MARAHANG nagmulat ng mata si Shiela. Nang bumungad sa kanya ang galit na galit na pagmumukha ni Chris. "'Wag!" hiyaw niya sa takot saka sinalag ang dalawang braso.Ilang sandali pa ay minulat niya ang mga mata saka lang napagtanto na wala naman talaga sa kanyang harapan ang asawa. Isang aparisyon ang kanyang nakita dahil sa trauma'ng naranasan mula kay Chris.Parang isang bangungot na paulit-ulit niyang nakikita ang nanlilisik nitong mga mata habang siya ay inaangkin. Na kahit anong pagmamakaawang gawin ay para itong bingi sa kanyang mga daing.Pumikit siyang muli at sunod-sunod na umagos ang luha sa kanyang mga mata. Sa tuwing naaalala kung paano'ng ang lalakeng minamahal ay ganoon na lamang ang galit sa kanya na animo ay isa siyang hayop.Makailang beses niyang inisip kung ano ang kanyang naging mali? Kung paparusahan man siya, bakit ganito kalupit?Hindi ganito ang pinangarap niyang buhay nang pakasalan si Chris. Ang lalakeng nakilala at pinaibig siya nang husto. Ang lalakeng nagpa
SA ARAW na iyon ay maagang nag-inspeksyon si Chris kasama ang assistant at ilang tauhan bago magtungo sa sariling opisina.Magdadalawang taon pa lamang siya sa Cebu ay marami-rami na siyang naipatayong negosyo na kasosyo ang ilang kilalang angkan sa lugar.Kasalukuyan silang nasa kotse at patungo sa susunod na distinasyon nang bahagyang bumagal ang daloy ng trapiko."Ilan na lang ba ang pupuntahan natin?" tanong ni Chris."Tatlo na lamang po, Sir," tugon ni Jeric.Habang naghihintay na umusad ang sasakyan ay tumunog ang cellphone ni Jeric. Sinagot naman agad ng assistant at saglit na nakipag-usap sa caller.Matapos ang tawag ay nilingon si Chris na nasa backseat. "Sir, tumawag po ang isa nating tauhan na naiwan sa apartment para magbantay. Naro'n na ang Doctor para sa regular check-up kaso... biglang nagwala si Ma'am Shiela sa puntong nasasaktan na niya ang sarili," pahayag ni Jeric.Pumikit at napahilot sa magkabilang sintido si Chris gamit ang isang kamay. Bukod sa mga negosyo, ay i
BUMABIYAHE na ang kotse patungo sa airport nang biglang magbago ang isip ni Chris."Jeric, ikaw na lang ang sumundo sa kapatid ko sa airport at babalik ako sa apartment," aniya.Lumingon si Jeric mula sa passenger seat. "Bakit po, Sir?"Napahawak at bahagyang nilaro ni Chris ang sariling labi habang nag-iisip. "Dahil paniguradong hahanapin niya sa'kin si Shiela sa oras na magkita kami. Pagsundo niyo sa kanya ay dumiretso kayo sa mansion, 'wag niyong ipapaalam na nasa apartment ako. Sabihin mo rin na nagbakasyon kami.""Kung magtatanong po siya kung saan lugar kayo nagbakasyon, sasabihin ko po ba?"Naningkit ang mga mata ni Chris, muling napaisip. "Hindi, dahil siguradong susunod siya kung nasa'n ako. Makulit ang kapatid kong 'yun. Kapag nagtanong ay sabihin mo'ng hindi ako nagsabi ng lokasyon.""Masusunod po, Sir."Matapos ay inutusan ni Chris ang driver na ibaba na lamang siya sa tabi."Ihahatid na lamang namin kayo pabalik, Sir," saad ng driver."Hindi na kailangan," tanggi ni Chris
