“Ibig sabihin ay isa din akong makapangyarihan tao, at walang sinuman ang pwedeng bumangga sakin kaya kahit magsumbong ka sa mga pulis ay wala ring magagawa.” umarte siya na tila kinakamot niya ng kaniyang baril ang kaniyang ulo “hindi ako makakapayag ng dahil sayo ay mabuko kami ni Anthony! Never!” "Sir, excuse me lang aah. H-hindi ko pa rin naiintindihan ang lahat ng ito. Ayokong mamatay ng dahil sa problema mo o ng pamilya mo! Hindi nga kita personally na kilala."“Oh dear, mukhang hindi mo din naiintindihan ang kinasangkutan mo?! hindi basta basta nagtatalik lang ang nakita mo, honey ito ay tungkol sa isang sikretong hindi mo dapat nakita” Ngumiti siya ng may pang iinsulto at itinutok ang baril sa aking harapan, para itong may silencer para kahit na iputok niya ito ay walang kahit na anong tunog ang aalingawngaw. Ito na ang katapusan ko, wala na akong oras para iligtas ang sarili ko. Tinitigan ko ang manipis na tubo na nakaturo sa akin. Isang kalabit lang sa gatilyo ay siguradong
Sa totoo kaya ako lumapit kay Anthony para ipaghiganti ang ginawa ng pamilya Eduardo sa Mommy ko at maagaw ang kapangyarihang mayroon si Anthony dahil isa din akong Eduardo! Isang bagay na pinagkait sa ama ko dahilan para kitilin ni Mommy ang sarili niyang buhay ng dahil sa matinding depression. Kinasusuklaman ko ang mga Eduardo , hindi lang ang angkan ng Eduardo kundi pati na ang angkan ng Lola Amara nila Anthony. Unti-unti makukuha ko din ang buhay na pinagkait nila sa pamilya ko! This bullshit family tree.Kaya nang magkaruon ako ng oportunidad na dumikit kay Anthony noong nasa high school days pa kami hindi ko na ito pinalampas. Naging tagapag tanggol niya ako sa mga taong nambu-bully sa kaniya. Hanggang sa unti unti ay nakuha kona ang loob niya. At doon na ako nakapasok sa pamilya nila. Halos mag tatlong dekada ko nang kinikimkim ang lahat. Noong unang pumasok ako sa relasyon namin ni Maise, takot na takot ako. Baka ng dahil sa babae ay masira na lang lahat ng pinaghirapan ko! A
Dalawang round pa ang lumipas bago ikami tuluyang bumagsak sa kama, kapwa habol ang aming mga hininga. Si Maise ang stress reliever ko—sa tuwing nasa piling ko siya, tila nawawala lahat ng problema ko. Pero minsan, hindi ko pa rin lubos maisip kung paano niya ako nahatak sa ganitong sitwasyon. Sa tuwing tinititigan ko siya, napapa-isip ako. Napakabata niya, pero hawak na niya ako sa leeg. “Ano ang iniisip mo?” tanong niya nang marahan habang gumuguhit ng mga linya sa aking dibdib gamit ang kanyang daliri. “Hindi na naman mawala sa isip ko ang nalalapit mong kasal! Para na naman akong sinasakal!” Biglang nanigas ang katawan niya. Tumigil siya sa paglalaro sa balat ko, saka dahan-dahang umupo sa ibabaw ko. Nang magtama ang aming mga mata, may kirot akong nabasa sa kanya. Malamim siyang bumuntong hininga saka nagsalita na puno ng pait “hay babe. Kung ako ang tatanungin?! Ayoko ng sumipot sa kasalang yun! Para saan pa?! Alam mong masasaktan lang ako nang sobra tapos makikita
