Boom!Isang malakas na suntok ang binitawan ni Maxwell sa mukha ni Natalia, dahilan para lumampaso sa sahig ang huli. Dahil sa lakas ng pagbagsak nito sa sahig, nagkanda-pasa-pasa na ang kaniyang braso't mga tuhod. Kitang-kita rin ang marka ng madiin na pagkakahawak ni Maxwell sa kaniyang braso, pati ang mga tuhod nito't tila hindi makagalaw. Namumutla na rin mga labi sa sakit.Pagkatapos ng ilang taon, galit na galit pa rin si Maxwell sa kaniya!Ganito rin kaya nila tratuhin si Tristan sa kanilang tahanan? Minamaltrato't sinasaktan? Dahil ba galit si Maxwell kay Natalia ay ibinubuntong nito ang galit sa batang si Tristan? "Siguro'y iyon ang dahilan kung bakit may bakas ng sampal ang mukha ni Tristan kanina nang punasan ko siya. Hindi ko na kailangang tanungin kung sino o bakit. Kitang-kita sa ikinikilos ni Maxwell kung paano nila tratuhin si Tristan." sambit ni Natalia sa kaniyang isipan. "Alam mo, Maxwell? Hindi na magigising 'yang asawa mong si Olivia sa talambuhay na ito. 'Yang m
"Nababaliw ka na siguro, Natalia." seryosong sagot nito at saka pinalagabog ang pinto palabas ng opisina ni Natalia.Dahil nanghihina na rin naman ang tuhod ni Natalia dahil sa pagbagsak niya kanina, agad itong naghanap ng upuan at saka ipinahinga ang kaniyang katawan. Ang kapal din talaga ng mukha ni Maxwell na saktan ang taong nag-opera sa kaniyang anak. Kahit kailan talaga, wala siyang utang na loob. Ang akala niya kasi lahat ay nababayaran ng pera at wala nang iba.Hindi kalaunan, nagkaroon ng iilang mga ingay sa labas ng opisina ni Natalia. Malamang ay may iilang mga empleyado ng hospital ang nakarinig ng paglabas ni Maxwell sa opisina nito dahil sa lakas ba naman ng paglagabog ng pinto. Mabuti na nga lang at hindi nabasag ang salamin. Kahit blurred ang salamin dahil translucent ito, kita pa rin ni Natalia ang nagkukumpulang mga tao sa labas. Ilang segundo lang din ay may isang babae ang pumasok. Nakasuot ito ng pormal na blouse, lagpas tuhod na pencil skirt, black stilleto, at b
"Kailangan mo pa munang ipahinga ang mga kamay mo, pati ang ibang parte ng iyong katawan, Allyson. Kung pipilitin mo talagang obserbahan ang pasyente mong si Tristan, hahayaan kitang ikaw muna ang mag-alaga sa kaniya hanggang ma-discharge."'Yan ang mga huling bilin sa kaniya ni Joaquin bago nito iwan sina Natalia, Caroline, at Christian sa clinic noong isang araw. Dahil sobrang haba ng araw noon, nagpahinga na ito pag-uwi hanggang kahapon. Ngayong araw ay magsisimula na ulit siyang bumalik sa pagtatrabaho sa hospital para alagaan si Tristan na nasa intensive care unit (ICU) pa rin. "Liam, darating mamaya yung homeschool teacher mo ha? Magtatrabaho na si mama." mahinhing sambit ni Natalia at saka hinaplos ang buhok ng anak. Ngumiti si Liam at hinalikan sa pisngi ang ina. "I love you, 'nak.""I love you too, Mama! Ingat po kayo sa byahe." sambit ni Liam sabay ngiti. Bumalik na rin ito sa pagkukulay ng kaniyang coloring book.Lumabas na si Natalia sa kwarto kung saan nag-aaral ang anak
