Novels by SQQ27

“Alam kong gusto mong humingi ng tulong sa kaibigan mo para hanapin si Rhett, but it’s useless. Ibabalik ka lang nila sa mansyon,” ulit ni Olivia habang nasa biyahe na sila. Mabilis ang pagpapatakbo nito ng sasakyan pero hindi nagpakita ng takot si Georgina kahit pa alam niyang nalalagay sa peligro ang buhay niya dahil sa pagsama niya sa babaeng ito. Gusto niya lang makita si Rhett at alamin kung ano ang tunay na kalagayan nito at kung wala na nga ito…“So, bakit ikaw ang nandito? Are you waiting here dahil alam mong lalabas ako?”“Dahil gusto lang kitang isama doon sa lugar na pinangyarihan ng krimen. Dahil katulad mo ay naniniwala akong hindi pa patay si Rhett. At dahil alam kong ikaw lang ang maasahan kong sasama sa akin ay ikaw ang una kong pinuntahan.”Hindi kumbinsido si Georgina sa rason ni Olivia kaya itinaas pa rin niya ang vigilance dito. “Hindi ka ba natatakot baka kung saan kita dalhin?” Biglang tanong ni Olivia nang matagal na namayani ang katahimikan. Sumandal si Geor

Tahimik at kalmadong bumalik sa loob ng bahay si Georgina. Hindi siya sigurado kung tama ang narinig niya na wala na si Rhett kaya hindi niya ito makontak pero ngayon ay napatunayan na niyang may nangyaring masama rito!Hindi niya matanong si Fredrick dahil alam niyang magsisinungaling lang ito sa kanya at naiintindihan niya iyon dahil kalagayan lang niya ang iniisip nito. Kaya si Vaia at Tony ang agad niyang tinawagan pero ni isa sa dalawa ay walang sumasagot sa kanya. Nanginginig ang kamay na lumabas siya ng kuwarto upang kumuha ng tubig at pakalmahin ang sarili pero nang paikot na siya sa kusina ay naulinigan niya ang dalawang kasambahay na nag-uusap. Base sa boses na naririnig niya ay si Manang Sata ito at si Inday.‘Inday, alam mo ba kung ano ang narinig ko?’‘Ano?’ Sagot kaagad ni Inday na mukhang handang-handa sa tsismis.‘Kilala mo naman siguro si Sir Rhett Castaneda, ‘di ba? Ang may-ari ng paborito mong perfume na Nillulf Scents.’Nanatili sa isang sulok si Georgina at tahimi

Hindi ipinanganak si Georgina kahapon para hindi niya malaman na ang emergency na sinasabi ni Fredrick ay walang kinalaman sa kanya. Base sa tingin nito bago umalis ay nahihinuha niyang may hindi magandang nangyari at ang unang sumagi sa isip niya ay si Rhett. Hinaplos niya ang tiyan dahil biglang gumalaw ang kanyang anak, marahil ay nararamdaman nito ang pag-aalala niya. She couldn’t go out and investigate. Her pregnancy is restricting her kaya ang ginawa niya ay tinawagan si Rhett pero hanggang ngayon ay hindi pa rin niya ito makontak. Bago niya matawagan sina Vaia at Tony para alamin kung may nangyari nga ay biglang tumunog ang cellphone niya at si Nathalia ang tumatawag. Agad niya iyong sinagot habang naglakad-lakad sa greenhouse upang alisin ang kaba. Pero ilang segundo na ang nakalipas at wala pa ring nagsasalita sa kabilang linya at nang tingnan iyon ni Georgina ay nakitang pinatay na pala nito ang tawag.Her brows creased and a bad premonition crept inside her. Tinangka niyan

“Totoo nga na ikaw si Chantrea? Ha!” Hindi maipaliwanag ang tuwa sa mukha ni Jerome habang kaharap si Georgina sa hapagkainan nang umagang iyon, este tanghali dahil tanghali na siyang nagising. Masama ang pakiramdam niya dahil nanaginip siya nang masama kagabi at ang buong akala niya ay totoong nangyari iyon kaya ngayon ay medyo sumakit ang ulo niya. Hindi niya pinansin ang excited na si Jerome at hinayaan itong umupo sa tabi niya. Kahit pinagsasandukan siya nito ng pagkain ay hindi niya iyon alintana dahil wala siya sa mood.“Georgina, may problema ba?” biglang tanong ni Fredrick na kakarating lang at umupo sa katapat na mesa. Wala sina lolo Mio at lola Andrea saka ang kanyang ama kaya silang tatlong magkakapatid lang ang naroroon. Masagana ang pagkaing nakahain sa hapagkainan at lahat ng iyon ay paborito niya dahil ni-request iyon ni Fredrick sa mga kasambahay na ipagluto siya ng paborito niyang pagkain. Kahit ganoon ay kaunti pa rin ang kinain niya dahil hindi iyon kinakaya ng si

