TEXT MESSAGE FROM BARNEY : [sorry Louisse, dahil nag-co-cost cutting ang company. Isa ka sa mga na terminate. Kuhain mo na lang ang salary mo last month at bibigyan ka namin ng clearance. Pakidala na lang din ang keycard mo at locker key!]
Parang huminto ang paligid ko. Bigla bigla akong tinanggal sa trabaho? Anong dahilan? Hindi ko alam.Gayunpaman . Nag reply ako sa kaniya [okay Mam!] saka ko bnilocked ang number niya. Pero dahil masama ang loob ko. Tinawagan ko si Greyson.“Girl, ano bang mabisang gawin para mabawasan ang bigat ng pakiramdam ko?!” Tanong ko sa kaniyaNarinig ko naman ang pagmamaktol nito mula sa kabilang linya “p*****a naman Louisse, tinawagan mo ko ng dahil lang diyan?! Mag inom ka na lang. Matutulog na ako.” Hindi pa man ako nakakasagot ay pinatayan na niya ako ng tawag. Kaya naman uminom na lang ako. Nang malasing na ako ay kinausap ko ang sarili mo.“Ikaw p*****a ka Barney” na ngo ngongong sabi ko habang kausap na literal na Barney stuffed toy na nasa harapan ko. “ stress na stress na ko sayo. Bwisit ka kala mo naman dito lang ang trabaho. Palibhasa ang panget panget mo!. Bwisit ka. Baboy!” Sigaw ko sa Barney. “Oh anong tinitingin tingin mo diyan?! Papalag ka?!” Sigaw ko sa Barney. “Ay hihi sorry naman.”Pagkatapos kong makausap si Barney at kunin ang aking sahod at bonus, umalis ako sa hotel ng taas-noo, hindi ako lumilingon, at ipinakita ko sa babaeng iyon na wala siyang halaga. Ang totoo, wala talaga akong pakialam, kung galit ako ipapakita ko talagang galit ako. Hindi na makatarungan ang ginagawa niyang pagpapahirap saming lahat. Okay na din ang sinahod ko ngayon kahit papano makakadagdag ito sa mga pang gastos ko sa mga dadating pang mga araw."girl, ayos ka lang ba?! mamimiss ka namin." sabi ni Greyson na halos maiyak na. Siya kasi ang partner ko sa paglilinis ng mga rooms. Naluluha din akong yumakap sa kaniya "mamimiss ko din kayo, kaya lang girl okay na din siguro ang nangyari kasi pag nagtagal pa ko dito baka mukha na ni Barney ang ma plantsa ko. Pwede naman tayong magkita pa rin. Alam mo naman ang apartment ko" tugon ko sa kaniya. Hindi na din ako nagtagal. Nagpaalam na ako sa lahat ng kasamahan ko at umalis na kaagad. Nalulungkot ako sa biglaang pagtanggal sa akin sa hindi ko malamang dahilan.Pag uwi ko sa bahay ay pabagsak akong nahiga sa aking kama, ang sama-sama ng loob ko. Matinding galit at pagkainis ang nararamdaman ko sa tuwing maiisip ko kung sino ang nagbagsak ng desisyon na basta na lang ako i terminate. Kahit anong isip ko ay wala akong alam na ginawa kong mali, unless ang mabuksan ko ang isang kwarto na may nag-se-sex by accident pero hindi naman nag complaint ang guest naming yun. Siguro ang bruhang Barney na yun nagsumbong. Masyadong s****p, tapos ang tangang may ari naniwala naman kagad sa mga maling paratang laban sakin. Hindi din nag-iisip. Hindi talaga ako naniniwala sa eksplenasyon ni Barney na dahil nag-co-cost cutting kaya ako tinanggal, sa lahat ng staff. Ako lang talaga?! Haist. Napapabuntong hininga ako pero hindi ko to palalampasin ng ganun ganun na lang. Gusto kong makausap mismo ang boss namin ang problema ay hindi ko kilala ang mismong may ari; ni minsan hindi ko siya nakita. Si Greyson lang ang kumuha sa akin, na dapat sana’y pinag-isipan ko noon pa. Wala din naman kasing kapangyarahin ang shift manager namin na sagipin ako. Isang salita lang ng may ari ay tinanggal na ako kaagad. Gusto ko lang tanggalin ang boss namin kung bakit niya ako tinanggal.Maghapon kong sinubukang tawagan si Greyson, pero laging busy ang kaniyang line. Siguro kausap na naman niya ang kaniyang boyfriend.