"Bakit mo pinapakain ang alaga ko?!"Si Lucia na naman, sambit ni Natalia sa kaniyang paghinga. Mabuti na lang talaga't naka-facemask at damit pang-doktor pa rin si Natalia dahilan para hindi siya makilala ni Lucia. Kung nakaraan ay hindi ito nakilala ni Lucia, kampante si Natalia na hindi rin siya makikilala ngayon."Tita, kumain lang po ako ng lugaw. H-Huwag po kayong magalit sa kaniya." takot na sambit ni Tristan. Sinubukan nitong gumalaw ngunit masakit talaga ang kaniyang katawan.Naningkit ang mga mata ni Lucia hindi kay Tristan, kundi kay Natalia dahil tila nakikilala niya ito. Bahagyang pinagpawisan si Natalia dahil ang akala nito'y nakilala na siya, ngunit hindi pala nang bigla muling magsalita si Lucia. "Tama! Ikaw yung doktor na matabil ang dila na nag-inarte pang operahan ang isang Harrington 'di ba?"Walang naisagot si Natalia. Bahagya lang itong natawa."H'wag na h'wag mong susubuan ng kahit ano ang alaga ko ha. Paano kung may lason 'yan? Paano kung may ibang mangyari kay
"Sino sa tingin mo ang malalagot sa ating dalawa?''Yan ang mga huling katagang binitawan ni Lucia bago ngumisi't asarin si Natalia. Walang nagawa ang huli kundi panoorin na lang si Lucia lasapin ang kaniyang huling halakhak. Kilala ng lahat sa Manila, maging sa ibang kalapit na probinsya, ang pamilya Harrington, maging ang babaeng ito na si Lucia kahit na isa siyang Costaleon. Dahil na rin siguro kapatid si Lucia ng asawa ni Maxwell na si Olivia.At ang kagulat-gulat pa roon, alam ng lahat na napaka-bait nitong si Lucia. Maraming charity works, mga donations, at iba pa. Kilala rin itong mahilig sa bata na animo'y itinuturing na sariling anak si Tristan sa publiko.Ngunit sa nakikita ngayon ni Natalia, katawa-tawa na lang ang balita. Kung totoong gano'n nga ang naging ugali ni Lucia gaya ng ikinukwento ng iba, hindi dapat nito makikita ang nakita niya ngayon. Itinulak nito si Tristan. Kitang-kita ng mga mata ni Natalia ang takot sa mga mata ni Tristan, na ibig-sabihin ay madalas siyan
"Anong kaguluhan 'yan?!"Natahimik ang lahat ng naroroon sa kanilang kinatatayuan nang marinig ang boses ng isang Maxwell Harrington sa 'di kalayuan. Dahil patakbo si Christian upang pakalmahin si Natalia, una itong nakarating sa pwesto ni Natalia na siyang magulo na ang buhok. Nanggigigil at gusto pa ring kumawala ni Natalia ngunit hawak na siya ni Christian sa kaniyang mga braso. "Kumalma ka, Allyson...""Bakit ako kakalma eh wala naman akong kasalanan!" sigaw ni Natalia pabalik kay Christian.Kung ang sitwasyong ito ay katulad noong isang araw na wala namang ginawang masama si Natalia, maiintindihan pa ni Christian. Ngunit sa mga mata nito ngayon, maging ang lahat ng taong nakakikita na kilala ang pamilya Harrington, na kay Natalia ang tunay na sisi. Kilala ng lahat na ang isang hamak na doktor na nagngangalang Dra. Allyson ay sinaktan ang isang Lucia Costaleon na parte ng pamilya Harrington."Umalis na tayo rito bago pa lumala ang lahat!""Walang aalis!" malakas na sigaw ni Lucia
"At anong gagawin mo sa akin, ha?" matapang na sagot ni Natalia. Wala itong pakialam kung nakatingin sa kanila ang mga tao sa paligid. Wala namang nakakakilala sa kaniya dahil palagi siyang naka-facemask at balot ang kaniyang katawan ng mahabang lab gown.Tumingin lang sa kaniya si Maxwell at hindi nagsalita. Pagkatapos ng ilang segundo, bumulong ito sa kaniyang dalawang body guard na lagi nitong kasa-kasama. Ang mga ito'y pinaalis muna ang lahat ng nanonood sa paligid. Dahil malaki naman ang kwarto ni Tristan ay pumasok muna sila sa loob upang mag-usap. Pinakiusapan din sina Lucia at Christian na iwanan sila kahit na labag sa kanilang loob.Ngayon, magkaharapan na lang ngayon sina Maxwell at Natalia. Wala ni isang nagsalita sa kanila kung hindi pa muling sumagot si Maxwell. "Ano bang problema mo?" Kalmado lang ito at tila pagod nang makipag-away pa kay Natalia."Ikaw ang problema ko! Buong pamilya mo ang problema ko at kung paano niyo tinatrato ang anak ko!"Nanatiling kalmado si Max
