CHAPTER FIVE: FALSE ALARM

“LEON?!”

Natauhan si Elvira nang marinig niya ang tinig ng babaeng iyon na tumawag kay Leon. Kaagad niyang itinulak palayo ang lalaki at pilit na iwinaksi ang nakakabaliw na sensasyong idinulot sa kanya ng yakap nito. And yes, Leon’s embrace was addictive. Laksa-laksang kapanatagan ang naramdaman niya nang yakapin siya nito. She felt so calm and safe inside his arms but embracing this man is like jumping on a cliff. Kakatwang nakaramdam siya nang kaligtasan sa mga bisig nito sa kabila ng katotohanang isa na yata iyon sa pinakanakakatakot na bagay na puwede niyang gawin sa tanang buhay niya.

Ibinaling niya ang kanyang paningin sa babaeng nakatayo sa likuran niya. Minasdan niya ang magandang mukha ng babaeng hamak na mas bata kaisa sa kanya. Maganda ito, sopistikada, halatang mayaman at nagtataglay ng mga katangiang tiyak na hinahabol ng mga anak ni Adan. Sa totoo lang ay mukhang mabait naman ang babae kaya hindi niya talaga maintindihan kung bakit siya biglang nakaramdam ng inis sa lalaki nang walang habas itong lumapit kay Leon at nagbitin sa leeg nito bago nito mabilis na siniil ng halik ang huli.

Ang kati! Parang higad! Tili ng isang bahagi ng isip niya. Buong katawan niya yata ang gustong mag-amok nang makita niya kung paano ine-enjoy ngayon ng babae ang mga labi ni Leon. Kapag hindi siya nakapagpigil ay bubuhusan niya ito ng asin. Masahol pa kasi ito sa linta ngayon habang nakakapit kay Leon.

Bakit ka naiinis? Nagseselos ka ba? tanong ng isang bahagi ng isip niya. At talagang nawindang siya sa tanong na iyon. Nagseselos nga ba siya sa babaeng higad? Kung oo, ano ang karapatan niyang makaramdam ng ganoon? Wala. Kasinglupit ng mga Maute na gustong sumakop sa Marawi ang katotohanang iyon. Wala siyang karapatang magselos dahil una, wala silang kaugnayan ni Leon. Pangalawa, siya ang pumili niyon –ang hindi magkaroon ng kauganayan rito at mawalan ng karapatan sa lalaki.

“Ehem,” bago pa niya mapigilan ang sarili ay nanulas na sa kanyang mga labi ang mahinang d***g na iyon. Watching Leon kissing another woman is a nightmare, it’s not a good joke either. Pakiramdam niya ay inaalinsangan siya habang nagaganap ang makamundong eksenang iyon. At ang loko-lokong lalaki, hayun at pangiti-ngiti pa habang nakikita siyang hindi mapakali.

“Oh, sorry po, Tita. Nakalimutan ko na kasama pala kayo ni Leon,” ang sabi ng babae nang lumayo it okay Leon.

 Binabawi na niya ang sinabi niyang mukha itong mabait dahil halata naman na may itinatagong kaartehan ang isang ito. Hayun kasi at mukhang gustong-gusto na nitong ibulsa si Leon. At teka, tinawag ba siya nitong ‘tita? Hello? Hindi pa siya ganoon katanda para tawagin siya nitong ganoon. Isang malaking dagok sa pagkababae niya ang ginawa nitong ‘yon. “Tita? Hindi kita pamangkin kaya huwag mo kong tawaging ‘tita’,” pigil na pigil ang inis na sabi niya sa babae.

Tila napapahiyang ngumiti naman ang babae. “I’m so sorry po pero ano po ba kayo ni Leon?” tanong ng babae.

Ako lang naman ang first love niya! ngali-ngali niyang sabihin kung hindi lamang nagsimulang magsilapit ang maraming babae sa kanila. Ayaw niyang ipagsabi ang bagay na iyon dahil isa iyon sa pinakatatago-tago niyang lihim. At gusto niyang panatilihing lihim ang bagay na ‘yon.

