Nagkamali ako— dahil in-under estimate ko si Louisse, walang ibang pwedeng sisihi dito kundi ang sarili ko. “Fvck!” anas ko sa sarili ko. Tumingin ako ng diretso sa kaniya, nakatitig ako sa kaniya pero hindi ko naririnig ang tuloy tukoy niyang sinasabi. May sariling buhay ang utak ko. Hindi pa ako kailanman pumalya sa isang trabaho. Isa ako sa pinaka-mahusay na tauhan ni Anthony sa laramgan ng oagbawi ng buhay ng taong nagkakasala sa amin. ilang oras na ang ginugol ko sa shooting range, sa gym, sa pag-ensayo, sa pagpapabuti ng aking sarili. Ang hindi ko din maintindihan kung ano nangyari sa araw na iyon? Tang ina nasa isang madilim na eskinita, walang tao at perpekto ang pagkakataon! Simpleng bagay dapat, pero pumalpak ako. At para bang hindi pa iyon sapat, wala akong ideya na si Anthony pala ay nasa tambayan ng sandaling iyon, nag-aayos ng isa pang biyahe. Maswerte pa yata ako kaysa matalino. Kung nakita niya ako noon… Paniguradong patay na ako ngayon. Ayaw na ayaw pa nam
“fvck! Sino siya?!” Mahina kong bulong ng maiwan na lang kami ng lalaking kasama ko sa silid na tinatawag niyang Mr.Eduardo. Hindi ko siya kilala. Ngayon ko lang siya nakita sa buong buhay ko. Ang madilim at malamlam niyang titig ay nagdulot ng hindi magandang kilabot sa akin, at tumayo ang balahibo ko sa mga braso ko. Isang tingin pa lang, nahulaan ko na kung anong klaseng mundo ang ginagalawan niya. Ayokong malaman kung saan siya galing, ano ang ginagawa niya, o kung bakit siya nakaupo sa tabi ko. Gusto ko lang magpasalamat sa kanya sa pagligtas niya sa akin at hilingin na pwede na siyang umalis . Hindi ko planong makipag-ugnayan pa sa kanya . Isa pa bakit siya interesado siya na malaman kung kilala ko si Lester ?, ang lalaking nagtangkang ipadala ako sa kabilang buhay. Kailangan kong makatakas, ng mabilis. Kung sakaling malaman ni Lester na nabuhay ako, tiyak na babalik siya para tapusin ang trabaho niya. Pero paano ako makakatakas kung halos wala na akong lakas? Ang simple
Nang abutin niya ang bulsa ng kanyang jacket, napigil ang hininga ko. Natatakot akong baka kunin niya ang parehong baril at talagang tapusin ang sinimulan niya. Kahit pa magpaputok siya, siguradong walang makakarinig. Alam ni Lester ang ginagawa niya, at hindi iyon magandang senyales. Kalaban ko ang isang propesyonal na mamatay tao. "Alam mo ba kung ano ito?" tanong niya, habang hawak ang isang maliit na hiringgilya na may dilaw na likido sa loob. Umiling ako, hindi maialis ang tingin ko roon. "Ito ang tinatawag nilang magic shot. pag tinusuk ko ang karayom na to sa ugat mo, , pindutin ang plunger, at boom tapos na ang problema. Ang laman nito ay magdudulot sa'yo ng atake sa puso." "Diyos ko! Alam kong babalik siya para tapusin ako! Mawawala na ako sa isang iglap!" "pero wag kang mag-alala. Hindi ko iyon gagawin kya kalma ka lab saway niya nang walang awa. "Hindi?" paos kong tanong. "Hindi ako tanga," inikot niya ang mga mata habang isinusuksok ang hiringgilya sa kanyang
