Mag-log inShare
Chapter 71
Huling Na-update:
2024-10-29 19:42:56
Kaugnay na kabanata
DESPERATE MOVE Chapter 72
Tok! Tok! “Mabilis na umangat ang mga mata ko ng marinig ko ang ilang pagkatok mula sa pintuan.. “Yes?” Tanong ko sa lalaking nakatayo sa bungad ng pintuan. Maganda ang ngiti na nakapaskil sa mga labi nito kaya mabilis akong nahawaan ng ngiti nito. Gwapo ang lalaki at mukha naman siyang mabait. Iyon bang tipong hindi gagawa ng kalokohan. “Good morning, Ma’am. Hindi ko alam na ikaw pala ang dadatnan ko dito. Hm, pwede ko bang tawagin ang araw na ito as may lucky day?” Pabiro niyang turan kaya natawa ako. Well, masarap siyang kausap at talagang mapapangiti ka nito. Pamilyar sa akin ang mukha ng lalaki. Hanggang sa naalala ko na siya ‘yung lalaki na kasama nina Denice noong araw na may party sa Mansion.“Please come in, ano pong kailangan nila?” Malumanay kong tanong dito, narun ang pagtataka kung paanong nakapasok ito ng hindi ako iniinform ng secretary ni Alistair.Sandaling umalis ang aking asawa dahil nagkaroon ng emergency meeting. “Take a seat, Sir.” Magalang kong saad, huma
DESPERATE MOVE Chapter 73
“Isinara ni Alistair ang pinto, narinig ko ng i-lock nito ang doorknob kaya naman napangiti ako. “Bakit kailangan mo pang iparinig sa akin ang pag-uusap n’yo?” Seryoso niyang tanong, subalit ang mga kamay nito ay abalâ sa pagkalas ng buckle ng kanyang sinturon. Sa bawat hakbang ng kanyang mga paa ay siya namang pag-atras ng aking mga paa. Tulad nito ay kinakalas ko rin ang hook ng aking slacks. Hanggang sa kusa itong bumagsak sa sahig. Sunod kong hinubad ay ang aking itim na lace saka hinagis ito aa direksyon ni Alistair. Mabilis naman nitong nasalo ang aking undies, inamoy niya ito habang pumipikit ang kanyang mga mata. Kung iyong titingnan ay mukha siyang sumisinghot ng droga.Kagat-labi na kinalas ko ang bawat butones ng lavender kong polo, ginagawa namin ito ng hindi inaalis ang malagkit na titig sa isa’t-isa. “Kung hindi ko ginawa ‘yun, di, wala ka sana sa harap ko.” Tila nang-aakit na sagot ko dito, saka hinagis ang polo ko sa ibabaw ng sofa. “Naughty.” Komento nito, pero s
DESPERATE MOVE Chapter 74
Mula sa loob ng opisina ni Barbara ay prenteng nakasandal ang kanyang likod sa sandalan ng kanyang swivel chair. Habang tahimik niyang binabasa ang isang papeles mula sa kanyang kliyente. Ilang sandali pa, hindi na siya mapakali sa kanyang kinauupuan. Ibinaba niya ang hawak na papel sa ibabaw ng lamesa saka isinandig ang ulo sa sandalan. Nahilot niya ang sintido ng makaramdam siya ng pananakit ng ulo. Nagtataka na nilingon niya ang aircon, bukas naman ito? Dahil ramdam niya ang lamig nito na nanunuot sa kanyang balat. Nagtaka siya sa kanyang sarili. Sandaling pinakiramdaman ang kanyang katawan.Maya-maya ay wala sa sarili na napahawak ito sa kanyang leeg. Mabilis na pinindot ang intercom, kaya kaagad na pumasok ang kanyang sekretarya. “Yes, Ma’am?” Magalang na saad ng kanyang secretary. Lumalim ang gatla sa noo nito at matamang tumitig sa mukha ng kanyang boss. Sa ilang segundo na pagtitig ay bigla itong kinabahan ng makita niya na humawak sa kanyang leeg si Ginang Barbara. “J-J
DESPERATE MOVE Chapter 75
