Ang planong pag-iyak ni Phim ay hindi natuloy ng maabutan niya ang kaniyang mga magulang na nagpapakalasing na naman.
Maraming baseyo ng alak ang nagkalat sa kanilang kusina pati na rin sa lamesita ng kanilang sala. Kaya naman kahit hindi pa siya nakakapagbihis at nabibitawan ang kaniyang bag ay inisa-isa niyang pulutin ang mga kalat ng mga ito. Hawak ang mga bote at hugasing mga plato sa magkabilang kamay ay dumaan siya papunta sa kusina at planong dahan-dahanin na ang mga hugasing nakatambak. “Putangina kasi ng mga kamag-anak ng Callari na ‘yon,” rinig niyang angil ng ina sa lalasing-lasing na boses. Hindi na sana niya ito papansinin dahil dala na rin ng pagod at sakit na dinulot ng araw na ito ay gusto niya nang mahimlay sa kaniyang higaan at pansamantalang kalimutan ang linya-linyang mga problema mula sa bayarin ng kaniyang mga kapatid sa eskwelahan hanggang sa pagtataksil ng kaniyang dating nobyong si Art. Akmang lalakad na palayo ay tinawag siya ng ina sa galit na boses, “hoy, Phim! Halika nga dito!” “Po?” Magalang na sagot niya kahit ayaw niya na itong pansinin at talikuran na lamang. “Nakikita mo ba yan, Ben? Imbes na ang negosyo natin ang ibigay natin sa pesteng Callari na ‘yon, bakit hindi na lang ‘tong walang kwentang anak natin?” Parang demonyong nakangisi ang ina at unti-unti naman ay isang nakakakilabot na ngisi ang gumuhit sa labi ng kaniyang ama. “Tama ka, Rosita. Maganda naman si Phim, matangkad, maputi, matangos ang ilong. Aba! Hindi na lugi si Callari sa anak natin. Magaganda na ang magiging produkto nilang dalawa,” sulsol pa ng ama na halatang wala na sa sariling katinuan. Pinag-uusapan siya ng mga ito na parang ibebentang baboy lamang sa palengke. Ni-hindi muna siya tinanong kung papayag ba siya o kung ano ang mararadaman niya ngayong gagawin siyang pantubos ng mga magulang sa negosyo nila! “Ma! Pa! Ano ba naman ‘yan?!” Hindi na mapigilan ni Seraphim ang sigaw na kumawala sa kaniyang bibig. Sigaw ng naguguluhan at ayaw tanggapin ang pumapasok na ideya sa kaniyang isip sa ibig sabihin ng mga ito “‘Wag mo ako masigaw-sigawan! Pumasok ka sa silid mo at mag-ayos. Pupunta tayo kay Callari at ikaw ang gagawin naming pangtubos sa nakasangla nating negosyo!” Nanlilisik ang mga mata ng ina. Halatang lulong na naman ito sa masamang gamot. Napailing-iling siya at napaatras. “Ano?! Hindi niyo p’wedeng basta na lang akong ipamigay! Ni-hindi ko nga kilala ang Callari na ‘yan!” Pagtututol niya na nakatanggap lang ng magkasunod na sampal ni Rosita at paghampas ng lamesa ni Ben. “Tangina mo talagang bata ka! Kung ayaw mo, si Althea na lang ang dadalhin namin tutal desinuwebe na rin naman ang batang ‘yon!” Sigaw ng kaniyang ama at tumayo, akmang pupuntahan ang babaeng nakababatang kapatid. Agad na nanlamig ang buong katawan niya. Hindi maaari na ang kapatid niya ang pagbuntungan ng mga ito! Hinding-hindi siya makakapayag! “Papa, huwag po!” Sa kakamadaling mahabol niya ang kaniyang ama ay natisod pa siya at pasalampak na nahawakan ang paa nito. “Inggrata!” Tinadyakan siya nito at patuloy na naglakad papunta sa kwarto ng mga kapatid. “Oo na! Oo na! Susundin ko na ang mga gusto niyo! Tigilan niyo lang si Althea at Robin!” Pagsuko niya dahil alam naman niyang gagawin nito ang mga gusto kahit umiyak siya ng dugo at maglupasay sa sariling luha. Dumura si Rosita at sinindihan ang hawak na yosi. “‘Yun naman pala eh. Ano pa nginangawa mo? Mag-ayos ka na putrages nang mabawi na namin ‘yung titulo ng kumpanya!” Singhal nito habang lumalabas ang usok ng sigarilyo sa ilong at bibig. Kahit ayaw niya ay gagawin niya ito para sa mga kapatid. Kahit maubos siya ay pipiliin pa rin niya isakripisyo ang sarili para sa mga ito. Si Althea at Robin na lang ang meron siya at