ANTHONY EDUARDO POVNagulat si Dr. Intalan na pagpasok niya sa loob ng room ni Louisse ay nasa loob pa rin ako. Matagal ko ng kakilala si Dr. Intalan at kaibigan, mapapagkatiwalaan siya ng buong pamilya namin kaya sa tingin pa lang ay alam ko na ang ibig niyang sabihin."Oh wow! Anong milagro at nandito ka pa rin? Di’ba sinabi ko na sayong stable na ang kundisyon ni Louisse, Mr. Eduardo, wala ka ng dapat pang alalahanin! Makakauwi ka na at makakahinga ng maluwag. Kailangan niya lang ng kaunting recovery and all is well."Hindi ako sumagot sa kaniya kaagad. Inangat ko ang tingin ko mula sa mahimbing na natutulog na babaeng ito. Ang mahinang sabi ni Dr.Intalan ay may halong pagtataka, ngunit ang tono niya ay nanatiling kalmado at propesyonal.Ilang segundo lang ang nakalipas saka ako sumagot"Okay, sabi mo ee.. May bagay lang kasi akong pinag-tatakhan at ayokong umalis nang hindi ko iyon nalalaman.” mahinahon pero naguguluhan kong sabi“Ano na naman ba yun Anthony? Ikaw para kang Daddy
“Kung hindi siya magsalita, edi kailangan mong maghanap ng ibang paraan. Kailan pa nagkaruon ng pagdududa sa kaniyang desisyon ang isang Anthony Eduardo?! Haha.. Pero tandaan mo, minsan ang paghahanap ng katotohanan ay nagdudulot ng sakit na mas mahirap tiisin kaysa hindi mo malaman." Tahimik akong tumitig sa babaeng ito.“Basta hindi ako maghihintay ng matagal, Doc. Ang bawat segundo ay parang patibong na naghihintay na mahulog ako. Alam mo ang mga kalaban ko ngayon. Hindi ko iyon palalampasin. "Tumayo si Dr. Intalan at ipinapatong ang isang kamay niya sa balikat ko."Kung ganoon, simulang mo nang magtiwala. Hindi sa kanya... kundi sa sarili mong kakayahan na harapin ang anumang katotohanang matutuklasan mo. Gawin mo kung ano ang kaya mong gawin, pero tandaan mo na hindi lahat ng sagot ay makukuha mo kaagad. Iba ang reyalidad ng buhay sa pantasya, yan ang palagi mong tatandaan.” Nang umalis siya sa kwarto, naramdaman ko ang lamig ng gabi na tila pumapasok sa aking mga buto. Ang bi
Dahil sa halos dalawang araw na magkasunod na hindi ako nakakatulog sa bahay namin ay nagpalipas ako ng isang gabi sa bahay ko, kinabukasan ay sinundo ko si Maise sa bahay nila para ayain siyang mag almusal. Tahimik lang si Maise, nakakapanibago ang inaasal niya. Hindi ito ang Maise na kilala ko. “anong himala ang nangyari at tahimik ja ata?” tanong ko sa kaniya. Iniangat ni Maise ang ulo niya at tumingin sa akin. “Wala lang. Baka inaatake lang ako ng anxiety dahil sa paparating nating kasal.” Tugon niya sa akin. Napakunot noo ako. “anxiety? Matagal pa ang kasal natin ahh?! May dalawang taon pa?. “ sagot ko ng may pagtataka “ganoon talaga . Iba naman kaming mga babae kaysa sa inyo. Kayo walang pakiealam. Pakiramdam niyo basta makapagbigay kayo ng pera ay ayos na. Kaming mga babae hindi ganoon. Kaming mga babae gusto naman bawat detalye ay alam namin.” Bahagya siyang ngumiti, sa akin. Pinunasan niya ang mga labi niya ng napkin. Alam ko ang ganitong uri ng pag ngiti ni Maise. Ma
KINUKASAN “Hello Anthony! This is Dr. Intalan. Come to the hospital now, gising na si sleeping beauty.” Pagkarinig ko nito ay hindi na ako naghintay pa ng sandali. Mabilis akong nag-ayos ng aking sarili at nagtungo sa ospital kasam ang mga bodyguard ko. Pagdating ko sa ospital nagmamadali akong pumasok sa kwarto ni a.k.a sleeping beauty, halos magkabanggaan pa kami ni Dr. Intalan. Binati niya ako ng isang maliit na ngiti at inangat ang kanyang salamin sa kanyang ilong. “Hi Dok. Kamusta na siya? Mabuti naman at nagising na siya“ nag-aalala kong tanong sa kaniya. Dahil Pag-alis ko kinaumagahan, wala pa rin siyang malay. “Okay na siya kagaya nung mga nakaraan. Nagising siya ng ilang minuto, pero sobrang disoriented siya at hindi masyadong nagsasalita.” Sagot ni Dr.Intalan “Ano ba naman yan. Akala ko pa naman gising na siya?!” Dismayado kong sabi “Eh pano naman ikaw, hindi pa ako tapos magsalita pinatayan mo na ako ng telepono. Magpapaliwanag pa nga ako sayo eh.” mapang asar n