"pakshit, ano bang nangyayari sa buhay ko. " sigaw ko sa sarili ko. Ang hirap maghanap bastahan ng trabaho sa ganitong sitwasyon. Biglaan na lang akong nawalan ng pagkakabuhayan, mabuti kung hihinto ang mga bayarin ee hindi naman. "girl pasensya na kanina ang dami mo palang mis calls" pang bungad niya sa akin."oo girl nagtataka kasi ako. Hindi ka naman kasi nagme-message kaya ayun. Kaya tinawagan na kita, ah girl pwede ka bang pumunta dito sa apartment?" tanong ko sa kaniya"ay pasensya na girl sobrang busy talaga. ""ganun ba? itatanong ko lang pala. Diba si Mr. Duavit ang General Manager natin? tingin mo girl kaya niyang sagutin kung tatanungin ko siya kung bakit ako biglaang tinanggal?" tanong ko sa kaniya na puno ng kuryosidad."Louisse pasensya na, pinag overtime ako, sige na next time na lang" pagmamadali niyang sabi. Napataas ang kilay ko dahil lahat ng i-message ko ay parehas ang nagiging tugon sakin. Hindi ko maintindan ang nararamdaman ko. Madaming kahina-hinalang nangyari, bakit ba takot sila sa tuwing mababanggit ko ang pangalan ni Lester Duavit?. "what the fvck! ano bang meron sa mga hayup na yun at lahat ay iniiwasan ako sa tuwing maririnig nila ang pangalan ng manyakis na yun?! malalaman ko din ang itinatago niya" sabi ko sa sarili ko.“Tang ina naman! Bakit ba ayaw magsisagot ng mga ‘to!” Halos ibalibag ko ang sarili ko kama. Tumingin ako sa kisame ng ilang minuto at saka ako mabilis na bumangon. Haist walang mangyayari kung magmumukmok ako sa loob ng apartment na ‘to. Hindi ako matutulungan ng mga ipis at daga na mawala ang pagka badtrip ko.Kaya sa sobrang inis ay nagpagdedisyunan kong mag unwind sa bar ni Kelly, ang kaibigan kong bakla. Nakaupo ako sa harapan ng bar counter at nagpakalasing ng husto. Okay, siguro sabihin na nating hindi naman ganap na lasing, pero pangatlong beer ko na ito at alam na alam ni Kelly na hindi ako pala-inom, at hindi ko kaya ang sibrang pag-iinom kaya pinagmamasdan niya ako ng naka kunot-noo "spill it girl! Ano na naman bang katangahan ang nangyari sayo?” tanong niya sa akin, sa kaniyang tono ay alam mong nagtataka siya sa nangyayari."wala”“Anong wala tignan mo yang itsura mo wasted na wasted ka!”“Haha! Wala nga... just chillin." tugon ko sa kaniya. Gusto kong sabihin sa kany
" Huwag na po Kuya, kaya ko na ito". Kumaway ako sa kaniya at bumaba sa stool. Sa kasamaang-palad, biglang pumitik ang tama ng alak sa akin bago ko pa namalayan, natumba na ako. Laking gulat ko nang saluhin ako ng estranghero."Oops!""see i told you!,” sabi niya na parang may banta, sabay balik sa akin sa pagkakatayo.Ngayon ko lang itinaas ang ulo ko para tignan siya. Biglang bumilis ang tibok ng puso ko nang makita kong nakatingin ako sa mga pamilyar na mata. Madilim ang mga mata niya. Akala ko nagkakaroon lang ako ng ilusyon dahil sa alak, pero habang tumatagal, mas nagiging totoo ito.Oh my God! Talaga ba Louisse?! Si Mr. Lester Duavit mismo ang taong nasa harapan ko!Bakit nandito siya?, anong ginagawa niya dito? Sa ganitong oras? Co-insidence ba ito?Pero malabo…Bakit naman pupunta ang isang mayaman sa bar ni Kelly na hindi naman kagandahan ang itsura ng lugar, kung tutuusin mukha itong gusgusing lugar kung saan natutulog ang mga lasinggero sa mesa! Nakaupo siya sa sirang st