LOUISSE POV "Good morning," nakangiting bati ni Anthony sa amin. Kahit nakangiti siya ay naka-kunot naman ang kaniyang noo sa pagtataka. Marahan niyang isinara ang pinto pagkapasok niya. Siguro ay ayaw niyang magbigay ako ng kaparehas na impression sa kaniya kagaya ng tila dimonyong tingin ko kay Lester. Kaya’t makikita ang matinding pagtitimpi sa kaniyang mga kilos. “O! Anthony, kung ano man yang iniisip mo mali yan. Hindi ganuon ang ibig sabihin kung bakit ako nandito” parang tuta na sabi ni Lester , kanina akala mo ay parang hawak niya ang mundo kung makapanakot sa akin. Isang hibang, mayabang at mapagsamantalang tao. Pati sariling kapatid ay sasakmalin. Daig pa niya ang asong ulol pero bahag naman pala ang buntot sa lalaking pinagtataksilan niya. "Nasabi kasi sakin ni Maise na dumalaw ka daw ulit dito sa ospital boss, pero pagpasok ko . Si Louisse lang ang nakita ko. Tatawagan na sana kita boss, pero bigla ka ng dumating. Pero kakagising gising lang din niya.” "okay." ma
"Handa ka na bang magkwento sa akin?" "Sa totoo lang, pagod na ako at gutom," madiin kong sabi. “Sinabihan ako ng doktor na magpahinga muna at huwag kong pwersahin ang sarili ko kung hindi pa ako handa." “Saglit lang naman tayong mag-uusap Louisse." pagkasabi ni Anthony ay hinubad niya ang kaniyang leather jacket, sa maikling salita niyang iyon ay nagdala sa akin ng kakaibang init. “Pa’no boss babalik na din ako sa trabaho ko. “Pag-papaalam na sabi ni Lester. “Teka lang bakit mo nga pala ako hinahanap kanina?” Tanong ni Anthony sa kaniyang tauhan Seryosong lumapit si Lester kay Anthony at kahit na pabulong itong nagsalita ay rinig na rinig ko ang kanilang pag-uusap. “May lead na kami sa hudas boss! Anytime soon lalabas na din yun ng lungga niya.” Alam kong sinasadya niyang baguhin ang topic para malihis ang utak ni Anthony dahil sa isang salita ko lang ay siguradong katapusan na niya. “Okay good!. Maging alerto kayo anjmang oras at wag mong kalimutang tawagan si Dav
Pinikit ko ang mga mata ko. Kunwaring inaalala ang nangyari. Huminga ako nang malalim. At nagpanggap akong kalmado. "Sige, pero bago ko sabihin ang lahat Anthony, sagutin mo muna ako, bakit mo ginagawa ang lahat ng ito? Hindi naman tayo magkakilala. Ano ba’ng pakialam mo sa akin? Nagpapasalamat ako dahil tinulungan mo ako. Ako ang dapat na magbalik sayo ng pabor?” Ngumiti siya nang bahagya, pero halata sa kanyang mukha na hindi siya natutuwa sa tanong ko. "Una sa lahat, huwag mo akong tawaging 'Sir.' Ako si Anthony," sabi niya saka niya kinuha ang kamay ko, at hinalikan ang likod nito. Ang dampi ng kanyang labi sa balat ko ay nagpadala ng kilabot sa buong katawan ko. Ang kanyang titig ay mabigat, nakakatakot. Para bang bigla na lang nawala ang hangin sa paligid ko. Nahirapan akong huminga kahit wala pa siyang ginagawa. "Pangalawa, may dahilan ako, at sasabihin ko iyon sa iyo sa tamang oras," dugtong niya, habang dahan-dahang pinikit at muling ibinukas ang kanyang mga mata.
