Curse 2 : คนเย็นชา

ควีนส์โร้ดเป็นถนนทางเรียบด้านหลังมหาวิทยาลัย หรือจะเรียกกันว่าถนนปาล์มสปริงส์กันในหมู่นักศึกษา ซึ่งทางซ้ายติดกับทะเล ส่วนทางตรงจะผ่านเข้าไปในหุบเขาที่มีความสวยงามทางด้านทัศนียภาพ

Hidden Valley เป็นสถานที่ที่เซเลน่ามักจะไปขับรถเล่นบ่อยๆ ยามที่เธอเครียดจากการอ่านหนังสือสอบ บางครั้งก็ไปคนเดียว แต่บางครั้งก็ไปกับเพื่อนสนิท

“แกลืมไปเหรอว่าวันนี้เรามีนัด”

“นัด?”

“ก็ปาร์ตี้ชุดนอนไง อย่าบอกนะว่าแกลืม?”

“ไม่ได้ลืม” เซเลน่าไม่อยากยอมรับว่าตัวเองนั้นลืมจริง แต่ช่วงนี้ดันมีเรื่องวุ่นๆ เกิดขึ้นในเมือง ทำให้คิดว่าเพื่อนจะลืมปาร์ตี้ไร้สาระนี้ไปแล้ว เพราะคงไม่มีใครอยากเสี่ยงกลับบ้านดึกดื่นมืดค่ำแบบนั้น

“ทำหน้าแบบนี้แกลืมแหงๆ”

“แกไม่ได้ดูข่าวเมื่อเช้าเหรอ คนที่เจ็ดแล้วนะ”

“พ่อฉันก็พูดอยู่ แต่เห็นวงในเขาเล่ากันว่าตายเพราะเสพยาจนโอเวอร์โดสนะ”

“แม่ฉันมีเพื่อนอยู่นิติเวช มันไม่ใช่อย่างที่วงในเล่าเลย ในกระแสเลือดไม่มีทั้งสารเสพติด ไม่มีทั้งแอลกอฮอล์ สภาพศพคือเหมือนนอนหลับไปเฉยๆ”

หญิงสาวได้มีการพูดคุยกับผู้เป็นแม่ก่อนจะมามหาวิทยาลัย ท่านพยายามกำชับให้เธอดูแลตัวเอง เพราะอย่างไรก็ตามเธอยังต้องเรียนที่ควีนส์คอลเลจ ทางที่ดีที่สุดคือการตื่นรู้กับภัยรอบตัวเท่านั้น

เซเลน่าต้องทำตามที่ท่านบอกอย่างเคร่งครัด ดังนั้นการไปเที่ยวปาร์ตี้ที่ส่วนใหญ่เป็นแหล่งมั่วสุมจึงเป็นเรื่องที่ไม่ควรทำเด็ดขาด

“มันไม่มีอะไรหรอก เชื่อฉันสิ”

“แกระวังตัวไว้บ้างก็ดีนะแอนนา ฉันไม่ได้อยากได้ยินชื่อแกหรือเพื่อนคนอื่นของเราอยู่ในข่าวทำนองนั้น”

“รู้แล้วน่า แต่ฉันอยากไปจริงๆ นะ ได้ข่าวว่าแฮร์รี่ไปด้วย” แอนนาทำหน้าออดอ้อนในประโยคท้าย ซึ่งถ้าเธอพลาดปาร์ตี้ครั้งนี้เท่ากับว่าพลาดการได้ใกล้ชิดกับหนุ่มป๊อปของมหาวิทยาลัยที่แอบชอบมาหลายปี

“เหตุของแกนี่มันน่าหงุดหงิดจังนะ”

“นะๆ ไปนะ”

“ให้แค่ครั้งนี้ครั้งเดียวนะ”

“รักแกที่สุดเลยจ้าเซลเพื่อนรัก”

“แต่ฉันเกลียดแก” เซเลน่ากลอกสายตาเอือมระอาขั้นสุดใส่เพื่อนที่พุ่งเข้ามากอดรัดฟัดเหวี่ยง ก่อนจะจับฝากระโปรงรถยนต์ปิดลงอย่างระมัดระวัง

หลังจากนั้นก็พากันเดินมายังคลาสเรียนวิชาแรก ซึ่งปกติเธอจะมาทบทวนบทเรียนก่อนเวลาประมาณสิบห้านาที และทุกครั้งจะเห็นชายสวมฮู้ดสีดำคนหนึ่งนั่งอยู่ในห้องเรียนเป็นคนแรกเสมอ

“ไฮ~ มาเรียนไวเหมือนเดิมเลยนะเซส” แอนนาทักทายชายผู้นั้นอย่างร่าเริง แต่เขากลับเหลือบมองหล่อนเพียงแค่หางตาเหมือนไม่อยากสนใจ ทำให้คนถูกเมินแค่บึนปาก เพราะชินกับความเย็นชาของเขาแล้ว

“รู้ทั้งรู้ว่าเขาไม่อยากคุยก็ยังจะไปทักอีกนะ” เซเลน่าป้องปากพูด

“ก็เผื่อความน่ารักของฉันจะทำให้น้ำแข็งในใจของเซเวียสละลายได้ไง”

“เปล่าประโยชน์สุดๆ”

ถึงเซเวียสจะเป็นเพื่อนร่วมชั้นเรียนมานมนาน แต่ก็ไม่เคยเห็นเขาสนทนากับใครเกินสิบประโยค มากสุดก็คำว่า ‘อืม’ เบาๆ ในลำคอ ส่วนน้อยสุดคือไม่หือไม่อือกับคนที่เขามาคุยด้วยเลย ทำราวกับว่าพูดหนึ่งครั้งดอกพิกุลจะร่วงออกจากปาก

ใบหน้าหล่อเหลากับดวงตาสีอำพันคล้ายกับเหล้าราคาแพงไม่สามารถหักล้างกับนิสัยเย็นชาของเซเวียสได้เลย แต่เพราะเขาเป็นเช่นนั้นถึงมีคนพยายามลองดี สุดท้ายก็ต้องล่าถอยไปในที่สุด

ตั้งแต่เรียนด้วยกันมา เซเลน่ายังไม่เคยพูดกับเซเวียสแม้แต่ประโยคเดียว ส่วนเขาก็มองผ่านเธอไปเหมือนไม่เคยเห็นว่าเธอมีตัวตนอยู่ในสายตา ซึ่งมันไม่ได้ทำให้หญิงสาวเป็นเดือดเป็นร้อน เพราะเขาเองก็ไม่ใช่ผู้ชายที่เธออยากจะสนิทชิดเชื้อด้วย

มีความคิดผุดในหัวของเซเลน่าเกี่ยวกับชายผู้เย็นชาคนนั้นว่า ‘นิสัยแบบนี้ ชอบกันไปได้ยังไง’

หลังความคิดนั้นดับลง จู่ๆ ดวงตาสีอำพันแสนยากจะคาดเดากลับจ้องมองมาที่เธอ…

คล้ายกับจะบอกว่า…เขารู้ว่าเธอกำลังคิดอะไรอยู่