“Ibig sabihin ay isa din akong makapangyarihan tao, at walang sinuman ang pwedeng bumangga sakin kaya kahit magsumbong ka sa mga pulis ay wala ring magagawa.” umarte siya na tila kinakamot niya ng kaniyang baril ang kaniyang ulo “hindi ako makakapayag ng dahil sayo ay mabuko kami ni Anthony! Never!” "Sir, excuse me lang aah. H-hindi ko pa rin naiintindihan ang lahat ng ito. Ayokong mamatay ng dahil sa problema mo o ng pamilya mo! Hindi nga kita personally na kilala."“Oh dear, mukhang hindi mo din naiintindihan ang kinasangkutan mo?! hindi basta basta nagtatalik lang ang nakita mo, honey ito ay tungkol sa isang sikretong hindi mo dapat nakita” Ngumiti siya ng may pang iinsulto at itinutok ang baril sa aking harapan, para itong may silencer para kahit na iputok niya ito ay walang kahit na anong tunog ang aalingawngaw. Ito na ang katapusan ko, wala na akong oras para iligtas ang sarili ko. Tinitigan ko ang manipis na tubo na nakaturo sa akin. Isang kalabit lang sa gatilyo ay siguradong
Sa totoo kaya ako lumapit kay Anthony para ipaghiganti ang ginawa ng pamilya Eduardo sa Mommy ko at maagaw ang kapangyarihang mayroon si Anthony dahil isa din akong Eduardo! Isang bagay na pinagkait sa ama ko dahilan para kitilin ni Mommy ang sarili niyang buhay ng dahil sa matinding depression. Kinasusuklaman ko ang mga Eduardo , hindi lang ang angkan ng Eduardo kundi pati na ang angkan ng Lola Amara nila Anthony. Unti-unti makukuha ko din ang buhay na pinagkait nila sa pamilya ko! This bullshit family tree.Kaya nang magkaruon ako ng oportunidad na dumikit kay Anthony noong nasa high school days pa kami hindi ko na ito pinalampas. Naging tagapag tanggol niya ako sa mga taong nambu-bully sa kaniya. Hanggang sa unti unti ay nakuha kona ang loob niya. At doon na ako nakapasok sa pamilya nila. Halos mag tatlong dekada ko nang kinikimkim ang lahat. Noong unang pumasok ako sa relasyon namin ni Maise, takot na takot ako. Baka ng dahil sa babae ay masira na lang lahat ng pinaghirapan ko! A
Dalawang round pa ang lumipas bago ikami tuluyang bumagsak sa kama, kapwa habol ang aming mga hininga. Si Maise ang stress reliever ko—sa tuwing nasa piling ko siya, tila nawawala lahat ng problema ko. Pero minsan, hindi ko pa rin lubos maisip kung paano niya ako nahatak sa ganitong sitwasyon. Sa tuwing tinititigan ko siya, napapa-isip ako. Napakabata niya, pero hawak na niya ako sa leeg. “Ano ang iniisip mo?” tanong niya nang marahan habang gumuguhit ng mga linya sa aking dibdib gamit ang kanyang daliri. “Hindi na naman mawala sa isip ko ang nalalapit mong kasal! Para na naman akong sinasakal!” Biglang nanigas ang katawan niya. Tumigil siya sa paglalaro sa balat ko, saka dahan-dahang umupo sa ibabaw ko. Nang magtama ang aming mga mata, may kirot akong nabasa sa kanya. Malamim siyang bumuntong hininga saka nagsalita na puno ng pait “hay babe. Kung ako ang tatanungin?! Ayoko ng sumipot sa kasalang yun! Para saan pa?! Alam mong masasaktan lang ako nang sobra tapos makikita
