“Perie, nakaratay na sa ospital ang anak ko, pero ni isa sa pamilya mo walang bumisita sa kanya? Nasaan na ang pinangako mo na ipapakasal mo si Veena kay Manson? Bakit hanggang ngayon ay wala pa ring nangyayari?” Nagkasalubong ang kilay ni Mr. Perie nang marinig ang nakakairitang boses ng kaibigan niya, ang ama ni Veena na si Mr. Coltre. Mainit na ang ulo niya dahil sa pamimilit ng kanyang asawang si Morsheire na makipag-divorce. Kagagaling lang niya sa studio nito dahil kauuwi lang nito galing Paris mula sa Fashion show na dinaluhan nito at ang divorce kaagad ang sinalubong nito sa kanya. “Tanda, sinabi ko na sa ‘yo na ayaw na ni Manson sa anak mo. Isa pa, ibinibigay ko na sa inyo si Bruce para ipakasal kay Veena, sino ba ang may ayaw? Wala na akong magagawa do’n kung ni isa sa mga anak ko ay ayaw piliin ng dalaga mo.” Marahas siyang napabuga ng hangin upang alisin ang iritasyon na labis na nagpapakulo ng kanyang dugo. “Divorce na ang anak mo at ang hampas-lupang iyon. Ano pa an
“Pa, siya si Claire. Siya ang sinasabi ko sa inyong magaling magpinta. Akala ko ba gusto niyo siyang makausap, bakit aalis na kayo?”Nginitian siya ng ama ni Damon. “Hello, Miss Claire. I heard about you from my son. Should we talk outside?”Iminuwestra nito ang kamay at itinuro ang pinto. Sumunod si Claire na hindi tinapunan ng tingin si Manson. Nang makalabas sila ng private room ay saka inusisa ni Damon ang ama. “Pa, bakit kailangan pa nating umalis? Puwede naman kayong mag-usap ni Miss Claire sa loob?”Pinandilatan si Damon ng ama. “Shh. Huwag ka ngang masiyadong maraming salita. Hindi mo ba alam na ginawa ni Mr. Perie ang meeting na ito para sa kambal mo at kay Manson. They are a perfect match, aren’t they?”Nanlaki ang mata ni Damon sa narinig at nag-aalalang napatingin kay Claire pero nakayuko ang babae kaya hindi niya alam kung ano ang naging reaksyon nito. “Pero…”“Wala ng pero-pero. Tumahimik ka na at hayaan mo ang ate mo at si Manson.” Nilingon nito si Mr. Perie na nasa l
Mukhang nalaman ni Manson ang nangyari sa ama nito dahil kinahapunan ay tinawagan siya nito.“Manson, tumawag ka ba para pagalitan ako dahil sa ginawa ko sa ama mo?” walang buhay na tanong niya. May tampo pa rin siya rito dahil simula kagabi ay hindi pa rin ito nagpapakita sa kanya. Naka-connect sa earpiece ang cellphone niya dahil ang kamay ay abala sa paglilinis ng ceramic vase na pinadala sa kanya ng kliyente. Mula nang malaman ng mga naging kliyente niya kay Mr. Campbell na nagtatag siya ng sariling studio ay sinundan siya ng mga ito kaya’t sunod-sunod na nagpuntahan ang mga ito sa studio niya. Kakatapos pa lang niya sa isa ay mayroon na ulit kaya maghapon na naging abala si Claire. Kung hindi lang tumawag si Manson ay hindi pa siya tumigil. Hindi lang pagre-restore ng ceramic vases ang pinagawa sa kanya ng customer kundi may ilan din painting restoration. At dahil mula iyon sa makalumang panahon ay kailangan ni Claire ng maraming oras upang magawa nang ayos ang bawat detalye ng
