Walang kaalam-alam si Avi sa nangyari sa kindergarten.Pagkaalis niya roon, nagtungo siya sa institusyon na itinayo ng kanyang guro sa Tsina upang mag-report. Pagkapasok niya sa institusyon, nakita niya ang isang gwapo at maayos na lalaki na nakasuot ng malinis na shirt at pantalon na papalapit sa kanya."Suarez! maligayang pagbabalik. Masaya akong makatrabaho kang muli," wika ni Jake at iniabot ang kamay sa kanya na parang isang maginoo. Bahagyang tumango si Avigail at inabot ang kamay nito para kamayan ngunit mabilis din itong binitiwan. Dati, si Jake ay kasama sa team ni Miguel Tan sa ibang bansa at maraming pinagdaanan na pananaliksik at pag-unlad.Noong panahong iyon, naging assistant niya si Jake. Pagkatapos ng lahat, nagtapos ito sa isang kilalang paaralan at pareho silang humanga sa kakayahan nito ni Miguel Tan. Ang pagtrato ni Avi ay hindi malamig o mainit, at hindi iyon alintana ni Jake. Ngumiti siya at sinabing, "Dadalin kita sa opisina mo."Pagkatapos noon, naglakad siya p
Narinig ni Jake ang tanong ni Avi at naging seryoso ang kanyang mukha, "Ginagawa namin ang lahat ng paraan para masolusyunan ang problemang ito."Kumunot ang noo ni Avi habang hinihintay ang kasunod na sasabihin niya."Kamakailan lamang, nakipag-ugnayan ako sa isang supplier ng gamot. Napag-usapan na namin ang pagkakaroon ng pangmatagalang kooperasyon sa kanila, at kailangan na lamang pirmahan ang kontrata. Naka-schedule na rin ang araw ng pagpirma bukas ng hapon . Ang dahilan kung bakit hindi naging maayos ang daloy ng mga bagay-bagay noon ay dahil nasa yugto pa ng pagtatayo ang research institute at maraming komplikadong bagay ang kailangang ayusin. Hindi rin naging matatag ang mga tauhan noon, ngunit ngayon ay medyo naka-stabilize na. Bukod pa rito, ang mga gamot dito sa bansa ay halos monopolyo ng mga malalaking negosyante ng gamot, kaya't mahirap makakuha ng supply. Bago pa lamang kami sa lugar, kaya't marami sa mga supplier ang nagtaas ng presyo. Dahil dito, napilitang tumagal a
Bahagyang kumunot ang noo ni Dominic, at may bakas ng inis sa kanyang mga mata. Nagkamali na naman ba siya ng akala? Makakalimutan na sana niya ito nang minsan o dalawang beses, ngunit sunud-sunod na dalawang araw niyang nakikita ang anino ng babaeng matagal niyanghinahanap sa iba't ibang lugar. Parang... saglit lang lumitaw ang pigura sa harap ng mga mata niya, at bigla itong nawala. Hindi mapigilan ni Dominic ang malamig na pagtawa at inalis ang tingin. Nahuhulog siya sa sitwasyon na paulit-ulit niyang naiisip ang babaeng iyon!"Master, matagal nang naghihintay ang kliyente. Baka gusto mo nang pumasok?" Matagal nang naghihintay si Henry, ngunit nang hindi niya nakitang umaabante si Dominic, nagtanong siya nang may pag-iingat.Malalim na pumikit si Dominniv, pinagsama-sama ang damdamin, at kalmadong tumugon, "Tara na." Pagkasabi niyon, mabilis siyang pumasok na nakataas ang ulo.Mabilis namang sumunod si Henry.Nang dumating sina Avigail at Jake sa loob, nandoon na ang mga tauhan ng