hindi niya hahayaan na may mangyaring masama sa mga ito. Mabilis dumaloy ang oras. Inihatid siya ng mga magulang sa mismong lungga ng lalaking ni-pangalan ay hindi niya alam. Halos lumabas na ang puso niya sa kaba dahil na rin naririnig niya ang usapan nina Rosita at Ben sa tiyak na agad na pagyaman daw nila. Kaya naman ngayon, suot ang puting bestida na may kaunting kolorete sa mukha at mga burloloy sa buhok ay pinagpapawisan ng todo ang kaniyang mga palad lalo na ng tumigil ang sinasakyan sa labas ng mataas na gusali. Gabi na at tila nakikisama ang langit dahil ni-isang bituin ay wala. Malamig rin ang ihip ng hangin baka maya-maya pa ay bumuhos ang ulan gaya na rin ng pagbuhos ulit ng kaniyang mga luha. Libu-libong masasamang eksena na ang naglalaro sa isip ni Seraphim, kung anong klaseng tao ba ang papakasalan niya, kung namimisikal ba ito o ang higit sa lahat kung mahilig ba ito sa seksuwal na mga aktibidad. Malabo na sa kay Seraphim ang sumunod na mga pangyayari. Namalayan na lamang niya na nasa loob na sila ng isang opisina. Hinablot siya ng ina papunta sa upuan katabi pang lalaking makalaglag panga ang tindig at pustura. Marahas ang tangos ng ilong nito at halatang may lahing banyaga at ang magkaibang kulay ng mata nito na asul at berde ay kumikinang sa tuwing natatamaan ng liwanag. Malayo sa naiisip niyang matandang lalaking uugo-ugod na may malaking tiyan at pandak. “Is that how you deliver your parcel?” Baritono ang boses nito. Buong-buo, walang bahid ng banayad. Iba rin ang bukas ng mukha. Para lang talaga siyang gamit na ipagbibili para sa pera at kasunduan na hindi niya alam. “Hindi naman Philip! Baka kasi pumalag pa. Mahirap na hulihin ulit ang isda kapag nakabalik na naman sa tubig!” Maligayang sagot ni Ben at hindi mapakali sa kinauupuan nang makita ang dalawang attaché case ang inilapag ng sekretarya nito at ang ilang papel na iniabot sa kanila. Agad dumiretso ang mga mata niya sa pangalan na katabi ng kaniya. Philip Kahili Callari—ang pangalan ng kaniyang mapapangasawa. Tunog mabangis at hindi papalinlang. May halong kilabot at angas ang tunog nito sa isip niya. Mabilis ang naging proseso, nagpalitan sila ng pirma hanggang sa inutos na ng lalaki ang paglilipat bahay niya sa penthouse nito. “Make sure to bring all of her belongings kasi hindi na siya babalik. She is sold to me. A deal is a deal,” may pagbabanta ang boses nito. Gumapang ang panlalamig sa likod niya dahil sa narinig at hindi niya na nagawang manlaban pa.Namamanhid ang buo niyang katawan. Pinipigilan lang ni Seraphim ang muling pag-iyak dahil alam niya na hindi ito makakabuti sa kaniyang dinadala.Hindi niya inaakala na ang isang beses na nagpadala siya sa init ng katawan dahil lamang sa mabait at maalaga ang lalaki ay magbubunga agad.Alam niya na hindi nito sinasadya na mabuntis siya pero mas hindi niya alam na pagkatapos pala nito makuha ang kaniyang pagkababae ay babalik ito sa una nitong minahal kaya ngayon ay nagdurugo ang kaniyang pusong muling sumubok sa pag-ibig.Kasalukuyan niyang inilalabas ang malaking maleta at kinukuha ang mga lumang damit na dala niya galing sa kanila. Iniwan ni Seraphim ang mga bagay na bigay sa kaniya ni Philip. Wala siyang dadalhin na makapagpapaalala dito kundi ang kaniyang anghel lamang.Kahit takot siyang iwan ang nga kapatid at putulin din ang koneksiyon sa mga ito ay wala siyang magagawa. Sapat na siguro ang naipadala niyang pera para gawin ni Althea ang mga dapat gawin. Sana lamang ay nakabukod
