LOGINShare
Chapter 65
Last Updated:
2024-10-29 19:42:56Related chapters
DESPERATE MOVE Chapter 66
“I can’t believe this! Nagawa mong ipagkatiwala sa babaeng ‘yun ang pamamahala sa malaking project ng kumpanya!? Are out of your mind, Alistair!?” Nanggagalaiti sa galit ang aking ina ng pagbigyan ko ang kahilingan ng aking asawa. But for me, there’s nothing wrong with that. “She not just a girl, Mamâ. She’s my wife!” Matigas kong sagot kaya mas lalo lang siyang sumabog sa galit. “I don’t care! Dahil kahit kailan ay hindi ko matatanggap ang babaeng ‘yan! She a kriminal! Nang dahil sa kanya ay kamuntikan ka ng mawala sa akin. Bukod pa run ay nagawa niyang ipaako sayo ang anak niya sa ibang lalaki!” “Aiden is my Child, Mamâ!” Matigas kong saad na siyang pumutol sa pagsasalita nito. Pero imbea na huminahon ay nanlisik sa galit ang kanyang mga mata. “Tuluyan na talagang nilason ng babaeng ‘yan ang utak mo, Anak! Mas pipiliin mo pa ba ang babaeng iyon kaysa sa sarili mong ina!?” Puno ng hinanakit na pahayag niya sa akin, habang ang kanyang mga mata ay nagsisimula ng lumuha. S
DESPERATE MOVE Chapter 67
Mula sa pagdidilig ng halaman ay natigil sa kanyang ginagawa si Mr. Arthur, ang ama ni Louise.Naagaw ang atensyon nito ng dalawang sasakyan na huminto mismo sa tapat ng kanilang gate. Ilang sandali pa ay bumaba ang isang matangkad na lalaki na may seryosong mukha. Batid ni Mr. Arthur na hindi ito basta-bastang tao, dahil sa tikas ng tindig nito. Mula sa magarang kasuotan at maging sa nangingintab nitong sasakyan na halatang hindi biro ang halaga ay malalaman mo na isa itong bilyonaryo. Kumilos si Mr. Arthur at pinatay ang gripo upang harapin ang hindi inaasahang bisita. Samantalang si Alistair ay kasalukuyang sinisipat ng tingin ang kabuuan ng bahay na nabili ng kanyang asawa. Napangiti siya dahil napansin niya na matalino ang kanyang asawa at magaling kumilatis ng property. “Sir, ano ang maipaglilingkod ko sa inyo?” Magalang na tanong sa akin ng isang maedad na lalaki. Napakasimple nitong tao dahil sa suot niyang lumang t-shirt at maong na short. Tingin ko ay mas bata ito ng l
DESPERATE MOVE Chapter 68
“Ma’am, bawal kayong pumasok sa loob.” Narinig kong saad ng secretary ni Alistair mula sa labas ng opisina. Kasunod nito ay ang pagbukas ng pinto. Walang pasabi na pumasok si Felma sa loob ng opisina habang ang secretary ng aking asawa ay pilit itong pinipigilan. Nanlilisik ang mga mata nito na nakatitig sa akin na wari mo ay gusto na ako nitong patayin. “Ano ang ibig sabihin nito!?” Galit na tanong ni Felma sabay bagsak ng hawak nitong folder sa ibabaw ng table habang nanatiling nakatitig ng diretso sa mga mata ko. Pinagkibit-balikat ko lang ang marahas na aksyon ng babaeng ito, at nanatili lang akong kalmado.Samantalang ito ay hinihingal na sa matinding galit.Kahit hindi ko na basahin ang laman ng folder sa aking harapan ay alam ko na kung ano ang i-pinagpuputok ng butse nito. “What are you talking about? You see, I’m busy.” Walang gana kong sagot bago pumihit paharap sa screen ng aking laptop. Umakto ako ng kunway wala siya sa aking harapan.“Answer me, stupida!” Bulyaw nito
DESPERATE MOVE Chapter 69