"I'm really sorry. Are you okay?" Nakita ni Avi na ang tao sa harapan niya ay lasing, kaya nag-ingat siya at muling humingi ng tawad sa kanya, na may isip na mas mabuti nang may isang bagay kaysa wala. Pagkatapos niyang sabihin iyon, biglang ngumiti nang masama ang tao at medyo naguguluhan ang boses, "Ganda... Ganito na lang, para hindi kita awayin bakit hindi mo na lang saluhan ang kapatid ko kahit isang shot lang. Gwapo naman ang kapatid ko eh!" Naiinis na si Avigail sa inaasata ng lalaki ngunit dahil nga lasing ito at may tama ng alak ang utak, pinili na lang niyang unawaain. Hindi na lang niya ito pinansin at naglakad na lang siya ng nakayuko sa harapan nito para umalis. Hindi pa siya nakakalampas dito ay nagsalita ng muli. “Alam mo bang kilala ang kapatid ko? SObrang yaman niya at siguradong paggising mo isa ka ng celebrity. Aasenso ka sa buhay sa piling niya.”Habang sinasabi ito, tumawa siya ng masama, at ang kanyang mga mata ay walang kapantay na gumagala sa katawan ni Avig
The room was empty.Pagpasok ni Dominic, isinara niya ang pinto. Sa isang iglap, ang loob ay napakatahimik, tanging ang paghinga ng bawat isa ang maririnig. Tumingin si Avigail sa paligid, ramdam ang panganib sa hindi alam na dahilan, at bigla siyang lumaban.“Ano ang gusto mong gawin? Bitawan mo ako!” Sa susunod na segundo, madali siyang naipit sa sulok ng lalaki. Gamit ang bisig nito ay wala na naman siyang mapuntahan. Halos magkadikit na ang kanilang mga katawan.Ang mainit na hininga ng lalaki ay humampas sa kanyang tainga. Tumigil ang mga galaw ni Avigail sa paglalaban. Nakasandal siya sa dingding at nag-stiff na ang katawan. Maging ang paghinga niya ay hindi sinasadyang bumagal. Sa distansyang ito, kahit kaunting paghinga niya, baka makabangga siya sa taong nasa harap niya.Namatay ang katahimikan sa loob. Piniga ni Avigail ang kanyang mga palad at pinilit ang sarili na kalmahin ang sarili.Dahil hiwalay na sila! Wala na siyang kinalaman kay Dominic ngayon! Sila ay tao na mula
Mainit na dumampi ang labi ng lalaki sa kanya, at nagsimulang magtugma ang kanilang mga hininga.Biglang nag-blangko ang isip ni Avigail. Hindi niya inaasahan na gagawin ito ni Dominic!Mahigpit na hinawakan ng lalaki ang kanyang baba, marahas itong iniangat, pilit na pinapabuka ang kanyang bibig.Biglang natauhan si Avigail at nagpumiglas. "Dominic, bitawan mo ako! Nasisiraan ka na ba? Nasa pampublikong silid tayo! Maaaring may pumasok anumang oras!"Bahagyang umatras si Dominic dahil sa kanyang pagpupumiglas. Napangisi na lang itong si Dominic. "At ano ngayon? Hindi ba’t sinabi mo na gusto mong magbayad ng utang? Ito na ang hinihingi kong kabayaran. Natatakot ka ba?"Nanginig ang mga mata ni Avigail. Nagbalik ang alaala ng gabing iyon, at muling bumangon ang kaba sa kanyang puso.Noong gabing iyon, maaaring dala ng gamot ang kanyang walang malay na kalagayan, ngunit naroon pa rin ang likas na lakas ni Dominic. Sa buong pangyayari, malamig at mabigat ang bawat galaw niya, at tanging
Nang makalabas si Avi mula sa pribadong silid, wala siyang ibang mapuntahan kaya’t napilitang magtago sa hagdanan. Sumandal siya sa pader, humihingal nang malalim, at marahang hinipo ang kanyang mga labi na bahagyang nasasaktan pa rin mula sa halik, na para bang naroroon pa rin ang init ng lalaki. Matapos ang ilang sandali, bahagyang ibinaba ni Avigail ang kanyang mga mata at ngumiti ng mapait. Pagkalipas ng maraming taon, inakala niyang wala na siyang nararamdaman para kay Dominic, pero hindi niya inaasahan na madali pa rin siyang mababalisa ng lalaki kahit isang beses lang silang nagkita.Nang bumalik ang kanyang composure, bumalik na siya sa loob ng silid. Abala pa rin ang mga empleyado sa loob, pero nang makita siyang bumalik, medyo nagpakalma ang ilan. Napasulyap si Jake sa kanya at napansin ang kakaibang anyo ng kaibigan, kaya bahagyang kumunot ang kanyang noo. "Bakit ka tumagal? May nangyari ba? Parang... may kakaiba sa iyo?"Ngumiti si Avi at umiling, waring walang nangyari. "
