CHAPTER 2
Ronald took me to his mansion, and I was amazed at how big his entire property estate was. I and my mobsters even noticed that there were a lot of Black men guarding the whole estate. “So, Miss kung kailangan mo ang tulong ko,” panimula niya. “huwag kang mag-aatubiling sabihan ako,” pagpapatuloy pa nito sa sinasabi niya. "I will, and I didn't know this is how big your fortune is," I commented, wandering my eyes in the surroundings. "And it's bigger than our fortune," I added. Napangisi naman si Ronald sa narinig niya, "I am one of the top mafias in the city, and the whole authorities are looking for me," he uttered while fixing his black suit. "I am also a mafia queen but got abandoned because my dad wanted me to marry the old man because his business went bankrupt,” naiirita kong paliwanag na naman. Napangisi na lang siya sa naging reaksiyon ko at naghithit ng sigarilyo. Napansin ko rin na tila naging seryoso ang ekspresyon nito at parang bang may mga nalalaman siya. “Tutulungan kita para sa pagsisimula mo na malayo sa impluwensiya ng iyong ama at kung gusto mo ay magsimula na tayo ngayon para sa pagsasanay mo,” sabi nito kaya hindi na siya nagdalawang-isip pa. "I accept your help," tugon ko. Hindi siya nag-alinlangang papasukin kami sa loob ng mansiyon niya. Halatang mahigpit ang seguridad niya rito at kapansin-pansin na napakadami nitong tauhan. Hinandaan niya rin kami ng makakain sa isang mahabang mesa bilang mainit na pagtanggap niya sa amin. Napakapormal niyang tingnan pati na ang kaniyang paraan ng pagkain. "You can sleep in my room if you want," he spoke formally while he was chewing his food. Nagkatinginan naman ang mga tauhan ko, “Huwag kang mag-aalala dahil ayos lang naman ako,” sagot ko habang ini-slice ang steak. After that dinner, Ronald asked his mobsters to take Airah’s mobsters into their room. His smile immediately melted her heart upon glimpsing at her. He settled everything in the room, so upon Airah entering the room, she noticed that there were lit candles and rose petals all over the room. Ronald closed the door behind me. "So, here's my surprise.” Nakangiti niyang sambit at naglakad papunta sa harapan ko. “Ano ang meron?” nagtatakang tanong ko ngunit hinila niya lang ang kamay ko at inilagay sa dibdib nito. He turned around, so we switched positions, and he pushed me onto the bed. "You can't just do this thing, man," I replied, and his playful smile spread across his lips. He crawled on the bed, and I was lost in his eyes again until I noticed the red cloth rope tying me to the bed. He placed his index finger on my lips. "Just keep your mouth shut and taste the softest and warmest feeling," he huskily mumbled in my ear. Dahan-dahan niya akong siniilan ng halik habang ang kaniyang mga kamay ay naglalakbay sa buo kong katawan. I couldn't resist his temptation and every touch he made until I finally gave in my body to him. He unzipped the back of my dress and started sliding his lips down my neck. I gasped for air, "I can't resist your touch and kisses.” "Of course, your body is slowly being owned by me," he uttered in a husky tone again. He undressed my top and bottom until I slowly felt his big cock entering inside me. I moaned through the pain, "I want you inside me, Ronald~" biting my lips. "Just tell me if it hurts or if you're in pain, and I will be gentle, okay?" he stated in a low voice. Paulit-ulit niya itong nilalabas-pasok sa aking perlas habang nakapatong siya sa akin at patuloy rin ang kaniyang pagsiil ng halik sa mga labi ko hanggang sa mas bumaba ng bumaba ang kaniyang mga labi. Naramdaman ko ang mga malalambot nitong labi na nasa bulubundukin ko ng dibdib habang dumudulas ang mga kamay niya sa mga braso ko. I don't know if this is right, but I feel satisfied with what he is doing to me. Every touch he landed on my body felt like a cure for every pain. My body felt pleasure, forgetting all those negative events in my head. Basang-basa na ang pagkababae ko sa kaniyang ginagawa at patuloy pa rin ako sa paggawa ng ingay dahil sa ginagawa niya. “Ronald,” I moaned his name. “Just go with the flow,” malumanay niyang sagot. “Huwag kang mag-alala dahil gagawin ko naman ang ipinangako ko,” dagdag pa niya. Kinabukasan ay nagising akong nakabalot lang ng puting kumot ang katawan ko. Iginalaw ko ang aking kamay at napansin kong wala na ito sa tabi ko. Iginala ko ang aking mga mata at hinanap ito sa bawat sulok ng kwarto. “Ronald,” pagtawag ko sa pangalan niya. Nakaramdam ako ng lungkot nang