Kabanata 1

AISYNAH

Agad kong binuksan ang aking pouch pagpasok ko ng banyo. Ako lang mag-isa rito dahilan para mapangisi ako. “Ang daming tao sa labas!” wika ko sa harap ng salamin habang tinitigan ang aking repleksyon.

Ngayon lamang ako ulit nakapasok ng Club pagkatapos ng halos dalawang taon. Paano eh ngayon pa lang umuwi si Dana—siya lang naman ang tanging umaaya sa akin na mag-Club. 

Nilabas ko na ang aking matte lipstick, powder, at tissue sa pouch. Pinunasan ko muna ang aking mukha na puno na ng pawis at inaplayan ko rin agad ng powder. Kinuha ko na pagkatapos ang lipstick at nilagyan ang aking mga labi.

Tinitigan ko ang aking sariling repleksyon sa salamin. Pula na ang aking mukha at medyo magulo na ang aking nakalugay na maalong buhok, tumatakas na rin ang aking mga baby hair sa may noo. Nagpakawala ako ng buntong hininga at naghanap sa pouch ng matatali sa aking buhok, napangisi naman ako pagkatapos makita ang isang itim na sanrio. Kinagat ko ito at dahan-dahang inipon at inayos ang aking buhok gamit ang aking mga kamay, tinali ko na rin agad nang masigurong maayos na nga ito.

Inayos ko na rin ang aking black halter dress at kumuha ulit ng tissue sa pouch. Sinara ko ang pouch at tinignan ang mga bukas na cubicle rito sa loob. Pumasok na rin ako agad sa pinakahuling cubicle at sinara ito.

“What the heck?” hindi makapaniwalang saad ko pagkatapos makita ang upuan ng bowl na may dumi ng mga bakas ng paa. Hindi naman ito ganoon karami pero marumi pa rin. Hindi ba pangreyna umupo ang huling pumunta rito? Iihi lang eh.

Kinuha ko ang bidet at inisprayhan ng tubig ang dumi. Pagkatapos ay pinunasan ko ang upuan. Nagsimula na rin ako agad umihi.

Pero nasa kalagitnaan pa lang ako ng pag-ihi nang makarinig ako ng malakas na pagbalabag sa pinto at sumunod ang boses ng mga lalaki. Nanlaki aking mga mata at bumilis ang tibok ng aking puso. Agad kong tinapos ang pag-ihi at tatayo na sana nang marinig ang pag-uusap ng mga lalaki.

“P*tayin lahat ng tauhan ni Guevano”

“Paano ang matanda?”

“Si boss ang tatapos sa kanya”

Napako ako sa aking inuupuan at mas lalong nanlaki ang aking mga mata pagkatapos marinig ang mga iyon. Halos pigilin ko na rin ang aking paghinga dahil sa sobrang kabang nararamdaman. Mas lalo pa akong nanginig pagkatapos marinig ang sunod-sunod na pagkasa ng mga baril. 

Kinagat ko ang aking pang-ibabang labi at mariing pumikit habang dahan-dahang binuksan ang pouch para kumuha ng tissue, kahit nanginginig na ang aking mga kamay ay ginawa ko pa rin ang lahat para pakalmahin ang aking sarili. As much as possible ayaw kong makagawa ng kahit na anong tunog. Hindi ko alam kung sino ang mga tao sa labas pero alam ko—nasisiguro kong mga delikado sila.

Agad kong ginamit ang tissue pagkatapos ko itong makuha at dahan-dahan na tumayo.

“Sigurado ka bang walang ibang tao rito?” 

Natigilan ako at muling nanlaki ang aking mga mata nang marinig iyon. Pinikit ko ang aking mga mata at tahimik na nagdasal para sa aking kawawang buhay.

Hindi pa akong handang mamatay.

Ilang segundo ang lumipas na katahimikan lamang ang namayani sa loob ng banyo. Pero hindi ako nakaramdan ng pagkaginhawa. Mas lalo lamang bumilis ang tibok ng aking puso at wala na akong ibang nagawa kung hindi ay hintayin na lamang ang susunod na mangyayari. At hindi naman ako naghintay pa ng matagal dahil halos mapatalon ako sa gulat sa aking kinatatayuan at nabitawan ko ang aking pouch nang malakas na bumalabag ang pinto sa aking harapan.

“Lumabas ka!”

Halos mapatalon ako ulit pagkatapos marinig ang galit na pagsigaw ng boses ng isang lalaki. Hindi ako makagalaw, naramdaman ko lang ang pangiginig ng aking buong katawan at nagsimula na akong magdasal para sa lahat ng kasalanang aking nagawa.

“Bibilang akong tatlo at kung hindi ka pa rin lalabas diyan sisiguraduhin kong p*tay ka ng makikita ng pamilya mo diyan!” sigaw na naman ng lalaki sa labas at nakarinig naman ako agad ng pagkasa ulit ng baril.

Kahit nanginginig pinilit ko pa rin ang sarili kong gumalaw, binuksan ko ang lock ng cubicle at dahan-dahang binuksan ang pinto habang nasa baba ang aking tingin.

“Sayang ang ganda”

Inangat ko ang aking ulo at inikot ang aking tingin sa loob ng banyo. Mas lalo pang lumakas ang kaba na aking nararamdaman nang makita ang limang nakakatakot na mga lalaking may dalang malalaking mga baril.

“Babae ka ba ni Guevano?” tanong ng isang lalaking pula ang buhok na may tiger tattoo sa leeg. Mukha ba akong pagmamay-ari ng kung sino?