“Si Mamâ?” Malumanay kong tanong sa secretary ng aking biyenan. Mabilis itong tumayo at ngumiti sa akin. Marahil, sa sobrang abala nito ay hindi na niya namalayan ang pagdating ko. “Good morning, Ma’am! Nasa meeting pa po si Ma’am Barbara.” Nakangiti niyang sagot sa akin. “Papasok na ako sa loob para ihanda ang pagkain n’ya, please don’t tell her na, sa akin ito galing.” Nakakaunawa na kaagad siyang tumango. Ang secretary ng aking biyenan ang kasabwat ko para magkaroon ako ng pagkakataon na makapasok sa opisina nito. Alam naman ng secretary ni Mamâ ang pagnanais ko na mapalapit sa aking biyenan. Kaya personal kong ipinagluluto ito ng sarili niyang pagkain. Kahit na kinasusuklaman ako ng aking biyenan ay hindi pa rin ako sumusuko, umaasa pa rin ako na balang araw ay makukuha ko rin ang loob nito at magiging maayos ang relasyon naming magbiyenan. Ina siya ng aking asawa at isang kaming pamilya, kaya hindi ko pwedeng ipagsawalang bahala ang galit ng aking biyenan. “Makakaasa po k
DESPERATE MOVE Chapter 70
“ta·ká·tak. png.….” (Tunog ng makinilya).Tanging ang tunog ng makinilya ang maririnig sa loob ng silid. Kasalukuyan akong nandito sa loob ng library at patuloy na nagsasaliksik at sinusuring mabuti ang tungkol sa kontrata. Inaalam ko kasi kung sino ang mga taong may konektado sa negosyong ito. Isa-isa kong kinukuha ang bawat pangalan ng mga taong nag-invest sa kumpanya ng pamilya ni Felma. Subalit, nahihirapan akong makakuha ng impormasyon. Ilang sandali pa ay biglang tumunog ang aking cellphone. Saglit na tumigil sa pagtipâ ang aking mga daliri upang sagutin ang tawag. “Yes?” “Hey best… kumusta?” Bati sa akin ng kaibigan kong reporter. Dahil sa kaibigan kong ito ay naging madali ang lahat para sa akin na turuan ng leksyon si Rhed. Marahil kung iisipin ay tila napakasama kong tao, pero wala akong pinagsisisihan sa mga nangyari. And besides, wala naman akong sinaktan, inilabas ko lang ang mga kalokohan ng Rhed na ‘yun sa publiko. Kung hindi ko kasi gagawin ‘yun ay siguradong pat
DESPERATE MOVE Chapter 71
Humimpil ang aming sinasakyan sa tapat ng isang mamahaling restaurant. Pagkatapos na iparada ng maayos ni Alistair ang kotse ay bumaba ito ng sasakyan saka umikot sa kabilang side nito upang pagbuksan ako ng pinto. Nang makababâ, isang masuyong halik ang iginawad ko sa aking asawa na siyang ikina-ngiti nito. “Dapat araw-araw pala kitang i-pagbukas ng pinto para lagi akong may halik.” Natatawa na saad ni Alistair, sabay hapit sa maliit kong baywang. Nakakatuwa na nagagawa ng makipag-asaran sa akin ni Alistair kahit na nasa public place kami. “Pwede naman, Sweetheart, kaso, hindi ako kuntento sa halik lang.” ani ko habang nakapaskil ang isang pilyang ngiti sa mga labi ko, sabay pasok ng kamay ko sa kaliwang bulsa nito. Naramdaman ko na nanigas ang katawan nito ng nanunuksong hinaplos ng aking daliri ang pagkalalaki nito mula sa loob ng bulsa ng kanyang pantalon. “Damn, Louise.” Saway niya sa akin sa seryosong tinig, ramdam ko ang biglang pagtaas ng tensyon sa katawan nito. Hindi ko
DESPERATE MOVE Chapter 72
Tok! Tok! “Mabilis na umangat ang mga mata ko ng marinig ko ang ilang pagkatok mula sa pintuan.. “Yes?” Tanong ko sa lalaking nakatayo sa bungad ng pintuan. Maganda ang ngiti na nakapaskil sa mga labi nito kaya mabilis akong nahawaan ng ngiti nito. Gwapo ang lalaki at mukha naman siyang mabait. Iyon bang tipong hindi gagawa ng kalokohan. “Good morning, Ma’am. Hindi ko alam na ikaw pala ang dadatnan ko dito. Hm, pwede ko bang tawagin ang araw na ito as may lucky day?” Pabiro niyang turan kaya natawa ako. Well, masarap siyang kausap at talagang mapapangiti ka nito. Pamilyar sa akin ang mukha ng lalaki. Hanggang sa naalala ko na siya ‘yung lalaki na kasama nina Denice noong araw na may party sa Mansion.“Please come in, ano pong kailangan nila?” Malumanay kong tanong dito, narun ang pagtataka kung paanong nakapasok ito ng hindi ako iniinform ng secretary ni Alistair.Sandaling umalis ang aking asawa dahil nagkaroon ng emergency meeting. “Take a seat, Sir.” Magalang kong saad, huma
