Curse 1 : การตายอย่างปริศนา

ยี่สิบสองปีต่อมา...

“จากการตรวจสอบพบหญิงสาวเสียชีวิตอย่างปริศนาที่หอพักนักศึกษาย่านควีนส์คอลเลจ ไม่มีร่องรอยการถูกทำร้ายร่างกาย หรือการต่อสู้ ยังคงเป็นปริศนาว่าหญิงสาวเสียชีวิตได้อย่างไร และเจ้าหน้าที่ในคดีนี้ยังไม่สรุปการเสียชีวิตของเธอ”

“มีการสันนิษฐานว่าอาจจะเป็นการฆาตกรรมที่รอบคอบที่สุด เนื่องจากไม่ปรากฏหลักฐานบ่งชี้สาวถึงตัวฆาตกร เป็นไปได้ที่จะมีฆาตกรต่อเนื่องเกิดขึ้นที่ย่านควีนส์คอลเลจ เพราะสองเดือนที่ผ่านมามีนักศึกษาเสียชีวิตไปแล้วถึงเจ็ดราย อย่างไรก็ตามเราจะติดตามเรื่องนี้จนกว่าคดีจะคลี่คลาย สำนักข่าว KKC รายงาน”

ติ๊ด~

เซเลน่าปิดโทรทัศน์ทันทีที่การรายงานข่าวจบลง รู้สึกหวาดกลัวเมื่อรู้ว่ามีนักศึกษาในมหาวิทยาลัยของตนเสียชีวิตอีกแล้ว ตอนนี้นักศึกษาต่างใช้ชีวิตกันอย่างหวาดระแวงว่าจะถึงคราวของตน

แต่อย่างไรก็ตามเธอต้องทำหน้าที่เรียนหนังสือต่อไปอยู่ดี และคิดว่าเหตุการณ์เลวร้ายคงไม่เกิดขึ้นกับตนเอง

“เซล! ลงมากินข้าวเช้าได้แล้วลูก”

“ค่าแม่” เซเลน่าขานตอบผู้เป็นแม่ไปอย่างกระตือรือร้น รีบคว้ากระเป๋าสะพายกับรองเท้าผ้าใบวิ่งลงมาจากชั้นสองของบ้านทันที

เธอตรงเข้าไปหอมแก้มผู้เป็นแม่และพ่อคนละที พร้อมกับกล่าวว่า “อรุณสวัสดิ์ค่ะพ่อแม่”

“อรุณสวัสดิ์ลูกรัก” ชาร์ลีหอมแก้มลูกสาวกลับไป ก่อนที่เธอจะทิ้งตัวนั่งลงบนเก้าอี้ แล้วคว้าซีเรียลและนมมาเทใส่ชามเซรามิก

“วันนี้หนูจะกลับไปอยู่ที่หอแล้วนะคะ”

“มาเยี่ยมพ่อกับแม่แค่นี้เองเหรอ”

“แต่พ่อกับแม่ก็กลับบ้านดึกทุกวันเลยนี่คะ หนูอยู่กับเจ้าแคนดี้แค่สองคนเอง” แต่เธอก็เข้าใจได้ว่าพ่อเป็นนักธุรกิจ และแม่เป็นนักวิทยาศาสตร์ที่ต้องเข้าแล็บตลอดเวลา ไม่ค่อยมีเวลาว่างให้ลูกอย่างเธอสักเท่าไร แต่ถึงอย่างนั้นเซเลน่าก็ไม่เคยน้อยใจพวกท่านเลย

“พูดเหมือนน้อยใจพ่อกับแม่เลยนะ”

“น้อยใจนิดหน่อยก็ได้ค่ะ แต่หนูเข้าใจ”

“เอาไว้ถ้าพ่อกับแม่ว่างเราไปเที่ยวเมืองอื่นกันนะ”

“ได้ค่ะ แต่หนูก็ไม่เคยเห็นว่างกันเลยนี่คะ”

“เจ้าเด็กนี่ย้อนพ่อทุกคำเลย” ชาร์ลียื่นมือไปขยี้ผมของลูกสาวด้วยความมันเขี้ยว

“วันนี้หนูขอยืมรถไปใช้ที่มหา’ลัยหนึ่งคันได้มั้ยคะ”