PAREHONG nagkatitigan nang matagal at magkasabay ding naghintay ng reaksyon sa isa't isa sina Zia at Jeric.Si Zia upang buksan nito ang saradong bahay at payagan siyang pumasok sa loob.At si Jeric naman ay upang bawiin nito ang sinabi at bumalik na lamang sila sa mansion."Ano?" kalaunan ay tanong ni Zia.Napakurap si Jeric. "Ahm... ano po kasi--"Biglang tumunog ang cellphone ni Zia. "Hello, mahal?" sagot naman agad."Kasama mo na ba si Chris?" ani Louie."Hm... oo," pagsisinungaling ni Zia. Bago kasi siya payagan na umalis mag-isa ay nag-alok muna si Louie na ito na lamang ang bahalang umasikaso sa pinaggagagawa ni Chris.Ngunit agad niyang pinigilan ang asawa at baka ikasama pa ng loob ng kapatid ang panghihimasok nila sa buhay nito. Hindi baleng sa kanya na lamang magtampo huwag lang kay Louie at baka mauwi pa sa pag-aaway. Mahirap na at pareho pa naman mainit ang dugo sa isa't isa. Baka maungkat pa ang mga nakaraang hindi na dapat pang balikan.At least sa kanya ay hindi magawa
MAKALIPAS ang apat na araw ay nagpasiya na si Zia na umalis at bumalik sa Metro Manila.Gustuhin niya man magtagal upang hintayin ang pagbabalik ng kapatid mula sa bakasyon 'daw' nito ay iniisip niya naman ang sariling pamilya na naiwan lalo na ang dalawang anak na mimiss na niya nang sobra.Narito siya ngayon sa backseat ng kotse at malapit ng makarating sa airport. Kasama niya si Jeric na siyang nagmamaneho at nag-insist na ihatid siya patungo sa paliparan.Tahimik na nakatanaw si Zia sa labas ng sasakyan, pinagmamasdan ang mga establisyemento na nadadaanan nila."Talaga bang nagbakasyon si Kuya kasama ang asawa nitong si Shiela?" biglang tanong ni Zia.Humigpit ang hawak ni Jeric sa manibela, nang muntikan na niyang maipreno ang kotse sa nakakabigla nitong tanong.Bago pa man makasagot ang assistant ay muling nagsalita si Zia habang ang tingin ay nananatili pa rin sa labas, "Kung pagtatakpan mo'ng muli si Kuya ay mas mabuti pa'ng 'wag ka na lang magsalita."At hindi na nga nagtangk
NANG tuluyang makalayo kay Mia ay tumigil si Zia sa paglalakad. Matapos ay kinuha ang cellphone upang tawagan ang asawa."Hello, napatawag ka, mahal, nasa airport ka na ba?" ani Louie mula sa kabilang linya."Pinasusundan mo na naman ba ako sa mga bodyguard mo?"Natahimik at hindi kaagad nakasagot si Louie. "Gusto ko lang siguraduhin na safe ka sa lahat ng oras at pagkakataon. 'Wag ka sanang magalit."Napabuntong-hininga si Zia. "Ayos lang, pero sana'y sinabi mo na agad para hindi ako clueless.""Okay, sorry, 'di na mauulit. Hihintayin ko na lang ang pagbabalik mo rito at pag-uusapan natin ang tungkol dito," ani Louie.Si Zia naman ngayon ang saglit na nanahimik dahil hindi maalis sa isip niya si Chris at ang kapatid ni Mia. "Mahal, may nalalaman ka ba tungkol kay Kuya?"Isang malalim na buntong-hininga ang pinakawalan ni Louie mula sa kabilang linya. "Matapos mo'ng sabihin ang nangyayari kay Chris ay agad ko siyang pina-imbestigahan. Pero hanggang do'n lang, wala akong ginawang iba a
HABANG papalapit ay ngumiti si Zia. Bumaba naman ng ilang baitang si Shiela kaya nagmadali siyang humakbang upang maalalayan ito."Kamusta ka? Balita ko'y buntis ka ngayon," aniya.Namimilog ang mga mata ni Shiela sa pagkamangha habang kaharap ang kapatid ng asawa. Hindi niya akalaing mabait ito at maganda, parang anghel sa ganda."O-Oo, salamat," aniya nang hindi malaman kung ano ang sasabihin."Pwede ka bang makausap?"Bago makatango si Shiela ay sumabat na si Chris, "Dito lang sa makikita ko, Zia."Nagbago ang ekspresyon ni Zia, biglang tumapang nang lingunin ang kapatid. "Wala kang dapat ipag-alala, Kuya. Gusto ko lang siyang kausapin."Iyon lang talaga ang gagawin ni Zia matapos makita ang itsura ni Shiela. Ang payat nito at halatang kulang sa nutrisyon, tapos ay nagdadalang-tao pa. Kung sasabihin niya ang totoo ay baka mapaano pa ang batang pinagbubuntis nito at ayaw niya iyong mangyari.Inalalayan niya si Shiela na makababa ng hagdan saka sila naupo sa sofa kung saan ay tahimik