“Magkahawak kamay na naglalakad kaming mag-asawa dito sa pasilyo ng hospital. Habang sa kanang kamay ay hawak ko naman ang isang paper bag na may lamang lunch box. Ipinagluto ko kasi ng masarap na pagkain ang aking biyenan. Masarap ang pagkakaluto ko nito dahil pinalambot ko pa ng husto ang karne ng baka gamit ang pressure cooker. Ilang araw na ring naka-confined ang aking biyenan sa hospital na ito. At ayon sa doctor ay maayos na ang kondisyon ni Mamâ at baka daw bukas ay maaari na itong umuwi at sa bahay na lang magpagaling. “Sweetheart, ano kaya kung ikaw na lang ang pumasok sa loob? Alam mo naman na galit sa akin si Mamâ, natatakot ako na baka mas lalo lang lumala ang kanyang karamdaman sa oras na makita niya ako.” Malungkot kong wika, habang nakatingin ang mga mata ko sa sahig. “Nakikita ko ang pagpupursige mo na makuha ang loob ni Mama, but I think, hindi mo makukuha ‘yun kung lagi ka na lang iiwas. I know my mother, hindi siya likas na masama. Nagkataon lang na sa maling
DESPERATE MOVE Chapter 76
“S-Siya po.” Ito ang sinabi ng sekretarya ng aking biyenan habang nakaturo sa akin ang hintuturo na daliri nito. Makikita mo mula sa kanyang mga mata na nag-sasabi ito ng totoo. “Sigurado ka ba sa taong tinuturo mo Miss?” Naninigurado na tanong ng officer kay secretary. Josie, habang ako ay nanatiling seryoso na nakatingin sa kanya. Kasalukuyan kaming nandito ngayon sa loob ng presinto. Nasa harapan ko ngayon ang sekretarya ni Mama. Kasama nito si Felma at sa likod nito ay si Denice na nanatili lang na tahimik sa isang tabi. “Yes po, hindi po ako maaaring magkamali. Siya lang ang tanging nagdadala ng pagkain para sa boss ko. Nakiayon ako sa nais niyang mangyari na ilihim ito kay ma’am Barbara, dahil sa pag-aakala ko na maganda ang kanyang hangarin na tulad ng sinabi niya sa akin. Hindi ko naman alam na may balak pala siyang lasunin si Ma’am, Barbara.” Habang nagpapaliwanag ito ay galit siyang nakatitig sa akin. Tatlo kaming suspect sa pagtatangka sa buhay ng aking biyenan. Subal
DESPERATE MOVE Chapter 77
Namuntong hininga ako habang sinusundan ng tingin ang aking biyenan na kasalukuyang papasok ng kanyang silid. Pumanhik na ako ng hagdan habang bitbit ko ang aking shoulder bag. Wala ngayon ang mga bata dito sa Mansion. Pinahatid ko muna sila sa bahay ng mga magulang ko dahil ayokong masaksihan nila ang gulo na namamagitan sa amin ng kanilang Abuela.Masyado pang inosente ang mga anak ko para sa ganitong ka-komplikadong sitwasyon. Mabigat ang mga paa na tumungo ako sa silid naming mag-asawa. Subalit, pagbukas ko ng pinto ng silid ay sumalubong sa akin ang asawa kong nakatulala sa labas ng beranda. Tila kay lalim ng iniisip nito habang tahimik na umiinom.Muli, nagpakawala ako ng isang mabigat na buntong hininga bago ko ipinatong ang aking bag sa ibabaw ng kabinet na malapit sa akin. Tahimik na pumasok ako sa loob ng banyo, naligo muna ako bago nakatoppies ng tuwalya na lumabas ng banyo. Kung anong ayos ng iniwan ko si Alistair ay ganun pa rin ang hitsurang nadatnan ko. Imbes na magb
DESPERATE MOVE Chapter 78
Namayani ang katahimikan sa loob ng korte ng isang beses na pinukpok ng Judge ang kanyang gavel. “Let us start. Call the case.” Anunsyo ng judge na ang kinakausap ay ang klerk ng hukuman. “Good morning, All rise.” Sabay-sabay na tumayo ang lahat. “Department One of the Superior Court now in session, judge Akim Cabrahim, presiding. Please be seated. For the arraignment we call criminal case no. 10873(Attempted murder) Mrs. Barbara Thompson the complainant versus Louise Howard Thompson the defendant. “Please be seated. Is the accused present today?” Tumayo si Louise ng marinig niya ang tanong ng Judge, kaya sa kanya natuôn ang atensyon ng lahat. Presentable ang awra ni Louise dahil sa suot niyang black pencil skirt, na tinernuhan ng nangingintab na khaki long sleeve polo shirt. “Accused, do you have a lawyer? Or do you want the court to provide a lawyer for you? “Your honor, I’m attorney Louise Thompson and I represented myself as a self-represented litigant.” Magalang kong sago