“เอาสิ ลูกอยากได้คันไหนก็เลือกเอาเองแล้วกัน” ได้ยินเช่นนั้นเซเลน่าก็ยิ้มกริ่ม เพราะคันที่เธอเล็งไว้คือรถอเมริกันมัสเซิลอย่าง Chevlolet Camaro คันสีดำสนิท จะบอกว่ามันเป็นลูกรักของพ่อเธอเลยก็ได้ แต่หากท่านยินยอมก็คงไม่มีปัญหาอะไร

“ขอบคุณค่ะ”

เช้านั้นเธอกินอาหารเช้าอย่างอารมณ์ดี เดินร่าเริงมาหยิบกุญแจรถยนต์ในตู้เก็บของริมกำแพง บอกลาบิดามารดาเสร็จเรียบร้อยก็ซิ่งเจ้าดำคันใหญ่มายังมหาวิทยาลัยของตนทันที

@Queens College

ควีนส์คอลเลจจัดเป็นมหาวิทยาลัยชั้นนำที่เก่าแก่ที่สุดของประเทศ รวบรวมแต่นักเรียนหัวกะทิเอาไว้ซึ่งหนึ่งในนั้นก็คือหญิงสาวผู้มีไอคิวสูงถึงหนึ่งร้อยแปดสิบอย่างเซเลน่า

บรรยากาศในมหาวิทยาลัยไม่ต่างอะไรจากโรงเรียนของชนชั้นสูงในสมัยก่อน มีการจัดอันดับระดับชนชั้นกันเองในมหาวิทยาลัยโดยสภานักศึกษา

เงื่อนไขการอันดับจะประกอบไปด้วย…หน้าตา ชาติตระกูล และความร่ำรวย หากมีสามสิ่งนี้จะถือว่าเป็นนักศึกษาชนชั้นอีลีตส์ ส่วนเซเลน่านั้นเป็นเพียงนักศึกษาชนชั้นไฮคลาสเท่านั้น เพราะเธอขาดไปเพียงแค่ชาติตระกูล

ครอบครัวของเธอไม่ใช่ผู้รากมากดี แต่เป็นเพียงนักธุรกิจและนักวิทยาศาสตร์ที่ประสบความสำเร็จจนมีชื่อเสียงขึ้นมาก็เท่านั้น แต่สิ่งที่เซเลน่ามีและทุกคนต่างอิจฉาคือใบหน้าที่สวยงามราวกับรูปปั้นเทพปกรณัม ไม่ว่าใครที่ได้เห็นก็ต้องเหลียวมองจนคอแทบหัก และความฉลาดเป็นกรดที่ถูกส่งมาจากบิดามารดา

“ยัยเซล!”

“โอ๊ย! ตกใจหมดเลยแอนนา”

“เฮ้ย! วันนี้ขับรถมาเรียนเหรอ”

“ช่าย…พ่ออนุญาตแล้ว”

“โคตรเจ๋งเลย คันนี้สวยมากเลยอะ”

“เครื่องเจ้านี่อย่างปัง เหมือนพ่อเพิ่งจะแต่งใหม่ด้วย” ว่าจบเซเลน่าก็เปิดกระโปรงรถยนต์ให้เพื่อนสนิทดู ท่าทางทะมัดทะแมงบ่งบอกว่าเธอชำนาญเรื่องรถยนต์ไม่น้อยเลย “เป็นไง เทอร์โบชาร์จเจอร์ด้วย”

“แบบนี้ก็เอาไปซิ่งได้ดิ?”

“มันก็ซิ่งได้แหละ” เซเลน่าใช้มือปาดคอตนเองแล้วพูดต่อ “แต่ถ้าเกิดทำลูกรักพ่อเป็นรอยมีหวังโดนเชือดแน่”

“แล้วแกจะไม่ซิ่งเหรอ?” แอนนาถามอย่างรู้ทัน

“สักหน่อยก็ได้ เดี๋ยวเลิกเรียนแล้วไปที่ควีนส์โร้ดกัน”