“Hindi naman po siguro kayo ex-girlfriend ni Leon,” tila nanantiyang biro ng babae habang may tila naaliw na ngiti sa mga labi. “Wala naman po kasi sa personality ni Leon ang pumatol sa isang cougar,” banat pa nito.

Nagtimpi siya. Kapag hindi pa tumigil ang babaeng ito ay bubusalan na niya ang bibig nito. Ganoon na ba siya katanda sa mga mata nito para isipin nitong isa siyang cougar? Magsasalita pa sana siya nang pagkaguluhan si Leon nang maraming babae. Bigla ay napaurong siya palayo kanina at sapat na ang pangyayaring iyon para isipin niyang tama lang na nilayuan niya ito noon dahil hindi sila bagay. Langit at lupa ang pagitan nila ni Leon. Nanikip ang kanyang dibdib sa ideyang iyon pero hindi na lang niya ‘yon pinansin.

“Excuse me po, Tita,” ang sabi ng isang babaeng lumapit sa kanya.

“Ano ‘yon?” labas sa ilong na tanong niya. Bukod sa tinawag rin siyang ‘tita’ nito ay hindi niya gusto ang asta ng mga babaeng iyon na kasalukuyang nagpapapicture kay Leon. “Puwede po bang huwag kayong humarang sa daan? Hindi po kasi kami makalapit kay Leon,” ang sabi ng babae.

Napatanga siya. Seryoso ba ang mga babaeng ito? Nasaan ang hinhin ng mga ito? Bakit ganoon na lang kung pagkaguluhan ng mga ito si Leon? Nang lingunin niya ang lalaki ay nakita niyang pinipilahan na ito ng mga babaeng gustong magpapicture dito.

Nagsimulang magsidagsa ang mas maraming babae. May mga tumitili pa at tila handang pumatay makuha lang ang atensiyon ni Leon. Nagtutulakan na rin ang mga ito ngayon na para bang hindi si Leon ang nandoon kung hindi si Tom Cruise. Tangkang aalis na siya sa lugar na iyon nang mabuwal siya sa lupa matapos siyang maitulak ng isang nagmamadaling babae. “Ouch!” marahas na d***g niya.

Noon biglang nahawi ang makapal na bulto ng mga babae at ang dahilan? Si Leon. Mabilis kasi siya nitong dinaluhan ng marinig nito ang d***g niya. Ngayon ay heto ang lalaki at nakaluhod na sa harapan niya. Concern was now written upon his handsome face. Parang handa nitong kalimutan ang napakaraming babaeng iyon para lamang sa kanya at hindi niya maiwasang hindi makaramdam ng tuwa dahil sa bagay na iyon.

“Are you alright, Ma’am?” bakas ang pag-aalala sa tinig at sa guwapo nitong mukha na tanong sa kanya ng lalaki.

Napangiwi siya nang tangkain niyang kumilos at ipakita kay Leon na okay siya. Bigla kasi ay nakaramdam siya nang masigid na sakit sa kanyang kanang talampakan. “N-no. Napilay yata ako,” aniya. Sa lahat ng pagkakataon na dapat maging marupok ang buto niya ay mukhang ngayon pa niyon napagtrip-an na patunayan sa kanyang matanda na nga siya. Na malulutong na ang mga buto niya.

“Ang tanda-tanda na kasi nakikigulo pa rito,” narinig niyang bulong ng isang babae.

“Yeah, you’re right. Pero masisisi ba natin ang matanda kung pati siya ay gustuhing magpapicture kay Leon?” sabad naman ng isa pang babae.

Natahimik siya. Iniisip pa yata ng mga babaeng ito na katulad ng mga ito ay maghahabol rin siya sa lalaki. Nagulat siya ng umangat siya sa lupa. Bigla na lang kasi siyang binuhat ni Leon. “W-what are you doing?” nagpapanic na tanong niya.