DESPERATE MOVE Chapter 79
“Attorney. Louise Thompson, totoo ba na tinangka mong lasunin ang si Mrs. Barbara Thompson dahil sa hindi magandang pagtrato niya sayo?”“Ginawa mo ba ‘yun para tuluyang mapunta sayo ang pamamahala sa kumpanya ng mga Thompson?” Ang mga katanungan na ito ang siyang nag patigil sa paghakbang ng mga paa ni Louise. Seryoso ang mukha na hinarap niya ang makulit na media. Kalalabas lang nito ng Majestic Thompson Company, at labis niyang ikinagulat ang maraming media na sumalubong sa kanya sa entance ng kumpanya. “Do you know who you are talking about? She’s my Mother in-law, hindi ko alam kung sino ang nagpakalat ng maling impormasyon na inyong nalalaman. Lalabas ang katotohanan at darating ang panahon na makukulong ang dapat na makulong.” Matigas ngunit makahulugan na sagot ni Louise habang matapang na nakatingin sa mata ng mga tao na nasa kanyang harapan. Pagkatapos sabihin ‘yun ay nagmamadaling sumakay sa kanyang sasakyan si Louise. Hindi na nito pinansin pa ang mga tanong na patuloy
Pinakabagong kabanata
DESPERATE MOVE Chapter 95 Author’s Note
Sa mga tumangkilik at tatangkilik pa lang ng kwentong DESPERATE MOVE, MARAMING3x salamat po. Kung ang iba man sa inyo ay hindi nasiyahan sa aking mga gawa, lubos akong humihingi ng malawak na pang-unawa dahil ito lang po ang nakayanan ko. Sa mga hindi po nakakaalam na ang book-6 ng Hiltons family ay kasalukuyan ng ongoing, baka sakaling magustuhan ninyo ang kwento ni Andrade Quiller Hilton at Maurine Kai Ramirez. ( The CEO’s Sudden Childs) Pakiadd na lang po sa inyong mga library ang mga kwentong inyong magugustuhan. Don’t Mess With Me The Billionaire’s Conquer My Heart Behind Her Innocence I’m yours Kapag Ako Ay Nagmahal Love Between The Words Kung hindi man po kalabisan, malaking tulong na rin po sa akin ang pagbibigay ng inyong komento sa page ng DESPERATE MOVE. MARAMING3X SALAMAT PO!
DESPERATE MOVE Chapter 94
“Naalimpungatan ako dahil sa mabigat na nakadagan sa aking dibdib. Kahit hindi ko na imulat ang aking mga mata ay kilala ko na kung sino ang taong nakayakap sa akin. Pumihit ako patalikod dito. Saka ko pa lang iminulat ang aking mga mata ng alam ko na hindi ko na makikita ang mukha nito. Subalit hindi ko inaasahan ng kabigin niya ang katawan ko palapit sa kanya at mas humigpit pa ang pagkakayakap niya sa akin. Napalunok ako ng wala sa oras ng mas idiniin pa niya ang pagkalalaki sa pagitan ng aking pang-upo. Isang buwan ang mabilis na lumipas simula ng magmakaawa ako sa kanya, pero wala namang nangyari. Dahil ang magaling na lalaking ito ay dito rin umuwi sa bahay ng mga magulang ko. Hindi rin nasunod ang gusto ko, isang araw lang ang pinalipas nito at nagulat na lang kami ng dumating ang limang katulong. Bitbit ng mga ito ang gamit ng aking asawa na parang akala mo ay wala ng balak bumalik pa ng mansion. “Alistair.” Naiinis kong tawag dito, dahil nagsisimula ng maglumikot ang mga
DESPERATE MOVE Chapter 93