“Ang sabi mo ay mapapasakamay ko ang poortrait ni MoonLover kapag pumunta kami sa art exhibit pero bakit wala roon noong pumunta kami?” Hindi mapigilan ni Georgina na pagalitan si Rhett nang tumawag ito sa kanya via video call. Kakabalik lang nila sa Maynila at agad na silang dumiretso sa mansyon ng mga Farrington dahil sa pamimilit ni Fredrick. Ni hindi na siya nakapunta sa kanyang opisina. Dahil pagod na rin siya at gusto nang magpahinga ay hindi na rin siya tumanggi. Kakatapos niya lang maligo nang magpasya siyang tawagan si Rhett. Medyo madilim ang background nito at hindi niya alam kung nasaan ito.“Yes, I did say that. But something happened and I couldn’t make it to the exhibition.”Nairolyo ni Georgina ang mga mata sa tila walang pakialam na boses ni Rhett. “Kung nasa sa ‘yo ang painting, ibenta mo na sa akin. How much would that be?”“Not saleable. If you continue with the deal I gave Fredrick I will consider giving it for free.”Patamad na humiga si Georgina. Dahil sa malak

Mabilis na lumabas ng restaurant si Rhett kanina dahil binalitaan siya ni Rick na papunta sa kinaroroonan niya ang tauhan ni Mr. Tai, ang ama ni Olivia. Marahil ay natiktikan siya ni Olivia dahil wala pa siya sa office kaya ginalugad na naman nito ang mundo para mahanap siya. At kapag nakita ng mga itong kasama niya si Georgina ay siguradong sasaktan ng mga ito ang babae. Kahit kaya niyang makipaglaban ay hindi pa rin niya kakayanin ang dose-dosenang kalaban. “Distract them and don’t let them come near Georgina. There will be someone coming to help you if the situation is uncontrollable.”Bumaba ng kotse si Rhett habang kausap pa rin si Rick sa suot na maliit na earpiece. “Don’t worry about it, Rick. Kaya ko na ‘to.” Mabilis niyang pinatay ang tawag at mabilis rin na pinadalhan ng mensahe si Fredrick na huwag palabasin si Georgina. Matapos iyon ay nilapitan niya ang tauhan ni Mr. Tai na kakababa pa lang sa sasakyan. Isang itim na van ang sinakyan ng mga ito at maliban sa driver na n

Ilang araw ang lumipas nang mabalitaan ni Claire na pinamanahan siya ni Mr. Campbell nang malaking mana na labis niyang ikinabigla. Alam niyang tunay siya nitong apo pero sino ang mag-aakala na halos lahat ng yaman ay ipapamana nito sa kanya!? Ang rason nito ay dahil binigyan niya ito ng isa pang pagkakataon na mabuhay muli. Kahit ang kapatid niyang si Vincent ay agree sa lolo nito pero hindi si Claire kaya naman agad siyang sumugod sa ospital upang komprontahin ang matanda. Pero naabutan niya roon si Lucas. “Lucas, nandito ka…” Tinanguan siya ng binata bago nilapitan saka mahigpit na niyakap. Claire patted him on the back. Agad rin namang kumalas si Lucas at baka magselos na naman si Manson kung may magsumbong dito.“I heard what happened. Ayos ka lang ba? Nandito ako para bisitahin si Mr. Campbell bago puntahan ka pero hindi ko akalain na makikita kita rito.” Umatras ito ng dalawang beses saka mataman siyang pinagmasdan mula ulo hanggang paa. “Why do you look so haggard? Bakit ang

