“Alis na tayo Henry.” Sabi niya nang makita ni Dominic na sinundo na si Sky ng teacher, iniwas niya ang tingin. Tumango si Henry at nagmaneho patungo sa opisina ng mga Dominic. Pagdating sa kumpanya, sunod-sunod na mga meeting ang dinaluhan ni Dominic.Lumipas ang mahigit isang oras bago natapos ang mga ito at bumalik si Dominic sa kanyang opisina. "Dom, bumalik ka na," narinig niya ang boses ni Lera pagpasok niya sa opisina. Bahagyang kumunot ang noo ni Dominic nang marinig ito.Paglingon niya, nakita niya si Lera na nakasuot ng maliit na itim na suit at nakatayo sa harap ng kanyang mesa na may ngiti, halatang matagal na siyang naghihintay doon."Kailan ka dumating?" Naglakad siya patungo sa kanyang mesa, mabilis na tinignan ang mga dokumento sa mesa, at sa huli ay tumingin kay Lera."Sabi ni Henry na nasa meeting ka kaya naghintay ako. Hindi pa naman ako nagtatagal," ani ni Lera habang nakangiti pa rin. Ngunit napansin niya ang sugat sa sulok ng bibig ni Dominic, kaya nagtanong siy
Matapos magsalita si Dominic, hindi na niya pinansin ang reaksyon ni Lera. Sa simula pa lang, ang dahilan kung bakit napagdesisyunan niyang pakasalan si Lera ay bilang pagtanaw ng utang na loob sa lolo nito na minsang nagligtas sa kanyang buhay. Dahil dito, naging malapit siya sa pamilya Ferrer, kaya noong iminungkahi ng magulang nito na pakasalan niya si Lera, agad nila itong tinanggap.Noong una, akala niya si Lera na ang babaeng talagang minamahal niya. Ngunit nang malaman niyang iniwan siya ng isang babae nang walang paalam anim na taon na ang nakalipas, doon niya napagtanto na hindi pala tunay na pag-ibig ang naramdaman niya para kay Lera.Mula noon, ilang beses siyang pinilit ng mga magulang nito na tapusin na magpakasal na sila, ngunit palagi siyang nakakaiwas at pinagpapaliban ito. Sa loob ng anim na taon, ginawa niya ang lahat para tulungan ang pamilya Ferrer at tinanggap ang lahat ng hiling nila sa negosyo, upang masuklian ang utang na loob niya sa kanila.Ngayon, pakiramdam
Si Avigail ay nagulat nang mapagtanto niya ang koneksyon sa pamilyang Ferrer. Ang pamilyang Ferrer?Batay sa kanyang kaalaman, ang nag-iisang pamilyang Ferrer na nasa industriya ng medisina sa bansa ay ang mismong pamilyang may hindi magandang alaala para sa kanya. Nang maisip ito, napakunot ang kanyang noo. Sana naman ay hindi siya ganoon kamalas na makaharap ang taong hinding-hindi niya gustong makita. Makalipas ang ilang sandali, dumating na sila ni Jake sa coffee shop kung saan sila magtatagpoWala pa roon ang mga kasosyo sa negosyo, kaya naupo na muna sila at umorder ng kape habang hinihintay ang kanilang kausap. Mga sampung minuto ang nakalipas nang may kumatok sa pintuan."Narito na sila," ani Jake na nagalak at sinabihan si Avigail na kasama niya. Tumango lang sya, tumayo, at nagsabing, "Pumasok po kayo."Pagbukas ng pinto, narinig niya ang boses ng isang lalaki, "Pasensya na, kami'y medyo nahuli." Pag-angat ng kanyang tingin, nakita ni Avigail si Lera sa harapan niya.Napabu