DESPERATE MOVE Chapter 73
“Isinara ni Alistair ang pinto, narinig ko ng i-lock nito ang doorknob kaya naman napangiti ako. “Bakit kailangan mo pang iparinig sa akin ang pag-uusap n’yo?” Seryoso niyang tanong, subalit ang mga kamay nito ay abalâ sa pagkalas ng buckle ng kanyang sinturon. Sa bawat hakbang ng kanyang mga paa ay siya namang pag-atras ng aking mga paa. Tulad nito ay kinakalas ko rin ang hook ng aking slacks. Hanggang sa kusa itong bumagsak sa sahig. Sunod kong hinubad ay ang aking itim na lace saka hinagis ito aa direksyon ni Alistair. Mabilis naman nitong nasalo ang aking undies, inamoy niya ito habang pumipikit ang kanyang mga mata. Kung iyong titingnan ay mukha siyang sumisinghot ng droga.Kagat-labi na kinalas ko ang bawat butones ng lavender kong polo, ginagawa namin ito ng hindi inaalis ang malagkit na titig sa isa’t-isa. “Kung hindi ko ginawa ‘yun, di, wala ka sana sa harap ko.” Tila nang-aakit na sagot ko dito, saka hinagis ang polo ko sa ibabaw ng sofa. “Naughty.” Komento nito, pero s
Latest chapter
DESPERATE MOVE Chapter 95 Author’s Note
Sa mga tumangkilik at tatangkilik pa lang ng kwentong DESPERATE MOVE, MARAMING3x salamat po. Kung ang iba man sa inyo ay hindi nasiyahan sa aking mga gawa, lubos akong humihingi ng malawak na pang-unawa dahil ito lang po ang nakayanan ko. Sa mga hindi po nakakaalam na ang book-6 ng Hiltons family ay kasalukuyan ng ongoing, baka sakaling magustuhan ninyo ang kwento ni Andrade Quiller Hilton at Maurine Kai Ramirez. ( The CEO’s Sudden Childs) Pakiadd na lang po sa inyong mga library ang mga kwentong inyong magugustuhan. Don’t Mess With Me The Billionaire’s Conquer My Heart Behind Her Innocence I’m yours Kapag Ako Ay Nagmahal Love Between The Words Kung hindi man po kalabisan, malaking tulong na rin po sa akin ang pagbibigay ng inyong komento sa page ng DESPERATE MOVE. MARAMING3X SALAMAT PO!
DESPERATE MOVE Chapter 94
“Naalimpungatan ako dahil sa mabigat na nakadagan sa aking dibdib. Kahit hindi ko na imulat ang aking mga mata ay kilala ko na kung sino ang taong nakayakap sa akin. Pumihit ako patalikod dito. Saka ko pa lang iminulat ang aking mga mata ng alam ko na hindi ko na makikita ang mukha nito. Subalit hindi ko inaasahan ng kabigin niya ang katawan ko palapit sa kanya at mas humigpit pa ang pagkakayakap niya sa akin. Napalunok ako ng wala sa oras ng mas idiniin pa niya ang pagkalalaki sa pagitan ng aking pang-upo. Isang buwan ang mabilis na lumipas simula ng magmakaawa ako sa kanya, pero wala namang nangyari. Dahil ang magaling na lalaking ito ay dito rin umuwi sa bahay ng mga magulang ko. Hindi rin nasunod ang gusto ko, isang araw lang ang pinalipas nito at nagulat na lang kami ng dumating ang limang katulong. Bitbit ng mga ito ang gamit ng aking asawa na parang akala mo ay wala ng balak bumalik pa ng mansion. “Alistair.” Naiinis kong tawag dito, dahil nagsisimula ng maglumikot ang mga
DESPERATE MOVE Chapter 93