TININGNAN ng driver ang address sa punit na papel saka napakamot sa ulo. "Pasensiya na, Miss pero malayo 'to. Dalawang oras ang biyahe.""Ayos lang, Manong. Magbabayad naman ako," ani Zia.Muling napakamot sa likod ng ulo ang taxi driver. "Sige Miss, ihahatid ko kayo ro'n."Matapos ay tahimik na itong nagmaneho. At gaya nga ng sinabi ay inabot sila ng dalawang oras sa biyahe. Bumagal ang takbo ng sasakyan sa isang kalye na ang mga nakatayong bahay ay dikit-dikit at parang pinagtagpi-tagpi."Nandito na tayo, Miss," saad ng driver."Salamat, Manong," ani Zia saka nagbayad ng doble dahil talagang malayo ang kanilang nilakbay."Salamat, pero Miss. Taga-rito ba kayo?" tanong ng driver."Hindi, pero may hinahanap kasi akong tao.""Naku, baka mapa'no ka kung mag-isa ka lang papasok sa kalye na 'yan. Gusto mo bang samahan kita?""Salamat na lang po pero may kasama ako," ani Zia.Tumango lang ang driver at hindi na nagpumilit pang tumulong. Matapos ay bumaba na sa taxi si Zia. Hinintay lang ni
SA PAG-IWAS ng tingin ni Mario ay mas lalo lang nitong pinatunayan na totoo ang ibinibintang sa kanya."Ba't hindi kayo magsalita, 'Lo?" may halong tampo sa tono ng boses ni Shiela.Nang mga sandaling iyon ay lumapit na ang mag-asawa. "Anong nangyayari, ba't ka nagagalit?" ani Rolan sa anak.Taas-baba ang dibdib ni Shiela dahil emosyonal na siya ng mga sandaling iyon. Sa huli ay tumayo siya at umatras. "Kung hindi niyo sasabihin sa'kin ngayon ang totoo ay kay Chris ko tatanungin lahat." Pagkatapos ay nag-walk-out na siya na kahit ilang beses tinawag ng ama at tuloy-tuloy lang siya sa paglayo.Nakabalik agad si Shiela sa parking lot at pagkasakay sa kotse ay tinanong ng driver, "Uuwi na po ba agad tayo, Miss?"Ang daming gumugulo sa isip ni Shiela ng mga oras na iyon. Hindi na niya alam kung sino ang paniniwalaan dahil ramdam niya naman na totoo ang ipinapakitang kabutihan ng Abuelo. Saksi ito sa pinagdaanan niya. Ito rin ang tumulong na tuluyan siyang maka-move on at muling magpatuloy
SA LAKAS ng sampal na pinadapo ni Shiela ay napaling sa ibang direksyon ang mukha ni Chris. May parang tusok-tusok itong naramdaman sa pisnging nakatikim ng palad nito. Medyo may kaunting tinis na tunog din siyang naririnig sa kaliwang tenga.Pero sa halip na magalit sa ginawang pananakit ni Shiela ay napaismid lang si Chris. "Oppss, nabisto agad ako." Saka hinimas-himas ang pisngi na nasaktan. "Ito ba ang pang-welcome mo sa'kin?" sarkasmo niyang tanong.Nanlisik naman ang mga mata ni Shiela saka ito pinagsususuntok sa dibdib. "Walanghiya ka! Anong kasalanang ginawa ni Lolo para gawin mo 'to?!"Nang una ay tinitiis lang ni Chris ang natatamong suntok nito hanggang sa tuluyan na niyang pigilan at mahigpit na hinawakan ang magkabila nitong braso. "Tumigil ka na! Tinatanong mo kung anong nagawa niyang mali?! 'Wag mo sabihing lumipas lang ang isang taon ay nakalimot ka na sa mga ginawa niya sa'kin, sa'tin?!"Sa narinig ay natauhan si Shiela. Napagtanto niya ang mga maling nagawa ng Abuelo