"Ikaw naman ang tatanungin ko, Tristan, ha? Ano nga bang nangyari kanina noong wala pa ako? May nanakit ba sayo? Sabihin mo ang totoo, anak ko."Bahagyang tumungo si Tristan at animo'y nag-isip nang malalim. "Kumain po kasi ako ng lugaw na ipinapakain ni Dra. Allyson. Tapos nung pagdating po ni Tita Lucia, nagalit po siya...""Iyon lang ba?" pagtatanong pa ni Maxwell. Hindi ito kumbinsido sa sagot ni Tristan dahil masyado namang mababaw ito kung iyon lang ang naging dahilan ng pag-aaway nina Lucia at Natalia. Alam nito ang galit ng magkapatid sa isa't isa kaya inaalam din nito ang tunay na dahilan. Kahit na kilala na ni Maxwell ang dati nitong asawa sa pangalang Dra. Allyson, hindi pa rin nito sinasabi kay Lucia ang totoo dahil wala naman itong pakialam.Habang nakatungo, naalala ni Tristan ang lahat ng mga nangyari sa kaniya noong nahulog siya sa mansion nila. Naalala nito ang nakatatakot na hitsura ni Lucia nang i-lock nito ang pinto matapos siyang saktan. Napapikit ito dahil sa tak
Tahimik ang buong silid. Ang malamig na ihip ng aircon ang tanging naririnig sa pagitan nilang mag-ina. Si Liam, nakaupo sa gilid ng kama, nakatungo ang ulo at halatang hindi mapakali. Ang mga paa niya ay bahagyang nakalambitin sa sahig, na tila hindi alam kung saan dapat ilagay.Samantalang si Natalia, nakatayo pa rin malapit sa pintuan, nakasandal sa dingding na parang kailangan niyang suportahan ang sarili mula sa bigat ng emosyon na nararamdaman niya. Ang tingin ni Natalia ay nakatuon kay Liam, pero ang isip niya ay naglalakbay sa kung saan. Pilit niyang inuunawang mabuti ang sitwasyon habang pinipigilan ang nagbabadyang pagsabog ng kanyang galit at kaba. Ang lahat ng itinayo niyang pader para protektahan si Liam, ang mga sikreto at sakripisyong ginawa niya, parang nagkaroon ng malaking butas na hindi niya maayos sa isang iglap.Hindi siya makapaniwalang nandito ngayon ang kanyang anak sa ospital, ang lugar na pinilit niyang iwasan nito sa takot na matuklasan ng mga Harrington an
Hindi makapaniwala si Lucia sa kanyang naririnig at nakikita. Ang batang nasa harap niya—si "Tristan" na tahimik at masunurin sa lahat ng pagkakataon—ngayon ay sigaw nang sigaw, umiiyak, at gumagawa ng eksenang hindi niya kailanman naisip na mangyayari. Napatitig siya sa sahig kung saan humandusay ang bata, nakakunot ang noo habang sinusubukang intindihin kung ano ang nangyayari."Tristan, ano bang ginagawa mo? Tumigil ka nga diyan!" galit ngunit halatang nagtatakang tanong ni Lucia habang inilalapit ang sarili sa bata, pilit na iniintindi ang sitwasyon.Ngunit si Liam, na sa isip niya’y kailangang maituloy ang pagpapanggap upang tuluyang mapaniwala ang lahat, ay mas lalong nagpakababa ng boses, nanginginig at tila nawawala sa katinuan. "Tama na po! Tama na po! Ayoko na po! Maawa kayo!" "Tristan, anong sinasabi mo?! Hindi kita sinaktan! Tumigil ka nga sa kalokohan mo!" sigaw ni Lucia, tila naubusan na ng pasensya ngunit hindi pa rin makapaniwala na ang bata ay nagpapakita ng ganitong