Ang buong akala ni Claire ay makikilanlan ng kanyang ina ang pangalang Onyxie, pero isa iyong pagkakamali dahil ang sumunod na sandali ay bigla siyang hinampas nito ng unan. “No! Umalis kayo! Umalis kayo! Huwag niyong kunin ang anak ko!” Dahil hindi agad nakatayo si Claire sa kama ay nahablot siya ng kanyang ina sa braso at kahit nangangayat ito ay pwersado pa rin ito. Hinila siya nito patayo sa kama saka itinulak sa sahig. dahil nagulat ang lahat sa bayolenteng kilos ni Odette ay hindi agad nakahuma si Manson at hindi niya napigilan ang pagbalibag ng katawan ni Claire. “Claire!” Mabilis siyang nilapitan ni Manson at inalalayan na makatayo. Kahit naging bayolente ang kanyang ina ay walang sumigaw at nanatiling kalmado ang lahat para hindi ito ma-aggravate. “Mom, mom, stop. It’s Onyxie. Hindi siya lalayo sa ‘yo. Hindi ka niya iiwan.” Lumapit si Vincent sa ina at inalo ito habang ang isang kamay ay pinindot ang bell para tumawag ng nurse. Dahil hindi pa rin tumitigil sa pagwawala

“Ano’ng ibig sabihin nito, Doc?” Magkahalong tuwa at pagtataka ang nababadha sa mukha ni Claire habang nakatingin sa doktora. “Sigurado ho ako sa check-up na ginawa ko noong nakaraan na positibo akong buntis pero bakit sa ultrasound ay lumalabas na hindi ako buntis?”Nauunawang nginitian siya ng doktor saka nag-umpisang magpaliwanag. “May cases na ganito, iha. It is called blighted ovum or anembryonic pregnancy. It means, an early miscarriage pero hindi mo malalaman hangga’t hindi nau-ultrasound.” Itinuro ng doktora ang synogram at binilogan ang tila itim na bilog doon. “Mayroon na-develop na gestational sac sa matris mo pero ang bata na mabubuo ay hindi na-develop kahit na fertilized egg pa ang pumasok sa ‘yo. So, even if the embryo fails to develop, the gestational sac will continue to grow. Kaya napagkamalan kang buntis dahil sa bahay-bata.”“Pero bakit ho nakaramdam ako ng pagkahilo at pagsusuka na tulad ng ibang babaeng buntis?”Nanatili ang ngiti sa mukha ng doktora at malumana

“I am sorry to say, pero sa ngayon ay hindi pa stable ang kalagayan ni Aunty Odette. Nakita mo naman ang kagayan niya ‘di ba? Kahit si Vincent ay hindi niya nakikilala. Let’s wait a little bit more, okay?” nakikiusap ang boses ni Manson para lang paniwalaan siya ni Claire. Walang nagawa si Claire kundi tumango gaano man kalungkot ang puso niya. Upang pagaanin ang loob niya ay niyakap siya ni Manson at nanatili sila sa ganoong posisyon sa loob ng ilang segundo bago siya bumitaw. Ngayong alam na niya ang totoo tungkol sa tunay niyang pagkatao ay labis-labis na pananabik ang nararamdaman niya para sa ina. Kailangan niyang kumalma ngayon at pilitin ang sarili na mag-isip ng tama kaya naisipan niyang bisitahin ang ina ni Manson, si Morsheire. Sa pagkakatanda niya ay may naikuwento ito sa kanya noon tungkol sa pagdo-donate nito habang buntis ito kaya gusto niyang makahingi ng advice rito. Hinatid siya ni Manson sa opisina ng kanyang ina na dalawampung minuto ang layo mula sa opisina nito

Pagtapos ng tanghalian ay pinigilan ni Claire ang antok at nagpasyang bumisita sa ospital. Habang nasa sasakyan na minamaneho ng tauhan ni Manson ay tinawagan niya ang lalaki.“May balita na ba kayo tungkol kay Veena?”“Wala pa. Mukhang may kasabwat siya sa ospital dahil pati ang CCTV ay mayroong nagmanipula. ‘Wag kang mag-alala, ginagawa ng ng kapulisan ang lahat para mahanap ang babaeng iyon.”“Hmn…” tanging sagot niya. “Pupunta ako ngayon sa ospital parabisitahin ang aking guro,” pagbibigay alam niya. “Claire…” Manson softly whispered. “Manson, ‘wag kang mag-alala. Bibisitahin ko lang siya. Your father already reminded me na hindi ko pwedeng ipahamak ang anak natin,” mabilis na paliwanag niya. Habang naliligo kanina ay ay napag-isip-isip ni Claire na tama naman ang sinabi ni Mr. Perie. Minsan ay dapat maging selfish din siya katulad ni Veena. “Thank you, Claire. At huwag ka ring mag-alala dahil gagawi ko ang lahat mahanap lang ang babaeng iyon, oka