PARANG nakakita ng multo si Shiela sa sinabi nito. Hindi siya makapaniwala--mali. Hindi niya talaga mapaniwalaan dahil napaka-imposible iyong mangyari sa kanyang Abuelo."Sinong nagsabi sa'yo niyan?""Tinawagan po kami ng secretary at sinabing 'wag magpapapasok ng kahit sino, utos ni Senior. Wala rin pong pinapayagan na lumabas.""Pa'no ko mapupuntahan si Lolo kung hindi--" Natigilan si Shiela nang tumunog ang phone. Sa pag-aakalang emergency ay agad niyang kinuha sa bulsa para lang mag-alangan na sagutin ang tawag mula sa ama.Huminga muna siya nang malalim saka ito sinagot, "Hello, 'Pa?""Papunta pa lang kami sa hotel ng makatanggap ng tawag na hinuli ng pulis si Papa?" tukoy ni Rolan sa ama."Hindi ako pumunta kaya ngayon ko lang din po nalaman. Ang sabi ay sinugod siya sa ospital matapos atakihin, puntahan niyo po siya ngayon, 'Pa. Hindi rin po kasi ako makalabas dito dahil inutos ni Lolo na walang magpapapasok at lalabas--" Saka muling tiningnan ang gate. "Nakaharang po ang mga t
KALANSING ng kubyertos ang maririnig sa hapagkainan. Kanina pa kumakain si Shiela at ganoon din si Mario. Matatapos na nga sana ang matanda dahil kaunti lang naman itong kumain kaya sinamantala na niya ang pagkakataon bago pa ito umalis. "'Lo, advance happy birthday po." "Salamat," tipid na sagot ni Mario. "Gusto ko sanang pumunta bukas sa celebration." Nag-angat ng tingin si Mario. "Pupunta ka? Akala ko ba'y ayaw mo?" Asiwang napangiti si Shiela. "Wala na rin pong rason para iwasan ko si Chris dahil nagkita na kami." Mataman ang tingin ni Mario saka muling binalingan ang pagkain. "Gusto mong pumunta? Walang problema sasabihan ko si Cedric na sunduin ka rito." Napakurap si Shiela. "Ba't siya, 'Lo? Hindi ba pwedeng sa'yo na lang ako sumama?" "Mas mainam na makita kayo ng mga bisita bukas na magkasama." Parang wala lang kay Mario ang sinabi nito pero hindi para kay Shiela. Hindi niya nagustuhan ang ideya na kailangan niyang pumunta sa celebration na kasama ng binata. Pa
HININTAY muna ni Shiela na magising ang anak saka sila bumaba para makakain ng almusal. Nakaharap na rin niya ang bagong Nanny ng anak na naghihintay sa sala at mukha naman itong mabait. Galing sa isang kilalang agency kaya panatag siya.Nagpakilala si Aileen na mas matanda ng sampung taon kay Shiela. Ayon dito ay isang dekada na rin nagtatrabaho bilang Yaya."Katatapos lang po ng kontrata ko sa dating amo, Ma'am. Dalawang taon din ako sa kanilang nanilbihan," kuwento pa nito."Anong rason at ba't hindi ka na nagtatrabaho ro'n?" tanong naman ni Shiela saka binaba ang anak sa upuan."Hindi na po nila ni-renew, Ma'am at nagbabawas sila ng tao. Malaki na rin po kasi ang inaalagaan ko, five years old."Tumango-tango naman si Shiela saka kinausap ang isang katulong. "Ate, kakain na po kami ni Archie. Pakikuha ng cereal niya at pakakainin ko.""Okay po, Miss." Na bahagya pang yumukod.Nakasunod ang tingin ni Aileen sa katulong. "Miss pala po ang tawag nila sa'yo rito, Ma'am. Kung gano'n ay
MATAGAL tinitigan ni Shiela ang Abuelo saka nagsalita, "Sigurado po ba kayong gusto niyong malaman kung anong napag-usapan namin?"Nagbaba ng tingin si Mario sa pagkain na animo ay walang narinig. "Hindi na pala kailangan." Saka humigpit ang hawak sa kubyertos matapos mapagtanto na nawala siya sa sarili at nasabi iyon. Nagmumkha siyang desperado kung ano man ang napag-usapan ng dalawa. "Baka lang kasi may sinabi na naman siyang hindi totoo.""Wala pong nangyaring gano'n. Kinarga lang niya ang bata at pagkatapos ay umalis na. Natagalan lang kami dahil iyak nang iyak si Archie pagkaalis nito," paliwanag ni Shiela saka pinagpatuloy ang pagkain.Pero kahit anong gawin niya ay ayaw ng kumain ang anak, nagtatampo. Hanggang sa matapos na silang maghapunan. Lumipat silang muli sa sala kung saan ay nag-usap pa sina Janette at Mario. Habang si Shiela ay napagpasiyahan na iakyat ang anak dahil aborido na talaga ito.Pero sa hagdan pa lang ay natigilan na sila dahil sa tauhan na nagbabantay sa la