“Dadalhin kita sa hospital, Elvie,” anang, lalaki bagay na nakapagpatahimik sa kanya. Desididong-desidido kasi ang anyo nito na para bang hindi ito papayag na masaktan siya ulit. Bukod pa roon ay tinawag siya nitong Elvie sa kauna-unahang pagkakataon. At pakiramdam niya ay ang pangalan na niya ang pinakamagandang pangalan sa buong mundo nang sambitin iyon ni Leon.

“W-what?” nagkakandabulol na tanong niya. “Paano ang mga babaeng iyan?” tanong niya. Nagsimulang maglakad si Leon palayo sa mga babaeng hayun at parang ninakawan ng karapatang maging masaya. Ang lahat kasi ng mga babaeng iyon ay nakasimangot na ngayon habang nakatingin sa kanila. “Wala akong pakialam sa kanila. Gusto kong malaman mo na simula noon hanggang ngayon ay nag-iisa lang ang babaeng gusto kong makasama…ikaw 'yon,” sabi nito habang patuloy pa rin sa paglalakad. “Kaya kong hindi pansinin ang libo-libong babaeng lalapit sa akin kapalit ng pagkakataong makasama at makausap ka. Bonus na lang na buhat-buhat kita ngayon.”

May gumulong na tila bilog na bagay sa ibabaw ng puso niya. Ang mga daliri niya sa paa ay nagsimula nang manguluntoy sa kilig. Paano ba kasing hindi kiligin sa mga ganoong banat ng lalaking ito pagkatapos siya nitong piliin kaisa sa mga mas bata at mas magagandang babaeng iyon?

“P-pero hindi mo na ako kailangang dalhin sa hospital. Sa tingin ko ay naipitan lang ako ng ugat,” aniya. Ang o.a. naman kasi ni Leon, kaunting sakit lang ay isusugod na siya kaagad sa hospital.

Tumigil ito sa paglalakad at pinakatitigan siya. And holy shit! Kamuntik nang mahulog ang panty niya dahil sa titig na ‘yon. “Kahit kagat lang yan ng langgam o simpleng pantal ay hindi puwedeng hindi kita dadalhin sa hospital. Alam mo kung bakit? Dahil ikaw si Elvie, ang babaeng pinapangarap ko. Hindi pa nga kita naabot at nakukuha ay sinasaktan mo na ang sarili mo. At puwede ba, ingatan mo ang sarili mo sa susunod kasi liligawan pa kita…ulit. And this time, hindi na kita papakawalan pa. Sisiguruhin kong sa pagkakataong ito ay makukuha ko na ang matamis mong ‘oo’ kaya humanda ka. Bakit kasi hindi mo na lang tuparin ang pangarap ko? Bakit hindi ka na lang pumayag na maging girlfriend ko?”

Napalunok siya. Hindi na niya kaya ‘yon. Masyadong mahina ang puso niya sa mga ganoong banat ng kumag na lalaking ito. “Bakit ka nga pala tumutol sa kasal ni Lucas kanina? Bakit kailangan mong magpanggap na buntis para lang makuha ang atensiyon niya?” tanong nito.

Bigla siyang natauhan. Noon lang nagbalik sa kanyang isip ang problemang kinakaharap niya. Bakit nga ba nakalimutan niya ang tunay na pakay niya sa kasalang iyon? At bakit sa halip na si Lucas ang hinahabol niya ay heto siya at nagpapalandi kay Leon? “Because I’m pregnant.

At si Lucas ang ama,” mahina niyang sabi.

Naramdaman niyang humigpit ang pagkakahawak ni Prince sa kanya. Nawalan ito ng imik at sadyang naging napakahirap para sa kanya na hulaan ang kung ano mang tumatakbo sa isipan nito ngayon.

“SHE’S OKAY, Mr. Del Franco. Wala namang dapat ipag-alala sa kalagayan ng Tita  mo dahil bukod sa simpleng gasgas ay wala naman siyang major injury,” ang sabi ng doktor kay Leon matapos nitong suriin ang kalagayan ni Elvie.