maisip na iniwan ako ni Ronald pero bigla na lang bumukas ang pinto at roon ko nakita ang nakangiting mukha ni Ronald. "I am here," he said, walking towards me. He was shirtless and wearing only shorts. "I thought you left me and it was all just to satisfy your needs," I stated in a waking voice. "Why would I do that?" he queried, frowning his forehead. He walked towards me and sat at the corner of the bed. He planted a kiss on my forehead, placed his hand on my arm, and caressed it with his thumb. He pulled his lips away from my arm and smiled at me.Sa maiksing panahon na magkasama kaming dalawa ay paunti-unti nang nahuhulog ang loob ko sa kaniya. Sinusubukan ko namang pigilan pero hindi ko kayang labanan ang damdamin ko. Tuwing sinusubukan ko itong pigilan ay hindi ako mapakali. Hindi ako matahimik na tila ba gusto ko itong ilabas at iparamdam sa kaniya ang tunay na nararamdaman ko.“Airah,” biglang pagtawag ni Ronald sa pangalan ko.Nasa living room ako, umikot ako para harapin siya. “Bakit?” nagtatakang tanong ko ngunit nginitian lang niya ako. “Bakit nga?” pagtatanong ko muli."Hmm, breakfast is ready," he uttered in a soft voice. "We'll be going to have your training today as promised," he added before he left me here in the living room. Pumunta na agad ako sa kusina at pagkarating ko doon ay nagulat ako dahil iba't-ibang masasarap na pagkain ang nakahain sa mesa. Narito rin ang dalawa nitong kasambahay at nakatayo malapit sa mesa.“Ma'am, may kailangan pa ba kayo?” nakangiting tanong ng isang kasambahay sa harapan ko."No
"What's this all about? Why did Ronald hold my hand and we look so close together?" I asked, still confused about it. "Why didn't he even tell me about it?" "Maybe, it's time to ask him or you should call your grandma since she left a letter for you," my mobster suggested. I took a deep breath. "My grandma wouldn't answer it," I replied. "Also him, so we should do something that he must confess it himself," I stated my idea. "No, let him confess, Miss Airah." My mobster suggested so I glanced up to him. "Okay, that's a good idea," I replied. “Labis lang ang pagtataka ko dahil wala siyang sinasabi sa akin tungkol dito,” komento ko habang nakatingin pa rin sa mga larawan, medical records at ang sulat na iniwan ng aking lola.Napatingin ang tauhan ko sa likod niya nang mapansing biglang pumasok si Ronald kasama ang kaniyang mga tauhan sa pintuan.Malimit itong ngumiti sa akin kaya ngumiti ako sa kaniya ng pilit. Sumenyas siya at itinuro ang hagdan, "I'll rest," I heard him state i
Ronald decided to take me out and take me to the restaurant which was owned by one of his associates. His associate took us inside without people in the restaurant getting suspicious and drawing attention to us. Inside, there's also a table and chair just like how it appears outside. "I have organized this and asked him to make this for you," said Ronald, smiling. "I'm sorry if I wasn't the one who made this, I was just busy dealing with my personal stuff," he explained and planted a kiss at the top of my forehead. "It's okay, I understand," I replied. He pushed backward a chair for me so I can sit before he went to the left chair and pushed backward a chair for himself. There's a musician playing a romantic violin for us and at the center of the table there's a flower vase containing roses, and a lit candle.Hinintay namin ang i-se-serve na pagkain para sa amin. Nang saktong ilalagay na sa mesa namin ay naamoy ko kaagad ang mabangong aroma ng pagkain. Napangiti a
Nangunot ang noo ko nang masulyapan ang matandang lalaki na may bilugang katawan na papalapit sa amin ni Daddy. Nakasuot ito ng magarang suit at may hawak na tungkod na sumusuporta sa paika-ika nitong paglalakad na dulot ng katandaan. Bali-balita na biyudo na ang nasabing lalaki. "You will marry him," my father gestured his hand toward him. Is Dad really serious? Ang akala ko pa naman ay ipakikilala niya na ako bilang susunod na leader ng Dayron Organization kaya niya ako inutusang maghanda para sa party na ‘to—pero nagkamali ako. "No, I won't. Dad naman!" mariin kong sambit sa kanya. "Nakikita mo ba ang agwat ng edad naming dalawa?" inis kong dagdag. "It doesn’t matter. The most important thing is saving our business," pangangatwiran nito. My father's words stunned me, leaving me speechless. "But I am not a thing you can just use so that you can pay your debts! " I yelled at him. "How could my own dad do this to me?" "How could we pay all the debts if you don't do this?!" gal