Chapter 1

Mirabella's POV

My name is Mirabella. I moved into this City few months back without anyone who knew me. Even my family do not know my whereabouts. In short, I ran away from everything I have to live here. I got a job in an exclusive University teaching at the High School Department. Today is my first day. Dahil sa wala pa akong uniform, I used an all-white outfit just to give a light vibe/aura to my students. Makulimlim kaninang nagising ako, nagbabadya ang ulan, hula ko uulan talaga.

At yun nga habang nag aalmusal ako, umulan ng malakas. Hindi ako makaalis alis sa aking unit kasi nasa labas ng gate ang aking sasakyan, nandoon pa naman ang payong ko sa loob nito. Maaga kung nilabas ang sasakyan ko dahil lumabas ng maaga ang car nung nasa kabilang unit. Medjo masikip kasi ang parking lot dto sa nakuha kong apartment. Mag aalas siyete na nung tumila ang malakas na ulan. Dali dali kong kinuha ang aking mga gamit at tumungo na sa sasakyan. 8 AM ang first class ko, and I have to drive 20 minutes papuntang University. Pagkalabas ko ng gate, isang black na sasakyan ang dumaan at hindi man lang nag break dahil may tubig ulan na hindi pa nagsubside sa kalsada. Sakto, sa akin tumalamsik ang tubig, leaving my all white outfit into cream! Pumikit ako para i-composed ko ang sarili ko.

" Common Mirabella, easy.easy .it's your first day, don't let this frustrate you" mahinahon kung sabi sa aking sarili. Ipinagpasalamat ko na dahil sa pinagdaanan kong sakit sa buhay, natuto akong mag handle ng aking emosyon. Agad kong kinuha ang panyo sa aking bag, at pinunasan ko ang mukha ko at ang damit ko hoping na ok pa. I don't want to feel helpless sa mata ng iba, I do't want pity, that's the last thing I could hear from anyone. That's why, mas gusto kong mapag isa lagi, I believe na I don't want anyone's help. Ako lang ang makakatulong sa aking sarili, no one, not even my family.

" Hey, are you alright?!" Narinig kong sambit ng isang baritonong boses.

"Damn! Don't give me that line! Yan pa naman ang pinaka hate kong linya, na para bang napaka helpless ko! Sa isipsip ko habang patuloy kong pinupunasang ang damit ko.

"I'm sorry miss-I didn't see-

"Don't mention it" putol ko dito para hindi na humaba pa ang diskusyon at umalis na ito. I don't want to see his face, ayokong makita na awang awa siya sa akin! I don't want to be helpless!

"Look, I just wanna apologize- "

"It's ok, no need to apologize" Putol ko na naman, this time tumingin na ako sa kanyang mukha. What a face! Biglang lumakas ang tibok ng puso ko! Nagtama ang mga mata namin, and I can't deny the fact na gwapo ang kaharap ko. But hell no, men are all the same, period. Agad akong tumalikod para kunin ang payong na naiwan ko sa loob ng sasakyan ko, babalik na lang ako sa loob at magpapalit ng damit. Pero nakailang hakbang palang ako, bigla kong naramdaman ang mainit na kamay sa braso ko.

"Hey woman! I said I'm sorry! Don't I deserve a nod or what? Napatitig ako sa kanya. Iwinaksi ko ang kanyang kamay na nakahawak sa aking braso.

"Hey easy! I'm not gonna eat you, it's just that, isn't rude to just give that cold blooded stare without saying anything?"kunot noong tanong nito na itinaas pa ang dalawang kamay nito na parang nag e explain.

"Spare me Mister". mahinahon kong sambit giving him the coldest treatment I have.

"What if I don't?" Tang inang buhay ito, bakit ba ako minamalas ngayong araw. Bakit sa taong ito pa ako nagkaroon ng encounter. Napatitig na naman ako sa kanya, nakangiti ito na para bang nang aasar.

Calm down Ella. Come down. Don't let your guard down with this man.

"I won't let you go kung hindi mo sasabihin ang nararamdaman mo sa nagawa ko sayo" Seryosong sabi nito at hinawakan na naman ang aking braso. Anak ng tipaklong! Sino ka ba para i manipulate mo ako? Isa na lang papatulan ko na to! Sigaw ng isip ko.

"Sinabi ko naman diba, na ok na sa akin iyon Mr. Ano pa ba ang gusto mong malaman or gusto mong gawin ko sayo? You want me to hit you, slap you? But no way, I don't do that. Ganyan lang ka simple, mahirap bang intindihin iyan?" saad ko. Tumitig siya sa akin, na parang inaarok niya ang kaloob looban ng aking isip. Parang may nais itong maalala na hindi ko mawari ang emosyon na mayroon siya habang ginagawa niya ang pagtitig sa akin.

"What's your name?" biglang tanong nito. Napatingala ako sa langit bago ako lumaban ng titigan sa kanya.

"Mawalang galang ho, nasa kalsada po tayo Mr. at nagmamadali ako, kung kayo wala kayong pupuntahan, maari bang bitiwan niyo na ang aking kamay?" mahinahong sabi ko. Hindi ko napigilan ang aking sarili na magsalita ng ganoon dahil kita ko, mas matanda siya sa akin ng ilang taon.

"I said, what's your name?" seryosong tanong ulit nito sa akin. Mas inilapit pa niya ang kanyang sarili na halos nakayakap na ito. Umatras ako para bigyan ng space ang pagitan namin pero habang paatras ako, mas lalo namang humakbang siya. Titig na titig parin sa akin. Nang biglang hinaplos niya ang side ng leeg ko na nakakunot noo. Napasinghap ako ng haplosin niya ang likod ng tainga ko dahil naka pusod ang aking buhok ngayon, exposed ang isang maliit pero distinct na heartshape na balat ko dito.

"Do you have problem with me? Can you take your hands off me." matigas kong sabi pero hindi ito tumigil sa paghaplos sa balat ko na parang may gustong maalala.

"Where did you get this?" nakatutok parin ang atensiyon niya sa balat ko. Marahas kong tinabig ang kanyang kamay.

"That's no longer your business Mr!" mariing sabi ko na mas linakihan ko pa ang pag atras. Tumitig na naman siya sa akin,palipat lipat ang tingin sa mukha ko at sa balat sa may likod ng tainga ko. Ano bang problema ng lalaking ito sa mukha ko!

"Hey, dad! I think I'm totally late for my first class! Bigla kong narinig ang matulis na boses galing sa sasakyan ng lalakeng kaharap ko. Agad itong bumaling dito at iyon na ang time na hinihintay ko. Hinablot ko ang braso ko at agad akong pumasok sa loob ng gate. Hindi ko na liningon ito. Kung mamalasin ka ba naman, tinignan ko ang oras , 7:00 AM na, ma le late na talaga ako, thank u to that reckless driver!