Ngali-ngaling ipulupot ni Elvie sa leeg ng doktor ang stetoscope na nakasabit sa leeg nito dahil napagkamalan siya nitong auntie ni Leon. Pero hindi iyon magagawa dahil bukod sa natatakot siyang pumatay ng tao ay iniisip niya kung ano ang iniisip ngayon ni Leon matapos niyang ipagtapat dito ang tunay niyang kalagayan. Bigla na lang kasi siyang nag-alala sa kung ano mang iisipin nito pagkatapos nitong malaman ang totoo.

“How about the baby, doc?” tanong ni Leon. Seryoso ang anyo nito kaya naman hindi niya masabi kung ano ang tumatakbo sa isipan nito ngayon.

“Baby?” naguguluhang tanong ng doktor. “Anong baby ang sinasabi mo, Mr. Del Franco?”

“She’s pregnant right?” tanong ni Leon na sa kanya nakatingin. Natawa ang doktor at hindi maiwasang mapakunot ang noo ni Elvira dahil sa bagay na iyon. “You must be kidding, Mr. Del Franco. Walang baby. Hindi buntis ang pasyente and that is according to my assessment. Kahit kaunti ay walang senyales na nagdadalang tao ang auntie mo.”

Biglang ngumiti si Leon. At siya? Hindi niya maiwasang mapatanga dahil sa katotohanang iyon. Hindi siya buntis? Ang laki niyang tanga. Bakit nga ba hindi siya nag-abalang magpunta sa doktor para siguruhing buntis siya. “P-pero gumamit ako ng Pregnancy kit, doc, at…at…”

“Hindi reliable ang pregnancy kit, Misis. And I’m telling you, you’re not pregnant,” sabi ng doktor.

Nasapo niya ang kanyang noo. Anong katangahan ba ang nagawa niya? Bukod sa nagbigay siya ng maling konklusyon sa mga magulang niya ay nanggulo pa siya sa kasal ni Lucas Del Franco. Biglang sumakit ang ulo niya. at bigla rin siyang nakaramdam ng lungkot sa kaalamang iyon. Isa lang kasi ang ibig sbaihin niyon, bigla na namang nawala ang pag-asa niya na magkaroon ng anak.

“Miss , Doc,” pagtatama ni Leon sa doktora. “Wala po siyang asawa at hindi ko po siya auntie,” singit ni Leon na hayun at mukhang masayang-masaya.

“Oh, I’m so sorry, Mr. Del Franco. Ang akala ko kasi ay auntie mo siya. And I’m so sorry, Miss Singson, akala ko kasi ay may asawa ka na,” ang sabi ng doktor.

“Ako po ang magiging asawa niya, doc,” ang sabi ni Leon na labis niyang ikinagulat.

Nanlaki ang mga mata ng doktor. “You mean, fiance mo siya?”

“No. Hindi pa pero malapit na,” tiwala sa sariling sabi ni Leon.

Inirapan niya ito. Anong kabaliwan na naman ba ang sinasabi nitong iyon? “Shut up, Leon. Hindi ako natutuwa sa biro mo,” sabi niya.

“I’m not kidding, sweetie. Seryoso ako. Liligawan kita at wala kang karapatang tumanggi,” sabi ni Leon.

Nagpaalam ang doktor sa kanila at naiwan silang dalawa ni Leon sa loob ng hospital room na ‘yon. Tinabihan siya nito sa kama na kanyang kinahihigaan. Suddenly, that huge hospital room seems to be so small as Leon lay beside her. “What are you doing?” tanong niya rito nang bumangon siya. “May upuan naman, ah. Bakit ka ba nahihiga sa tabi ko?”

Hindi siya pinakinggan ni Leon. Basta na lamang siyang niyapos nito at pakiramdam niya ay biglang naubusan ng hangin sa loob hospital room na iyon nang yakapin siya nito nang mahigpit. “Ayokong lumayo sa’yo, sweetie.”