ANTHONY EDUARDO POVNagulat si Dr. Intalan na pagpasok niya sa loob ng room ni Louisse ay nasa loob pa rin ako. Matagal ko ng kakilala si Dr. Intalan at kaibigan, mapapagkatiwalaan siya ng buong pamilya namin kaya sa tingin pa lang ay alam ko na ang ibig niyang sabihin."Oh wow! Anong milagro at nandito ka pa rin? Di’ba sinabi ko na sayong stable na ang kundisyon ni Louisse, Mr. Eduardo, wala ka ng dapat pang alalahanin! Makakauwi ka na at makakahinga ng maluwag. Kailangan niya lang ng kaunting recovery and all is well."Hindi ako sumagot sa kaniya kaagad. Inangat ko ang tingin ko mula sa mahimbing na natutulog na babaeng ito. Ang mahinang sabi ni Dr.Intalan ay may halong pagtataka, ngunit ang tono niya ay nanatiling kalmado at propesyonal.Ilang segundo lang ang nakalipas saka ako sumagot"Okay, sabi mo ee.. May bagay lang kasi akong pinag-tatakhan at ayokong umalis nang hindi ko iyon nalalaman.” mahinahon pero naguguluhan kong sabi“Ano na naman ba yun Anthony? Ikaw para kang Daddy
“Kung hindi siya magsalita, edi kailangan mong maghanap ng ibang paraan. Kailan pa nagkaruon ng pagdududa sa kaniyang desisyon ang isang Anthony Eduardo?! Haha.. Pero tandaan mo, minsan ang paghahanap ng katotohanan ay nagdudulot ng sakit na mas mahirap tiisin kaysa hindi mo malaman." Tahimik akong tumitig sa babaeng ito.“Basta hindi ako maghihintay ng matagal, Doc. Ang bawat segundo ay parang patibong na naghihintay na mahulog ako. Alam mo ang mga kalaban ko ngayon. Hindi ko iyon palalampasin. "Tumayo si Dr. Intalan at ipinapatong ang isang kamay niya sa balikat ko."Kung ganoon, simulang mo nang magtiwala. Hindi sa kanya... kundi sa sarili mong kakayahan na harapin ang anumang katotohanang matutuklasan mo. Gawin mo kung ano ang kaya mong gawin, pero tandaan mo na hindi lahat ng sagot ay makukuha mo kaagad. Iba ang reyalidad ng buhay sa pantasya, yan ang palagi mong tatandaan.” Nang umalis siya sa kwarto, naramdaman ko ang lamig ng gabi na tila pumapasok sa aking mga buto. Ang bi
Dahil sa halos dalawang araw na magkasunod na hindi ako nakakatulog sa bahay namin ay nagpalipas ako ng isang gabi sa bahay ko, kinabukasan ay sinundo ko si Maise sa bahay nila para ayain siyang mag almusal. Tahimik lang si Maise, nakakapanibago ang inaasal niya. Hindi ito ang Maise na kilala ko. “anong himala ang nangyari at tahimik ja ata?” tanong ko sa kaniya. Iniangat ni Maise ang ulo niya at tumingin sa akin. “Wala lang. Baka inaatake lang ako ng anxiety dahil sa paparating nating kasal.” Tugon niya sa akin. Napakunot noo ako. “anxiety? Matagal pa ang kasal natin ahh?! May dalawang taon pa?. “ sagot ko ng may pagtataka “ganoon talaga . Iba naman kaming mga babae kaysa sa inyo. Kayo walang pakiealam. Pakiramdam niyo basta makapagbigay kayo ng pera ay ayos na. Kaming mga babae hindi ganoon. Kaming mga babae gusto naman bawat detalye ay alam namin.” Bahagya siyang ngumiti, sa akin. Pinunasan niya ang mga labi niya ng napkin. Alam ko ang ganitong uri ng pag ngiti ni Maise. Ma