NAPATINGIN si Shiela sa Abuelo matapos iyong sabihin ng katulong. Mabilis siyang tumayo pero bago umalis ay nagtanong ito."Anong nangyayari, Shiela? Sa'n ka pupunta?""M-May kukunin lang po ako, 'Lo," palusot niya pa kahit alam naman niyang sasabihin ng katulong ang totoo. Matapos ay naglakad na siya patungo sa bukana ng mansion.Saglit siyang tumigil upang pagmasdan mula sa malayo ang gate. Pansin niyang may nakaparadang sasakyan sa labas ng gate at doon nagsimulang kumabog ang kanyang dibdib, hindi sa excitement na muling makita ang dating asawa. Alam niyang malabong iyon ang nararamdaman niya ng mga sandaling iyon ngunit hindi niya lamang mapangalanan.Naglakad siya palapit hanggang sa unti-unti niyang nakikita ang lalakeng nakasandal sa itim na kotse, nakatalikod ito kaya hindi niya makita ang mukha pero nasisiguro niyang si Chris. Wakang duda kahit matagal na niya itong hindi nakikita.Umungot ang gate ng buksan niya kaya napalingon si Chris na may subo-subo pa sa bibig. Kumunot
NATIGILAN si Shiela at napakurap pa ng mata. "H-Hindi ko alam na ganito pala kayo mag-celebrate. Sorry."Mabigat ang ginawang pagbuntong-hininga ni Mario. "Ano pang magagawa ko kung nandito ka na... Gusto mo bang um-attend?"Umiling si Shiela. "Hindi pa 'ko ready na makaharap sila ate Zia."Sandaling katahimikan ang namayani sa dalawa hanggang sa muling nagsalita si Mario, "Ang mas mabuti pa'y magpahinga ka na muna. Ngayong nandito ka na'y may gusto akong ipakilala sa'yo.""Sino po?""Malalaman mo rin mamaya sa dinner."Gusto pa sanang magtanong ni Shiela ngunit halata naman na abala ito sa trabaho kahit nasa bahay lang. "Okay po, 'Lo," aniya saka nagpaalam ng aalis. Bumalik siya sa kwarto at tinabihan ang anak sa pagtulog.Nang magising ay palubog na ang araw. Paglingon ay bigla na lamang siyang napabangon dahil wala na sa kanyang tabi si Archie."A-Anak?" Bumaba siya sa kama saka naghanap sa buong kwarto ngunit hindi niya ito makita. Sa huli ay lumabas siya at bumaba.Wala siyang na
SANDALING katahimikan ang namayani sa dalawa. Gustong magsalita ni Shiela pero pinangunahan siya ng sariling emosyon. Sobrang unfair sa kanya ng sitwasyon."Sa tingin ko, mas mabuti na rin sigurong ganito ang kinalabasan ng relasyon natin dalawa. Kasi, napagtanto ko na baka... hindi talaga tayo para sa isa't isa. Na kahit anong gawin na'tin, darating at darating tayo sa puntong 'to," matapos iyong sabihin ay tumalikod na siya bago pa tuluyang umiyak sa harap nito. Si Chris naman ay napalingon at tinangka itong hawakan ngunit hindi niya maabot ang kamay ng asawa. Malayo-layo ang distansya nilang dalawa mula sa kama. Akmang babangon pa nga sana siya ngunit nahihirapan ng gumalaw, walang lakas sa katawan."Magpagaling ka at hangad ko ang kaligayahan ninyong dalawa," dagdag pa ni Shiela saka mabilis na naglakad palabas ng kwarto."S-Shiela! Sandali lang!" ani Chris, nakataas ang kamay at pilit itong inaabot. "Sandali lang, 'wag kang umalis..."Ngunit huli na para roon dahil nakalabas na