Nagkamali ako— dahil in-under estimate ko si Louisse, walang ibang pwedeng sisihi dito kundi ang sarili ko. “Fvck!” anas ko sa sarili ko. Tumingin ako ng diretso sa kaniya, nakatitig ako sa kaniya pero hindi ko naririnig ang tuloy tukoy niyang sinasabi. May sariling buhay ang utak ko. Hindi pa ako kailanman pumalya sa isang trabaho. Isa ako sa pinaka-mahusay na tauhan ni Anthony sa laramgan ng oagbawi ng buhay ng taong nagkakasala sa amin. ilang oras na ang ginugol ko sa shooting range, sa gym, sa pag-ensayo, sa pagpapabuti ng aking sarili. Ang hindi ko din maintindihan kung ano nangyari sa araw na iyon? Tang ina nasa isang madilim na eskinita, walang tao at perpekto ang pagkakataon! Simpleng bagay dapat, pero pumalpak ako. At para bang hindi pa iyon sapat, wala akong ideya na si Anthony pala ay nasa tambayan ng sandaling iyon, nag-aayos ng isa pang biyahe. Maswerte pa yata ako kaysa matalino. Kung nakita niya ako noon… Paniguradong patay na ako ngayon. Ayaw na ayaw pa nam
Nang napagtanto niyang ako iyon, masunurin siya naman siyang sumunod sa akin, halos hindi nakikisabay.“Anthony.” Nakapantalon siya at halos magkanda tisod tisod na dahil sa pagkakahila ko. Ang hallway na papunta sa mga kwarto ay mas tahimik, na nagpapahintulot sa akin na marinig ang aking sarili sa pag-iisip.“Ikaw!”"Wala kang ideya kung gaano mo ako pinahirapan." I ti-nap ko ang aking gold card mula sa card reader. At ng bumukas ang pinto ay tinulak ko ang babae sa loob. Ang kwarto ay magkakapareho ng atmospera, tulad ng lahat ng iba pa. Kulay pula ang dingding at may mga puting kumot, isang supply ng condom. Lahat ng kailangan mo ay nasa loob na. “Alam mo na ang gagawin." Hinubad ni Sandra ang kanyang damit, iniwan niya ang kanyang lacy underwear, at yumuko agad niyang hinubad ang aking pantalon.Isang segundo lang ay kumawala kaagad ang aking talong sa pagitan ng kanyang magaling na labi. Gutom na dinilaan niya ang ulo, na para bang na-miss niya ang aking talong, at pagkatapo
Hindi ko maiwasang mapaisip habang nakaupo ako sa gilid ng kama, hawak pa rin ang kumot na kanina pa’y hindi ko namamalayang nilalamutak ng mga daliri ko.Gagamitin niya ba ako bilang sariling pantanggal ng stress?Hindi ko gustong isipin ‘yon. Pero mas lalo akong natatakot kapag pilit kong itinatanggi iyon sa isipan ko.Nagustuhan ko siya. Oo, maaaring nahulog pa nga ako. Ang bait at maalaga niya noong nasa ospital ako ni hindi siya umalis sa tabi ko, hindi niya ako pinaramdam na mag-isa ako sa gitna ng sakit at takot. Pero ngayon, parang may biglang nabago.Bakit nga ba gusto niya akong dalhin sa bahay niya? Ano ba talaga ang intensyon niya? Hindi ba halata?Tinapunan ko siya ng tingin, at hindi ko napigilan ang sariling mga tanong. Hindi ko na rin napigilan ang tono ng boses ko mapanliit, puno ng alinlangan at takot.At doon ko siya nakita. Bigla siyang umatras na parang sinampal ko siya ng salita.Tumagos ang tingin niya sa akin hindi galit, hindi rin parang dahil sa lungkot niya
