ตอนที่22.ปกป้องเท่าชีวิต

ปกป้องเท่าชีวิต

ตูม! น้ำแตกกระเซ็นตัวฉันไหลไปกับสายน้ำ พยายามตะเกียกตะกายต่อสู้กับสายน้ำเท่าที่แรงจะพอสู้ไหวรื้อฟื้นวิชาว่ายน้ำที่ได้เรียนเมื่อสมัยมัธยมมาใช้พยายามลอยคอเอาปากเหนือผิวน้ำ

ครูบอกตัวลอยจะไม่จม พยายามทำตัวให้เบาเข้าไว้ใช้ขาตีน้ำพยุงตัวในขณะที่แขนก็ผลักมือซ้ายขวาในน้ำไปด้วยตะเกียกตะกายเอาขีวิตรอด เมื่อตัวลอยดีแล้วจากนั้นพยายามว่ายให้ถึงฝั่ง

เข้าฝั่ง ต้องเข้าฝั่ง แต่ระยะทางมันไกลพอสมควร จากตรงนี้แรงก็ใกล้จะหมด หันมองไปทางท่านรองฯเห็นเขาว่ายน้ำใกล้เข้ามาแล้ว

อีกนิดเดียว

พ่อจ๋าแม่จ๋าท่านเจ้าป่าเจ้าเขาช่วยน้ำขิงด้วย

เฮือกสุดท้ายของชีวิตย่อมนึกถึงผู้เป็นที่รักที่สุดและสิ่งศักดิ์สิทธิ์เป็นที่พึ่ง

ช่วยน้ำขิงด้วยนะคะ

น้ำขิง เสียงตะโกนดังก้องไปทั้งเกาะ

จากนั้นตัวฉันก็โดนดึงขึ้นจากน้ำอย่างทุลักทุเล ฉันรู้สึกตัวทุกอย่างแต่ลืมตาขึ้นไม่ได้ รู้ได้แต่เพียงว่าหลังจากที่พยายามลอยตัวใช้ขาตีน้ำก็แล้วแต่มันจมไปได้อย่างไรนั้นไม่รู้เลย รู้แต่เพียงว่าฉันกินน้ำเข้าไปหลายอึก น้ำทะเลไม่อร่อยเลยเค็มจัง

"น้ำขิงยังไม่ตายหัวใจยังเต้นอยู่"

ท่านรองฯเป็นคนพูดฉันจำเสียงนี้ได้

น้ำขิง น้ำขิง เขาเรียกฉันแล้ว