“Maingat ang bawat kilos ko habang inaayos ang aking mga gamit dahil ngayong araw ay nakatakda na ang paglabas ko ng hospital. Sa totoo lang ay natatakot na akong kumilos dahil ayokong mawala sa akin ang aking anak. Tila nagkaroon ako trauma dahil sa nangyari noong gabing iyon. Hindi ko nakontrol ang galit ko kaya tuluyan na akong sumabog.Ilang araw akong na-confine dito sa hospital at mabuti na lang ay pinayagan ako ng doktor na sa bahay na lang magpagaling. Huminto ang mga kamay ko sa paglalagay ng mga importanteng gamit sa bag ng makarinig ako ng ilang mga yabag mula aking likuran. Hanggang sa pumulupot sa ilalim ng dibdib ko ang dalawang malaking braso ng aking asawa. kasunod ang pagbaon ng mukha nito sa pagitan ng leeg ko. Tumigas ang ekspresyon ng mukha ko, at pasimple kong pinuno ng hangin ang aking dibdib. Upang pawiin ang tensyon na nagsisimulang kumalat sa buong sistema ko. Oo, mahal ko ang asawa ko, pero simula ng malagay sa bingit ng kamatayan ang buhay ng aking anak
DESPERATE MOVE Chapter 92
“Ma’am, Ms. Denice Melendez was here.” Pagbibigay alam ni secretary Josie, habang ako ay nanatili sa bungad ng pintuan. “Papasukin mo.” Narinig kong sagot ni Mrs. Thompson. Nang makalabas na ang sekretarya nito ay saka palang ako humakbang papasok sa loob ng opisina. “Yes, Denice, ano ang kailangan mo?” Seryoso niyang tanong, halatang hindi nito gusto ang aking presensya. “Naparito ako upang kausapin ka at humingi ng tawad.” “Bakit ka hihingi ng tawad sa akin?” Seryosong tanong ni Mrs. Thompson. Isang malungkot na ngiti ang lumitaw sa mga labi ko. “Pakiusap, itigil mo na ang hindi magandang pagtrato sa kaibigan ko.” Seryoso kong sagot, umangat ang sulok ng kanyang bibig, kasabay nito ang pagtaas ng kaliwang kilay nito. “Which friend are you talking about? Felma? Oh, she's already in jail.” Mataray na sagot nito sa akin. Subalit, labis na nagulat ito ng lumuhod ako sa kanyang harapan, at kita ko kung paano itong mataranta. “Stand up, Denice! Hindi ako Diyos para luh
DESPERATE MOVE Chapter 91
Tulala at tila wala sa kanyang sarili ng datnan ni Denice ang kaibigan niyang si Louise, habang nakasandal ang likod nito sa head board ng hospital bed. Tila piniga ang puso niya at matinding pagkahabag ang nararamdaman niya para sa kaibigan. Ni halos hindi man lang nito naramdaman ang kanyang pagdating. Hanggang sa tuluyan siyang nakalapit sa kama na kinauupuan ni Louise ay nanatili lang itong nakatitig sa labas ng bintana. Tahimik na umupo si Denice sa gilid ng kama saka naluluha na dinampot niya ang kamay ng kanyang kaibigan. Naisip niya, sadyang kay laki na ng kanilang pinagbago. Nawala na ang dating sigla at kainosente nito sa lahat ng bagay. Nagugunita pa niya noong mga panahon ng kanilang kabataan. Wala itong ibang inisip kundi ang matulungan siya sa kanyang pag-aaral para sabay nilang matapos ang kursong Abogasya. Aminado si Denice na simula ng magkahiwalay sila ni Louise ay malaki ang naging epekto nito sa kanyang pag-aaral. Wala na kasing nanenermon sa kanya
DESPERATE MOVE Chapter 90
“Masaya ako dahil naging maayos na ang lahat sa amin ni Denice, nag kapatawaran na kami. Marahil hindi na tulad ng dati ang relasyon namin sa isa’t-isa dahil may lamat na ito. Pero, naniniwala ako na hindi pa naman huli ang lahat para makapag simula kaming muli. Ang pinakamahirap na maibalik sa lahat ay ang tiwala. Maybe I trust her, subalit hindi na tulad ng tiwala na binigay ko sa kanya noon. Ang lahat kasi ng bagay ay may limitasyon, at kailangan ay hindi lalampas sa limitasyong iyon ang tiwala na ibibigay ko sa kaibigan ko. Para kung sakali na maulit ang mga nangyari sa aming dalawa ay hindi na nito maapektuhan ang buhay ko. Mabigat ang mga paa na bumaba ako ng sasakyan. Sa dami ng trabaho ko sa maghapon ay kulang na lang bibigay na ang utak ko kaya ramdam ito ng katawan ko. Pagtuntong ng isang paa ko sa unang baitang ng hagdan dito sa pintuan ng Mansion ay narinig ko na kaagad ang malakas na boses ng aking biyenan. Simula ng matalo ito sa kaso at napatunayan ko n