"Increase by two pesos?"Nabigla si Jake. "Ms. Lera, hindi ba’t napag-usapan na natin ang presyo dati? Nasa punto na tayo ng pagpirma ng kontrata, bakit biglang tinaas ang presyo?"Nakikita ang gulat sa mukha ni Jake, masaya si Lera habang iniayos ang kanyang pagkakaupo at nagsalita sa isang mabagal na tono, "Oo nga, napagkasunduan na, pero tumaas ang presyo ng mga materyales ngayong taon. Kung pipirma tayo sa dating presyo, malulugi kami nang husto. Sana maintindihan ni Dr. Gray." Mataas ang tono ng paliwanag, ngunit halata ang layunin.Bahagyang napakunot ang noo ni Jake at nag-isip ng sasabihin, ngunit pinigilan siya ni Avigail. "Sa tingin ko, Miss Ferrer, bigla mong tinaasan ang presyo dahil nakita mo ako, hindi ba? Alam ko rin ang mga presyo sa merkado. Kung gusto mong magtaas ng presyo, maaaring pag-usapan natin, pero kung itataas mo ito ng dalawang peso agad, masyado naman yatang hindi makatarungan."Una, nais ni Avi na panatilihing propesyonal ang pag-uusap, ngunit halata na g
Nang marinig ito, ibinaba ni Dominic ang kanyang ginagawa at naisip ang tungkol kay Avigail na umalis kasama ang isang lalaki noong nakaraang gabi; ang kanyang mga mata ay naging madilim. "Sino siya?" tanong nito."Ang pangalan ng lalaking iyon ay Jake Gray, siya ang pinuno ng Virus Research Institute. Ang panganay na anak na lalaki ng pamilyang Lee ay pumunta sa kanya para sa medikal na paggamot noon."Napansin ni Henry na bumaba na nag-iba ang aura sa opisina, kaya't naging maingat ang kaniyang tono habang sumasagot, "Nalaman ko ring si Jake ay walang asawa, at wala dapat silang espesyal na ugnayan ni Miss Avi. Sa katunayan, si Miss Avi ay nag-aaral din ng medisina sa kolehiyo. Maaaring nagkita sila sa paaralan, pero hindi naman sigurado." Nang marinig ang posibilidad na ito, bahagyang kumalma ang ekspresyon ni Dominic "Bukod dito, mayroon pa bang iba? Wala ba kayong nalamang iba?"Medyo nahihiya si Henry "Iyan lang ang nalaman namin hanggang ngayon. Tungkol kay Miss Avi, alam lang
Nang napag-alaman ni Avigail na mukhang may humadlang sa kanila para walang makuhang supplier ay madaming proyekto ang nakabinbin sa institute. Naiinis siya dahil dito.Hindi niya inakala na pagkatapos ng anim na taon ay magiging napaka-hostile pa rin sa kanya ni Lera, at gagamitin pa ang ganitong ka-desperadong pamamaraan. Ngunit hindi pa ito ang oras para maglabas ng sama ng loob.Pinisil ni Avigail ang kanyang mga palad upang pakalmahin ang sarili, tumingala siya kay Jake. "Walang problema. Kung hindi pwede sa pinas, makikipag-ugnayan tayo sa mga negosyante ng halamang gamot sa ibang mga lungsod. Siguradong makakahanap tayo ng handang makipag-cooperate sa atin."Ngunit ang gastos at oras ay mas mataas rin. Bagaman hindi ito sinabi ni Avigail, alam niya ito sa kanyang sarili. Gusto rin niyang makahanap ng lokal na supplier, ngunit talagang wala nang ibang paraan."Hindi… hindi na natin kailangan pang pumunta sa ibang lungsod." Biglang may naisip si Jake at bumigat ang kanyang tono.
