Kabanata 005

Naku! Kung magsusumbong talaga tong tukmol na to, wala na talaga katapusan mo na, paniguradong gagawan na ako ng final action ng bruhang ito! Ayan lang naman hinihintay niya ang magkamali ako at may mag-complaint sa akin. 

“Nothing. Thank you Ms. Ronalyn for your special treatment on me as usual!” malandi na sabi ng lalaking ito kay Barney na siguradong nang-uuto “ Mayroon lang kaming kaunting hindi pagkakaintindihan, tama Miss Louisse?!” Ngumiti ako nang malapad, at hindi ko inaalis ang tingin ko sa kanya.

“Yes sir.” pilit kong sabi

“Your most welcome Sir, girls. Get back to work!” Anas ni Barney. “Iwan niyo na si Louisse Nicolas diyan kayong dalawa lumipat na kayo ng kwarto may new arrival tayo 10 minutes dapat tapos na yung room 201.” Dagdag pa niyo.

Hindi ko naman din talaga sinasadya, akala ko talaga wala ng guest sa room na yun. Wala ding nakalagay na do not disturb sign sa labas ng pinto kaya dire-diretso lang ako at aksidente kong naabutan na nag-se-sex sila.

“Ahhh sir, i sincerely apologize on what happen last time. Pasensya na po talaga,. May kasalanan din ako.” Inilagay ko ang kamay ko sa dibdib ko ng may kaakit akit na tingin sa lalaking iyon.

Mabilis kong tinapos ang paglilinis ko. Sumunod na ako kila Greyson . Dire-diretso akong naglakad papalayo, pero kahit nakatalikod ramdam ko ang mga matang nakasunod sa akin.

“Dyusmiyo marimar! Anong laro naman kaya ang gustong laruin ng lalaking yun! Sana lang hindi ko na siya makasalubong ulit.” sabi ko sa sarili ko habang naglalakad

Naabutan ako ni Greyson pagtapos ng shift ko, nang magpapalit na ako sa locker room. Galit na galit na naman siya sa akin dahil sa naging kapalpakan ko noong nakaraang araw. Malamang ay sinabon siya ni Barney dahil sa siya ang superior ko.

“Ano ba naman yan Louisse. Please lang ayusin mo naman. Niyawyawan na naman ako ni Barney! Bwisit na baboy yan! Buti na lang din mabait ang guest mo!” Iritable niyang sabi sa akin.

“Diyos ko naman Greyson! Para kang namatayan ng buong pamilya. Humingi na ako ng pasensiya sa guest diba, tapos na iyon, di ba? Don’t worry hindi na mauulit.” Sabi ko sa kaniya ng taos puso na humingi ng pasensya. 

“Pasensya na sobrang pagod ko lang din talaga siguro ngayong araw.” Sabi niya sa akin.

“Naiintindihan ko naman, okay lang. Magpahinga ka at mag-recharge! Plano ko ring gawin iyan. Siguro mag re request muna ako ng day off.” Sabi ko sa kaniya

“ oo nga pala sabi ni Barney mag off ka daw bukas .” Napanganga ako, hindi makapaniwala sa sinabi niya.

Ako mag da- day off? During the weekends? Anong himala ang nangyayari? Nilalagnat ba ang bruha?! Tanong ko sa sarili ko.

“Joke ba yan?! Paanong binigyan niya ako ng leave kung kelan pa busy? I can’t believe it. Anong nakain ng bruhang yun?!” Sabi ko pa.

“Ewan ko, Louisse. Sinabi lang niya na day off ka . Sabihin ko daw sayo. Ayaw mo nun makakapag relax ka ng husto. Ang swerte mo nga ee.” Sabi niya sa akin.

“Kaya nga. Sige salamat. Tinamaan ng konsensya ang bruha .” Natatawa kong sabi

Isinara ko ang locker ko at sinuot ang sweatshirt, iniisip ko ang sinabi ni Greyson. Nakakaramdam pa rin pala ng kaunting awa ang bruha. Mabuti naman mas okay ang weekends at sobrang busy nun.

Mabilis na nagdaan ang oras, halos hindi na namin namalayang mag uuwian na pala sa sobrang pagka busy. Puno kasi ang hotel dahil sa mag holiday na naman.

“Girl cancel off na naman daw tayo sa ng dimonyita. “ nagdadabog na sabi ni Greyson sa akin.

“Haist kakainis talaga ang bruha.” Mapapaiyak na lang talaga ako sa inis. Pagod na pagod na ang katawang lupa ko.

Halos natutulog na akong naglakad pauwi. Naninigas na ang mga paa ko at pakiramdam ko’y matutulog lang ako buong araw.

Tatlong magkasunod na gabi na akong nagtatrabaho, at hindi ko alam kung hanggang kailan ko pa ito makakaya.

Gustong-gusto talaga ni Barney na pahirapan ako nang walang awa. Inuubos talaga nitong bruhang to ang pasensya ko. Kailangan makausap ko na si Jameson para makalipat na ako ng trabaho at ng makapag resign na dito.

Habang naglalakad, napansin kong may mabagal na itim na kotse sa kabilang kalsada, na parang sinusundan ako. Nanginginig akong naglakad ng mabilis, tinakpan ang ulo ko gamit ang hood ng aking sweatshirt, at lumiko ako kahit hindi iyon ang way pauwi sa apartment ko.

Hindi hihigit sa ilang metro ang layo ng apartment ko, kaya bumilis pa ako at palihim na sumilip sa hood. Lumiko rin ang kotse at patuloy na sumunod sa akin.

“Tang ina naman! Baka naman kidnappin ako nito o holdapin.” Bulong ko sa sarili ko. Halos paliraparin ko na ang sarili ko para lang makarating na ako sa apartment ko sa ilang minutong paliko-liko ko.

Sigurado kong ako ang sinusundan nun.

Pagdating sa apartment, isinara ko ang pinto, inilock ko lahat ng kandado, at sumilip ako mula sa kurtina. Huminto saglit ang kotse sa harap ng hagdanan pero hindi naman ito bumaba. Natawa na lang din ako sa sarili ko at naupo sa sofa ko. Hindi ko alam kung paranoid lang ba ako, pero masama ang pakiramdam ko tungkol sa sasakyan na iyon. Mas mabuti ng nag iingat. Haist makagawa ng ang pepper spray bukas at malagyan ng alarm ang pinto ng apartment ko.