Pagpasok ni Lucia sa kwarto, nakita niya ang inaakala niyang si Tristan na nakahiga sa kama, balot na balot ng kumot mula ulo hanggang paa. Mataas ang kanyang kilay, at bakas sa mukha niya ang iritasyon. Inilapag niya ang dalang bag sa maliit na mesa malapit sa kama at marahang lumapit. Tumigil siya sa gilid ng kama at tinitigan ang kumot na mahigpit na nakabalot sa bata."Tristan," tawag niya nang mababa ngunit matalim ang tono, "alam kong gising ka. Tumigil ka na sa drama mo."Walang reaksyon mula sa ilalim ng kumot. Tumikhim si Lucia, pilit pinipigil ang iritasyon, at lumapit pa nang bahagya. Tinapik niya ang bata sa balikat, maingat ngunit may bahid ng paninita."Hoy, Tristan. Huwag mo akong lokohin. Alam kong hindi ka tulog," dagdag niya habang pinipilit ang sarili na maging kalmado. Ngunit kahit ano pa ang sabihin niya, nanatili si Liam sa ilalim ng kumot, pilit pinapakalma ang sariling tumitibok nang mabilis ang puso.Napangiwi si Lucia, nawawalan na ng pasensya. "Talaga, ha? G
Lumabas na sina Natalia at Tristan mula sa VIP ward kung saan sila pansamantalang nananatili. Ang malamig na simoy ng hangin mula sa air-conditioning ay tila bumalot sa kanilang katawan habang naglalakad sa mahabang pasilyo ng ospital. Sa labas ng kwarto, may mga nars na abala sa pag-aasikaso ng kanilang mga pasyente. Ang ilan ay nagmamadaling may dala-dalang mga clipboard, habang ang iba naman ay marahang tinutulak ang mga wheelchair ng mga nakangiting pasyente. Ang tunog ng rubber shoes na dumudulas sa makintab na tiles ng ospital ay naging background noise sa tila tahimik na umaga.Kahit tila abala ang lahat sa ospital, nananatili pa ring kalmado ang kapaligiran. Ang bawat hakbang nila Natalia at Tristan ay tila sinasalubong ng malamlam na liwanag mula sa mga fluorescent lights sa kisame. Hinawakan ni Natalia ang kamay ni Tristan, bahagyang iniakay ang bata habang maingat silang naglalakad patungo sa psych department.“Okay ka lang ba, Tristan?” tanong ni Natalia, bahagyang tumigil
Mataas na ang araw nang magising si Maxwell. Ramdam niya ang init ng sinag ng araw na sumisilip sa manipis na puting kurtina, dahan-dahang pinupuno ang kwarto ng banayad na liwanag. Parang nagbibigay ito ng bagong simula, isang pagkakataon upang makapagpahinga mula sa mga problema ng kahapon. Ang malamig na hangin na nagmumula sa aircon ay bumabalot sa buong silid, nagbibigay ng komportableng temperatura na tila sumasalungat sa init ng araw. Malinis at tahimik ang paligid, tanging ang tunog ng banayad na hilik ni Tristan ang maririnig.Umupo si Maxwell sa gilid ng kama, hinihilot ang sariling batok at marahang umikot ang balikat upang alisin ang tensyon mula sa pagtulog sa hindi komportableng posisyon. Ang kanyang mga mata ay tumingin sa anak niyang mahimbing pang natutulog. Payapa ang mukha ni Tristan, tila wala itong anumang alalahanin. Ngunit para kay Maxwell, ang tahimik na sandaling ito ay puno ng pag-aalala. Hindi pa rin nawawala sa isipan niya ang mga nangyari sa bata nitong mg
Paglabas ni Natalia mula sa banyo, dama ang malamig na hangin na sumalubong sa kanyang balat. Nakadamit na siya, suot ang isang simpleng ngunit elegante na cotton dress na hanggang tuhod ang haba. Ang kulay nitong mapusyaw na peach ay bumagay sa kanyang makinis na kutis, habang ang bahagyang v-neckline nito ay nagpakita ng kanyang collarbone nang walang labis na pagpapakita.Ang damit ay niyakap ang balingkinitang hubog ng kanyang katawan nang perpekto, sapat upang ipakita ang kanyang natural na ganda ngunit nanatiling disente. Ang kanyang buhok ay basa pa mula sa paliligo, at ang mga hibla nito ay kumikinang habang tumutulo ang tubig sa dulo. Nakayapak siya habang marahang naglakad palabas.Pagtingin niya sa kama, nakita niya si Maxwell na nakahiga nang komportable, ang ulo’y nakasandal sa unan habang may bahagyang ngisi sa kanyang labi. Nakasuot ito ng itim na sando, ang malalapad nitong balikat at ang defined na muscles sa braso ay litaw na litaw. Nakatingin ito kay Natalia, tila s