Ang kalagayan ng matanda sa pamilya Lee ay medyo kumplikado, kaya't ang mga kilalang doktor ay hindi makahanap ng lunas. Kahit gaano o sobrang galing ng doctor ay wala pa din ang makapagbigay ng tamang gamit para sa kaniya.Ipinakita ni Jake ang kondisyon at kalagayan ng matandang Lee kay Avigail at ang kontrata na ibinibigay nito bilang gantimpala kung mapapagaling dito.Pagdating ng alas-sais ng gabi, matapos magtrabaho, pumunta si Avigail sa mansyon ng pamilya Lee nang mag-isa ayon sa address na ibinigay ni Jake sa kaniya. Inaasahan naman daw siya doon kaya hindi na siya nagpasama.Ang nagbukas ng pinto ay isang lalaki na nasa katamtamang edad, mukhang tagapangasiwa o butler ng bahay.Nang makita nito si Avigail, magalang siyang nagtanong dito, "Magandang gabi, sino po sila?"Ngumiti siya sa butler at sumagot, "Magandang gabi, ako po ang doktor na tumawag kanina para tignan si Ginoong Lee."Sinusuri siya ng butler mula ulo hanggang paa, at dahil sa kanyang murang edad, hindi maiwas
Nang makababa mula sa hagdan ay agad na lumapit ang mga ito kay Avigail.Sobrang saya ni Skylei habang nasa bisig ng kaniyang ama at tumitingin nang sabik sa magandang tita na ngayon ay nasa harapan niya. Sobra ang pagtataka ni Dominic dahil bihira ang ganitong ekspresyon sa mukha ng bata. Hindi malaman ni Avigain kung ngingiti siya o hindi sa mag-amang nasa kaniyang harapan. Hindi niya alam paano magreact.Buti na lang at ang lalaki sa harap niya ang unang nagsalita para putulin ang katahimikan, "Ikaw ba ang doktor na nirekomenda ni Dr. Gray para gamutin ang aking ama?"Inayos ni avigail ang kaniyang sarili at ang kanyang ekspresyon saka ngumiti, "Ako nga, kumusta, Ako nga pala si Avigail Suarez.""Dr. Suarez." Inabot ni Avigail ang kaniyang kamay nang ilahad din ng lalaki ang kamay niya. "Ako si Martin, at ito ang aking kapatid na si May."Pagkasabi noon, tumingin siya kay Dominic sa kanilang likuran, "Siya… siya ang kapatid namin, ang apelyido niya ay Villafuerte."Kalma namang tum
Makalipas ang isang linggo, kinausap ni Avigail ang kambal at pinakiusapang ipagpatuloy na nila ang kanilang kindergarten schooling. Ngunit matigas ang tanggi ng dalawa. Masyado na raw silang advanced kumpara sa mga kaklase nila, at wala rin naman silang gana pumasok, lalo na't palaging si Skylie ang laman ng kanilang isipan.Alam ni Avigail kung gaano kaapektado ang kambal sa mga pangyayari. Kaya kahit masakit, naging matatag siya. Ayaw niyang malugmok sila sa lungkot—ayaw niyang hayaang lamunin ng kawalang-kasiguraduhan ang murang isipan ng kaniyang mga anak.Sa halip, itinutuon niya ang oras sa isa pang matagal nang sugat—ang sariling pamilya. Ang pamilyang minsang ipinagpalit siya sa pera."Wow! Mukhang galante at sobrang yaman mo na ngayon, Avigail," pang-uuyam ng kaniyang ina, si Trina, habang nakataas ang kilay. "Akala ko noon, sa kangkungan ka na lang pupulutin matapos mong layasan ang mayamang pamilyang pinakasal namin sa’yo. Sa totoo lang, kinabahan kami no'n... baka bawiin p
Nang masikaso na ni Angel si Avigail at magkausap na sila ng mga anak, agad ding umalis si Angel sa bahay ng mga ito. Alam niyang kailangan ni Avigail at ng kambal na mag-usap ng maayos, at hindi siya ang tamang tao na maging saksi sa lahat ng ito.Tahimik na lumabas si Angel, at nang makaalis na siya, lalo pang bumigat ang pakiramdam sa loob ng bahay. Ang mga mata ng kambal ay puno ng takot at pangamba. Hindi nila kailanman nakita ang kanilang ina na ganoon — parang hindi nila kilala. Si Avigail na laging matatag at maligaya, ngayon ay tila nawala ang sigla sa mata, at ang pagkabagabag sa bawat galaw nito ay hindi nila maikaila.Habang ang kambal ay tahimik na naghihintay, takot na takot, naglakad si Avigail patungo sa kusina. Lumipas ang ilang saglit bago siya bumuntong hininga, tila umaasa na sana’y magbabalik ang lahat sa normal. Tumayo siya sa harap ng kalan at nagsimula magluto ng tanghalian. Ang tanging ingay na naririnig ay ang tunog ng kawali at mga palayok sa kanyang paligid,
