Share
CHAPTER 43
Kaugnay na kabanata
ENTANGLED HEARTS CHAPTER 44
It's feel different. Hindi na namin kasama si Hendrix sa pagpasok sa umaga at pag-uwi ng bahay after class. Nakakalungkot and there were times that I don't feel like going to school. Tuwing umaga, tumatawag siya sa akin. Siya ang alarm clock ko. "Good morning, babe... Mag-almusal ka muna bago pumasok, okay?" During lunch time, tatanungin niya kung ano ang kinain ko. Sa gabi, magtatawagan kami hanggang sa parehas kaming antukin. Kaya kahit nakakatamad at nakakawalang gana, ginagawa ko siyang inspirasyon. I have a goal. Magiging successful ako someday not because of my parents money. Madalas na ang late na pag-uwi ni Auntie. Hindi na siya nagtitinda ng mga kakanin o mga nakabilao. Bihira na din kaming mag-usap dahil madami din akong ginagawa. Sa assignments pa lang, pagod na pagod na ang utak ko. Mas naging mahirap dahil wala dito si Hendrix. There are times that I would cry myself to sleep. I miss him so much. Pero hindi ko sinasabi na umiiyak ako. Ayaw kong mag-alala siya sa aki
ENTANGLED HEARTS CHAPTER 45
"Ayos ka lang?" tanong ni Ranna. Katatapos lang ng klase namin pero ayaw ko pang umuwi. Pumasok kami sa isang maliit na milk tea shop para kumain. "Ilang araw ka ng mukhang matamlay at malalim ang iniisip..." I sighed. Hindi ko masabing okay lang ako. "Buntis ka ba?" Napanganga ako. What? Malungkot lang, buntis na agad. "Ginawa niyo na ba ni Kuya nang last na uwi niya?" Umiling ako. "Hindi, ah. Hindi pa namin ginawa... Di ba, kinuwento ko na sa'yo?" Tumawa siya. Pinilit niya akong magkuwento kaya kinuwento ko sa kaniya. Pero syempre hindi naman detalyado at nakakahiya. Kapatid pa man din niya iyon. Nag-beep ang aking phone kaya binuksan ko ang message. Galing ito kay Auntie. Ang sabi niya ay hindi siya makakauwi. Pangalawang beses na 'to. Last week ay hindi din siya umuwi ng Friday ng hapon, after work. Monday na siya ng five am dumating kaya sa bahay ko na pinatulog si Ranna. "Okay." Ito lang ang reply ko. Matanda na siya at hindi din naman niya sasagutin kung magtanong
ENTANGLED HEARTS CHAPTER 46
Umuwi si Mommy noon para awayin si Auntie. Pero nagkabati din naman sila agad. Hindi sila puwedeng mag-away dahil sila na nga lang ang magkakampi. Malapit na ang board exam ni Hendrix kaya hindi na namin siya pinauwi muna para makapag-focus siya ng husto. Alam kong kahit na matalino siya, nakakaramdam siya ng pressure dahil palapit na ito. "Hey, babe..." Friday ngayon at katatapos lang ng morning classes ko.""I want to see you," paglalambing niya. Natawa naman ako. "Gusto mo akong magpunta diyan?""Yeah. Pagkatapos ng klase mo. Puwede ba?""Sure!" Hindi na ako nagpaalam kay Mommy. Mamaya na kapag nandoon na ako. Mabuti na lang at dala ko iyong wallet ko na mayroong mga cards at cash. Hindi na din ako uuwi para kumuha ng mga damit. Bibili na lang ako. Iyong dating unit ang ibu-book ko dahil mayroon silang automatic na washing machine. Hindi na din ako pumasok sa susunod na subjects ko. Nag-text na lang ako kay Ranna na pupuntahan ko ang kapatid niya. Nag-text na din ako kay Aunti
ENTANGLED HEARTS CHAPTER 47
"A-Auntie!""A...melia, mag...pakabait.. ka... Mag...tapos ka ng p-ag...aaral. A-Ang M-Mommy mo... S-Si Hen...drix... G...Gusto ko... siya... s...ayo..."Parang dinudurog ang puso ko habang naririnig ang hirap na hirap na tinig ni Auntie. "Auntie, nasaan ka! Kasama mo ba siya? Gusto ko siyang kausapin!""M-Ma...hal ko k-kayo..." And then the line was cut. Nag-iiyakan na kami ni Mommy. Yakap namin ang isa't isa. Nanghihina kaming parehas kaya sa isa't isa kami kumuha ng lakas. "What is happening, Amelia?" "May sakit si Auntie, Mommy." Wala na akong lakas na magpunta sa room ni Auntie, kaya pinakita ko na lang ang mga bote ng gamot na p-n-icture-an ko noon."Oh my God!" Napatakip si Mommy ng kaniyang bibig bago siya napaiyak ng malakas. "Oh my God! Why?!"Hindi ko na alam kung ilang oras kaming umiyak. Gusto naming lumabas para hanapin si Auntie, pero hindi naman namin alam kung saan namin siya pupuntahan. Ito na yata ang pinakamahabang gabi sa buhay namin ni Mommy. Wala kaming tul
