Lahat ng naroon ay napahinto sa gulat.Nang makita ni Avigail na kinuha ang kanyang resume ng malaking kamay na iyon, lalo siyang kinabahan.Mula nang makita niya si Dominic, sinubukan niyang iwasan ito at hindi man lang siya sumulyap sa mag-ama kahit sa gilid ng kanyang mata.Ngunit ngayon, bigla niyang kinuha ang kanyang resume, pinipilit siyang tumuon sa kanya.Hindi niya alam kung ano ang gusto nitong gawin...Hawak ni Dominic ang resume nang mahigpit sa kanyang malaking kamay at tiningnan nang may kahulugan ang mukha ni Avigail. “Maraming tao ngayon ang pinepeke ang kanilang resume. Ang kondisyon ni Lolo ay hindi na maganda; kung may mga manloloko, huwag kayong basta-basta magpapaniwala.” Sabi nito.Habang sinasabi niya iyon, binuksan niya ang resume sa kanyang kamay nang pabaya, binabasa ito nang dahan-dahan, para bang talagang tinitingnan kung totoo ito o hindi.Ang paaralang pinag-aralan ni Avi at ang mga lugar kung saan siya nagtrabaho ay isa-isang napansin ng lalaki.Sa mga
Nakita ni Martin ang kanyang taimtim na pangako at medyo nahabag, ngunit tumingin muna siya kay Dominic para alamin ang opinyon nito.Tiningnan lamang ni Dominic ang seryosong babae sa kabilang dulo nang malamig, hindi nagsalita. Halatang inis ito sa kaniya.Dahil dito, tumango si Martin Lee kay Avigail, “Kung ganon, sumunod ka sa akin, Dr. Suarez.”Nagbitaw ng malalim na hininga si Avi, pilit iniiwasan ang tingin ng lalaki, tumayo siya ng ayos at sumunod kay Martin. Sa pagdaan nila sa pwesto ni Dominic, hindi maiwasang bumilis ang tibok ng kanyang puso.Nang makita ni May na talagang dinala ng kanyang kapatid ang batang babaeng ito, nakaramdam siya ng kaba kaya mabilis na sumunod siya.Nawala ang tatlong pigura sa likod ng hagdan.Nang makita ng batang si Skylei na umaalis ang kanyang magandang tita ay mahigpit siyang kumapit sa kwelyo ng kanyang daddy, na umaasang susunod ito.Inalis ni Dominic ang tingin mula sa hagdan, tumingin sa batang babae sa kanyang bisig, at humakbang pata
Nang marininig ng mga apo ni Mr. Lee ang sinabi ni Avigail ay nagalit ang mukha ng mga ito."Ano ba 'yang sinasabi mo!" galit na sabi ni May kay Avigail "Kung hindi mo kayang gamutin, sabihin mo na lang. Huwag mo nang sumpain ang lolo ko dito!"Tiningnan siya ni Avigail nang malamig. "Nagiging magalang lang ako. Dahil sa matagal na pagkaantala, hindi na naagapan ang kalagayan ng lolo mo. Ngayon, nagsisimula nang bumigay ang mga function ng katawan niya at mabilis na bumababa ang kanyang resistensya. Sa totoo lang, sa ganitong sitwasyon, dapat inaalagaan ang katawan ng pasyente agad-agad, pero ang medical team na tinawag ninyo ay hindi isinasaalang-alang ang kondisyon ng pasyente at basta na lang binigyan siya ng gamot. Hindi ito paggagamot, kundi pagsunog sa kanyang buhay!"Nabahala ang punong doktor ng medical team at agad na lumapit sa kanila. "Miss, hindi mo alam ang buong sitwasyon, kaya’t huwag kang basta-basta magbigay ng opinyon. Malubha ang kondisyon ni Mr. Lee dati, at kung h