Tinapik niya ang braso nito. “Itigil mo nga ang pagtawag sa akin ng sweetie!” sikmat niya rito. “You are not my boyfriend, okay? At wala kang karapatan na ipamalita sa buong mundo na liligawan mo ako.”

“Eh, di bigyan mo ako ng karapatan. Saka huwag kang mag-alala, hindi nama magtatagal ang pagtawag ko sa’yo ng sweetie. Kasi kapag sinagot mo ‘ko papalitan natin ‘yon ng honey at kapag naging mag-asawa na tayo, you will be my wifey and I will be your one and only hubby.”

Itinulak niya sa Leon dahil sa matinding pagkahindik. Ano ba ang pinagsasabi nito? At bakit parang gusto niyang patulan ang kabaliwan nitong iyon? Bigla na lang kasing naglumikot ang imahinasyon iya nang marinig niya ang mga salitang binitiwan nito. Sa isip niya ay naimagine niya ang mga sinabi nito.

“Bakit mo naman ako itinulak, sweetie?” tanong ni Leon nang tumayo ito mula sa pagkakahulog sa kama.

“Para matauhan ka,” sikmat niya. “Mukha kasing nananaginip ka, eh. Kung ano-ano ‘yang kalokohang pinagsasasabi mo.”

“Gising ako, sweetie. In fact ramdam na ramdam ko nga ang katotohanan, eh. Na mahal kita. And I’m willing to do everything just to make you fall inlove with me.”

“Tse!” pinilit niyang balewalaina ng sinabi nito kahit pa kumabog nang husto ang puso niya dahil sa mga salitang binitiwan nito. “Hindi kita type!”

“Eh sino ang type mo? Si Lucas? Ano ba ang mayroon sa kumag na ‘yon at pinagkakaguluhan n’yo siya?” inis na tanong nito. Hindi na ngayon maipinta ang pagmumukha nito.

Ngali-ngali niyang sabihin na napabagsak ni Lucas ang Bataan niya kaya gusto niya itong mapangasawa. Aba! Hindi pa rin niya paliligtasin si Lucas. May prinsipyo siya sa buhay na kung sino ang naka-una sa kanya ay iyon na ang lalaking gugustuhin niyang mapangasawa! Pero hindi niya sinabi iyon kay Leon dahil alam niyang pribado na ang bagay na iyon. “Dahil mas guwapo siya sa’yo,” palusot niya.

“Oh come-on. Hindi ako papayag, sweetie. Ms guwapo ako sa kanya ‘no? At saka aanhin mo ang guwapo kung hindi naman seryoso? Eh ako, guwapo na seryoso pa at ipinapangako kong hinding-hindi kita sasaktan.”

Natahimik siya. Tama naman si Leon, sa nangyaring kaguluhan sa kasal kanina ay hindi maitatangging maloko nga ang Lucas na iyon. Imagine? Anim na babae ang sabay-sabay nitong niloko?! “Pero hindi ko siya puwedeng hayaan na lang,” mahina niyang sabi.

“At bakit?”

“Dahil may nangyari na sa amin!” pag-amin niya.

“Okay,” walang ano mang sabi nito.

Napatanga siya. Ganoon lang iyon? ‘Okay’ lang ang sasabihin nito sa kanya? “Okay”? Ganoon lang ‘yon?” tanong niya. “Narinig mo ang sinabi ko ‘di ba? May nangyari na sa amin ni Lucas kaya itigil mo na ang kalandian mo dahil hindi na ako virgin. Hindi na ako pure at may nauna na sa’yo sa pagsakop ng Bataan,” aniya.

“That’s really okay, Elvie. Hindi ganoon kababa ang tingin ko sa’yo. Hindi kita minahal dahil lang virgin ka. I love you because you are you. At wala akong pakialam sa Bataan dahil ang buong mundo ang habol ko. At ikaw ‘yon, ikaw ang mundo ko,” ramdam na ramdam niya ang senseridad sa mga salitang binitiwan nito. At alam niya, hindi nagbibiro si Prince dahil kabisado niya ito.