He grab his tie and unlock the first two button of his suit. Umaakyat na naman ang dugo ni Philip sa ulo dahil sa pagmamatigas ng mag-asawang Arandia. Kahit nasa kaniya na ang titulo ng kumpanya ng mga ito ay nanggugulo pa rin ang mga gago.Tutunggain na sana niya ang alak ng mag-ring ang telepono na konektado sa kaniyang sekretarya kaya naman sinagot niya ito.“Sir, nandito po sila Mr. Arandia sa kabilang linya. May sasabihin daw sila sa ‘yo.” Ang dugo niya na umaakyat pa lang sa kaniyang ulo ay tuluyan na ngang nakaakyat at parang sasabog pa siya sa galit.“What the fuck do they need? Connect them to me!” Sigaw niya at rinig sa kabilang linya na nagmamadali ang sekretarya.“What do you need?” Mariing tanong niya at napahilot sa sintidong pumipintig sa galit.“Huwag kang magalit, Callari. Tiyak ko namang magugustuhan mo ang sasabihin ko,” nakakairitang sabi nito na dinugtungan pa ng malademonyong tawa.Isa ang pamilya Arandia sa dapat mawala sa mundo, hindi lamang sa parte ito sa mg
Hindi na alam ni Seraphim kung saan siya pupunta at ano ang uunahin. Nananakit na rin kasi ang kaniyang tiyan at natatakot siyang baka ano ang mangyari sa bata sa kaniyang sinapupuna kaya naman dumaan siya sa isang hospital.“Hi, miss. Saan dito ‘yong pagpa-ultrasound?” Tanong niya sa front desk at agad naman siya nitong tinuro papunta sa opisina raw ni doctor Marquez.“Dito po, ma'am. Hintay lang po kayo saglit at ikaw na ang susunod na papasok,” ngumiti sa kaniya ang babae kaya naman kahit punong-puno ng problema ay ginantihan niya ito ng ngiti.“Thank you,” sagot niya at tumalikod na ito. Hindi naman nagtagal ang paghihintay niya ng pinapasok na siya ng sekretarya ng doctor. Agad nanuot sa kaniyang ilong ang aroma ng kape at isang masuyong musika na parang dinuduyan siya sa antok.“Hi!” Bati sa kaniya ng magandang doktor at ang maliwanag nitong aura ay parang nakakahawa.Agad naman siyang umupo at iniwan ang maleta sa may munting sala ng opisina saka nagsimulang magkwento sa pakay
Inutusan ng doktora na pauwiin na lang muna ang ibang pasyente niyang naghihintay sa labas ng kaniyang opisina at hinabilinan ang sekretarya na walang pagsasabihan sa nakita nito kung ayaw nitong mawalan ng trabaho.“Calm down, Phim. Baka kung anong mangyari sa mga anak mo. Stress is not on our bucket list and I'll do my best to eliminate that stress,” determinado nitong pahayag at hinawakan pa ang kaniyang balikat.Hindi na siya makasagot sa takot na nararamdaman. Ayaw niyang bumalik sa poder nito at baka ano pa ang mangyari sa kaniyang mga anak.“May fire exit sa dulo ng hilera ng opisina ko. I will call my driver to meet us there. Huwag mo dalhin ang maleta mo, mahahalata tayo ng mga tauhan ni Philip,” tuloy-tuloy nitong salita habang hinuhubad ang doctor's robe nito at stethoscope na nasa leeg.“Here, hold your babies. Sa kanila ka kumuha ng lakas. Listen, Phim.” Pagkabigay nito ng sonogram sa kaniya ay hinawakan nito ang pisngi niya at mariin siyang pinakatitigan.“Tuso ang asawa
Dahil sa pagod ay hindi na rin napigilan ni Seraphim na makatulog at nang magising siya ay nakahinto ang van sa isang parking space. Nakita niyang kumakain si Katya ang ang driver nito ng take out galing sa isang sikat na fast food chain.Napansin naman agad ni Katya na nagising na siya kaya mabilis nitong nilunok ang nginunguya at sumipsip sa hawak nitong baso.“Kamusta pakiramdam mo?” Tanong nito.Hindi naman napigilan ni Phim ang mag-inat at napahikab.*Sorry, inaantok pa kasi ako,” hinging paumanhin niya sa babae.“It's okay. Alam ko namang antukin ang mga buntis lalo nat nasa first trimester ka pa lang.”Namayani ang katahimikan sa loob ng sasakyan at ngayong lang siya ginapangan ng hiya nang ma-realize niya ang perwisyong naidulot sa doktora.“Pasensya ka na talaga, Katya. Malaking perwisyo na ang naibigay ko sa ‘yo,” muling paghingi niya ng pasensya dito na tinawanan lang ng babae.“Ano ka ba! Wala lang ‘yon noh! Sino pa ba ang tutulong sa babae kundi ang kapwa babae rin niya?”