Halos araw-araw ay binibisita ni Manson si Claire sa bagong studio niya. Ang rason nito, ay nanliligaw daw ito. Gustuhin man ni Claire na tanggihan ang dating asawa ay hindi niya magawa dahil kahit ano’ng pagtataboy niya ay pinipigilan pa rin siya ng kanyang puso. Mahal pa rin niya ang lalaki. Pero sa loob ng mga araw na nagkikita sila ni Manson, kasunod niyon ay ang galit at pagbabanta ni Mr. Perie. Mukhang hindi pa ito nadadala sa bote na nakadikit sa palad nito na hanggang ngayon ay hirap pa ring tanggalin. Ang masaklap pa, lagi pa ring nagkikita sina Manson at Devorah, ayon kay Damon na laging nag-aabot ng balita sa kanya. Ang dahilan ay dahil sa negosyo na itatayo ng dalawang pamilya pero ang sabi ni Damon ay nagugustuuhan ng kakambal nito si Manson at gusto nitong ipursige dahil hiwalay na rin naman ito sa kanya. At higit sa lahat ay sinang-ayunan iyon ni Mr. Perie. Walang imik si Claire sa lahat ng ito dahil abala siya sa paghahanda niya sa pagpunta niya sa Peru. “My assista
“Nakakamangha. Iba talaga kapag nakita mo siya sa personal kaysa sa loob lamang ng screen. Hindi ba, Aurora?” malawak ang ngiti na tanong ni Claire sa kasamang si Aurora, na may hindi kalayuan sa kanya. Habang ito ay abala sa pagkuha ng litrato, siya naman ay tutok na tutok sa painting ng Funeral of Saint Rose. Talagang nakakabighani ang ganda nito at halos ayaw ihiwalay ni Claire ang mga titig. “Mabuti na lang talaga at nakinig ka sa payo ko na pumunta rito. Alam mo bang bukas ay mayroon silang exhibit para sa mga bagong dating nilang collections?” Nilapitan siya ni Aurora at tumayo sa tabi niya saka sabay nilang pinagmasdan ang painting. “Ang balita ko, mas antiques at mas kilalang mga gawa ang i-exhibit nila simula bukas.” Nanlaki ang matang nilingon niya ang katabi. Malakas siyang napasinghap kaya pinagtinginan siya ng ibang naroon. Natutop niya ang bibig upang takpan ang ingay saka sinagot si Aurora. “Talaga? Sigurado ka ba sa sinasabi mo?” Ang balak ni Claire ay tatlong araw
Tatlong linggo na ang nakalipas magmula nang pumunta sa Peru si Claire at sa loob ng mga araw na iyon ay ginugol niya ang oras sa pagpipinta ng Funeral of Saint Rose, para kay Mr. Santiago. Malapit na niya iyong matapos at hindi niya maiwasang mamangha sa naging resulta dahil kuhang-kuha niyon ang orihinal na gawa ni Teofilo Castillo. Ibinuhos niya rito ang kaluluwa at oras niya, kaya hindi puwedeng palpak ang maging resulta niyon. Kahit si Manang Silva ay manghang-mangha sa gawa niya at nagpapalakpak pa ito. Kahit pa sa loob ng mga sandaling ito ay nasasaktan siya dahil nagkaroon sila ng hindi pagkakaunawaan ni Manson, hindi niya hinayaan ang sarili na mawalan ng kontrol at magpatalo sa emosyon. Kailangan niyang maging matatag. Simula nang nangyaring pagtatapat nila sa hotel at kasama niya si Luke ay halos hindi na rin nagpapakita sa kanya si Manson. Minsanan na lang kung dalawin siya nito. Isa pa, abala siya ngayon sa pagti-tv guesting kaya hindi rin sila nito masiyadong nagpapangi
Mapait na ngumiti si Claire nang makita ang pambabalewala ni Manson. Alam niyang nagseselos ito kay Luke dahil sa nangyari sa Peru. Sinubukan niya nang magpaliwanag pero balewala lang rito ang lahat. Dahil sa isping ito ay lalong nanakit ang dibdib ni Claire at nahihirapan siyang huminga kaya hindi siya agad umalis at baka aksidente lang ang patutunguhan niya kung hindi siya kalmado. Dahil nakasarado ang pinto at ayaw naman niyang nakaandar lang ang makita ng kotse ay ibinaba niya ang bintana sa magkabilang gilid saka mabilis na humugot nang malalim na buntong-hininga upang pakalmahin ang sarili. Ilang beses niya iyong inulit hanggang sa tuluyan siyang kumalma saka lang niya muling ini-start ang kotse. The engine roared and Claire stepped on the gas. Her expression relax as she drove out of Mr. Santiago’s house. Nabigo man siyang maibenta ang painting na pinaghirapan niyang gawin ay positibo pa rin siya na maibebenta niya iyon sa iba sa mas malaking halaga. Ngayo'y marami na siyang