Maayos na inunat ni Skylei ang kanyang nasugatang kamay upang ipakita ito sa kaniyang ama.Nang makita ang mga peklat sa kanyang mga kamay, bahagyang kumunot ang noo ni Dominic. "Paano mo ito nakuha? Na-bully ka ba ng ibang bata?"Nagtaka si Skylei saglit, at pagkatapos ay masigasig na umiling.Hindi siya na-bully?Naguluhan si Dominic. "Ano ang nangyari?"Muli, kumuha si Skylei ng brush at dahan-dahan niyang sinimulang isulat ang ilang letra sa maliit na aklat. Matapos niyang isulat ang salitang "dapa," ikiniling niya ang kanyang ulo na tila hindi sigurado.Napakahirap isulat ng salitang ito.Kapag nakakaranas siya ng salitang hindi niya kayang isulat, kadalasang nagdadagdag ay hinahayaan na langNgunit hindi siya madalas magsulat ng salitang ito, kaya hindi niya alam kung tama ang kanyang pagkakasulat."Nahulog?" tanong ni Dominic nang makita na isinulat niya.Tumango si Skylei.Humugot si Dominic ng malalim na hininga at hinawakan ang kanyang nasugatang bahagi. "Binigyan ka ba ng g
Pagbalik mula sa bahay ng pamilya Lee, ang dalawang maliliit na bata ay naghihintay na sa bahay.Nang makita nilang pumasok si Avigail, hindi gaya ng dati, hindi sila lumapit upang salubungin siya. Sa halip, nakaupo sila ng malungkot sa sofa, na parang may iniisip, ngunit hindi maintindihan ni Avigail kung ano ito.Tumingin siya kay Tita Kaye ng may pagkalito.Si Tita Kaye ay helpless na nagsabi, "Ganyan sila nung pinick-up ko sila kanina."Naglalaro ang mga bata kasama si Skylei, ngunit nang makita nilang papalapit si Avigail, hindi na nila kayang tumawa.Sa buong biyahe, parang malungkot ang dalawang bata, at hanggang ngayon, hindi pa rin sila nakababangon mula sa kanilang kalungkutan.Bagamat puno ng pag-asa si Avigail sa libreng klinika ng pamilya Hermosa, nang makita niya ang kalagayan ng mga bata, nagbago ang kanyang mga nararamdaman. Mula sa pagkakaroon ng pag-asa, napalitan ito ng alalahanin."Ano ang nangyari? Nagkaroon ba kayo ng hindi pagkakaunawaan ng mga bata?" tanong ni
Narinig ni Dominic ang mungkahi ni Martin at unti-unting lumiwanag ang kanyang mukha.Alam ni Dominic ang ugali ni Avigail. Sa kanyang puso, ang medicine ay isa sa pinakamahalaga.Kung may ganitong pagkakataon, tiyak na pipiliin ng babae na manatili sa bansa at maghangad ng pagkakataon na makipagtulungan sa Hermosa."Ano sa tingin mo sa ideya ko?" tanong ni Martin, na may ngiti sa labi.Sumulyap si Dominic at hindi nagkomento, "Hindi masama, kung mapipilit kong manatili siya dito, may utang ako sa'yo."Hindi masyadong kasali ang pamilya Villafuerte sa industriya ng medisina at walang malalim na koneksyon sa Hermosa, kaya't wala silang magagawa.Kung sakali mang makipag-usap, baka mag-atubili si Avigail na tanggapin ang pagkakataon dahil sa kanya, kaya't hindi ito magandang hakbang.Mas mabuting si Martin na lang ang magmungkahi.Tumaas ang kilay ni Martin, "Wag na ang pabor. Pag nag-asawa kayo, huwag kalimutang bigyan ako ng malaking red envelope."Pagkasabi nito, hindi na naghintay n