Hanggang ngayon hindi ko alam kung paano ako nakaligtas. Inabot ba ng konsensya si Lester? Dahil kung mayroon siya, namatay na ako kaagad, hindi niya ako hahayaang magkakaroon ng pagkakataong mabuhay kung gugustihin niya. Baka may nakabantay sa akin at hindi ako hinahayaang masaktan? O ito ba ay tadhana? Baka hindi pa ito ang oras ko para mamatay?Walang saysay na pag-isipan ito. Sa ngayon, kailangan kong mag-focus sa pag-survive at huwag magpakita ng anumang emosyon sa paligid ni Lester. Kung may nararamdaman man si Anthony, tapos na ako. Delikado rin siya gaya ni Harold, though hindi ko pa naiisip kung ano ang ginagawa niya. Sa ngayon ay mayroon akong ibang bagay na dapat ipag-alala, tulad ng pagkakaroon ng dalawang mapanganib na lalaki na napakalapit sa akin.“Naiistorbo ba kita?” Ang malambing niyang boses ang bumasag sa katahimikan sa loob ng banyoInangat ko ang ulo ko at sinalubong ang repleksyon ng nakatitig sa salamin, pati na rin ang umbok ng jeans nito na kanina pa gustong
LOUISSE POVNagkibit-balikat si Jake bago ito mahinahong humigop ng kape, akala mo ay walang pakiealam sa paligid pero alam kong malayo ito sa katotohanan. "Louisse, friendly reminder lang," biglang seryoso ang tono ng kumag na ito. "Huwag mong hayaang lokohin ka ng kagwapuhan ng aking boss at ang pinapakita niyang magandang ugali. Hindi mo pa lubusang kilala ang boss ko. Wala kang ideya kung gaano siya kapanganib. Pero ang mas dapat mong alalahanin? Hindi mo rin alam kung ano ang kaya kong gawin."Naiitindihan ko ang ibig niyang sabihin. Gusto niya akong takutin para hindi magsalita ng kahit na ano kay ANthony. Hindi naman na niya kailangan pang paulit-ulit na sabihin iyon. Sa tuwing magkikita kami puro na lang pagbabanta ang inaabot ko sa kaniya. “Sinabi ko na ngang oo diba? Hindi pa ba sapat yun?”"Kaya bantayan mo ang mga salitang binibitawan mo," pagpa-patuloy nito at mas idiniin niya ang kanyang tono sa bawat salitang binibitiwan niya. "Tandaan mo ang sinabi ko sayo sa ospita
Matapos ang hapunan, unti-unting lumambot ang tensyon sa paligid. Ang bigat ng katahimikan ay napalitan ng mahihinang bulungan at tunog ng kubyertos na tinatanggal mula sa mesa. Ngunit kahit na naging mas magaan ang atmosphere, ramdam pa rin ni Louisse ang nananatiling banta na hindi pa tuluyang nawawala.“Manang, hayaan niyo na po akong tulungan kayo! Hindi kasi talaga ako sanay na walang ginagawa.” Malambing ngunit matigas ang tono ni Louisse habang sinusubukan niyang tumulong sa pagliligpit.Agad naman siyang itinaboy ng matandang kasambahay. “Naku, Ma’am Louisse, hindi po pwede! Wag na po kayong mag-alala, kaya ko na ito! Dun ka na lang sa may lanai area,” sagot ni Beb. Napansin niyang umiling si Anthony sa gilid na tila sinasang-ayunan ang sinabi ng kasambahay. Napakunot ang noo ni Louisse at gusto sana niyang magreklamo, pero alam niyang wala rin siyang magagawa.Lumayo siya mula sa hapag-kainan at tinungo ang pool area, hawak ang tasang puno ng mainit na kape na inihanda ni A
Ang katahimikan sa loob ng dining table ay tila isang manipis na pisi na handa nang maputol anumang oras. Sa bawat galaw ng kutsara at tinidor, sa bawat malalim na buntong-hininga, ramdam na ramdam ang bigat ng hindi sinasabing alitan.Sa gitna ng lahat, si Lester ay nakaupo mahigpit ang hawak sa kanyang tinidor na tila ba gustong tuhugin nang tuluyan ang inosenteng karne sa kanyang plato. Halos maubos na rin ang whisky sa kanyang baso isang bagay na hindi niya karaniwang ginagawa habang kumakain. Ngunit ngayong gabi, tila walang saysay ang mga dati niyang nakasanayan.Sa tabi niya si Louisse ay tahimik na nakaupo at mapagkumbaba ngunit halatang balisa. Ang dating palaging may ngiti sa kanyang labi ngayon ay napalitan ng matinding kaba. Kahit naman anong tanong niya sa sarili niya, alam niyang wala siyang nagwang mali. Kaya siguradong kung anong ginagawa niyang mali, pero sa titig pa lang ni Lester ay niyang siya ang dahilan ng bigat sa hapag-kainan.Si Anthony ay tahimik lang na