Nang napagtanto niyang ako iyon, masunurin siya naman siyang sumunod sa akin, halos hindi nakikisabay.“Anthony.” Nakapantalon siya at halos magkanda tisod tisod na dahil sa pagkakahila ko. Ang hallway na papunta sa mga kwarto ay mas tahimik, na nagpapahintulot sa akin na marinig ang aking sarili sa pag-iisip.“Ikaw!”"Wala kang ideya kung gaano mo ako pinahirapan." I ti-nap ko ang aking gold card mula sa card reader. At ng bumukas ang pinto ay tinulak ko ang babae sa loob. Ang kwarto ay magkakapareho ng atmospera, tulad ng lahat ng iba pa. Kulay pula ang dingding at may mga puting kumot, isang supply ng condom. Lahat ng kailangan mo ay nasa loob na. “Alam mo na ang gagawin." Hinubad ni Sandra ang kanyang damit, iniwan niya ang kanyang lacy underwear, at yumuko agad niyang hinubad ang aking pantalon.Isang segundo lang ay kumawala kaagad ang aking talong sa pagitan ng kanyang magaling na labi. Gutom na dinilaan niya ang ulo, na para bang na-miss niya ang aking talong, at pagkatapo
Hindi ko maiwasang mapaisip habang nakaupo ako sa gilid ng kama, hawak pa rin ang kumot na kanina pa’y hindi ko namamalayang nilalamutak ng mga daliri ko.Gagamitin niya ba ako bilang sariling pantanggal ng stress?Hindi ko gustong isipin ‘yon. Pero mas lalo akong natatakot kapag pilit kong itinatanggi iyon sa isipan ko.Nagustuhan ko siya. Oo, maaaring nahulog pa nga ako. Ang bait at maalaga niya noong nasa ospital ako ni hindi siya umalis sa tabi ko, hindi niya ako pinaramdam na mag-isa ako sa gitna ng sakit at takot. Pero ngayon, parang may biglang nabago.Bakit nga ba gusto niya akong dalhin sa bahay niya? Ano ba talaga ang intensyon niya? Hindi ba halata?Tinapunan ko siya ng tingin, at hindi ko napigilan ang sariling mga tanong. Hindi ko na rin napigilan ang tono ng boses ko mapanliit, puno ng alinlangan at takot.At doon ko siya nakita. Bigla siyang umatras na parang sinampal ko siya ng salita.Tumagos ang tingin niya sa akin hindi galit, hindi rin parang dahil sa lungkot niya
Hanggang ngayon hindi ko alam kung paano ako nakaligtas. Inabot ba ng konsensya si Lester? Dahil kung mayroon siya, namatay na ako kaagad, hindi niya ako hahayaang magkakaroon ng pagkakataong mabuhay kung gugustihin niya. Baka may nakabantay sa akin at hindi ako hinahayaang masaktan? O ito ba ay tadhana? Baka hindi pa ito ang oras ko para mamatay?Walang saysay na pag-isipan ito. Sa ngayon, kailangan kong mag-focus sa pag-survive at huwag magpakita ng anumang emosyon sa paligid ni Lester. Kung may nararamdaman man si Anthony, tapos na ako. Delikado rin siya gaya ni Harold, though hindi ko pa naiisip kung ano ang ginagawa niya. Sa ngayon ay mayroon akong ibang bagay na dapat ipag-alala, tulad ng pagkakaroon ng dalawang mapanganib na lalaki na napakalapit sa akin.“Naiistorbo ba kita?” Ang malambing niyang boses ang bumasag sa katahimikan sa loob ng banyoInangat ko ang ulo ko at sinalubong ang repleksyon ng nakatitig sa salamin, pati na rin ang umbok ng jeans nito na kanina pa gustong