Nagising si Claire kinabukasan dahil sa malakas na tunog ng telepono sa salas. Hindi niya namalayan na nakatulog pala siya sa sofa pagkatapos siyang ihatid ni Manson kagabi. Hinagilap niya ang cellphone para tingnan ang oras pero hindi niya iyon mahanap kaya dumako ang kanyang tingin sa nakapatong na maliit na digital alarm clock sa ibabaw ng mesita. Ang alarm clock na ito lang ang siyang tanging nagbibigay ng liwanag sa paligid. “Four am? Sino namang tatawag sa akin ng alas-kuwatro ng madaling-araw?” Pero nang maalala na tanging kliyente lang niya ang nakakaalam ng numero niya, kahit nahihirapang magmulat ay pilit siyang bumangon upang sagutin ang telepono. Dahil hindi pa siya masiyadong pamilyar sa lay-out ng bagong bahay at madilim ang paligid, ay pakapa-kapa siya hanggang makarating siya sa telepono na nakalagay sa gilid ng hagdan.“Hello?” namamaos ang boses at inaantok na tanong niya. Kinapa niya ang switch ng ilaw saka ini-on iyon at nang bumaha ang liwanag sa paligid ay saka
“Pa?” tawag ni Claire sa ama nang matagal na hindi ito makasagot. Nakagat niya ang kuko sa hinlalaki habang hindi mapakaling naghintay sa isasagot ng kanyang ama. Kahit na si Manson na nasa kanyang tabi ay labis din na nag-alala dahil sa ikinikilos niya. “Claire, ‘wag mo na pansinin ang sinabi ni Veena. Alam mo naman ang bunganga ng isang ‘yn, puro kasinungalingan ang lumalabas.” Hindi nagresponde si Claire dahil alam niyang gusto lang ni Manson na pagaanin ang loob niya. Pero dahil hindi pa sinasabi sa kanya ng ama at tila itinatago nito sa kanya ang katauhan ng ina ay hindi niya maiwasang paniwalaan si Veena. “Claire…” makaraan ang ilang segundo ay saka tuluyan siyang sinagot ng kanyang ama. “Tama ang asawa mo. Isang sinungaling babae si Veena kaya hindi mo siya dapat pinapaniwalaan. Isang mabuting tao ang iyong ina at galing siya sa disenteng pamilya. Napakabait niya para sabihan na wala siyang moral. Hindi ka bastarda, Claire, tandaan mo ‘yan. Isa pa, maniwala ka sana sa akin n
Kinabukasan ay inimbitahan ni Manson si Claire na dumalo sa isang charity auction para sa mga batang inulila ng magulang. Kung noon ay hindi siya sinasama ni Manson dahil hindi siya sanay sa ganitong klaseng pagtitipon ngunit nang ilang beses na hindi siya pumayag na pakasalan niyang muli ang dating asawa ay gusto naman siya nitong ibida sa lahat. Gusto nitong ipaalala na mayroon ng babaeng nagmamay-ari rito. Napailing na lang si Claire habang nakatingin sa eleganteng dekorasyon ng hall kung saan ginanap ang auction. Alam niyang ang dahilan kung bakit gustong ipaalam ni Manson sa buong mundo kung sino siya ay para pigilan ang kanyang ama na ipag-blind date siya sa ibang lalaki.Nagsimula ang auction, pero wala pang nakakakuha ng atensyon ni Claire. Ang tanong inaabangan niya lang ay ang makalumang kuwentas na halos dalawang daan taon na ang edad. Malapit na ang kaarawan ng kanyang ina kaya naman nais niyang regaluhan ito. Binilhan na ito ni Manson ng ticket para makapamasyal ito sa H
