AT THE WORK
“Ay putsa! I’ m sorry. Babalik na lang po ako mamaya. Pasensya na po hindi kasi naka lock ang pinto.” Nahihiya kong tinakpan ang mga mata ko ng maabutan ko ang isang couple na nag-se-sex sa isang unit sa motel.“Fvck you! ““aghh baby harder sige pa. Do it more …. Ibaon mo huwag kang tumigil “ malakas na pag ungol ng isang babae . Hindi ko alam kung nakita nila ako o hindi. Wala naman sana akong pakielam sa ginagawa nila pero tang ina sa pagkakaalam ko bakante ang kwartong iyon dahil kasama iyon sa listahan ng lilinisan ko. “You wanna join us Miss?!” Maharot na tanong sakin ng lalaking bumabayo sa isang babae na sa tingin ko ay ka-edaran ko lang. “Louisse Nicolas ano ka ba naman. Halika nga dito.” Mabilis akong hinila ni Greyson palabas ng kwartong iyon. “Girl ito oh… tignan mo nasa listahan ni Barney. Akala ko talaga bakante yung kwarto. Naku yari na naman ako nito kay Barney. Baka magsumbong yung guest.” natataranta kong sabi“Manalangin ka na lang , huwag kang matakot kay Barney girl, kabahan ka sa guest na pinasok mo. Do you know who he is?!” Sabi niya sa akin“Wala akong ideya sino ba yun?! Tang ina naman talaga ““Pakshit ka girl. Si Mr. Lester Duavit yun. Ayon sa tsismis playboy daw yun. Isa pa, yun daw ang step-brother ni Mr. Anthony Eduardo, pero puro tsismis lang, yung part na yun hindi ako sure .At ayon pa sa chika, hindi daw yun kinilala ni Mr. Lance Eduardo bilang legitimate child niya yang si Mr. Lester kaya masyadong pasaway. Alam mo naman ang history ng Eduardo Clan . Isa pa dahil sa malaking pamilya din ang pamilya ng asawa ni Mr. Lance na si Madam Amara kaya hindi ito pinapaalam sa publiko na nagkaruon siya ng affair sa ibang babae. Haist you better prepare yourself for worst. ” paalala niya sa akin.Sa mga sumunod na araw, nanatili sa isip ko ang hindi ko sinasadyang pagkakakita sa eksenang iyon sa pagitan ni Mr. Lester at ng babae niya. Well, wala naman akong pakielam sa kanila. Kaya ninenerbyos man ay nagpatuloy pa rin ako sa daily routine ko. Walang katapusang pagsubok ba ito?!, mula sa pamilya hanggang sa mga bruha sa trabaho. Tapos ngayon ito naman ang kailangan kong harapin. Ang punyetang lalaking m*****g na ito.Pagdating ng oras ng breaktime namin, napag-usapan namin ang tungkol sa insidente noong nakaraang araw. “Girl humingi ka na lang ng sorry, malay mo bigyan ka pa ng chance , isipin mo hindi ka kagad sinumbong kay bruha. Ibig sabihin hindi big deal sa kanila yung naagawa mo.” Sabi ni Greyson.Sumagot naman sin Shen “ oo nga sasamahan ka namin. Baka makita ko ding naka boxer lang siya. Haha. At girl wag mo ng i judge kung sino kasama niya . Basta mag sorry ka ng hindi ka mawalan ng trabaho.” Napapangiting sabi ni Shen. Habang nakatayo kami sa tapat ng pintuan nito , ay tahimik kaming nag aabang kung pagbubuksan ba niya kami ng pintuan.“House Keeping” sigaw ko“Come in!” Pagpasok namin sa loob ay nakaupo ito at nakatapis lang ng towel sa kaniyang bewang at nagbabasa ng news paper.“Sige linisin niyo na.” Sabi niya pero hindi nakatingin samin. Kalmado lang ako at nananatiling nakatayo habang ang mga kaibigan ko ay parang sinisilihan na ang mga pwet.Tumayo ito at lumapit sa akin. “I remember you Miss, “ sabi niya ng may ngiti sa labi. Napataas ang kilay ko dahil hindi naman ito mukhang galit sakin. Naglakad ito ng papalapit sakin habang ako ay naglakad paatras. Grabe ang kabog ng aking dibdib sa kaba. I admit sa laki ng katawan niya hindi ko maikakailang nakakatakot siya. Pero yummy din at the same time.