Biglang nagbitaw siya ng salita na tila tumagos sa akin. "You look good now, Louisse," bulong niya sa akin. Natigilan ako, nanlalamig ang aking katawan, at biglang kinabahan. Paano niya nasabi iyon ng ganuon kabilis? Siguro kaya siya niloloko ng fiance niya dahil babaero siya! Hmp. Ang mayayaman nga naman hindi ka pwedeng magtiwala basta-basta. Gayunpaman hindi ako makapagsalita, hindi ko alam kung ano ang sasabihin sa gitna ng ganitong sitwasyon. Ito ang unang beses na may nagmalasakit sa akin? I guess? O baka naman may kapalit ang lahat ng ito? Hininto ko ang aking paghinga, mahigpit kong hinawakan ang kumot sa aking kama. Hindi ko mapigilan ang tumatakbo sa isip ko. Napakalapit ng pagitan naming dalawa ni Anthony. “Wag kang matakot sa akin Louisse, hindi mo ako kalaban!. Nandito ako para tulungan ka na mahuli ang may gawa sayo nito!?” tumitig ako sa kaniyang mga mata. Nakita ko ang sinseridad sa mga sinasabi niya. Sa isang iglap, tia nabuksan ang nakakandado kong puso
Binigyan ko ng diin ang salitang ‘cheater’ at ‘bestfriend’ para kahit papano ay magka ideya siya sa ibig kong sabihin saka ngumiti ng mapait sa kaniya “ayun ,habang nagmumuni muni ako sa apartment ko bigla siyang nagpunta sa apartment ko. Akala ko kung bakit!?. Yun pala mangungutang ng pera dahil kinulang daw sila sa budget nila sa kasal nila?! Diba gago!” Pagkatapos ay dinilaan ko ang tuyo kong mga labi, pilit na tinatapos ang kwento. Hindi ko alam kung binili niya ba ang sinasabi ko o hindi, pero wala na akong pakielam doon. Ang mahalaga hindi ako ma rattle para hindi ako nagmumukhang nagsisinungaling sa kaniya.” "Hmm," ang tangi niyang sagot, habang nakatingin siya sa akin ng mapanuri. Pagkatapos nun ay biglang matinding katahimikan ang namagitan sa aming dalawa. Pakiramdam ko ano mang oras biglang siyang lalapit sa akin at tatakpan na lang ako ng unan hanggang sa ikamatay ko. Pero lahat ng agam agam sa isip ko ay nawala nang bigla siyang magsalita. "Sige na kailangan
Nang napagtanto niyang ako iyon, masunurin siya naman siyang sumunod sa akin, halos hindi nakikisabay.“Anthony.” Nakapantalon siya at halos magkanda tisod tisod na dahil sa pagkakahila ko. Ang hallway na papunta sa mga kwarto ay mas tahimik, na nagpapahintulot sa akin na marinig ang aking sarili sa pag-iisip.“Ikaw!”"Wala kang ideya kung gaano mo ako pinahirapan." I ti-nap ko ang aking gold card mula sa card reader. At ng bumukas ang pinto ay tinulak ko ang babae sa loob. Ang kwarto ay magkakapareho ng atmospera, tulad ng lahat ng iba pa. Kulay pula ang dingding at may mga puting kumot, isang supply ng condom. Lahat ng kailangan mo ay nasa loob na. “Alam mo na ang gagawin." Hinubad ni Sandra ang kanyang damit, iniwan niya ang kanyang lacy underwear, at yumuko agad niyang hinubad ang aking pantalon.Isang segundo lang ay kumawala kaagad ang aking talong sa pagitan ng kanyang magaling na labi. Gutom na dinilaan niya ang ulo, na para bang na-miss niya ang aking talong, at pagkatapo
Hindi ko maiwasang mapaisip habang nakaupo ako sa gilid ng kama, hawak pa rin ang kumot na kanina pa’y hindi ko namamalayang nilalamutak ng mga daliri ko.Gagamitin niya ba ako bilang sariling pantanggal ng stress?Hindi ko gustong isipin ‘yon. Pero mas lalo akong natatakot kapag pilit kong itinatanggi iyon sa isipan ko.Nagustuhan ko siya. Oo, maaaring nahulog pa nga ako. Ang bait at maalaga niya noong nasa ospital ako ni hindi siya umalis sa tabi ko, hindi niya ako pinaramdam na mag-isa ako sa gitna ng sakit at takot. Pero ngayon, parang may biglang nabago.Bakit nga ba gusto niya akong dalhin sa bahay niya? Ano ba talaga ang intensyon niya? Hindi ba halata?Tinapunan ko siya ng tingin, at hindi ko napigilan ang sariling mga tanong. Hindi ko na rin napigilan ang tono ng boses ko mapanliit, puno ng alinlangan at takot.At doon ko siya nakita. Bigla siyang umatras na parang sinampal ko siya ng salita.Tumagos ang tingin niya sa akin hindi galit, hindi rin parang dahil sa lungkot niya
