Kabanata 5

“Kilala mo ba sila?”

Napatingin ako kay Mr. La Peña nang itanong niya iyon. “S-Sila iyong mga lalaking nagdala ng gulo kagabi,” sagot ko at tinignan muli ang litrato ng mga estranghero kagabi.

Kahit litrato lamang ang nakikita ko ngayon ay hindi ko pa rin maiwasang makaramdam ng takot dahil sa mapanganib nilang mga mata.

Binasa ko isa-isa ang mga pangalan nila. Dancel pala ang pangalan no'ng lalaking pamilyar, Dancel Hernandez. Hindi ko pa rin matukoy kung saan ko ito nakita noon basta ang alam ko nakita ko na ito.

Tinignan ko naman ang litrato ng lalaking pula ang buhok, nakangisi ito ng nakakaloko sa litrato. Lucas Ardiente naman ang kanyang pangalan niya.

Ibinaling ko naman ang aking tingin sa katabi nitong litrato, ito naman ang lalaking sumipa sa pinto—si Rafael Tarano.

Nang makita ko naman ang litrato ng lalaking mahaba rin ang buhok tulad ng boss nila ay napangiwi ako agad dahil wala ang tattoo nito sa mukha.

Tumingin ako sa dalawang matanda. “Hindi ata kayo na-update na may tattoo na sa mukha ang lalaking ito,” saad ko at tinuro ang litrato ng lalaki.

“Si Sebastien Canvarro?”

Canvarro?

Binalik ko ang aking tingin sa litrato at agad binasa ang nakasulat sa baba nito. Kapatid ba ito ng tinatawag nilang boss? Tinignan ko ulit ang litrato ng tinatawag nilang boss at kumunot naman ang aking noo pagkatapos kong ihambing ang kanilang mga mukha dahil kahit saang anggulo tignan ay hindi talaga sila magkamukha.

“Si Sebastien Canvarro ang ampon ng mga Canvarro, tinuring na rin siyang anak ng yumaong ama ni Astervan,” wika ng detective kaya napatingin ako sa kanya. 

Kaya naman pala. Pareho lang na mahaba ang kanilang mga buhok pero hindi sila magkamukha.

“May tattoo na pala sa mukha ang nakakabatang Canvarro, detective?” tanong ni Mr. La Peña sa detective. Nagkibit-balikat naman ang huli at tumingin sa akin.

“Hindi masyadong malantad sa sarili ang lalaking iyon, nakakapagtaka nga na naroon siya kagabi kasama ng kanyang kapatid,” sagot naman ng detective. 

“Paano mo naman nasabing may tattoo sa mukha ang binata, miss Sorrengil? Nagkaroon ka pa ba ng pagkakataong matitigan ang mukha niya sa gitna ng kaguluhan?” naniningkit ang mga matang tanong ni Mr. La Peña.

Kumunot naman ang aking noo dahil hindi ko nagugustuhan ang iniisip ng matanda. Oo inaamin kong saksakan din ng gwapo katulad ng boss nila ang lalaking iyon pero hinding-hindi ko nanaising titigan muli ang kanyang mukha lalo na no'ng kaswal lang nitong sabihin na patayin na ako. Nakakatakot pa rin sila sa kabila ng magaganda nilang mga hitsura. 

Hindi ko na pinansin ang matanda. Lumapit ako sa single sofa malapit sa kanilang dalawa ng detective at agad umupo doon. Bumukas ang pinto ng opisina at pumasok doon ang isang babaeng may dalang tray na may lamang isang tasa ng kape at tatlong cheesecake. Agad kumalam ang aking tiyan at doon ko lang naalalang hindi nga pala ako kumain ng agahan.

Inikot kong muli ang aking tingin dito sa loob ng opisina at nagulat naman ako pagkatapos makita ang oras sa wall clock na nasa taas ng pinto. Mag-aalas dose na pala ng tanghali.

Nilapag ng babae ang tray sa mesa at binigay sa akin ang tasa ng kape at isang platito ng cheesecake. Kinuha ko ang cheesecake at agad itong kinain. Nang tignan ko ang dalawang matanda ay kumunot agad ang aking noo dahil nakatitig lang ang mga ito sa akin.

“May problema ba?” tanong ko sa kanila. Sabay umiling ang dalawa.

“Are you really willing to help us find the missing women, miss Sorrengil?” biglang tanong ni Mr. La Peña kaya tumingin ako rito. Nilunok ko muna ang cheesecake na nasa bibig ko at uminom ng kape bago sumagot. Mabuti lang at hindi na ito masyadong mainit dahil 'pag nagkataon ay napaso na ako. “Gagawin ko ang lahat para mahanap ang kaibigan ko,” sagot ko sa kanya. Tumango naman ito.

“Handa ka bang gawin kahit ang pinakadelikadong bagay para lang maligtas ang kaibigan mo?”

Natigilan ako sa tanong nito. Tinitigan ko siya at napalunok ako ng laway nang mapagtantong seryoso ito. Pero nagpakawala ako ng malalim na pagbuntong hininga at malakas ang loob na tinapatan ang seryoso nitong mukha. “Handa kong gawin ang lahat, kahit gaano pa 'yan kadelikado,” may diin ang aking boses na sinagot ko ito.  

Tumango ito ulit at nagkatinginan silang dalawa ng detective na para bang nag-

uusap sila gamit ang kanilang mga mata. Maya-maya pa ay tumingin ang dalawa sa akin.

