KABANATA 1

Dalawang pulang linya ang nakita ni Seraphim Anastasia Arandia sa tatlong pregnancy test kit na sinubukan niya.

Samu’t saring emosyon ang kanyang nararamdaman. Takot. Kaba. Saya.

Hindi niya na maipaliwanag ang mga nasa dibdib niya ngayon at isang butil ng luha ang naglandas sa mga mata niya at nagsunod-sunod pa ng maalala niya na halos mag-iisang buwan na ring nanlalamig ang kanyang asawang si Philip Kahili Callari.

Laman ng chismis ngayon na dumating na ang kababata nitong gusto raw ng lalaki pero martyr na kung martyr, ayaw niyang maniwala sa mga chismis hanggat hindi nakikita ng mismong mga mata niya.

Pinunasan ni Phim ang kaniyang luha at tumayo upang mag-ayos ng sarili.

Walang mangyayari kung magmumukmok at iiyak lang siya sa loob ng banyo, baka makasama pa sa batang nasa sinapupunanan niya. Pupuntahan na lang niya si Philip at sasabihin dito ang kalagayan. Karapatan din naman nitong malaman na may nabuo sa gabing hindi nila sinasadyang magsiping.

Hindi na siya nag-ayos ng marangya at naghilamos nalang pagkatapos naglagay ng kaunting kolorete sa mukha bago kinuha ang susi ng isa sa mga sasakyan nito bago dahan-dahang tinahak ang kahabaan ng daan papunta sa opisina ni lalaki.

Dire-diretso lang siya sa elevator papunta sa opisina nito at kahit isang matang nakatingin sa kaniya ay hindi niya sinulyapan at patuloy lang sa kaniyang destinasyon pero pinigil siya ng sekretarya ng lalaki ng akmang bigla niyang pipihitin pabukas ang pinto opisina ng asawa.

“May appointment po ba kayo, ma'am?” tanong nito na nagpataas ng kilay niya.

“Bakit kailangan ko ng appointment para makausap ang asawa ko?”

Hindi niya na pinansin kung pa’no ito matigilan at diretsong binuksan ang pinto.

Ang kaninang takot, kaba at saya na nararamdaman niya ay biglang naglaho nang mahulog ang puso niya sa nakita.

Ang magaling niyang asawa ay may yakap na babae sa bisig nito habang nakapikit at nakalapat ang labi sa noo ng babaeng laman ng chisimis— si Hyacinth Herrera, ang unang pag-ibig ng kaniyang asawa.

Iba ang sakit sa dibdib niya. Iba ang sakit kumpara nuong nakita niyang nakapatong ang dating nobyo sa kabit nito kaysa ngayong nakayakap lang ang asawa sa babaeng pinapangarap nito.

Mas masakit kung alam mong hindi pa nga kayo nag-uumpisa pero talo ka na.

Mas masakit kapag alam mo na hindi mo matutumbasan ang babaeng unang minahal ng lalaking mahal mo.

Oo, mahal niya na ang asawa kahit sa papel lang sila kinasal. Mas pipiliin na lang yata niya na may kasiping itong iba kaysa sa malambot nitong pagkakayakap sa babae na parang takot itong mabasag.

“Ang sama mo naman,” mahinang ani niya sa gitna ng mga hikbing hindi niya na namalayang kumawala na sa kaniyang nanghihinang mga labi.

Napatingin naman sa kaniya ang dalawa at kita niya ang gulat sa mukha ni Philip na agad napalitan ng blangko at malamig na tingin sa kaniya.

“Matapos mo… ipa… iparamdaman sa aking parang ako lang… pagkatapos… pagkatapos ngayon may iba ka nang kayakap,” sumisinok-sinok niyang sabi dito. Nag-uumapaw ang emosyon at samu't-saring pangyayari na ang naglalakabay sa kaniyang isipan.

Mas lalo pang sumakit ang puso niya nang imbes na pakawalan ang babae ay mas lalo pa nito itong nilapit sa bisig nito na parang takot na susugurin niya ang mahal nito.

“Philip… ginawa mo akong tanga eh. Dapat… dapat no’ng una pa lang… no’ng una pa lang dapat sinabi mo na hanggang sa papel lang tayo.” Pinunasan niya ang luhang nagpapalabo sa kaniyang paningin at nagpatuloy.

“Pero… pero trinato mo ako nang tama eh. Umasa ako! Umasa ako na kahit minsan lang sasaya ako sa buhay ko! Mas masakit… masakit, Philip,” patuloy ang paghikbi niya. Pahina nang pahina ang kaniyang boses at parang tatakasan siya nito.