“Maingat ang bawat kilos ko habang inaayos ang aking mga gamit dahil ngayong araw ay nakatakda na ang paglabas ko ng hospital. Sa totoo lang ay natatakot na akong kumilos dahil ayokong mawala sa akin ang aking anak. Tila nagkaroon ako trauma dahil sa nangyari noong gabing iyon. Hindi ko nakontrol ang galit ko kaya tuluyan na akong sumabog.Ilang araw akong na-confine dito sa hospital at mabuti na lang ay pinayagan ako ng doktor na sa bahay na lang magpagaling. Huminto ang mga kamay ko sa paglalagay ng mga importanteng gamit sa bag ng makarinig ako ng ilang mga yabag mula aking likuran. Hanggang sa pumulupot sa ilalim ng dibdib ko ang dalawang malaking braso ng aking asawa. kasunod ang pagbaon ng mukha nito sa pagitan ng leeg ko. Tumigas ang ekspresyon ng mukha ko, at pasimple kong pinuno ng hangin ang aking dibdib. Upang pawiin ang tensyon na nagsisimulang kumalat sa buong sistema ko. Oo, mahal ko ang asawa ko, pero simula ng malagay sa bingit ng kamatayan ang buhay ng aking anak
DESPERATE MOVE Chapter 92
“Ma’am, Ms. Denice Melendez was here.” Pagbibigay alam ni secretary Josie, habang ako ay nanatili sa bungad ng pintuan. “Papasukin mo.” Narinig kong sagot ni Mrs. Thompson. Nang makalabas na ang sekretarya nito ay saka palang ako humakbang papasok sa loob ng opisina. “Yes, Denice, ano ang kailangan mo?” Seryoso niyang tanong, halatang hindi nito gusto ang aking presensya. “Naparito ako upang kausapin ka at humingi ng tawad.” “Bakit ka hihingi ng tawad sa akin?” Seryosong tanong ni Mrs. Thompson. Isang malungkot na ngiti ang lumitaw sa mga labi ko. “Pakiusap, itigil mo na ang hindi magandang pagtrato sa kaibigan ko.” Seryoso kong sagot, umangat ang sulok ng kanyang bibig, kasabay nito ang pagtaas ng kaliwang kilay nito. “Which friend are you talking about? Felma? Oh, she's already in jail.” Mataray na sagot nito sa akin. Subalit, labis na nagulat ito ng lumuhod ako sa kanyang harapan, at kita ko kung paano itong mataranta. “Stand up, Denice! Hindi ako Diyos para luh
DESPERATE MOVE Chapter 91
Tulala at tila wala sa kanyang sarili ng datnan ni Denice ang kaibigan niyang si Louise, habang nakasandal ang likod nito sa head board ng hospital bed. Tila piniga ang puso niya at matinding pagkahabag ang nararamdaman niya para sa kaibigan. Ni halos hindi man lang nito naramdaman ang kanyang pagdating. Hanggang sa tuluyan siyang nakalapit sa kama na kinauupuan ni Louise ay nanatili lang itong nakatitig sa labas ng bintana. Tahimik na umupo si Denice sa gilid ng kama saka naluluha na dinampot niya ang kamay ng kanyang kaibigan. Naisip niya, sadyang kay laki na ng kanilang pinagbago. Nawala na ang dating sigla at kainosente nito sa lahat ng bagay. Nagugunita pa niya noong mga panahon ng kanilang kabataan. Wala itong ibang inisip kundi ang matulungan siya sa kanyang pag-aaral para sabay nilang matapos ang kursong Abogasya. Aminado si Denice na simula ng magkahiwalay sila ni Louise ay malaki ang naging epekto nito sa kanyang pag-aaral. Wala na kasing nanenermon sa kanya
DESPERATE MOVE Chapter 90
“Masaya ako dahil naging maayos na ang lahat sa amin ni Denice, nag kapatawaran na kami. Marahil hindi na tulad ng dati ang relasyon namin sa isa’t-isa dahil may lamat na ito. Pero, naniniwala ako na hindi pa naman huli ang lahat para makapag simula kaming muli. Ang pinakamahirap na maibalik sa lahat ay ang tiwala. Maybe I trust her, subalit hindi na tulad ng tiwala na binigay ko sa kanya noon. Ang lahat kasi ng bagay ay may limitasyon, at kailangan ay hindi lalampas sa limitasyong iyon ang tiwala na ibibigay ko sa kaibigan ko. Para kung sakali na maulit ang mga nangyari sa aming dalawa ay hindi na nito maapektuhan ang buhay ko. Mabigat ang mga paa na bumaba ako ng sasakyan. Sa dami ng trabaho ko sa maghapon ay kulang na lang bibigay na ang utak ko kaya ramdam ito ng katawan ko. Pagtuntong ng isang paa ko sa unang baitang ng hagdan dito sa pintuan ng Mansion ay narinig ko na kaagad ang malakas na boses ng aking biyenan. Simula ng matalo ito sa kaso at napatunayan ko n