“Kung ganoon ay maghanda ka dahil papatunuyan mo ang iyong sarili ngayong gabi,” ani Mr. La Peña.

Bigla akong nakaramdam ng kaba. Bumilis ang pintig ng aking puso pero pilit ko pa rin pinapakalma ang aking sarili. Kailangan kong maging matapang para kay Dana.

Sinenyasan ni Mr. La Peña ang dalawang babaeng nagdala sa akin dito kanina. Lumapit naman agad ang dalawa sa akin at pinatayo ako. Tinignan ko muna ang dalawang matanda bago ako tumayo. “Sasabihin ng mission X ang gagawin mo, miss Sorrengil, kaya sumama ka sa kanila,” ani Mr. La Peña kaya tumango ako rito at sumunod na sa dalawang babae palabas ng opisina. 

Naglakad kami sa pasilyo at sa pangatlong pinto mula sa opisina ni Mr. La Peña kami huminto. Binuksan nila ang pinto at bumungad naman sa amin ang tatlong babae at dalawang lakaking nakaupo sa parihabang lamesa, at isa namang lalaking nakatayo na parang may tinatalakay sa mga nakaupo. Tumingin silang lahat sa amin.

“Pinadala siya ni Mr. La Peña rito,” saad ng isa sa mga babaeng kasama ko. Tumango ang lalaking nakaupo. “Paupuin niyo siya,” seryosong wika nito. Dinala nila ako sa isang upuan katabi ng isang babae. Umupo naman ako agad at tinignan silang lahat na seryoso lang din ang tingin sa akin.

“Ano ang kaya mong gawin para sa misyon mamaya?” biglang tanong ng isang babae.

Tinitigan ko siya, nakakahanga ang ganda niya. Pero mas naagaw ng kanyang makinang na buhok ang aking atensyon, bigla tuloy akong nakaramdam ng pagka-insecure. Pero ano nga ulit ang tanong niya?

“K-kahit ano maligtas ko lang ang kaibigan ko,” tanging sagot ko dahil hindi ko alam kung ano ang gusto niyang marinig.

“Mukhang wala ka pang karanasan sa kahit na anong misyon, bakit ka naman pinadala ni Mr. La Peña rito?” mataray ang boses na tanong ng isa pang babaeng katabi ng maganda. 

“Sinabihan na ako ni Mr. La Peña kung anong gagawin sa kanya, magpatuloy na tayo sa pagpaplano,” wika ng lalaking nakatayo kaya tumingin kaming lahat sa kanya.

Sinalaysay niya ang mga gagawin mamaya at wala akong ibang nagawa kung hindi ay magulat at lihim na mapasinghap sa bawat sinasabi nito na gagawin nila mamaya. Isa lang ang masasabi ko. Para akong nanonood ng pelikula kung saan nagpaplano ang mga sundalo o mga police ng kanilang gagawin sa pagsugod sa isang lugar kung saan nagtatago ang mga kriminal. At oo, ganoon nga ang aming gagawin base sa aking pagkakaintindi. 

“And you.” Nagulat ako nang ituro ako ng lalaking nakatayo sa harap. Bumilis ang pintig ng aking puso habang hinihintay ang kanyang sasabihin.

“Aakitin mo ang matandang Guevano, kung paano mo gagawin iyon ay nasa diskarte mo na 'yan basta gawin mo ang lahat para makagalaw kami at maligtas ang mga babae,” wika nito na nagpatindig sa aking mga balahibo sa katawan.

“B-bakit ako? Paano maaakit ang matandang iyon sa akin?” tanong ko na dinududahan ang aking hitsura. Ngayon ko lamang tatanggapin sa aking sarili na hindi ako maganda at imposibleng maaakit ko ang matanda.

“Why not? You're attractive,” simpleng wika ng isang lalaking nakaupo. Gusto kong magpasalamat sa pag a-appreciate nito sa aking hitsura pero hindi pa rin sapat ang sinabi niyang iyon para lumakas ang aking loob na magawa ang gusto nilang ipagawa sa akin.

Hindi ako nagrereklamo dahil no'ng sinabi kong gagawin ko ang lahat kahit ano pa 'yan ay pinangako ko na rin sa sarili kong panghahawakan ko iyon kahit anong mangyari. Kailangan ko lamang ngayon ng lakas ng loob. Kailangan nilang sabihin sa akin na magagawa ko nga ito. 

“Don't be too humbe, totoong attractive ka at mabilis din maakit ang matandang Guevano sa mga babaeng morena at petite kaya mas bagay sa 'yo role na 'yan,” wika ng babaeng maganda. Hindi ko maiwasang makaramdam ng pagkahiya pagkatapos niyang sabihin iyon. Iba pa rin talaga sa pakiramdam kapag kinomplimento ka ng isang babaeng mas maganda.

Huminga na lang ako ng malalim at tinanggap na lamang ang gusto nilang gawin ko. Para kay Dana.

“Kailangan din natin magdoble ingat dahil malaki ang posibilidad na makaka-engkwentro rin natin ang Canvarro Mafia.”

Napatingin ako isa pang lalaking nakaupo nang sabihin niya iyon. Kung ganoon ay may posibilidad na makikita ko na naman ang grupo ng mga lalaking iyon.

Bakit parang mas kinakabahan pa ako na makita sila ulit kaysa sa bagay na aking gagawin?