“H-hindi,” nanginginig ang boses na sagot ko rito. Tinignan naman ako ng isang lalaking walang buhok mula hanggang paa. Gusto kong tusukin ang kanyang mga mata dahil sa malagkit na tingin na binibigay niya sa akin pero wala man lang akong lakas na igalaw ang kahit anong parte ng aking katawan.

“Bilisan na natin, darating na si boss,” wika ng isang lalaki sa likod ng nakapula.

“Paano ang babaeng 'yan?” tanong naman ng katabi nito.

“P*tayin na 'yan”

Halos mawalan ako ng hininga pagkatapos iyon kaswal lang na sabihin ng isang lalaking mahaba ang buhok at may tattoo ng isang hayop na 'di ko kilala sa gilid ng kanyang kanang mata. Naramdaman ko na ang pag-iinit ng sulok ng aking mga mata pero pinigilan ko lang ang aking sarili dahil hindi ako pwedeng mamatay na kawawa.

“Hindi ba pwedeng pakinabangan muna natin?” biglang tanong no'ng lalaking manyak na walang buhok. Ngumisi ito sa akin dahilan para makaramdam ako ng pandidiri at hindi ko na napigilan ang aking sariling irapan ito. Mas lumawak ang ngisi nito kay iniwas ko na lamang ang aking tingin.

“Hintayin na lang natin si boss,” tinignan ko ang nagsalita. Ito iyong lakaking sumipa sa pinto, nasa harapan ko siya at seryoso akong tinitigan.

Kusa akong napaatras nang bigla itong humakbang papalapit sa akin. 

“Ayusin mo sa pagmamakaawang buhayin ka pa namin,” biglang sabi nito at umalis sa aking harapan para lumapit sa may salamin. Umupo naman agad siya sa sink.

Ibinaba ko ang aking tingin dahil nararamdaman ko pa rin ang titig ng ibang mga lalaki doon. Sa langit lamang ako magmamakaawang kaawaan ako sa gabing 'to mula sa mga estrangherong ito.

Bigla kong naisip si Dana, ngayon lang kami ulit nagkita dalawa matapos ang halos dalawang taon. Ayaw ko pang mawala sa mundo, marami akong pangarap sa buhay. Marami pa kaming pangarap magkaibigan na sabay namin tutuparin. 

Pagkatapos ng ilang minuto, biglang bumukas ang pinto ng banyo kaya nag-angat ako ng aking tingin.

“Boss”

Tinignan ko ang dalawang lalaking bagong dating. Hindi ko maiwasang titigan ang isa, hindi ako makapaniwala sa mala-diyos nitong hitsura. Matangkad ito, malaki ang katawan, mahaba rin ang buhok na hanggang balikat, matangos ang ilong, at malalim ang mga mata. Ito ba ang boss nila? Kung ganoon sayang ang buhay niya!

Doon ko lang napansin ang hawak nitong malaking baril. Mula sa lalaking nakaupo sa sink, ibinaling nito ang kanyang tingin sa akin. Bahagyang tumaas ang makapal nitong kilay at tinignan ako mula ulo hanggang paa. Mas nakaramdaman naman ako ng matinding takot dahil sa malalim nitong tingin sa akin.

“Sino siya?”

Tinignan ko ang katabi nitong isa pang lalaki nang magsalita ito. Nakatitig ito sa akin at hindi ko naman maiwasang makaramdam ng pamilyaridad dito. Parang nakita ko na siya noon.

“Isang malas na nilalang,” sagot ng lalaking pula ang buhok.

“Hindi ba't sinabi ko sa inyong siguraduhin niyo na walang tao rito sa loob?”

Isang malalim na boses ang pumuno sa loob ng banyo kaya tinignan ko ang tinatawag nilang boss. Mariin lamang itong nakakatitig sa akin sa walang emosyong mga mata. Parang nakatingin lamang ako sa walang buhay na tao pero nakatayo ito at gumagalaw. Paano niya nagagawa iyon? 

“Anong gagawin?” tanong ng lalaking walang buhok na manyak.

“Get rid of her,” ani ng boss nila sa malalim na boses dahilan para manlaki muli ang aking mga matang tumitig sa kanya. Napaatras ako. Kung gaano ka mala-diyos ang kanyang hitsura, ganoon na man ka nakakatakot ang kanyang aura.

“Pakinabangan muna natin,” pigil ng manyak na lalaki. Tinitigan siya ng boss nila kaya napa-angat ito ng mga kamay sa ere.

“Paalisin niyo na 'yan,” utos ng lalaking pamilyar.

Lumapit sa akin ang lalaking nakaupo sa sink kanina at hinawakan ako sa aking mga braso. Marahas niya akong hinila at kahit nasasaktan ay pilit ko na lang itong tiniis lalo na ng sa may pinto niya ako dalhin. Nang madaanan namin ang boss nila, tinitigan ko ito sa mga mata pero ganoon pa rin ang reaksyon ng kanyang mukha. Walang buhay.

“Bibigyan ka namin ng sampung minuto para makaalis dito, gamitin mo ng maayos ang oras mo.”

Pagkalabas namin ng banyo ay pabagsak akong binitawan ng lalaki dahilan para mapaupo ako sa sahig at mapadaing dahil sa sakit na aking nararamdaman.

“59, 58, 57...”

Tinignan ko ang lalaking pula ang buhok nang magsimula itong magbilang.

“56, 55, 54...”

Binaling ko naman ang aking tingin sa isa pang lalaking mahaba ang buhok na may tattoo sa kanang mata nang ipagpatuloy niya ang pagbibilang habang nakangisi.

Tinitigan ko silang lahat isa-isa at saglit napako ang aking mata sa boss nila. Bahagya na namang tumaas ang isang kilay nito. 

Tumayo na ako at agad tumakbo palayo sa kanila. Kailangan kong hanapin si Dana.