“Oh God , help me! Anong plano ng lalaking ito” Bulong ko sa sarili ko. Hindi ko maintindihan kung bakit saming tatlo ako lang ang may kayang kontrolin ang emosyon ko. Tinitigan ko siya ng mata sa mata, gusto kong malaman niya na hindi lahat ng babae ay makukuha niya kagaya ng bulong bulungan tungkol sa kaniya . Ngumiti siya na animo’y clown ako na nagpapatawa sa harapan niya . “Excuse me sir?! Anong nakakatawa?” Tanong ko sa kaniya ng may katapangan sa boses ko. Pero sa totoo lang kanina pa ako panay kagat sa labi ko para hindi dumungaw ang ngiti sa aking labi.Pero mukhang hindi nagustuhan ni Mr. Feeling Pogi ang inasal ko. Nakita ko ang galit sa mata niya. Kaya bago pa man siya bumanat ng galit niya sa akin inunahan na siya ni Greyson. “ah sir tungkol po pala sa ngyari nung kahapon, pasensya na po talaga kayo. Baguhan pa po kasi dito si Louisse kaya hindi pa niya masyadong kabisado ang protocols.” pagpapaliwanag ni Greyson sa lalaking ito.“Tumigil ka! “ Hindi natapos ni Greyson ang sinasabi niya dahil walang pakundangang pinutol siya ni Mister L (L for libog). Lahat kami ay nabigla sa inasal niya. Nanlaki ang mata namin at nagkatinginan bago binaba ni Greyson at Shen ang kanilang mga ulo, ako naman ay nananatiling nakataas ang ulo dahil alam kong wala akong ginagawang masama. “Anong pangalan mo? “ tanong niya sa akin habang papalabas siya ng silid, at papalapit sa kinatatayuan namin. Tumayo siya sa harapan ko, nakatingala ako sa kanya habang nakatitig dahil matangakad talaga siya sa akin. Wala akong ideya kung gaano siya katangkad, pero hanggang balikat niya lang ako. Pakiramdam ko ay para akong duwendeng nakatayo sa harapan ng kapre.“Uulitin ko. Anong pangalan mo?” Sabi pa niya ng may paninindak na boses“L-Louisse Nicolas sir,” sagot ko nang may kumpiyansa, tinuro ko ang badge na naka kabit sa dibdib ko. Napansin ko ang bahagyang paggalaw ng gilid ng kanyang labi, tila ba naaaliw siya sa tapang ko.Ano ba yan! Kahit isumbong niya pa ako kay Barney dahil sa nangyari nung nakaraan wala akong pakielam pero hindi ako papayag kung sasabihin niyang makipag sex ako sa kaniya. Over my dead body. ,“Louisse Nicolas huh?!,” ulit niya nang mahina, tila sinusuri ang aking mukha.“Oh God!” Bulong ko sa sarili ko. Pakiramdam ko ay may malamig na kilabot na dumaloy sa katawan ko.“Ano nangyayari dito? “ narinig kong sigaw mula sa likuran ko. Napatingala ako sa langit, haist sa lahat naman ng oras ngayon pa talaga?! , ganito ba ako kamuhian ng Diyos ng dahil sa paglayas ko sa bahay namin?! Unexpectedly bigla na lang sumulpot si Barney, pero nang makita niya ang kausap namin ay , biglang nag-iba ang tono niya.“Oh, Sir Lester. May problema po ba? “ nakangiti niyang sabi sa m*****g na lalaking guest namin.Naku! Kung magsusumbong talaga tong tukmol na to, wala na talaga katapusan mo na, paniguradong gagawan na ako ng final action ng bruhang ito! Ayan lang naman hinihintay niya ang magkamali ako at may mag-complaint sa akin. “Nothing. Thank you Ms. Ronalyn for your special treatment on me as usual!” malandi na sabi ng lalaking ito kay Barney na siguradong nang-uuto “ Mayroon lang kaming kaunting hindi pagkakaintindihan, tama Miss Louisse?!” Ngumiti ako nang malapad, at hindi ko inaalis ang tingin ko sa kanya.