DESPERATE MOVE Chapter 89
“Ahhhhh!” Crash! Nilamon ng malakas na sigaw ni Felma ang buong silid ng kanyang opisina. Malakas niyang ibinato ang nameplate na nakapatong sa ibabaw ng kanyang lamesa. Nabasag sa sahig ang babasaging nameplate kung saan ay nakaukit ang kanyang pangalan. “How dare you ruin my career!? Papatayin kita Louise! I swear, mapapatay talaga kita!” Halos mapatid ang kanyang mga litid dahil sa malakas na pagkakasigaw niya sa mga salitang ito. Habang sa kanyang isipan ay paulit-ulit na minura niya ang babae na siyang naging dahilan ng unti-unti niyang pagbagsak. Hindi niya alam kung paanong mabilis na kumalat sa social media ang tungkol sa kinakaharap niyang problema. At ngayon ay pinuputakti siya ng publiko.Lampasan ang tingin sa salaming pader ng kanyang opisina habang nakatitig sa kawalan. Dahil sa pagkakasiwalat ni Louise mula sa mga taong nadehado ng kanyang mga project, maging ang mga kontrata na hindi dumaan sa maayos na proseso ay marami ang nagalit sa kanya. Dumagdag pa ang galit
DESPERATE MOVE Chapter 88
“Will the jury foreperson, please stand. Has the jury reached a unanimous verdict?” “Yes, your honor.” Narinig kong sagot ng Jury sa tanong ni Judge Cabrahim. Kahit na hu-hulaan ko na ang magiging hatol ng korte ay hindi ko pa rin maiwasan na kabahan. Kasalukuyan kaming nandito ngayon sa loob ng trial court upang pakinggan ang magiging hatol sa akin ng hukuman. Napangiti ako ng pisilin ni Alistair ang kanang kamay ko. Wari moy nais nitong sabihin na okay lang ang lahat at hindi mo na kailangan pang mangamba. Isang matamis na ngiti ang naging tugon ko sa kanya bago inilipat ang tingin sa aming paligid. Sa kabilang panig ng silid ay nakatayo ang aking biyenan habang sa unahan nito ay ang kanyang mga abogado. Sa bandang likuran nito ay si Felma na tahimik lang sa kanyang kinatatayuan. Kapansin-pansin na hindi nagpapansinan ang dalawa. Nawala na ang dating closeness ng mga ito, malayo na rin sila sa isa’t-isa na di tulad ng dati na mukha silang mag-ina dahil lagi silang magk
DESPERATE MOVE Chapter 87
“Atty. Thompson, maaari mo bang sabhin sa amin kung paanong napunta sayo ang kopya ng kontrata gayong pribadong pag-aari ito ng biktima. Isa kang abogado at alam mo na pwede kang kasuhan ng Contract Trespass.” Nagpatuloy ang hearing at ngayon ay inuusig na ako ng abogado ni Mamâ. “I’m aware about that, at handa akong harapin ang anumang consequences ng mga naging hakbang ko. Nang huling araw na nagpunta ako sa opisina ng aking biyenan ay aksidente kong nakita ang confidential folder na naglalaman ng kontrata. I was there to court my mother in-law, para maayos na ang conflict sa pagitan naming dalawa hindi para lasunin siya. I have a valid reason kung bakit kailangan kong gawin ang bagay na ‘yun. Kahit ilang beses man akong isuka ng aking biyenan ay hindi na nito mababago ang reyalidad na isa kaming pamilya. She’s not my enemy here, I am fighting for the sake of my family.” Matatag kong pahayag bago diretsong tumitig sa mga mata ng abogado. Marahil ay nabasa nito sa