Nang marinig ito ng mga tao ay nagulat.Nakakita na sila ng maraming sikat na doktor na sinubukang gamutin ang matanda, pero ito ang unang pagkakataon na may humiling sa kanya na maghubad ng damit.Si Martin ang unang nakapag-react at maingat na nagtanong, "Kailangan ba talaga itong gawin?"Tumingin si Avigail sa kanya nang may pagdududa, "Gusto kong gamutin ang matanda, at nakaharang ang aking mga damit. May sinuman ba sa inyo ang makakatulong sa akin? Bilisan na natin."Sandali, nagkatinginan ang lahat sa silid, kasama ang naunang medikal na team.Anong klaseng therapy ito? Kailangan pa palang maghubad ng pasyente?Nag-atubili si Martin ng matagal, pagkatapos ay pinilit ang sarili at mabilis na lumapit.Nang makita ang pagpayag ng kanyang kapatid, nainis si May, "Anong klaseng paggamot ito? Bakit..."Nang marinig niya ang kanyang kapatid, nakita ni May na binuksan ni Avigail ang kanyang kahon ng gamot at kinuha ang isang simpleng kahon na gawa sa kahoy. May nakabalot na parchment sa
Bago makapag-react si Avigail, may tumulong sa kanya sa baywang, halos napigil ang kanyang sarili.Nang itaas niya ang kanyang mga mata, sinalubong niya ang matalim at madilim na mga mata nito.Nang magtagpo ang kanilang mga mata, bahagyang nanigas ang katawan ni Avigail, at mabilis siyang umiwas at umupo sa kama.Hindi sinasadyang sinuportahan ni Dominic ang tao, pero nang makita niyang iniiwasan siya nito na parang isang mabangis na hayop, biglang bumagsak ang kanyang mga mata, at binawi ang malaking kamay na humahawak sa kanyang baywang."Nasasabi mong nag-aral ka ng maraming mahirap at kumplikadong mga sakit. Ito ba ang resulta ng iyong pananaliksik? Nakikita kong ang mga sertipiko mo ay binili lamang!" Hindi napansin ni May ang pagkakaiba ng dalawa at patuloy na nagalit. Tumingin siya kay Martin na puno ng poot, "Kuya, sa tingin ko siya ay isang sinungaling! Alisin mo siya dito agad!"Matapos marinig ito, inalis ni Avigail ang kanyang sarili mula sa kakaibang sitwasyon at sumarka
Si Dominic ay tumingin sa kanya, sabay hinawakan ang kanyang pulso at lumingon kay May na may malamig na tingin, "Humingi ka ng tawad."Biglang naisip ni Qin May ang sinabi ni Dominic at nagtaka, "Kuya Dom, anong sinasabi mo. Sorry? Are you even serious of that?"Tumingin si Dominic sa kanya nang may pagmamalaki, "Nasa kritikal na kondisyon si Lolo. Madami na tayong inaanyayahan. Mga matatagal na sa industriya at mga talagang sikat pero tingnan mo? Nasaan siya di ba dapat ay nandiyan na ang taong iyon. Panahon na para magpakita, pero wala pa rin." Nabigla si May sa paraan ng pagsalita ni Dominic at hindi namamalayang yumuko ang kanyang ulo nang may nerbiyos."Ngunit..."Tumigil si Dominic saglit, tumingin sa mga tao sa likuran niya na may di klarong mensahe, at nagpatuloy, "Ang Miss Suarez na ito ay walang kaugnayan sa pamilyang Lee at narito siya para gamutin si Lolo. Hindi mo siya maaasahan, pero walang dahilan para atakihin siya. Ganyan ba ang itinuro ng pamilyang Lee sa iyo? Humin
Sa pagkakataong ito, walang tao sa paligid na makakaabala, at naging mas maayos ang proseso ng paggamot ni Avigail.Pagkaraan ng ilang sandali, higit sa sampung pilak na karayom ang naiturok sa dibdib ng matanda.Sa kabuuan ng proseso, halos hindi kumurap si Avigail, nakatutok siya nang husto sa matanda at walang kahit anong abala.Sa sobrang pokus niya, hindi na niya napansin ang mga titig ni Dominic na nakatuon sa kanya.Nang nasa ibaba pa sila, nakita na ni Dominic ang mga nagawa ni Avigail sa mga nakaraang taon. Napakaganda niya na parang walang kapintasan, sapat upang ipaisip sa mga tao kung gaano kahanga-hanga ang kanyang nakaraan.Ngunit ngayon lamang niya nasilayan ang ibang aspeto ng personalidad ni Avigail.Ang pagkakatuon niya sa kanyang trabaho sa medisina at ang pagiging matatag sa kanyang propesyon.Ito ay isang bagay na hindi pa niya nasaksihan kay Avigail noon.Dahil dito, nakaramdam si Dominic ng emosyon na mahirap ipaliwanag.Sa gilid naman, matamang pinagmamasdan ni