“Yes sir.” pilit kong sabi“Your most welcome Sir, girls. Get back to work!” Anas ni Barney. “Iwan niyo na si Louisse Nicolas diyan kayong dalawa lumipat na kayo ng kwarto may new arrival tayo 10 minutes dapat tapos na yung room 201.” Dagdag pa niyo.Hindi ko naman din talaga sinasadya, akala ko talaga wala ng guest sa room na yun. Wala ding nakalagay na do not disturb sign sa labas ng pinto kaya dire-diretso lang ako at aksidente kong naabutan na nag-se-sex sila.“Ahhh sir, i sin
TEXT MESSAGE FROM BARNEY : [sorry Louisse, dahil nag-co-cost cutting ang company. Isa ka sa mga na terminate. Kuhain mo na lang ang salary mo last month at bibigyan ka namin ng clearance. Pakidala na lang din ang keycard mo at locker key!]Parang huminto ang paligid ko. Bigla bigla akong tinanggal sa trabaho? Anong dahilan? Hindi ko alam.Gayunpaman . Nag reply ako sa kaniya [okay Mam!] saka ko bnilocked ang number niya. Pero dahil masama ang loob ko. Tinawagan ko si Greyson.“Girl, ano bang mabisang gawin para mabawasan ang bigat ng pakiramdam ko?!” Tanong ko sa kaniyaNarinig ko naman ang pagmamaktol nito mula sa kabilang linya “punyeta naman Louisse, tinawagan mo ko ng dahil lang diyan?! Mag inom ka na lang. Matutulog na ako.” Hindi pa man ako nakakasagot ay pinatayan na niya ako ng tawag. Kaya naman uminom na lang ako. Nang malasing na ako ay kinausap ko ang sarili mo.“Ikaw punyeta ka Barney” na ngo ngongong sabi ko habang kausap na literal na Barney stuffed toy na nasa harapan
“Tang ina naman! Bakit ba ayaw magsisagot ng mga ‘to!” Halos ibalibag ko ang sarili ko kama. Tumingin ako sa kisame ng ilang minuto at saka ako mabilis na bumangon. Haist walang mangyayari kung magmumukmok ako sa loob ng apartment na ‘to. Hindi ako matutulungan ng mga ipis at daga na mawala ang pagka badtrip ko.Kaya sa sobrang inis ay nagpagdedisyunan kong mag unwind sa bar ni Kelly, ang kaibigan kong bakla. Nakaupo ako sa harapan ng bar counter at nagpakalasing ng husto. Okay, siguro sabihin na nating hindi naman ganap na lasing, pero pangatlong beer ko na ito at alam na alam ni Kelly na hindi ako pala-inom, at hindi ko kaya ang sibrang pag-iinom kaya pinagmamasdan niya ako ng naka kunot-noo "spill it girl! Ano na naman bang katangahan ang nangyari sayo?” tanong niya sa akin, sa kaniyang tono ay alam mong nagtataka siya sa nangyayari."wala”“Anong wala tignan mo yang itsura mo wasted na wasted ka!”“Haha! Wala nga... just chillin." tugon ko sa kaniya. Gusto kong sabihin sa kany
" Huwag na po Kuya, kaya ko na ito". Kumaway ako sa kaniya at bumaba sa stool. Sa kasamaang-palad, biglang pumitik ang tama ng alak sa akin bago ko pa namalayan, natumba na ako. Laking gulat ko nang saluhin ako ng estranghero."Oops!""see i told you!,” sabi niya na parang may banta, sabay balik sa akin sa pagkakatayo.Ngayon ko lang itinaas ang ulo ko para tignan siya. Biglang bumilis ang tibok ng puso ko nang makita kong nakatingin ako sa mga pamilyar na mata. Madilim ang mga mata niya. Akala ko nagkakaroon lang ako ng ilusyon dahil sa alak, pero habang tumatagal, mas nagiging totoo ito.Oh my God! Talaga ba Louisse?! Si Mr. Lester Duavit mismo ang taong nasa harapan ko!Bakit nandito siya?, anong ginagawa niya dito? Sa ganitong oras? Co-insidence ba ito?Pero malabo…Bakit naman pupunta ang isang mayaman sa bar ni Kelly na hindi naman kagandahan ang itsura ng lugar, kung tutuusin mukha itong gusgusing lugar kung saan natutulog ang mga lasinggero sa mesa! Nakaupo siya sa sirang st