Imbes na sa bahay ni Claire dumiretso ay sa ospital ang kanilang tungo. Naghihintay na sa kanila ang doktor na mag-oopera sana kay Mr. Campbell. Bakas sa mukha nito ang pag-aalala dahil sa kalagayan ni Mr. Campbell. “Ano’ng nangyari? Paano kayo natakasan ng babaeng ‘yon?” madilim ang mukhang tanong ni Manson. Pigil ang galit nito na ‘wag sigawan ang doktor. Nasa tabi niya si Claire na hindi mapakali dahil sa ginawa ni Veena. Napakasama talaga ng ugali ng babaeng ‘yon! Sinadya nitong ilagay sa alanganin ang buhay ng lolo nito para walang magawa si Claire kundi ang mag-donate. “Naghahanda na kaming lahat pero biglang nagpaalam si Miss Veena na magsi-CR daw muna dahil nininerbyus siya pero hindi na ito bumalik,” may takot sa boses na paliwanag ng doktor. “Hindi porke’t tinawagan mo si Claire at pinapunta rito ay papayag na akong mag-donate siya. Isang beses na siyang nakunan at kapag mawala ulit ang anak namin ay malabo na ang susunod niyang pagbubuntis,” matigas ang boses ni Manson a

Joanne La Senza***“Thank God and I returned immediately. If I was a bit late, I couldn't tell what would happen.” Masuyong pinisil ng asawa ko ang aking palad na ginantihan ko ng tipid na ngiti. Siya na ang nagsalita dahil hindi ako nakaimik sa sinabi ng doktor. Wala rin akong alam sa nangyari matapos kong mawalan ng malay kaya hinayaan ko ang asawa ko na magsalita.Bumalik ang doktor kay Earl matapos masigurong maayos ang daloy ng suwero saka ito muling nagsalita at ipinaliwanag ang dapat na gagawin para sa paggaling ko.“Mrs. Samonte needed more rest. Masiyadong bugbog ang katawan niya at eto,” inabot nito kay Earl ang reseta. “Bilhin mo kung anuman ang gamot na nakalagay dito at ipainom kay Mrs. Samonte. She will be okay for a few days if she continues taking the medication. Wala na rin ang usok sa baga niya na nalanghap niya kaya safe na ang baga niya.”Tunango ang asawa ko matapos matanggap ang reseta at mapakinggan ang bilin ng doktor.“Salamat, Nicole.’Ngumiti ang doktor na

Joanne La Senza***Pamilyar na kapaligiran ang sumalubong sa akin nang magmulat ako ng aking humahapding mata. Agad akong napaisip. Buhay pa ba ako? Why am I still in our room?Muli akong pumikit upang magmulat lang din dahil nais kong siguraduhin kung nasa tamang lugar ako o baka kaya’y nananaginip lang ako. I even pinched myself to check if this was a reality or still a dream. When I felt the pain, I accepted that it was real and I was still alive.I smiled bitterly as the torment from the previous night suddenly crept and disturbed me again. My eyes shut tightly to ignore the excruciating pain before finally having the guts to open it. Nilibot ko ang aking mata sa kabuuan ng kuwarto upang magmasid habang inaalala kung ano ang nangyari bago ako nawalan ng malay.Who saved me? Hindi ko mapigilang tanong sa aking sarili dahil alam kong imposible na ang asawa ko ang nagligtas sa akin. Sa pagkakatanda ko ay ako lang mag-isa sa bahay bago naganap ang sunog at imposibleng may nakapasok n