DESPERATE MOVE Chapter 89
“Ahhhhh!” Crash! Nilamon ng malakas na sigaw ni Felma ang buong silid ng kanyang opisina. Malakas niyang ibinato ang nameplate na nakapatong sa ibabaw ng kanyang lamesa. Nabasag sa sahig ang babasaging nameplate kung saan ay nakaukit ang kanyang pangalan. “How dare you ruin my career!? Papatayin kita Louise! I swear, mapapatay talaga kita!” Halos mapatid ang kanyang mga litid dahil sa malakas na pagkakasigaw niya sa mga salitang ito. Habang sa kanyang isipan ay paulit-ulit na minura niya ang babae na siyang naging dahilan ng unti-unti niyang pagbagsak. Hindi niya alam kung paanong mabilis na kumalat sa social media ang tungkol sa kinakaharap niyang problema. At ngayon ay pinuputakti siya ng publiko.Lampasan ang tingin sa salaming pader ng kanyang opisina habang nakatitig sa kawalan. Dahil sa pagkakasiwalat ni Louise mula sa mga taong nadehado ng kanyang mga project, maging ang mga kontrata na hindi dumaan sa maayos na proseso ay marami ang nagalit sa kanya. Dumagdag pa ang galit
DESPERATE MOVE Chapter 88
“Will the jury foreperson, please stand. Has the jury reached a unanimous verdict?” “Yes, your honor.” Narinig kong sagot ng Jury sa tanong ni Judge Cabrahim. Kahit na hu-hulaan ko na ang magiging hatol ng korte ay hindi ko pa rin maiwasan na kabahan. Kasalukuyan kaming nandito ngayon sa loob ng trial court upang pakinggan ang magiging hatol sa akin ng hukuman. Napangiti ako ng pisilin ni Alistair ang kanang kamay ko. Wari moy nais nitong sabihin na okay lang ang lahat at hindi mo na kailangan pang mangamba. Isang matamis na ngiti ang naging tugon ko sa kanya bago inilipat ang tingin sa aming paligid. Sa kabilang panig ng silid ay nakatayo ang aking biyenan habang sa unahan nito ay ang kanyang mga abogado. Sa bandang likuran nito ay si Felma na tahimik lang sa kanyang kinatatayuan. Kapansin-pansin na hindi nagpapansinan ang dalawa. Nawala na ang dating closeness ng mga ito, malayo na rin sila sa isa’t-isa na di tulad ng dati na mukha silang mag-ina dahil lagi silang magk
DESPERATE MOVE Chapter 87
“Atty. Thompson, maaari mo bang sabhin sa amin kung paanong napunta sayo ang kopya ng kontrata gayong pribadong pag-aari ito ng biktima. Isa kang abogado at alam mo na pwede kang kasuhan ng Contract Trespass.” Nagpatuloy ang hearing at ngayon ay inuusig na ako ng abogado ni Mamâ. “I’m aware about that, at handa akong harapin ang anumang consequences ng mga naging hakbang ko. Nang huling araw na nagpunta ako sa opisina ng aking biyenan ay aksidente kong nakita ang confidential folder na naglalaman ng kontrata. I was there to court my mother in-law, para maayos na ang conflict sa pagitan naming dalawa hindi para lasunin siya. I have a valid reason kung bakit kailangan kong gawin ang bagay na ‘yun. Kahit ilang beses man akong isuka ng aking biyenan ay hindi na nito mababago ang reyalidad na isa kaming pamilya. She’s not my enemy here, I am fighting for the sake of my family.” Matatag kong pahayag bago diretsong tumitig sa mga mata ng abogado. Marahil ay nabasa nito sa