“Ibig sabihin ay isa din akong makapangyarihan tao, at walang sinuman ang pwedeng bumangga sakin kaya kahit magsumbong ka sa mga pulis ay wala ring magagawa.” umarte siya na tila kinakamot niya ng kaniyang baril ang kaniyang ulo “hindi ako makakapayag ng dahil sayo ay mabuko kami ni Anthony! Never!” "Sir, excuse me lang aah. H-hindi ko pa rin naiintindihan ang lahat ng ito. Ayokong mamatay ng dahil sa problema mo o ng pamilya mo! Hindi nga kita personally na kilala."“Oh dear, mukhang hindi mo din naiintindihan ang kinasangkutan mo?! hindi basta basta nagtatalik lang ang nakita mo, honey ito ay tungkol sa isang sikretong hindi mo dapat nakita” Ngumiti siya ng may pang iinsulto at itinutok ang baril sa aking harapan, para itong may silencer para kahit na iputok niya ito ay walang kahit na anong tunog ang aalingawngaw. Ito na ang katapusan ko, wala na akong oras para iligtas ang sarili ko. Tinitigan ko ang manipis na tubo na nakaturo sa akin. Isang kalabit lang sa gatilyo ay siguradong
Sa totoo kaya ako lumapit kay Anthony para ipaghiganti ang ginawa ng pamilya Eduardo sa Mommy ko at maagaw ang kapangyarihang mayroon si Anthony dahil isa din akong Eduardo! Isang bagay na pinagkait sa ama ko dahilan para kitilin ni Mommy ang sarili niyang buhay ng dahil sa matinding depression. Kinasusuklaman ko ang mga Eduardo , hindi lang ang angkan ng Eduardo kundi pati na ang angkan ng Lola Amara nila Anthony. Unti-unti makukuha ko din ang buhay na pinagkait nila sa pamilya ko! This bullshit family tree.Kaya nang magkaruon ako ng oportunidad na dumikit kay Anthony noong nasa high school days pa kami hindi ko na ito pinalampas. Naging tagapag tanggol niya ako sa mga taong nambu-bully sa kaniya. Hanggang sa unti unti ay nakuha kona ang loob niya. At doon na ako nakapasok sa pamilya nila. Halos mag tatlong dekada ko nang kinikimkim ang lahat. Noong unang pumasok ako sa relasyon namin ni Maise, takot na takot ako. Baka ng dahil sa babae ay masira na lang lahat ng pinaghirapan ko! A
Dalawang round pa ang lumipas bago ikami tuluyang bumagsak sa kama, kapwa habol ang aming mga hininga. Si Maise ang stress reliever ko—sa tuwing nasa piling ko siya, tila nawawala lahat ng problema ko. Pero minsan, hindi ko pa rin lubos maisip kung paano niya ako nahatak sa ganitong sitwasyon. Sa tuwing tinititigan ko siya, napapa-isip ako. Napakabata niya, pero hawak na niya ako sa leeg. “Ano ang iniisip mo?” tanong niya nang marahan habang gumuguhit ng mga linya sa aking dibdib gamit ang kanyang daliri. “Hindi na naman mawala sa isip ko ang nalalapit mong kasal! Para na naman akong sinasakal!” Biglang nanigas ang katawan niya. Tumigil siya sa paglalaro sa balat ko, saka dahan-dahang umupo sa ibabaw ko. Nang magtama ang aming mga mata, may kirot akong nabasa sa kanya. Malamim siyang bumuntong hininga saka nagsalita na puno ng pait “hay babe. Kung ako ang tatanungin?! Ayoko ng sumipot sa kasalang yun! Para saan pa?! Alam mong masasaktan lang ako nang sobra tapos makikita