“Hindi nakakapagtaka na tinanong mo ako tungkol sa pagpunta ni Dr. Suarez sa Davao City dalawang araw na ang nakakaraan. Akala ko’y hinihiling mo ako na gawin ang isang bagay, ngunit hindi ko inakalang may pansarili kang layunin!”Nang maisip ito, tiningnan ni Martin ang taong nasa harap niya na may halong pang-aasar. Si Dominic naman, nakatagilid na ang mata, ang mukha’y medyo malungkot.Oo, makasarili siya, ngunit hindi man lang pinahalagahan ng babae ang mga ginawa niya.Itinaas ni Martin ang kilay at nagtanong muli, “So, pumunta ka sa dinner na iyon. Kumusta? May nangyaring progreso ba sa relasyon ninyo?”Pagkasabi niya ng mga salitang iyon, nakita niyang lalong nagiging malamig ang mukha ng kanyang kapatid.Walang duda, hindi pa rin maganda ang relasyon ng dalawa.Nakita ito ni Martin at nagtaka siya.Pumunta si Dominic sa ganitong kalaking sakripisyo para habulin siya, pero bakit hindi man lang nagpakita ng kahit kaunting malasakit si Avigail?Ito na yata ang unang pagkakataon n
Hinawakan ni Avigail ang schoolbag ng bata, ngunit iniwas ni Dominic ang kanyang kamay nang walang emosyon. Lumiko siya at naglakad papunta sa unahan, "Tara na."Avigail's hand fell empty, and the little guys around her carefully tugged at her sleeves. Nang bumalik siya sa katinuan, sinundan niya ang lalaki kasama ang mga bata.Sa may pintuan ng kindergarten, naroon na si Teacher Marga at naghihintay.Pagkakita sa kanila, ngumiti si Teacher Marga at binati si Avigail, "Miss Suarez, matagal na tayong hindi nagkita."Sa mga nakaraang linggo, si tita Kaye o si Angel na ang nagdadala sa mga bata, kaya si Avigail ay matagal nang hindi pumunta."Matagal na nga." Ngumiti siya at sinagot, "Kamusta naman po ang mga bata sa school, hindi naman po ba nagiging pasaway sa klase?"Itinaas ni Teacher Marga ang kanyang mga kamay, "Sila pa nga ang pinakamasunuring bata sa klase, huwag po kayong mag-alala."Sa narinig, napa-kalma si Avigail at inabot ang mga bata kay Teacher Marga.Ngunit mahigpit na h
Narinig ni Avigail ang mga sinabi ni Dominic, kaya bahagyang itinaas ni Dominic ang kilay at tumingin pababa sa maliit na bata na hawak niya.Si Skylei ay nakayuko, may lungkot sa mukha, at ang kamay ni Dominic na humahawak sa kanya ay tila nagkaroon ng kaunting lakas, na may kabuntot na nerbiyos.Sumunod si Avigail sa direksyon ng mata ni Dominic at nakita ang malungkot na mukha ng bata, kaya't ang kanyang puso ay lumambot.Dati, laging masaya si Skylei tuwing makikita siya, pero ngayon, parang nag-aalangan at hindi lumalapit.Iniisip ni Avigail na marahil ay dahil na rin sa sinabi niya sa bata na aalis siya ng bansa at pinakiusapan siya na mag-ingat at wag maglapit.Simula nang mangyari iyon, tuwing umuuwi ang mga kambal, palagi nilang binabanggit si Skylei, kaya sigurado siyang miss na ng bata si Avigail.Isang malalim na buntong-hininga ang pinakawalan ni Avigail at lumapit kay Skylei. Pinatong niya ang kamay sa ulo ng bata at mahinahong sinabi, "Ayaw lang naman ni tita na mag-ala
Pagbalik ni Dominic sa mansyon, nakita niya si Skylei na nakahiga sa coffee table at naglalaro ng Lego. Matapos maglaro kay Dane at Dale, nahawa ang maliit na batang babae sa kanilang hilig at hilingin kay Dominic na bumili ng maraming Lego para sa kanya.Dahil tanging siya lang ang bata, mas maliit ang modelong Lego na binili ni Dominic para sa kanya kumpara sa mga Lego ng dalawa, at akma lang sa coffee table.Pagkakita sa kanya, tumingin si Skylei sa pinto, tumayo at nilapitan siya. Hindi nagsalita ang maliit na batang babae, kundi tumayo lang sa tabi ni Dominic at tinitigan siya. Nang makita ni Dominic ang batang babae, hindi maiwasang maisip si Avigail.Noong nasa eroplano, takot na takot ang maliit na babae, pero iniisip lang nito sina Dane at Dale. Hindi nito alam na si Skylei ay anak din niya.Naisip ni Dominic ang mga bagay na ito at iniabot ang kamay para haplusin ang ulo ng batang babae, na may kabuntot na lungkot sa kanyang puso."Tita," biglang tawag ni Skylei, na naging s