Hindi maiwasang magulat nang bahagya si Avigail. Pagkatapos ng isang saglit, tumingin siya kay Dominic na may bahagyang pag-aalala.Hindi niya sinabi ang tungkol sa pagkawala ni Skylei noong nakaraan.Pero malamang, hindi ito maitatago sa lalaking ito.Dahil dito, nagdalawang-isip si Avigail bago sinabi, "Siguro... dahil tinulungan ko siya dati. Noong nakaraan, siya’y naligaw at inalagaan ko siya."Hindi inaasahan ni Martin na ganoon pala ang nangyari. Tumingin siya kay Skyle, at pagkatapos ay bumaling kay Avi nang may paghanga, "Mukhang may tadhana talaga kayo."May tadhana nga ba?Naisip ni Avigail ang tungkol sa pagkakakilanlan ni Skylei at nginisihan ang sarili. Nang may kalmadong ekspresyon, sinabi niya, "Siguro."Hindi napansin ni Martin ang kakaibang pakiramdam niya kaya tumayo siya at nagmungkahi, "Dahil makakabawi pa ang lolo ko ng isang oras, bakit hindi tayo bumaba at uminom muna ng tubig? Maraming salamat sa iyong pagsisikap, Dr. Suarez."Natuwa si Avigail nang magpalit si
Makalipas ang isang linggo, kinausap ni Avigail ang kambal at pinakiusapang ipagpatuloy na nila ang kanilang kindergarten schooling. Ngunit matigas ang tanggi ng dalawa. Masyado na raw silang advanced kumpara sa mga kaklase nila, at wala rin naman silang gana pumasok, lalo na't palaging si Skylie ang laman ng kanilang isipan.Alam ni Avigail kung gaano kaapektado ang kambal sa mga pangyayari. Kaya kahit masakit, naging matatag siya. Ayaw niyang malugmok sila sa lungkot—ayaw niyang hayaang lamunin ng kawalang-kasiguraduhan ang murang isipan ng kaniyang mga anak.Sa halip, itinutuon niya ang oras sa isa pang matagal nang sugat—ang sariling pamilya. Ang pamilyang minsang ipinagpalit siya sa pera."Wow! Mukhang galante at sobrang yaman mo na ngayon, Avigail," pang-uuyam ng kaniyang ina, si Trina, habang nakataas ang kilay. "Akala ko noon, sa kangkungan ka na lang pupulutin matapos mong layasan ang mayamang pamilyang pinakasal namin sa’yo. Sa totoo lang, kinabahan kami no'n... baka bawiin p
Nang masikaso na ni Angel si Avigail at magkausap na sila ng mga anak, agad ding umalis si Angel sa bahay ng mga ito. Alam niyang kailangan ni Avigail at ng kambal na mag-usap ng maayos, at hindi siya ang tamang tao na maging saksi sa lahat ng ito.Tahimik na lumabas si Angel, at nang makaalis na siya, lalo pang bumigat ang pakiramdam sa loob ng bahay. Ang mga mata ng kambal ay puno ng takot at pangamba. Hindi nila kailanman nakita ang kanilang ina na ganoon — parang hindi nila kilala. Si Avigail na laging matatag at maligaya, ngayon ay tila nawala ang sigla sa mata, at ang pagkabagabag sa bawat galaw nito ay hindi nila maikaila.Habang ang kambal ay tahimik na naghihintay, takot na takot, naglakad si Avigail patungo sa kusina. Lumipas ang ilang saglit bago siya bumuntong hininga, tila umaasa na sana’y magbabalik ang lahat sa normal. Tumayo siya sa harap ng kalan at nagsimula magluto ng tanghalian. Ang tanging ingay na naririnig ay ang tunog ng kawali at mga palayok sa kanyang paligid,