Upang i-celebrate ang pagkikita ng nagkawalay na mag-ama ay nagkaroon ng salo-salo sa bahay nina Khaleed pero ang tanging bisita lamang ay sina Manson, Nana at Mr. Perie. Ganunpaman ay napuno ng pagkain ang mesa at magkasalitan ang dalawang matanda, kasama na si Mr. Khaleed sa pag-aasikaso kay Claire. Halos hindi na niya maubos ang pagkain dahil sa walang tigil na pagbibigay ng mga ito kaya naman nagmamakaawa siyang tumingin kay Manson para tulungan siya nito. Hindi naman siya binigo dahil ito ang umubos ng lahat ng pagkain sa plato niya saka sinaway na nito ang tatlo. Samantala, ang nakamasid na si Mr. Perie, na hanggang ngayon ay hindi pa rin naniniwala sa naging estado ng buhay ni Claire, ay may pagkabahala sa mukha. Nang malaman niya na si Claire ay anak ni Khaleed ay kung ano-anong salita na ang nabuo sa kanyang isip habang bumabiyahe papunta sa villa ng mga Valloubos. Dahil sa masamang ginawa niya kay Claire ay siguradong magkakaroon ng impak ang pagtrato sa kanya ng mga Vall
Halos dalawang-araw lang ang lumipas nang may matanggap na tawag si Claire mula sa pulisya. Mayroon daw taong naghahanap sa kanya at ang pakilala nito ay ito ang tunay niyang ama. Dala ng labis na tuwa ay agad siyang gumayak at iniwan kay Aurora ang natirang pagre-restore ng ceramic vases. Pero bago siya umalis ng bahay ay tinawagan muna niya si Manson at ipinaalam dito ang natanggap na magandang balita. At dahil isang mapaghinalang tao si Manson ay hindi agad ito naniwala na ang lalaking naghihintay sa kanya ay kanyang tunay na ama kaya naman sumama ito sa kanya sa camp crame. “Claire, sigurado ka bang siya ang ama? Naniniwala ka sa sinasabi niya? Bakit pinalipas niya ang mahigit dalawampung-taon bago ka niya hinanap?” hanggang sa makaapak sila sa entrance at makaharap ang lalaking nagpakilalang ama niya ay puno pa rin nang paghihinala si Manson. Isa siyang negosyante kaya sa lahat ng bagay dapat ay maingat at maselan siya sa pagpili at pagdedesisyon para siguradong panalo. Nilingo
Dala-dala ni Claire ang isipin tungkol sa tunay na ama hanggang makabalik siya sa sariling kuwarto. Hindi siya iniwan ni Manson at hinayaan siya nitong tahimik at ang tanging ginawa nito ay yakapin siya para kahit papaano ay gumaan ang loob niya. “Claire, kung hindi alam ng iyong ina kung sino ang mama mo ay tutulungan kitang maghanap sa kanya, okay? We will find a way. We will find your father.” Ginagap ni Manson ang kamay ni Claire saka dinala iyon sa labi upang halikan. “Noong bata pa ako, labis ang inggit ko sa mga batang may kasamang mapagmahal na tatay. Dahil ninais ko rin na magkaroon, kaya noong una kong malaman na tatay ko si Ronaldo ay natuwa ako kahit pa ipinagtabuyan siya ni mama. Pero ngayong nalaman ko na hindi pala siya ang tunay kong ama…” Inihilig ni Claire ang ulo sa balikat ni Manson. Pakiramdam niya ay kulang ang pagkatao niya. Hungkag ang kanyang puso at kahit pilit niyang maging masaya dahil may Manson na siya ngayon ay hindi niya magawa. “Hindi lahat ng may t
“Ma!” muling sigaw ni Claire pero mas nangibabaw ang tawa ni Ronaldo. Ang bag na naglalaman ng pera ay matagal nang nakuha ng anak nito. “Pareho lang kayo ng iyong ina, Claire. Parehong hibang at hindi nag-iisip!” lalo pa itong tumawa nang malakas na sinabayan ng anak nito. Napatungo si Claire at tahimik na napangisi. May ilang metro ang layo niya sa mag-ama. Upang kunwari ay nasaktan siya sa ‘paghulog’ kuno ng kanyang ina ay napaluhod siya sa semento at umiyak. Pero iyon ay isang hudyat para kumilos ang kasamahan niya na hindi alam ng mag-ama na kasama pala niya. Dalawang magkasabay na putok mula sa sniper ang umalingawngaw sa kalaliman ng gabi at kasunod niyon ay ang pagbagsak ng mag-ama. Natamaan ang mga ito sa parehong braso at ang kutsilyo na hawak nito bilang panakot sa kanya. Kasunod nang pagbagsak ng dalawa ay agad na lumabas sa pinagtataguan ang mga pulis na kasama ni Claire pati na rin si Manson. Nang makalapit ito sa kanya ay agad siya nitong niyakap nang mahigpit. “A