Naririnig ang patak ng tubig mula sa shower habang nakapikit si Natalia, dinadama ang bawat agos ng maligamgam na tubig na dumadaloy sa makinis niyang balat. Kakaibang ginhawa ang hatid nito matapos ang mahabang araw.Sa loob ng banyo, ang marmol na dingding ay nagre-reflect ng ilaw mula sa soft-lit vanity lamp sa ibabaw ng salamin. Malinis ang paligid, tahimik maliban sa tunog ng tubig, na parang nag-iimbita ng pagkakataong magpahinga.Inabot ni Natalia ang bote ng lavender-scented shampoo at dahan-dahang nilagyan ang buhok. Habang hinahagod niya ito, napansin niya ang kanyang sariling repleksyon sa malapad na salamin sa harapan. Ang mahabang araw na pag-aalaga kay Tristan at ang dami ng emosyon na naramdaman niya ay tila nakaukit sa bawat linya ng kanyang mukha. Ngunit sa kabila nito, nandoon pa rin ang kakaibang tikas at alindog.Bilang isang doktor, alam niyang mahalaga ang pag-aalaga sa sarili, at makikita ito sa bawat aspeto ng kanyang anyo. Ang kanyang balat ay makinis at banay
Tahimik ang gabi sa VIP ward kung saan naka-check-in si Tristan. Ang iilang tunog ng aircon at ang mahina't marahang paghinga ng bata ang tanging naririnig. Kakapatulog lang ni Natalia kay Tristan matapos itong magreklamo ng kaunting pananakit sa tiyan. Maingat niyang inayos ang kumot nito, sinisiguradong hindi maipit ang galaw ng bata habang natutulog. Sinilip pa niya ang noo nito upang tiyaking hindi na ito nilalagnat. Nang masiguradong maayos na ang lagay ni Tristan, bahagya siyang napabuntong-hininga.Ngunit kahit tapos na ang mga gawaing kailangan niyang asikasuhin para kay Tristan, tila hindi siya makaramdam ng ginhawa. Kahit pa malamig ang silid at wala namang ibang ingay bukod sa mahinang tunog ng aircon, ramdam niya ang bigat sa kaniyang dibdib. Siguro’y dahil na rin sa presensya ni Maxwell, na abala sa lamesa malapit sa kama ng bata. Hindi niya maiwasang mapansin ang tahimik ngunit mabuway na tensyon sa pagitan nilang dalawa, kahit wala silang direktang pag-uusap. Nakaupo s
"Anong sinasabi ng iba tungkol sa atin?"IYAN ANG tanong ni Maxwell, nakakunot ang noo habang nakatitig kay Natalia. Kita sa kaniyang mukha ang seryosong pag-aalala at bahagyang pagkabigla.Tumingin si Natalia sa pinto, tila nag-aalangan kung dapat ba niyang sabihin ang totoo. Ngunit alam niyang hindi na niya maiiwasan ang tanong na iyon. Huminga siya nang malalim bago nagsalita. "Maxwell, palaging may mga mata at tainga dito sa ospital. May mga usap-usapan na... na baka may higit pa sa pagitan natin kaysa sa dapat. Alam mo naman kung gaano kabilis kumalat ang mga gano'ng bagay."Saglit na natahimik si Maxwell, ang tingin nito ay tila malayo. "Hindi ko inaasahan 'yan," aniya, halos pabulong. "Akala ko ayos lang ang lahat. Hindi ko alam na ganito na pala ang tingin nila sa'yo."Napabuntong-hininga si Natalia, pilit na pinipigilan ang sarili na maging emosyonal. "Hindi ko sinasabi 'to para sa'yo, Maxwell. Sinabi ko 'to dahil kailangan kong protektahan ang sarili ko... at si Tristan. Ayo