“Dominic, pasensya ka na, ha. Nabigla yata sila…” Mahinang sabi ni Avigail, halos pabulong habang tinatanaw sina Angel na inaakay palayo ang kambal.“Kakausapin ko muna sila.” Nilunok niya ang kaba sa lalamunan, dama ang kirot ng eksenang iyon bilang isang ina at isang babae.Tahimik lang si Dominic. Halos ilang segundo rin bago siya sumagot, at nang magsalita siya, ramdam ang lungkot sa tinig niya.“Naiintindihan ko…” mahinahon niyang simula. “Pasensya na rin. Pero… gagawin ko ang lahat para makuha ko ulit ang loob nila.” Bumuntong-hininga siya bago tumingin kay Avigail, sinserong sinisid ang mga mata nito.“Alam ba nila ang nangyari sa atin?” tanong niya, may halong kaba. “Mukha kasing alam nila… na hindi kita trinato ng tama.”Napalingon si Avigail sa direksyon ng kambal, bakas ang pag-aalala sa kaniyang mukha.“Matalino ang kambal,” wika niya sa wakas. “Madami silang tanong, Dominic. At mas pinili kong sagutin ‘yon kaysa magsinungaling. Hindi ko kayang itago sa kanila kung bakit w
“Mommy!!” sigaw ni Dale habang mabilis na lumapit kay Avigail. “Nakausap na namin si Skylie. Sabi ng doktor kay Ninang, limited time lang daw po kami puwedeng manatili sa loob. Kaya po lumabas na kami.”Nagulat si Avigail nang makita silang lumabas ng ICU. Hindi niya namalayang siya pala’y umiiyak na sa bisig ni Dominic. Agad siyang napahawak sa mukha, tinatago ang luha.“Iuuwi ko na sila. Sasamahan ko na lang—”“Ninang!” putol ni Dane habang hinahawakan ang kamay ng kaniyang ninang. “We want to stay here. Puwede po ba kaming maupo lang dito? Gusto lang po naming panoorin si Skylie.”Lumingon si Angel kay Dominic, saka kay Avigail, ngunit bago pa man siya makasagot, napatingin si Dominic sa kambal—at tila napako ang kaniyang tingin doon.Hindi siya makapaniwala.Ngayon lang niya lubos na pinagmasdan sina Dale at Dane, at parang unti-unting nabura ang mundo sa paligid niya. Para siyang nanonood ng lumang alaala—ng sarili niyang kabataan—nang bigla niyang mapansin: magkakamukha sila. Ang
Tahimik ang hallway ng ospital. Tanging ang mahihinang tunog mula sa ICU monitor sa loob ng silid ang maririnig, kasabay ng malamig na hum ng aircon. Nakaupo sa bench sina Dominic at Avigail—magkatabing tila magkalayo pa rin. Walang salitang binibitawan, tanging mga mata at buntong-hininga ang nagpapahiwatig ng bigat sa kanilang dibdib.Sa loob ng ICU, si Skylei ay nakaoxygen at bantay-sarado ng doktor. Kasama niya roon sina Dale at Dane, tahimik na nakaupo sa gilid ng kama habang hawak ang kamay ng kapatid. Nasa loob din si Angel, ang ninang nila, taimtim na nagdarasal sa isang sulok.Sa labas, sa isang sandaling may kapayapaan, biglang umalingawngaw ang matalim na sigaw mula sa may elevator.“Dominic Villafuerte! Anong ginagawa ng babae niyan dito?!”Napalingon agad ang mga nurse at bantay sa paligid. Mabilis na tumayo si Dominic habang si Avigail ay napaatras at bahagyang nataranta. Sa harap nila ay ang ina ni Dominic—si Mrs. Luisa Villafuerte, ang reyna ng pamilyang Villafuerte, an
“Sinasabi mo bang nanganak ka mag-isa sa tatlong bata?” tanong ni Dominic, puno ng gulat at lungkot ang boses.Tahimik lamang na tumango si Avigail.“Pero bakit nahiwalay si Skylei sa mga kapatid niya? Kung hindi ikaw ang may kagagawan, sino? Sino ang naghiwalay sa iyo kay Skylei?” Halata sa tono ni Dominic ang pagkalito, ang galit, at ang pagkabigo. “May sakit si Sky noon. Malala. Kung hindi namin naagapan… baka noon pa, wala na siya.”Napaluhod si Avigail sa harap ni Dominic. Wala siyang nagawa kundi ang humagulgol.“Patawarin mo ako...” nanginginig ang tinig niya. “Sinabi sa akin ng doktor na isa sa triplets ang mahina. Kaya nang sinabi nilang hindi na niya kinayang mabuhay pa kahit isang araw, tinanggap ko na lang. Ang sakit. Sobrang sakit. Pero kailangan kong magpatuloy… kasi may dalawa pa akong anak na umaasa sa akin.”Umiiyak siyang napayuko, nanginginig ang balikat.“Pero kahit kailan… kahit kailan, hindi ko nakalimutan ang bunso kong babae. Hindi ko siya inalis sa puso’t isip