Hindi ko pinansin ang magandang damit, nakatutok ako sa mukha ko. Lumapit ako, itinagilid ang aking ulo, at kinuha ang mala-rosas na pisngi, hindi ko maitatago ang nanginginang kong mata, ang gusot na buhok, at ang langib sa aking pisngi. Hinalikan lang ako ni Anthony, at parang buong gabi niya akong pinapahirapan, ang kakaiba niyang halik, at ang masama, nagustuhan ko ito.Ano pa nga ba? Siyempre ang bawal ay palaging masarap!“Damt in!”Pagbaba ko ay may naririnig akong usapan at tawanan sa hagdan. Huminto ako saglit at huminga ng malalim, hinanda ko na ang aking sarili na makaharap ng malapitan ang mapapang-asawa ni Anthony. Hindi ko maiwasang manlait sa loob-loob ko ng finally makita ko na ang babaeng ito na nakiki-apid sa step-brother ni Anthony. Paano ko titignan ang babaeng ito sa mata, alam kung ano ang ginawa niya? Nakita niya ako, alam niya na alam ko ang totoo, at makaramdam siya ng pananakot sa akin. Natural na manahimik lang ako sa harapan nilang lahat, hindi pa ako na
LOUISSE POVAng unang beses na makipagtalik ako ay kay Neil, ang una at nag-iisang boyfriend ko. Dala ng kapusukan ng mga kabataan, pati na ng tukso ng mga kaibigan ko noong ika-labing labing limang kaarawan ko ay binigyan niya ako ng isang espesyal na regalo sa pamamagitan ng pagdadala sa aking pagkabirhen sa malambot na kama sa kanyang silid. Ito ay kakila-kilabot, na may kapital na F*CK! Hindi niya ako binigyan ng anumang foreplay para ihanda ako, bigla na lang niyang ipinasok ang kanyang tit* at itulak ito nang napakalakas. Pagkatapos ay tumakbo ako palayo, sinara ang pinto at sinira ang aming maikling relasyon. Sobra akong natakot noon.Dumating si Melo pagkalipas ng dalawang taon. Dahil sa ka-sweetan niya, pinaulanan ako ng pagmamahal, mga halik, at hindi na ako pinilit para sa anumang bagay. Hindi ko siya boyfriend, magkaibigan lang kami. Hindi planado ang aming pagtatalik, nanood lang kami ng movie sa sofa sa kanyang apartment at nagsimulang maghalikan. Dahil sa biglang pagl
Pagkababa ni Anthony ay maganda ang mood niya. Kinuha niya ang inumin na inihanda ni Ate Beb at naupo sa veranda, pinagmamasdan niya ang hardin habang nilalagok ang malamig na inumin.Simula noong unang nabuo sa isip niya ang plano para kay Louisse, handa na siya na kahit na anu pa mang kahihinatnan nitong kalokohang naisip niya. Napuno na niya ang wardrobe nito, inihanda ang silid, at nakipagplano ng bagong menu kay Ate Beb. Kailangang maging komportable si Louisse sa bahay na ito na parang nasa sarili niyang tahanan siya. “Hey.”Naputol ang pag-iisip ni Anthony nang marinig ang matamis na tinig ni Louisse mula sa kaniyang likuran. Napangiti siya at agad na itinaas ang kaniyang ulo, bahagyang napataas ang kilay niya sa gulat. Damn, she's too hot,Naisip niya, ngunit pinigilan niya ang sarili na matawa sa suot nitong kasuotan.“My God, Louisse, ano yang suot mo?” ibinaba niya ang baso at tumayo, sinipat niya si Louisse mula ulo hanggang paa.“ ano pa nga ba? Edi mga damit ko,” sago