ANTHONY EDUARDO POVNagulat si Dr. Intalan na pagpasok niya sa loob ng room ni Louisse ay nasa loob pa rin ako. Matagal ko ng kakilala si Dr. Intalan at kaibigan, mapapagkatiwalaan siya ng buong pamilya namin kaya sa tingin pa lang ay alam ko na ang ibig niyang sabihin."Oh wow! Anong milagro at nandito ka pa rin? Di’ba sinabi ko na sayong stable na ang kundisyon ni Louisse, Mr. Eduardo, wala ka ng dapat pang alalahanin! Makakauwi ka na at makakahinga ng maluwag. Kailangan niya lang ng kaunting recovery and all is well."Hindi ako sumagot sa kaniya kaagad. Inangat ko ang tingin ko mula sa mahimbing na natutulog na babaeng ito. Ang mahinang sabi ni Dr.Intalan ay may halong pagtataka, ngunit ang tono niya ay nanatiling kalmado at propesyonal.Ilang segundo lang ang nakalipas saka ako sumagot"Okay, sabi mo ee.. May bagay lang kasi akong pinag-tatakhan at ayokong umalis nang hindi ko iyon nalalaman.” mahinahon pero naguguluhan kong sabi“Ano na naman ba yun Anthony? Ikaw para kang Daddy
Pinikit ko ang mga mata ko. Kunwaring inaalala ang nangyari. Huminga ako nang malalim. At nagpanggap akong kalmado. "Sige, pero bago ko sabihin ang lahat Anthony, sagutin mo muna ako, bakit mo ginagawa ang lahat ng ito? Hindi naman tayo magkakilala. Ano ba’ng pakialam mo sa akin? Nagpapasalamat ako dahil tinulungan mo ako. Ako ang dapat na magbalik sayo ng pabor?” Ngumiti siya nang bahagya, pero halata sa kanyang mukha na hindi siya natutuwa sa tanong ko. "Una sa lahat, huwag mo akong tawaging 'Sir.' Ako si Anthony," sabi niya saka niya kinuha ang kamay ko, at hinalikan ang likod nito. Ang dampi ng kanyang labi sa balat ko ay nagpadala ng kilabot sa buong katawan ko. Ang kanyang titig ay mabigat, nakakatakot. Para bang bigla na lang nawala ang hangin sa paligid ko. Nahirapan akong huminga kahit wala pa siyang ginagawa. "Pangalawa, may dahilan ako, at sasabihin ko iyon sa iyo sa tamang oras," dugtong niya, habang dahan-dahang pinikit at muling ibinukas ang kanyang mga mata.
"Handa ka na bang magkwento sa akin?" "Sa totoo lang, pagod na ako at gutom," madiin kong sabi. “Sinabihan ako ng doktor na magpahinga muna at huwag kong pwersahin ang sarili ko kung hindi pa ako handa." “Saglit lang naman tayong mag-uusap Louisse." pagkasabi ni Anthony ay hinubad niya ang kaniyang leather jacket, sa maikling salita niyang iyon ay nagdala sa akin ng kakaibang init. “Pa’no boss babalik na din ako sa trabaho ko. “Pag-papaalam na sabi ni Lester. “Teka lang bakit mo nga pala ako hinahanap kanina?” Tanong ni Anthony sa kaniyang tauhan Seryosong lumapit si Lester kay Anthony at kahit na pabulong itong nagsalita ay rinig na rinig ko ang kanilang pag-uusap. “May lead na kami sa hudas boss! Anytime soon lalabas na din yun ng lungga niya.” Alam kong sinasadya niyang baguhin ang topic para malihis ang utak ni Anthony dahil sa isang salita ko lang ay siguradong katapusan na niya. “Okay good!. Maging alerto kayo anjmang oras at wag mong kalimutang tawagan si Dav