Joanne La Cenza***Hindi lang nananakit ang katawan ko, mainit din ang pakiramdam ko at sa palagay ko ay nilalagnat ako. Agad na namuo ang luha sa mata ko. Mariin kong naipikit ang namumugto kong mata saka hinayaang tumulo ang mainit na likido upang damayan ang sarili ko. Ilang minuto akong humikbi at sa katagalan, nang medyo um-okay na ang pakiramdam ko ay pinilit ko ang sarili kong umupo sa kama at sumandal sa headboard. Ininda ko ang pagpitik ng sakit sa ulo ko at ang bugbog-sarado kong katawan saka pilit inangat ang aking kamay upang abutin ang telepono na nakapatong sa ibabaw ng bedside table.I know my secretary is wondering why I am not in the office yet. Alam niyang kapag hindi ako papasok ay nagbibigay-alam agad ako para maikansela niya ang meetings ko. I need to call her. Hindi ko alam kung nasaan ang bag ko, naroon ang cellphone ko, dahil sa bigla na lang ako hinila ng asawa ko paakyat sa kuwarto kagabi. Dahil medyo may kalayuan ang telepono mula sa

Joanne La Cenza***Nagpatuloy ang asawa ko sa marahas na pagbayo sa pagkababa* ko pagkatapos niyang sabihin na sa kanya lang ako at walang maaring magmay-ari sa akin. Puno ng dahas ang kilos niya at walang awa kahit na nasasaktan ako. Napaiyak akong lalo. Masaya ako dahil ayaw niya akong mawala pero at the same time ay nasasaktan ako dahil sa marahas na trato niya sa akin. Hindi na ba talaga ako mahal ng asawa ko? Wala na ba ako sa puso niya para pasakitan niya ako nang ganito?Nagpatuloy ako sa tahimik na pagluha habang ang asawa ko ay sarap na sarap habang malakas pa ring umuulos sa loob ko at ang kamay niya ay nakasabunot sa buhok kohabang ang isa ay sinasampal ang pisngi ng puwetan ko. Wala akong ibang nararamdaman kundi sakit. Hindi ako nasasarapan sa bawat hugot at baon niya dahil ramdam ko wala na iyong halong pagmamahal kundi purong pasakit. Bawat ulos niya ay may kaakibat na parusa. Bawat hugot niya, kaakibat ay hapdi ng aking pwerta. Para akong baboy kung ituring ng asawa k

WARNING!!!Non-consensual sex is mentioned. Read at your own risk.Joanne La Senza ***“Subukan mong makipagkita muli sa lalaking iyon at sisiguraduhin ko sa 'yo hindi mo na siya masisilayang muli!”Napasinghap ako sa pagbabanta ng asawa ko. Creed is innocent. Hindi siya maaring madamay sa galit ng asawa ko. If I only knew things would escalated like this, I wouldn't have let Creed take me home.Dahil sa marahas na halik ni Earl ay lalo akong hindi makahinga. Bago pa ako tuluyang mawalan ng ulirat ay tumigil na siya at binitawan ang kamay ko na gapos niya na labis kong ipinagpasalamat. Pinakawalan na rin niya ang pagkakasakal sa leeg ko. Napaubo ako nang maramdaman ko ang pagluwag ng hininga ko, ngunit panandalian lamang iyon dahil walang ano-ano'y muli niya akong hinawakan at malakas na pinaikot ang katawan ko. I lay flat on my stomach and my husband straddles my back. I could feel him leaning forward before whispering in my ear, while grabbing a handful of my hair, gripping it tigh

PLEASE READ AT YOUR OWN RISK. THIS SCENE MAY CONTAIN DISTURBING SEXUAL ACTS. Joanne La Senza *** Hearing the loud and crisp slap, tears welled up in my eyes as the throbbing pain intensified. Nag-init ang pisngi ko sa sakit ng pagkasampal ng asawa ko at kaagad ko iyong nasapo upang tanggalin ang sakit. Ngunit ni hindi nakabawas ang haplos sa sakit na nararamdaaman ko dahil ang labis na nasaktan ay ang aking damdamin. Balewala ang pisikal na sakit na binigay ng aking asawa. Mas lalo akong nasaktan dahil sa pag-aakusa niya na may iba akong lalaki, na niloloko ko siya. Ang sakit-sakit sa puso ko na para bang binibiyak iyon at sinusunog sa apoy dahil sa sobrang init at hapdi. Kailanman ay hindi ko kayang lokohin ang aking asawa. Mahal na mahal ko siya. Ni hindi ko siya kinompronta sa pagtataksil niya sa akin, bakit ako ngayon ang inaakusahan niya? Ano'ng maling ginawa ko para tratuhin niya ako ng ganito? "M-mahal . . . nasasaktan ako," humihikbing pagmamakaawa ko. Sinubukan kong