Habang lumilipas ang minuto na kasama ng kanyang ina ang kanyang ama y hindi mapakali si Claire. Pabalik-balik ang kanyang lakad sa salas upang pakalmahin ang sarili pero kahit ano’ng gawin niya ay hindi siya mapakali. Mahigpit na habilin ng kanyang ina na ‘wag siyang sumunod rito dahil kaya na nito ang sarili pero hindi siya basta magpapaniwala sa sinabi nito. Kahit ilang beses pa lang niyang naka-engkwentro ang ama ay alam na niya ang likaw ng bituka nito. Sigurado siyang may masama itong tangka sa kanyang ina. “Claire, relax. Walang mangyayaring masama sa iyong ina. Kasama niya ang tatlong bodyguards na itinalaga ko sa kanya.”Nilingon ni Claire si Manson na nakaupo sa sofa at kanina pa nababahala dahil sa labis niyang pag-aalala. “Hindi mo kilala si Rolando, Manson. Kahit siya man ang asawa ni mama, ay hindi niya kailanman itinuring na asawa ang aking ina. At kahit may bodyguards siyang kasama alam kong kung gagawa nang masama si Rolando ay hindi sila magiging sapat.”Tumayo si
Nagsisimula na ang selebrasyon nang makapasok ang dalawa sa loob. Veena and Bruce walked table by table to toast to the guests. At dahil ayaw iwanan ni Manson si Claire na mag-isa ay umupo siya sa table nito upang samahan ito kagit pa ang table na dapat para sa kanya ay nasa harapan banda. Nang lumapit sa mesa nila sina Veena ay imposibleng hindi mag-iwan ng salita ang babae kahit pa tahimik lang si Claire.“Claire, mukhang ikaw ang star ng selebrasyon dahil mas lumilitaw ang awra mo kaysa sa akin. Are you trying to steal my limelight?” Veena said. Sinadya nitong palakasin ang boses para marami ang makarinig. Hahayaan na lang sana niya na si Manson ang bumati sa dalawa pero nang marinig ang sinabi ni Veena ay mahina siyang napatawa. This girl, even in her fabulous day, acted pathetic. “Veena, this is a happy occasion. Dapat ay magsaya ka at ‘wag gumawa ng negatibo. Isa pa, kapag kasal na kayo ni Bruce magiging magkapamilya na tayo.” Kinindatan niya si Veena saka kumapit ang kamay
“Manson…” mahinang tawag ni Claire sa asawa. Nakatayo ito sa veranda ng bahay niya habang naninigarilyo. Hindi niya alam kung pang-ilang stick na nito iyon pero hindi pa rin ito tumigil. Isang linggo na ang makalipas magmula ang komprontahan nila ni Marriotte. Nakalabas na rin sa ospital si Lucas at nakauwi na ang mga ito sa America. Labis ang lungkot ni Claire dahil hindi man lang ito nagpaalam sa kanya pero alam niyang umiiwas lang ito marahil ay sinabi rito ng ina na ang tungkol sa kondisyon na hinihingi nito kay Mr. Perie, sa ama nito. Hanggang ngayon ay hindi pa rin siya makapaniwala na magkapatid nga ang asawa at kababata niya. “Gusto kong pumunta tayo sa probinsya n’yo at imbestigahan ang nangyaring sunog. Kung totoo man ang sinabi ni Marriotte na may kinalaman ang aking ama’t ina sa nangyari sa inyo ni Lucas ay kailangan ko silang panagutin. Pero gusto kong kumbinsihin ang sarili ko na walang kinalaman dito si mama. I don’t care if it was my father’s doing to cover his crim