LOUISSE POV "Good morning," nakangiting bati ni Anthony sa amin. Kahit nakangiti siya ay naka-kunot naman ang kaniyang noo sa pagtataka. Marahan niyang isinara ang pinto pagkapasok niya. Siguro ay ayaw niyang magbigay ako ng kaparehas na impression sa kaniya kagaya ng tila dimonyong tingin ko kay Lester. Kaya’t makikita ang matinding pagtitimpi sa kaniyang mga kilos. “O! Anthony, kung ano man yang iniisip mo mali yan. Hindi ganuon ang ibig sabihin kung bakit ako nandito” parang tuta na sabi ni Lester , kanina akala mo ay parang hawak niya ang mundo kung makapanakot sa akin. Isang hibang, mayabang at mapagsamantalang tao. Pati sariling kapatid ay sasakmalin. Daig pa niya ang asong ulol pero bahag naman pala ang buntot sa lalaking pinagtataksilan niya. "Nasabi kasi sakin ni Maise na dumalaw ka daw ulit dito sa ospital boss, pero pagpasok ko . Si Louisse lang ang nakita ko. Tatawagan na sana kita boss, pero bigla ka ng dumating. Pero kakagising gising lang din niya.” "okay." ma
Nang abutin niya ang bulsa ng kanyang jacket, napigil ang hininga ko. Natatakot akong baka kunin niya ang parehong baril at talagang tapusin ang sinimulan niya. Kahit pa magpaputok siya, siguradong walang makakarinig. Alam ni Lester ang ginagawa niya, at hindi iyon magandang senyales. Kalaban ko ang isang propesyonal na mamatay tao. "Alam mo ba kung ano ito?" tanong niya, habang hawak ang isang maliit na hiringgilya na may dilaw na likido sa loob. Umiling ako, hindi maialis ang tingin ko roon. "Ito ang tinatawag nilang magic shot. pag tinusuk ko ang karayom na to sa ugat mo, , pindutin ang plunger, at boom tapos na ang problema. Ang laman nito ay magdudulot sa'yo ng atake sa puso." "Diyos ko! Alam kong babalik siya para tapusin ako! Mawawala na ako sa isang iglap!" "pero wag kang mag-alala. Hindi ko iyon gagawin kya kalma ka lab saway niya nang walang awa. "Hindi?" paos kong tanong. "Hindi ako tanga," inikot niya ang mga mata habang isinusuksok ang hiringgilya sa kanyang
“fvck! Sino siya?!” Mahina kong bulong ng maiwan na lang kami ng lalaking kasama ko sa silid na tinatawag niyang Mr.Eduardo. Hindi ko siya kilala. Ngayon ko lang siya nakita sa buong buhay ko. Ang madilim at malamlam niyang titig ay nagdulot ng hindi magandang kilabot sa akin, at tumayo ang balahibo ko sa mga braso ko. Isang tingin pa lang, nahulaan ko na kung anong klaseng mundo ang ginagalawan niya. Ayokong malaman kung saan siya galing, ano ang ginagawa niya, o kung bakit siya nakaupo sa tabi ko. Gusto ko lang magpasalamat sa kanya sa pagligtas niya sa akin at hilingin na pwede na siyang umalis . Hindi ko planong makipag-ugnayan pa sa kanya . Isa pa bakit siya interesado siya na malaman kung kilala ko si Lester ?, ang lalaking nagtangkang ipadala ako sa kabilang buhay. Kailangan kong makatakas, ng mabilis. Kung sakaling malaman ni Lester na nabuhay ako, tiyak na babalik siya para tapusin ang trabaho niya. Pero paano ako makakatakas kung halos wala na akong lakas? Ang simple
Nagkamali ako— dahil in-under estimate ko si Louisse, walang ibang pwedeng sisihi dito kundi ang sarili ko. “Fvck!” anas ko sa sarili ko. Tumingin ako ng diretso sa kaniya, nakatitig ako sa kaniya pero hindi ko naririnig ang tuloy tukoy niyang sinasabi. May sariling buhay ang utak ko. Hindi pa ako kailanman pumalya sa isang trabaho. Isa ako sa pinaka-mahusay na tauhan ni Anthony sa laramgan ng oagbawi ng buhay ng taong nagkakasala sa amin. ilang oras na ang ginugol ko sa shooting range, sa gym, sa pag-ensayo, sa pagpapabuti ng aking sarili. Ang hindi ko din maintindihan kung ano nangyari sa araw na iyon? Tang ina nasa isang madilim na eskinita, walang tao at perpekto ang pagkakataon! Simpleng bagay dapat, pero pumalpak ako. At para bang hindi pa iyon sapat, wala akong ideya na si Anthony pala ay nasa tambayan ng sandaling iyon, nag-aayos ng isa pang biyahe. Maswerte pa yata ako kaysa matalino. Kung nakita niya ako noon… Paniguradong patay na ako ngayon. Ayaw na ayaw pa nam
