mula sa kanya. Hinanap niya ang dahilan, “Anong ginawa nila sa’yo?”“Alam nila na pinakiusapan ko si Manager Kian na huwag magbigay ng mga gamot kay Avigail!” Inis na sabi ni May habang tinitingnan si Lera Gale.Sa totoo lang, ang ideya ng pagpapahinto ng supply ng mga gamot kay Avigail ay galing kay Lera Gale. Kung hindi siya pinaalalahanan ni Lera Gale, hindi sana niya naisip na ang plano ni Luisa ay naglalayon laban kay Avigail. Nagkataon lang na hindi nila gusto si Avigail, kaya’t nagbigay ng suhestiyon si Lera Gale na sundan na lang ang galaw ng pamil
Sa kabilang banda, akala ni May na gumawa siya ng isang magandang bagay, ngunit pinuna siya ng kanyang kapatid at lolo, at pinagbawalan pa siyang makialam sa mga gawain ng pamilya Lee. Lalo siyang nainis habang iniisip ito.Habang nakita niyang umakyat si Mr. Lee at si Martin sa itaas, si May ay umupo sa sala ng matagal, paminsang pinapagalitan ang mga katulong.Ngunit hindi siya nakaramdam ng ginhawa, kaya tinawagan na niya si Lera Gale."Ate Lera, nasaan ka ngayon?"Si Lera Gale ay nakahiga sa ospital, at si Luisa ay nakaupo sa tabi niya. Nang matanggap ang tawag, lihim niyang binaba ang volume ng kanyang telepono. "Nasa ospital, anong nangyari?""Hindi ka pa ba nakakalabas?" nag-aalala si May.Alam din niya na nasugatan si Lera Gale at dinala sa ospital dahil sa pagliligtas kay Luisa. Madalas na siyang pumunta sa ospital nitong mga nakaraang araw, ngunit hindi niya inasahan na magiging malubha ang pagkakasugat nito.Pagkarinig nito, sinadyang tumingin si Lera Gale kay Luisa sa tabi
Pabalik sa itaas, napa-ubo si Mr. Lee, "Dapat mong bantayan si May sa mga susunod na araw. Masyado siyang padalus-dalos at natatakot akong magkamali siya ulit."Mabilis na tumango si Lee Martin, "Huwag po kayong mag-alala.""At saka, huwag mong isiping seryoso ang sinabi ni MAy. Ipapagpatuloy natin ang pag-supply ng mga gamot kay Dr. Avi. Kung may mga problema sa Villafuerte's, ako na ang bahala," wika ng matandang lalaki ng may kabigatan. "Ang Lee's ay laging tapat sa mga salita natin. Hindi namin pwedeng isakripisyo ang ating prinsipyo."Tumango si LMartin, "Tatawagan ko si Dr. Avi at ipapaliwanag ang sitwasyon."Tumango ang matandang lalaki at nagpatuloy, "Lumabas ka na, medyo pagod na rin ako. Gusto ko ng magpahinga."Dahil sa insidenteng pinagmulan ni May, labis na galit ang matandang lalaki ng araw na iyon. Nang maresolba ang isyu, nakaramdam siya ng pagkapagod sa katawan.Nag-antay si Martin na makapasok sa kwarto ang matandang lalaki bago siya tumayo at lumabas ng silid. Tinaw
Nararamdaman ni May na pilit siyang umiwas, ngunit patuloy niyang pinagtatanggol ang sarili, "Ano ang masama sa sinabi ko? Ang pamilya Lee ay itinataguyod na ng isang daang taon. Kung malalagay tayo sa panganib dahil sa pagtutol natin sa pamilya Villafuerte, magiging kalapastangan tayo sa pangalan ng pamilya Lee!"Nang marinig ito, ramdam ni Martin ang sakit sa ulo at nagngingitngit ang mga ngipin, "Alam mo ba kung anong batayan para magtagal ang pamilya Lee ng isang daang taon?"Tahimik na ibinaba ni May ang kanyang ulo at hindi nagsalita."Ang lahat ay tungkol sa reputasyon!" galit na sabi ni Martin habang tinitingnan siya ng may pagka-frustration, "Kung isusuko natin ang mga prinsipyo natin dahil sa kaunting personal na pagkakaibigan, anong karapatan ng Lee na manatili sa larangan ng medisina?!"Unti-unting kumupas ang kayabangan ni May at maingat niyang tiningnan ang matandang lalaki sa sofa. Bumisita siya sa tabi ng mga ito at nagpatuloy, "Kuya, ginagawa ko ito para sa kabutihan
Halos kalahating oras ang lumipas nang bumalik si May. Nang pumasok siya sa silid, medyo mayabang pa siya. Ngunit nang makita si Lolo Lee na nakaupo sa sofa, napilitan siyang magpakumbaba."Grandpa, nandito ka rin pala..." Nahulog ang mukha ni May na parang may konsensya, pero hindi siya masyadong nagpakita ng pagkabahala.Tinutok ni Lolo Lee ang tingin sa kanya, hindi masaya, at huminga ng malalim.Si May, na parang wala lang, ay naglakad nang dahan-dahan papunta sa kanila at nais sana magsiupo."Tumayo ka!" sigaw ni Lee Martin, galit na galit.Napahinto si May, punung-puno ng ayaw at pagsuway sa mukha, ngunit dahil nandiyan si Lolo Lee, napilitan siyang lumayo at tumayo sa kabilang gilid, hindi pa rin kuntento."Alam mo ba kung bakit kita pinatawag pabalik?" tanong ni Lee Martin, naguguluhan at medyo inis.Si May ay nagkurap ng mata at kunwaring hindi alam, "Hindi ko alam, naglalakad lang ako sa kalsada para mag-jogging nang bigla mo akong tinawag, tapos ang galit mo."Nagiging mala