ENTANGLED HEARTS CHAPTER 48
Bawat araw na lumilipas, doon ko naramdaman ang space na iniwan ni Auntie dahil sa pagkawala niya. Paalis na si Mommy ngayong araw. Ayaw ko sana siyang umalis pero ayaw ko naman siyang pigilan. Two years pa at magkakasama na din kami. "Mag-ingat ka dito," bilin niya sa akin. May nahanap na siyang labandera at tagalinis ko. Binilin din niya ako kina Hendrix at nangako naman ang mga ito na hindi ako pababayaan. Sobrang hirap pero kailangan kong lumaban. Tutuparin ko ang pangako ko kay Auntie. "What's your plan?" tanong ko kay Hendrix na araw-araw ko ng kasama. "Nag-apply ako ng trabaho.""Huh? Where?" May offer siya sa Manila. Saan siya nag-apply? "Sa katapat na university," nakangiti niyang sagot. "W-What? Why?"Kumakain kami ngayon ng dinner, kasama sina Tita at Ranna. Sinulyapan ko sila pero mabilis silang nag-iwas ng tingin. "Why not?" balewala namang sagot ni Hendrix. "Maganda naman ang salary, kaya...""Hendrix..." Ayaw kong magkalayo kami pero kung para naman sa ikabubuti
ENTANGLED HEARTS CHAPTER 49
Kanina pa ako nakaupo dito sa labas ng convenience store. Dito ako lumaki sa Manila. Halos lahat ng city dito ay may mga properties kami na puwede kong uwian. But now... i feel like I'm all alone with no place to go to. Hindi pa din ako uuwi. May pera pa naman ako. Medyo malaki din ang napagsanlaan ko ng hikaw ko. Pinasagad ko na, dahil kailangang-kailangan ko ng pera. Wala ng laman ang mga cards ko, pati na din ang aking credit card. Suddenly I became poor. Ang mommy ko ay tinataguan din ako at tinataboy. Bakit ayaw niya akong makita?I decided to book an air bnb. Dito na muna aki ng ilang days. Five days and four nights ang b-in-ook ko. I want to think. Ayaw kong magpadalos-dalos. Naligo na muna ako dahil nanlalagkit na ang aking katawan. After taking a bath, doon pa lang ako nag-reply kay Hendrix. Tinawagan ko na lang siya dahil alam kong nami-miss na niya ako agad. "How are you?" tanong ko. "Fine. Miss na agad kita."Malungkot akong ngumiti. "Nandito ako sa isang condo nam
ENTANGLED HEARTS CHAPTER 50
Binilang ko ang pera na pinagsanlahan ko ng isang set ng aking alahas. Kulang pa ito na pambayad sa utang nina Hendrix pero sa susunod na lang iyong iba. Sobrang taas na din ng interes ng utang nila dahil hindi pala sila consistent na nakakapaghulog noon. Bumili na muna ako ng manok, bago ako umuwi. Nasa work ngayon si Hendrix. Si Tita ay naglabada at si Ranna naman ay nasa bahay. Hindi ko ito sinama dahil natitiyak kong kokontrahin lang niya ako. Buo na ang desisyon ko. Habang iniisip ko ang aking gagawin, parang sinasaksak ang aking puso. Kung may ibang paraan lang sana kaso ito lang ang paraan. Kung mayaman pa sana kami, puwede akong sumama kay Hendrix at sa abroad na kang din mag-aral, para hindi na kami magkahiwalay. God! Why is this so hard? Bakit kailangan kong mahirapan ng husto? Si Hendrix na lang ang mayroon ako, pero hindi ko pa din puwedeng i-keep. Bakit mo ako inuulanan ng problema? Umiiyak ako habang inaayos ang mga maleta ko. Iyong iba ay pina-box ko na ng isang a
ENTANGLED HEARTS CHAPTER 51
Pagtuntong ko ng Manila, tuluyan ng nagbago ang buhay ko. Hindi na ako ang dating prinsesa, tagapagmana, na nabibigay ang lahat ng materyal na bagay na gugustuhin. Sumakay ako ng taxi. Imbes na sa mansyon o sa condo ako nagpahatid, ang address ni Mommy ngayon ang binigay ko sa driver. Hanggang ngayon ay umiiyak pa din ako. Hindi ko alam kung alam na ba ni Hendrix na umalis ako. Ang sim card ko ay tinanggal ko na kasi sa aking phone. Mas lalo lang akong mahihirapan kung mag-ring ang phone ko at makita ang pangalan niya sa screen. Mas lalo lang akong masasaktan kung mababasa ko ang mga message niya. Tiyak na magmamakaawa iyon na bumalik ako. Masakit. Pero alam kong makakalimutan din niya ako. Iyon ang kailangan niyang gawin para maging successful siya. Para sa kaniya itong sakripisyo na ginawa ko. "Ma'am, nandito na po tayo. Hanggang dito na lang po kita mahahatid, Ma'am."Inabot ko ang bayad sa driver at bumaba na ako ng sasakyan. Napatingin ako sa kulay green na gate na nasa akin
Pinakabagong kabanata