LOUISSE POVNagkibit-balikat si Jake bago ito mahinahong humigop ng kape, akala mo ay walang pakiealam sa paligid pero alam kong malayo ito sa katotohanan. "Louisse, friendly reminder lang," biglang seryoso ang tono ng kumag na ito. "Huwag mong hayaang lokohin ka ng kagwapuhan ng aking boss at ang pinapakita niyang magandang ugali. Hindi mo pa lubusang kilala ang boss ko. Wala kang ideya kung gaano siya kapanganib. Pero ang mas dapat mong alalahanin? Hindi mo rin alam kung ano ang kaya kong gawin."Naiitindihan ko ang ibig niyang sabihin. Gusto niya akong takutin para hindi magsalita ng kahit na ano kay ANthony. Hindi naman na niya kailangan pang paulit-ulit na sabihin iyon. Sa tuwing magkikita kami puro na lang pagbabanta ang inaabot ko sa kaniya. “Sinabi ko na ngang oo diba? Hindi pa ba sapat yun?”"Kaya bantayan mo ang mga salitang binibitawan mo," pagpa-patuloy nito at mas idiniin niya ang kanyang tono sa bawat salitang binibitiwan niya. "Tandaan mo ang sinabi ko sayo sa ospita
Matapos ang hapunan, unti-unting lumambot ang tensyon sa paligid. Ang bigat ng katahimikan ay napalitan ng mahihinang bulungan at tunog ng kubyertos na tinatanggal mula sa mesa. Ngunit kahit na naging mas magaan ang atmosphere, ramdam pa rin ni Louisse ang nananatiling banta na hindi pa tuluyang nawawala.“Manang, hayaan niyo na po akong tulungan kayo! Hindi kasi talaga ako sanay na walang ginagawa.” Malambing ngunit matigas ang tono ni Louisse habang sinusubukan niyang tumulong sa pagliligpit.Agad naman siyang itinaboy ng matandang kasambahay. “Naku, Ma’am Louisse, hindi po pwede! Wag na po kayong mag-alala, kaya ko na ito! Dun ka na lang sa may lanai area,” sagot ni Beb. Napansin niyang umiling si Anthony sa gilid na tila sinasang-ayunan ang sinabi ng kasambahay. Napakunot ang noo ni Louisse at gusto sana niyang magreklamo, pero alam niyang wala rin siyang magagawa.Lumayo siya mula sa hapag-kainan at tinungo ang pool area, hawak ang tasang puno ng mainit na kape na inihanda ni A
Ang katahimikan sa loob ng dining table ay tila isang manipis na pisi na handa nang maputol anumang oras. Sa bawat galaw ng kutsara at tinidor, sa bawat malalim na buntong-hininga, ramdam na ramdam ang bigat ng hindi sinasabing alitan.Sa gitna ng lahat, si Lester ay nakaupo mahigpit ang hawak sa kanyang tinidor na tila ba gustong tuhugin nang tuluyan ang inosenteng karne sa kanyang plato. Halos maubos na rin ang whisky sa kanyang baso isang bagay na hindi niya karaniwang ginagawa habang kumakain. Ngunit ngayong gabi, tila walang saysay ang mga dati niyang nakasanayan.Sa tabi niya si Louisse ay tahimik na nakaupo at mapagkumbaba ngunit halatang balisa. Ang dating palaging may ngiti sa kanyang labi ngayon ay napalitan ng matinding kaba. Kahit naman anong tanong niya sa sarili niya, alam niyang wala siyang nagwang mali. Kaya siguradong kung anong ginagawa niyang mali, pero sa titig pa lang ni Lester ay niyang siya ang dahilan ng bigat sa hapag-kainan.Si Anthony ay tahimik lang na