KINUKASAN “Hello Anthony! This is Dr. Intalan. Come to the hospital now, gising na si sleeping beauty.” Pagkarinig ko nito ay hindi na ako naghintay pa ng sandali. Mabilis akong nag-ayos ng aking sarili at nagtungo sa ospital kasam ang mga bodyguard ko. Pagdating ko sa ospital nagmamadali akong pumasok sa kwarto ni a.k.a sleeping beauty, halos magkabanggaan pa kami ni Dr. Intalan. Binati niya ako ng isang maliit na ngiti at inangat ang kanyang salamin sa kanyang ilong. “Hi Dok. Kamusta na siya? Mabuti naman at nagising na siya“ nag-aalala kong tanong sa kaniya. Dahil Pag-alis ko kinaumagahan, wala pa rin siyang malay. “Okay na siya kagaya nung mga nakaraan. Nagising siya ng ilang minuto, pero sobrang disoriented siya at hindi masyadong nagsasalita.” Sagot ni Dr.Intalan “Ano ba naman yan. Akala ko pa naman gising na siya?!” Dismayado kong sabi “Eh pano naman ikaw, hindi pa ako tapos magsalita pinatayan mo na ako ng telepono. Magpapaliwanag pa nga ako sayo eh.” mapang asar n
Dahil sa halos dalawang araw na magkasunod na hindi ako nakakatulog sa bahay namin ay nagpalipas ako ng isang gabi sa bahay ko, kinabukasan ay sinundo ko si Maise sa bahay nila para ayain siyang mag almusal. Tahimik lang si Maise, nakakapanibago ang inaasal niya. Hindi ito ang Maise na kilala ko. “anong himala ang nangyari at tahimik ja ata?” tanong ko sa kaniya. Iniangat ni Maise ang ulo niya at tumingin sa akin. “Wala lang. Baka inaatake lang ako ng anxiety dahil sa paparating nating kasal.” Tugon niya sa akin. Napakunot noo ako. “anxiety? Matagal pa ang kasal natin ahh?! May dalawang taon pa?. “ sagot ko ng may pagtataka “ganoon talaga . Iba naman kaming mga babae kaysa sa inyo. Kayo walang pakiealam. Pakiramdam niyo basta makapagbigay kayo ng pera ay ayos na. Kaming mga babae hindi ganoon. Kaming mga babae gusto naman bawat detalye ay alam namin.” Bahagya siyang ngumiti, sa akin. Pinunasan niya ang mga labi niya ng napkin. Alam ko ang ganitong uri ng pag ngiti ni Maise. Ma
“Kung hindi siya magsalita, edi kailangan mong maghanap ng ibang paraan. Kailan pa nagkaruon ng pagdududa sa kaniyang desisyon ang isang Anthony Eduardo?! Haha.. Pero tandaan mo, minsan ang paghahanap ng katotohanan ay nagdudulot ng sakit na mas mahirap tiisin kaysa hindi mo malaman." Tahimik akong tumitig sa babaeng ito.“Basta hindi ako maghihintay ng matagal, Doc. Ang bawat segundo ay parang patibong na naghihintay na mahulog ako. Alam mo ang mga kalaban ko ngayon. Hindi ko iyon palalampasin. "Tumayo si Dr. Intalan at ipinapatong ang isang kamay niya sa balikat ko."Kung ganoon, simulang mo nang magtiwala. Hindi sa kanya... kundi sa sarili mong kakayahan na harapin ang anumang katotohanang matutuklasan mo. Gawin mo kung ano ang kaya mong gawin, pero tandaan mo na hindi lahat ng sagot ay makukuha mo kaagad. Iba ang reyalidad ng buhay sa pantasya, yan ang palagi mong tatandaan.” Nang umalis siya sa kwarto, naramdaman ko ang lamig ng gabi na tila pumapasok sa aking mga buto. Ang bi