Paliit nang paliit ang mga gusali sa baba habang sila ay pataas nang pataas sa himpapawid. Maganda ang tanawin sa kabuuan ng Manila. Hindi niya lang maiwasang malungkot sa isipang iiwan niya ang mga kapatid at hindi nagpapaalam sa mga ito.Kapag kasi ginawa niya ang bagay na iyon ay siguradong ang mga ito naman ang mapapahamak dahil pagbubuntungan ito ng galit ni Philip.Hindi niya lang maiwasang mapatanong kung bakit humingi it ng kalayaan tapos no’ng iniwan niya na ay saka siya nito hahabulin. “Nakabusangot ka na naman. Baka paglabas ng mga inaanak ko eh nakasimangot na rin mga ‘yan sige ka,” narinig niyang sabi ni Katya kaya napalingon siya rito.“Iniisip ko lang si Philip,” sagot niya at ibinalik ang tingin sa tanawin sa kanilang baba.“Sus,” rinig niyang palatak nito na hindi na sana niya papansinin.“Sa totoo lang, fiancé talaga ako ng kaibigan niyang si Aureus pero shit happened at ito nagtatago rin ako sa kaniya,” pagbubunyag nito kaya nakuha nito ang atensiyon niya.“Pero pa
Mabilis lumipas ang siyam na buwan simula nang makarating si Seraphim sa isla ng Leyte. Nakakapag-adjust na rin siya sa normal na kultura ng lugar kagaya na lang ng mga sigawan kahit umaga pa lang. Hindi sigawan ng pag-aaway kundi sigawan ng normal na pag-uusap.Likas na malalakas ang boses ng mga tao sa lugar at walang mahinhin ang hindi makukuha ang ugaling ito kapag matagal nang nakatira sa isla.“Uday,” pagtawag sa kaniya ni inang Salome. Uday ay para sa ija.“Ano po ‘yon, inang?” Sagot niya sa matanda. Nilapitan naman siya ni inang Salome ag hinimas-himas ang kalakihan ng kaniyang tiyan. Kabuwanan niya na ngayon at hinihintay na lang niya si Katya na dumating para i-check ang lagay ng kaniyang mga anak.“Naka-ano, nakahanda na an imo mga gamit?” (nakahanda na ‘yong mga gamit mo?) Tanong nito. May halong waray-waray pa rin ang pananagalog nito at ayos lang naman iyon sa kaniya dahil ginagawa naman nito ang lahat para magkaintindihan sila pati na rin ang ibang tao sa isla.“Opo, in
“A-Ano…” Nabitin ang itatanong niya nang pumasok na si Katya sa loob ng sasakyan at hinampas ang lalaking ngayon ay nakahawak na sa manibela.“Aray! Nakakadalawa ka na ngayong araw, mahal, ah! Ako naman dadalawa mamaya!” Reklamo nito pero may namumuong pilyong ngiti sa nga labi.“‘Tang ina mo talaga, Aureus,” nanggigil naman na sagot ni Katya bago siya binalingan.“Sorry about that, Phim. Ewan ko ba sa lalaking ito. Ang daming beses ko na pinagbantaan at tinaguan pero nahahanap pa rin ako,” binalingan nito ang nasa harap ng masamang tingin.Para namang sumusuko ito nang itaas nito ang dalawang kamay at binitiwan ang manibela kaya ang malakas na sigaw ni Katya ang umalingawngaw sa loob ng sasakyan.“Put your goddamn hands in the steering wheel or I'll be the one to put my hands on your neck until you turns blue!” Namumulang sigaw ni Katya sabayan pa ng lumalaging sakit na sa kaniyang tiyan.“Kapag nagkita na si Phim at Philip ay isusumbong kitang, putrages ka! Hindi ko na alam kung ano