Hanggang ngayon hindi ko alam kung paano ako nakaligtas. Inabot ba ng konsensya si Lester? Dahil kung mayroon siya, namatay na ako kaagad, hindi niya ako hahayaang magkakaroon ng pagkakataong mabuhay kung gugustihin niya. Baka may nakabantay sa akin at hindi ako hinahayaang masaktan? O ito ba ay tadhana? Baka hindi pa ito ang oras ko para mamatay?Walang saysay na pag-isipan ito. Sa ngayon, kailangan kong mag-focus sa pag-survive at huwag magpakita ng anumang emosyon sa paligid ni Lester. Kung may nararamdaman man si Anthony, tapos na ako. Delikado rin siya gaya ni Harold, though hindi ko pa naiisip kung ano ang ginagawa niya. Sa ngayon ay mayroon akong ibang bagay na dapat ipag-alala, tulad ng pagkakaroon ng dalawang mapanganib na lalaki na napakalapit sa akin.“Naiistorbo ba kita?” Ang malambing niyang boses ang bumasag sa katahimikan sa loob ng banyoInangat ko ang ulo ko at sinalubong ang repleksyon ng nakatitig sa salamin, pati na rin ang umbok ng jeans nito na kanina pa gustong
LOUISSE POVNagkibit-balikat si Jake bago ito mahinahong humigop ng kape, akala mo ay walang pakiealam sa paligid pero alam kong malayo ito sa katotohanan. "Louisse, friendly reminder lang," biglang seryoso ang tono ng kumag na ito. "Huwag mong hayaang lokohin ka ng kagwapuhan ng aking boss at ang pinapakita niyang magandang ugali. Hindi mo pa lubusang kilala ang boss ko. Wala kang ideya kung gaano siya kapanganib. Pero ang mas dapat mong alalahanin? Hindi mo rin alam kung ano ang kaya kong gawin."Naiitindihan ko ang ibig niyang sabihin. Gusto niya akong takutin para hindi magsalita ng kahit na ano kay ANthony. Hindi naman na niya kailangan pang paulit-ulit na sabihin iyon. Sa tuwing magkikita kami puro na lang pagbabanta ang inaabot ko sa kaniya. “Sinabi ko na ngang oo diba? Hindi pa ba sapat yun?”"Kaya bantayan mo ang mga salitang binibitawan mo," pagpa-patuloy nito at mas idiniin niya ang kanyang tono sa bawat salitang binibitiwan niya. "Tandaan mo ang sinabi ko sayo sa ospita
Matapos ang hapunan, unti-unting lumambot ang tensyon sa paligid. Ang bigat ng katahimikan ay napalitan ng mahihinang bulungan at tunog ng kubyertos na tinatanggal mula sa mesa. Ngunit kahit na naging mas magaan ang atmosphere, ramdam pa rin ni Louisse ang nananatiling banta na hindi pa tuluyang nawawala.“Manang, hayaan niyo na po akong tulungan kayo! Hindi kasi talaga ako sanay na walang ginagawa.” Malambing ngunit matigas ang tono ni Louisse habang sinusubukan niyang tumulong sa pagliligpit.Agad naman siyang itinaboy ng matandang kasambahay. “Naku, Ma’am Louisse, hindi po pwede! Wag na po kayong mag-alala, kaya ko na ito! Dun ka na lang sa may lanai area,” sagot ni Beb. Napansin niyang umiling si Anthony sa gilid na tila sinasang-ayunan ang sinabi ng kasambahay. Napakunot ang noo ni Louisse at gusto sana niyang magreklamo, pero alam niyang wala rin siyang magagawa.Lumayo siya mula sa hapag-kainan at tinungo ang pool area, hawak ang tasang puno ng mainit na kape na inihanda ni A