Narinig ni Avigail ang bata na lumapit kay Dominic. Kumunot ang kanyang noo at tinawag ito, "Dale, halika na, pumasok na tayo."Nang marinig ng bata ang sinabi ng ina, tumango ito nang masunurin, iniiwas ang mata kay Dominic, at naglakad patalikod papasok sa bahay, kasunod si Avigail.Maingat na tinulungan ni Angel ang kanyang kaibigan. Puno ng alala ang mga mata nito, "Talaga bang nahihirapan ka sa airsickness? Hindi ko pa ito nakikita sa iyo dati."Matagal na silang magkaibigan, at ito ang unang pagkakataon na nakita ni Angel na nahihirapan si Avigail dahil sa airsickness, at sobrang pagkalito pa.Nag-isip si Avigail tungkol sa mga bata sa paligid niya, ayaw niyang mag-alala sila, kaya't tumango siya nang magaan, "Medyo hindi lang maganda ang pakiramdam ko ngayon."Nang marinig ito, hindi na nagtanong pa si Angel at tinulungan na lang siyang makapasok sa loob ng condo.Pagdating sa pintuan ng condo, nakita ni Dominic ang likod nilang pumasok, at nagkaroon ng malalim na ekspresyon sa
Napansin agad ni Dominic na nagpapakitang-gilas si Avigail. Nang makita niyang malapit na itong matumba, mabilis siyang umabot para tulungan ito.Hawak ni Avigail ang braso niya.Walang sinuman sa kanilang dalawa ang gumalaw.Nang maramdaman ni Avigail na nabisto ang pagpapanggap niya, pilit niyang inangkla ang sarili sa braso ng lalaki. Yumuko siya nang matagal, saka dahan-dahang tumayo nang diretso at humingi ng paumanhin na tila walang nangyari."Pasensya na, kanina... hindi ako nakatayo nang maayos," sabi niya.Pagkatapos ay sinubukan niyang alisin ang kamay niya.Ngunit napansin ni Dominic ang intensyon niya. Dumilim ang tingin nito, at bago pa niya maalis ang kamay, hinawakan na nito ang kanyang kamay na nakapatong sa braso niya, walang tanong-tanong.Bahagyang kumunot ang noo ni Avigail."Katulad lang ng kanina, hindi mo kailangang magpakitang-gilas pa sa akin ngayon," ani Dominic, bahagyang nakakunot ang noo. Nang hindi nagbabago ang ekspresyon, inabot niya ang baywang nito at
Unti-unting tumigil ang pagyanig ng eroplano, ngunit nanatiling blangko ang isipan ni Avigail.Hindi siya agad nakabawi sa sarili hanggang sa tuluyang lumapag nang ligtas ang eroplano. Nang maalala ang nangyari, naramdaman pa rin niya ang kaba."Sabi ko na nga ba, ligtas tayong makakarating," narinig niya ang mababang boses ni Dominic sa kanyang tainga. "Pero ngayong nakalapag na tayo, maaari bang pakawalan na ako ni Miss Suarez?"Natigilan si Avigail.Sa sobrang kaba niya kanina, nakalimutan na halos niyang may lalaki sa tabi niya.Pakawalan? Ano ang ibig sabihin ng lalaki?Habang naguguluhan, naramdaman niyang may kumilos sa kanyang kaliwang kamay.Napatingin siya at nakita niyang magkahawak ang kanilang mga kamay ni Dominic, sa pagitan ng kanilang mga upuan.Hawak niya nang mahigpit ang malaking kamay ng lalaki, at may bakas pa ng kanyang mga daliri sa balat nito. Sa sobrang tigas ng kapit niya, hindi niya man lang napansin ito kanina.Nanlaki ang mga mata ni Avigail. Ilang segundo