“Dominic, pasensya ka na, ha. Nabigla yata sila…” Mahinang sabi ni Avigail, halos pabulong habang tinatanaw sina Angel na inaakay palayo ang kambal.“Kakausapin ko muna sila.” Nilunok niya ang kaba sa lalamunan, dama ang kirot ng eksenang iyon bilang isang ina at isang babae.Tahimik lang si Dominic. Halos ilang segundo rin bago siya sumagot, at nang magsalita siya, ramdam ang lungkot sa tinig niya.“Naiintindihan ko…” mahinahon niyang simula. “Pasensya na rin. Pero… gagawin ko ang lahat para makuha ko ulit ang loob nila.” Bumuntong-hininga siya bago tumingin kay Avigail, sinserong sinisid ang mga mata nito.“Alam ba nila ang nangyari sa atin?” tanong niya, may halong kaba. “Mukha kasing alam nila… na hindi kita trinato ng tama.”Napalingon si Avigail sa direksyon ng kambal, bakas ang pag-aalala sa kaniyang mukha.“Matalino ang kambal,” wika niya sa wakas. “Madami silang tanong, Dominic. At mas pinili kong sagutin ‘yon kaysa magsinungaling. Hindi ko kayang itago sa kanila kung bakit w
“Mommy!!” sigaw ni Dale habang mabilis na lumapit kay Avigail. “Nakausap na namin si Skylie. Sabi ng doktor kay Ninang, limited time lang daw po kami puwedeng manatili sa loob. Kaya po lumabas na kami.”Nagulat si Avigail nang makita silang lumabas ng ICU. Hindi niya namalayang siya pala’y umiiyak na sa bisig ni Dominic. Agad siyang napahawak sa mukha, tinatago ang luha.“Iuuwi ko na sila. Sasamahan ko na lang—”“Ninang!” putol ni Dane habang hinahawakan ang kamay ng kaniyang ninang. “We want to stay here. Puwede po ba kaming maupo lang dito? Gusto lang po naming panoorin si Skylie.”Lumingon si Angel kay Dominic, saka kay Avigail, ngunit bago pa man siya makasagot, napatingin si Dominic sa kambal—at tila napako ang kaniyang tingin doon.Hindi siya makapaniwala.Ngayon lang niya lubos na pinagmasdan sina Dale at Dane, at parang unti-unting nabura ang mundo sa paligid niya. Para siyang nanonood ng lumang alaala—ng sarili niyang kabataan—nang bigla niyang mapansin: magkakamukha sila. Ang
Tahimik ang hallway ng ospital. Tanging ang mahihinang tunog mula sa ICU monitor sa loob ng silid ang maririnig, kasabay ng malamig na hum ng aircon. Nakaupo sa bench sina Dominic at Avigail—magkatabing tila magkalayo pa rin. Walang salitang binibitawan, tanging mga mata at buntong-hininga ang nagpapahiwatig ng bigat sa kanilang dibdib.Sa loob ng ICU, si Skylei ay nakaoxygen at bantay-sarado ng doktor. Kasama niya roon sina Dale at Dane, tahimik na nakaupo sa gilid ng kama habang hawak ang kamay ng kapatid. Nasa loob din si Angel, ang ninang nila, taimtim na nagdarasal sa isang sulok.Sa labas, sa isang sandaling may kapayapaan, biglang umalingawngaw ang matalim na sigaw mula sa may elevator.“Dominic Villafuerte! Anong ginagawa ng babae niyan dito?!”Napalingon agad ang mga nurse at bantay sa paligid. Mabilis na tumayo si Dominic habang si Avigail ay napaatras at bahagyang nataranta. Sa harap nila ay ang ina ni Dominic—si Mrs. Luisa Villafuerte, ang reyna ng pamilyang Villafuerte, an