"Kamusta si Skylei? May improvement na ba ang lagay niya?" tanong ni Avigail.Hindi siya nakatulog kagabi habang iniisip kung paano siya naging pabayang ina—kung paanong naniwala agad siyang patay na ang kanyang bunsong anak. Sa tulong ni Miguel Tan, ni Angel, at ni Dr. Daven Cruz, inalaman nilang lahat ang nangyari sa araw ng panganganak ni Avigail sa ibang bansa. Gustong-gusto ni Avigail na siya mismo ang gumawa ng hakbang, ngunit hindi katulad ng mga taong ito, wala siyang koneksyon—maliban na lang sa pagiging kilala niyang doktor sa traditional medicine."Akala ko hindi ka na babalik. Mabuti naman at nandito ka na," malungkot na sabi ni Dominic habang nakaupo sa bench sa labas ng ICU, at nakatingin sa bintana nito kung saan makikita si Skylei na nakahiga at maraming tubong nakakabit."Mommy! Tito!""Mom! Dad—I mean, Tito, hello po sa inyo.""Pasensya na. Iniwan mo sa akin ang mga bata para dalhin sa kindergarten. Nalaman ng teacher nila ang nangyari kay Sky, kaya binigyan sila ng p
"Avigail!! Heto na, nakakuha ako ng mabilis na proseso ng DNA testing sa hospital namin. Ang galing nga kasi pinadeliver pa nila!" sigaw ni Angel habang mabilis na pumasok sa bahay ni Avigail, hawak ang isang brown envelope na may seal ng ospital.Nagulat ang kambal na sina Dane at Dale sa biglang pagsulpot ng kanilang Ninang. Dahan-dahan pa itong lumapit, nahihiyang ngumiti sa kanila."Ninang! Kumain ka na po ba?" tanong ni Dane na laging concern sa mga bisita nila."Mom, Ninang… para saan po ba ang DNA test na iyan? May problema po ba?" tanong naman ni Dale habang hawak ang laruang robot.Tumingin si Avigail sa dalawang bata. Naisip niyang wala na siyang maitatago pa sa kanila. Limang taon pa lang ang kambal, pero sobrang talino na nila—mga batang marunong magbasa ng damdamin at sitwasyon."Oo… Sorry kung ginawa ito ni Mommy nang hindi kayo sinabihan. Naguguluhan na kasi ako. I can't give birth twice in a row. Alam niyo ‘yung ibig sabihin, di ba?""Opo, Mommy," sagot ni Dale. "Pero d
"Ano? Sinabi mo talaga 'yon kay Dominic? Gosh, Avigail!" Galit na ang tono ni Angel habang nakaupo sa tapat ng kaibigan. Halos malaglag ang hawak niyang baso sa narinig."Nagpakumbaba na siya. Inamin niya ang pagkukulang niya, halatang sobra na siyang nagsisisi—pero bakit hindi mo man lang binigyan ng kaunting puwang ang salita niya? Kahit hindi mo siya patawarin, sana hindi mo na lang nasabi ‘yon."Napatingin si Avigail, halatang pinipigilan ang luha."Galit ako nun, Angel. Sa tingin mo ba madali ‘yon? Iniisip niyang kaya kong itapon ang sarili kong anak? Anak ko!""Oo, gets ko ‘yon. Tama ang dahilan mo—may point ka, pero hindi pa rin tama ang naging sagot mo. Avigail, kung marinig ‘yon ni Sky, ano’ng mararamdaman niya? Na tinanggihan siya ng sariling ina?"Tumayo si Avigail at naglakad palayo sa sofa. "Pero hindi pa rin sigurado na anak ko siya, Angel! Pinipilit lang nilang paniwalaan ko ‘yon!""Pero paano kung totoo?" balik ni Angel, seryoso na rin ang tono. "Sinabi ng doktor na bu