Hindi ko pinansin ang magandang damit, nakatutok ako sa mukha ko. Lumapit ako, itinagilid ang aking ulo, at kinuha ang mala-rosas na pisngi, hindi ko maitatago ang nanginginang kong mata, ang gusot na buhok, at ang langib sa aking pisngi. Hinalikan lang ako ni Anthony, at parang buong gabi niya akong pinapahirapan, ang kakaiba niyang halik, at ang masama, nagustuhan ko ito.Ano pa nga ba? Siyempre ang bawal ay palaging masarap!“Damt in!”Pagbaba ko ay may naririnig akong usapan at tawanan sa hagdan. Huminto ako saglit at huminga ng malalim, hinanda ko na ang aking sarili na makaharap ng malapitan ang mapapang-asawa ni Anthony. Hindi ko maiwasang manlait sa loob-loob ko ng finally makita ko na ang babaeng ito na nakiki-apid sa step-brother ni Anthony. Paano ko titignan ang babaeng ito sa mata, alam kung ano ang ginawa niya? Nakita niya ako, alam niya na alam ko ang totoo, at makaramdam siya ng pananakot sa akin. Natural na manahimik lang ako sa harapan nilang lahat, hindi pa ako na
LOUISSE POVAng unang beses na makipagtalik ako ay kay Neil, ang una at nag-iisang boyfriend ko. Dala ng kapusukan ng mga kabataan, pati na ng tukso ng mga kaibigan ko noong ika-labing labing limang kaarawan ko ay binigyan niya ako ng isang espesyal na regalo sa pamamagitan ng pagdadala sa aking pagkabirhen sa malambot na kama sa kanyang silid. Ito ay kakila-kilabot, na may kapital na F*CK! Hindi niya ako binigyan ng anumang foreplay para ihanda ako, bigla na lang niyang ipinasok ang kanyang tit* at itulak ito nang napakalakas. Pagkatapos ay tumakbo ako palayo, sinara ang pinto at sinira ang aming maikling relasyon. Sobra akong natakot noon.Dumating si Melo pagkalipas ng dalawang taon. Dahil sa ka-sweetan niya, pinaulanan ako ng pagmamahal, mga halik, at hindi na ako pinilit para sa anumang bagay. Hindi ko siya boyfriend, magkaibigan lang kami. Hindi planado ang aming pagtatalik, nanood lang kami ng movie sa sofa sa kanyang apartment at nagsimulang maghalikan. Dahil sa biglang pagl
Pagkababa ni Anthony ay maganda ang mood niya. Kinuha niya ang inumin na inihanda ni Ate Beb at naupo sa veranda, pinagmamasdan niya ang hardin habang nilalagok ang malamig na inumin.Simula noong unang nabuo sa isip niya ang plano para kay Louisse, handa na siya na kahit na anu pa mang kahihinatnan nitong kalokohang naisip niya. Napuno na niya ang wardrobe nito, inihanda ang silid, at nakipagplano ng bagong menu kay Ate Beb. Kailangang maging komportable si Louisse sa bahay na ito na parang nasa sarili niyang tahanan siya. “Hey.”Naputol ang pag-iisip ni Anthony nang marinig ang matamis na tinig ni Louisse mula sa kaniyang likuran. Napangiti siya at agad na itinaas ang kaniyang ulo, bahagyang napataas ang kilay niya sa gulat. Damn, she's too hot,Naisip niya, ngunit pinigilan niya ang sarili na matawa sa suot nitong kasuotan.“My God, Louisse, ano yang suot mo?” ibinaba niya ang baso at tumayo, sinipat niya si Louisse mula ulo hanggang paa.“ ano pa nga ba? Edi mga damit ko,” sago