“Sinasabi mo bang nanganak ka mag-isa sa tatlong bata?” tanong ni Dominic, puno ng gulat at lungkot ang boses.Tahimik lamang na tumango si Avigail.“Pero bakit nahiwalay si Skylei sa mga kapatid niya? Kung hindi ikaw ang may kagagawan, sino? Sino ang naghiwalay sa iyo kay Skylei?” Halata sa tono ni Dominic ang pagkalito, ang galit, at ang pagkabigo. “May sakit si Sky noon. Malala. Kung hindi namin naagapan… baka noon pa, wala na siya.”Napaluhod si Avigail sa harap ni Dominic. Wala siyang nagawa kundi ang humagulgol.“Patawarin mo ako...” nanginginig ang tinig niya. “Sinabi sa akin ng doktor na isa sa triplets ang mahina. Kaya nang sinabi nilang hindi na niya kinayang mabuhay pa kahit isang araw, tinanggap ko na lang. Ang sakit. Sobrang sakit. Pero kailangan kong magpatuloy… kasi may dalawa pa akong anak na umaasa sa akin.”Umiiyak siyang napayuko, nanginginig ang balikat.“Pero kahit kailan… kahit kailan, hindi ko nakalimutan ang bunso kong babae. Hindi ko siya inalis sa puso’t isip
"Kamusta si Skylei? May improvement na ba ang lagay niya?" tanong ni Avigail.Hindi siya nakatulog kagabi habang iniisip kung paano siya naging pabayang ina—kung paanong naniwala agad siyang patay na ang kanyang bunsong anak. Sa tulong ni Miguel Tan, ni Angel, at ni Dr. Daven Cruz, inalaman nilang lahat ang nangyari sa araw ng panganganak ni Avigail sa ibang bansa. Gustong-gusto ni Avigail na siya mismo ang gumawa ng hakbang, ngunit hindi katulad ng mga taong ito, wala siyang koneksyon—maliban na lang sa pagiging kilala niyang doktor sa traditional medicine."Akala ko hindi ka na babalik. Mabuti naman at nandito ka na," malungkot na sabi ni Dominic habang nakaupo sa bench sa labas ng ICU, at nakatingin sa bintana nito kung saan makikita si Skylei na nakahiga at maraming tubong nakakabit."Mommy! Tito!""Mom! Dad—I mean, Tito, hello po sa inyo.""Pasensya na. Iniwan mo sa akin ang mga bata para dalhin sa kindergarten. Nalaman ng teacher nila ang nangyari kay Sky, kaya binigyan sila ng p
"Avigail!! Heto na, nakakuha ako ng mabilis na proseso ng DNA testing sa hospital namin. Ang galing nga kasi pinadeliver pa nila!" sigaw ni Angel habang mabilis na pumasok sa bahay ni Avigail, hawak ang isang brown envelope na may seal ng ospital.Nagulat ang kambal na sina Dane at Dale sa biglang pagsulpot ng kanilang Ninang. Dahan-dahan pa itong lumapit, nahihiyang ngumiti sa kanila."Ninang! Kumain ka na po ba?" tanong ni Dane na laging concern sa mga bisita nila."Mom, Ninang… para saan po ba ang DNA test na iyan? May problema po ba?" tanong naman ni Dale habang hawak ang laruang robot.Tumingin si Avigail sa dalawang bata. Naisip niyang wala na siyang maitatago pa sa kanila. Limang taon pa lang ang kambal, pero sobrang talino na nila—mga batang marunong magbasa ng damdamin at sitwasyon."Oo… Sorry kung ginawa ito ni Mommy nang hindi kayo sinabihan. Naguguluhan na kasi ako. I can't give birth twice in a row. Alam niyo ‘yung ibig sabihin, di ba?""Opo, Mommy," sagot ni Dale. "Pero d
"Ano? Sinabi mo talaga 'yon kay Dominic? Gosh, Avigail!" Galit na ang tono ni Angel habang nakaupo sa tapat ng kaibigan. Halos malaglag ang hawak niyang baso sa narinig."Nagpakumbaba na siya. Inamin niya ang pagkukulang niya, halatang sobra na siyang nagsisisi—pero bakit hindi mo man lang binigyan ng kaunting puwang ang salita niya? Kahit hindi mo siya patawarin, sana hindi mo na lang nasabi ‘yon."Napatingin si Avigail, halatang pinipigilan ang luha."Galit ako nun, Angel. Sa tingin mo ba madali ‘yon? Iniisip niyang kaya kong itapon ang sarili kong anak? Anak ko!""Oo, gets ko ‘yon. Tama ang dahilan mo—may point ka, pero hindi pa rin tama ang naging sagot mo. Avigail, kung marinig ‘yon ni Sky, ano’ng mararamdaman niya? Na tinanggihan siya ng sariling ina?"Tumayo si Avigail at naglakad palayo sa sofa. "Pero hindi pa rin sigurado na anak ko siya, Angel! Pinipilit lang nilang paniwalaan ko ‘yon!""Pero paano kung totoo?" balik ni Angel, seryoso na rin ang tono. "Sinabi ng doktor na bu