Ang katahimikan sa loob ng dining table ay tila isang manipis na pisi na handa nang maputol anumang oras. Sa bawat galaw ng kutsara at tinidor, sa bawat malalim na buntong-hininga, ramdam na ramdam ang bigat ng hindi sinasabing alitan.Sa gitna ng lahat, si Lester ay nakaupo mahigpit ang hawak sa kanyang tinidor na tila ba gustong tuhugin nang tuluyan ang inosenteng karne sa kanyang plato. Halos maubos na rin ang whisky sa kanyang baso isang bagay na hindi niya karaniwang ginagawa habang kumakain. Ngunit ngayong gabi, tila walang saysay ang mga dati niyang nakasanayan.Sa tabi niya si Louisse ay tahimik na nakaupo at mapagkumbaba ngunit halatang balisa. Ang dating palaging may ngiti sa kanyang labi ngayon ay napalitan ng matinding kaba. Kahit naman anong tanong niya sa sarili niya, alam niyang wala siyang nagwang mali. Kaya siguradong kung anong ginagawa niyang mali, pero sa titig pa lang ni Lester ay niyang siya ang dahilan ng bigat sa hapag-kainan.Si Anthony ay tahimik lang na
Hindi ko pinansin ang magandang damit, nakatutok ako sa mukha ko. Lumapit ako, itinagilid ang aking ulo, at kinuha ang mala-rosas na pisngi, hindi ko maitatago ang nanginginang kong mata, ang gusot na buhok, at ang langib sa aking pisngi. Hinalikan lang ako ni Anthony, at parang buong gabi niya akong pinapahirapan, ang kakaiba niyang halik, at ang masama, nagustuhan ko ito.Ano pa nga ba? Siyempre ang bawal ay palaging masarap!“Damt in!”Pagbaba ko ay may naririnig akong usapan at tawanan sa hagdan. Huminto ako saglit at huminga ng malalim, hinanda ko na ang aking sarili na makaharap ng malapitan ang mapapang-asawa ni Anthony. Hindi ko maiwasang manlait sa loob-loob ko ng finally makita ko na ang babaeng ito na nakiki-apid sa step-brother ni Anthony. Paano ko titignan ang babaeng ito sa mata, alam kung ano ang ginawa niya? Nakita niya ako, alam niya na alam ko ang totoo, at makaramdam siya ng pananakot sa akin. Natural na manahimik lang ako sa harapan nilang lahat, hindi pa ako na
LOUISSE POVAng unang beses na makipagtalik ako ay kay Neil, ang una at nag-iisang boyfriend ko. Dala ng kapusukan ng mga kabataan, pati na ng tukso ng mga kaibigan ko noong ika-labing labing limang kaarawan ko ay binigyan niya ako ng isang espesyal na regalo sa pamamagitan ng pagdadala sa aking pagkabirhen sa malambot na kama sa kanyang silid. Ito ay kakila-kilabot, na may kapital na F*CK! Hindi niya ako binigyan ng anumang foreplay para ihanda ako, bigla na lang niyang ipinasok ang kanyang tit* at itulak ito nang napakalakas. Pagkatapos ay tumakbo ako palayo, sinara ang pinto at sinira ang aming maikling relasyon. Sobra akong natakot noon.Dumating si Melo pagkalipas ng dalawang taon. Dahil sa ka-sweetan niya, pinaulanan ako ng pagmamahal, mga halik, at hindi na ako pinilit para sa anumang bagay. Hindi ko siya boyfriend, magkaibigan lang kami. Hindi planado ang aming pagtatalik, nanood lang kami ng movie sa sofa sa kanyang apartment at nagsimulang maghalikan. Dahil sa biglang pagl
Pagkababa ni Anthony ay maganda ang mood niya. Kinuha niya ang inumin na inihanda ni Ate Beb at naupo sa veranda, pinagmamasdan niya ang hardin habang nilalagok ang malamig na inumin.Simula noong unang nabuo sa isip niya ang plano para kay Louisse, handa na siya na kahit na anu pa mang kahihinatnan nitong kalokohang naisip niya. Napuno na niya ang wardrobe nito, inihanda ang silid, at nakipagplano ng bagong menu kay Ate Beb. Kailangang maging komportable si Louisse sa bahay na ito na parang nasa sarili niyang tahanan siya. “Hey.”Naputol ang pag-iisip ni Anthony nang marinig ang matamis na tinig ni Louisse mula sa kaniyang likuran. Napangiti siya at agad na itinaas ang kaniyang ulo, bahagyang napataas ang kilay niya sa gulat. Damn, she's too hot,Naisip niya, ngunit pinigilan niya ang sarili na matawa sa suot nitong kasuotan.“My God, Louisse, ano yang suot mo?” ibinaba niya ang baso at tumayo, sinipat niya si Louisse mula ulo hanggang paa.“ ano pa nga ba? Edi mga damit ko,” sago