“Philip, who is she?” Narinig niyang tanong ni Hyaicnth sa asawa.

Matagal bago ito makatugon. Ayaw niya ring sagutin ang tamong ng babae dahil gusto niya marinig mismo sa bibig na lalaki na asawa siya nito. Gusto niya marinig na kahit minsan may nagtatanggol sa kaniya.

‘Ipaglaban mo kami ng anak mo, Philip,’ piping hiling niya sa kaniyang isip.

Pero kulang nalang ang mundo niya ang mabasag sa matatalas na salitang taliwas sa hinihiling niyang marinig dito.

“Nevermind her. Isa lang ‘yan sa mga nangangarap na maging asawa ako,” dinugtungan pa nito ng tawa ang sinabi kaya mas lalong nadurog ang puso niya sa sakit. Parang kutsilyong umuukit sa isip niya anh mga katagang binitawan nito.

‘Nangangarap na maging asawa.’

‘Nangangarap na maging asawa.’

‘Nangangarap na maging asawa.’

Nabingi siya at parang wala ng mukhang ihaharap sa mga taong nasa loob ng silid na iyon kabilang na ang sekretaryang puno ng awa ang mga matang nakatingin sa kaniya.

Ano pa ang sasabihin niya? Kung ito na mismo ang nagsawalang-bahala sa kaniya?

Gago! Hindi nga siya umiyak noong naabutan niya si Art na may kakantutan na iba, tapos itong may kayakap lang parang mamamatay na siya sa sakit.

Hindi pa nag-iisang taon ang lumipas noong niloko siya, ngayon heto na naman siya sa parehong sitwasyon pero sa mas mabigat dahil dala-dala niya ang anak nitong nasa sinapupunan niya.

Napatalikod nalang siya at walang salitang lalabas na sana sa opisina nito nang may maalala. Hindi siya nagpapaapi liban sa mga magulang kaya hindi niya hahayaang makita nitong madurog siya.

“Sorry kung nangangarap lang akong maging asawa ka.” Sa pagkakataong ito ay walang hikbi at may paninindigan na ang kaniyang boses. Tutal manhid na ang kaniyang katawan, paninindigan niya na ang sakit at galit na halos sa buong pagkatao niya nananalaytay.

“Kapag may malaman ka sa mga susunod na panahon hanggang mangarap ka na lang din.” Huling sabi niya at tumalikod.

Wala na siyang plano na sabihin dito ang pinagbubuntis niya. Kung kaya siya nitong itanggi, pa’no pa kaya ang anak nito? Baka sabihin lang ng lalaki na nangangarap lang ang anak niyang maging tatay ito at hindi siya makakakapayag na ang mismong anak pa niya ang mamamalimos sa atensyon dito.

Nasa harapan na siya ng elevator nang may humawak sa kaniyang braso at agad siyang napaatras ng makitang si Philip pala ito.

“L-look, Ana, hindi ko sinasadya ang sinabi ko pero sana bigyan mo ako ng kalayaan na piliin kung sino ang mahal ko kasi sa papel lang naman tayo mag-asawa,” mahinahon ang boses nito at walang halong pagsisisi sa ginawa.

Napaingos siya at hindi makapaniwalang nakatingin sa lalaki.

“Hindi Ana ang pangalan ko at kalayaan ba ang hinihingi mo? Dapat nu’ng una pa lang sinabi mo na para hindi ako mukhang tangang naghihintay sa asawa kong umuwi gabi-gabi dahil pinaramdam niyang importante ako! Iyon pala ay nasa piling na ng iba,” dire-diretso niyang sabi at dinuro ang dibdib ng lalaking tahimik na nakatingin na lang ngayon sa mukha niya.

“Sa susunod— hah! Wala na palang susunod kasi hindi ako ‘yong babaeng ipinagsisiksikan ang sarili sa mga taong ayaw sa kaniya.” Pagkatapos niyang magsalita ay saktong tumunog at nagbukas ang elevator at walang-lingon na siyang pumasok sa loob at napasalampak sa sahig dahil sa biglang pagragasa ng panghihina sa mga tuhod niya.

Sisiguraduhin niyang makukuha ni Philip ang kalayaang hinihingi nito at papalakihin niya ang bata nang mag-isa malayo sa malupit na mundo ng asawa niya.

Ang lahat ng pagod at paghihirap na dinanas niya simula sa kamay ng mga magulang hanggang sa kamay ng asawa ay parang tubig na umaapaw na ngayon sa kaniyang memorya...