Nangunot ang noo ko nang masulyapan ang matandang lalaki na may bilugang katawan na papalapit sa amin ni Daddy. Nakasuot ito ng magarang suit at may hawak na tungkod na sumusuporta sa paika-ika nitong paglalakad na dulot ng katandaan. Bali-balita na biyudo na ang nasabing lalaki.
"You will marry him," my father gestured his hand toward him. Is Dad really serious? Ang akala ko pa naman ay ipakikilala niya na ako bilang susunod na leader ng Dayron Organization kaya niya ako inutusang maghanda para sa party na ‘to—pero nagkamali ako. "No, I won't. Dad naman!" mariin kong sambit sa kanya. "Nakikita mo ba ang agwat ng edad naming dalawa?" inis kong dagdag. "It doesn’t matter. The most important thing is saving our business," pangangatwiran nito. My father's words stunned me, leaving me speechless. "But I am not a thing you can just use so that you can pay your debts! " I yelled at him. "How could my own dad do this to me?" "How could we pay all the debts if you don't do this?!" galit niyang bulyaw. “Ikaw lang ang makakalutas sa problema natin,” dagdag pa niya sabay buntong-hininga. "I’m leaving," galit kong sabi. I walked out in front of him because I was so angry and disappointed. "You're free to go, but keep in mind that we'll cross paths again!" While I was walking, he said it in an angry tone, and I chose to ignore him. I went to the bar where all the mobsters go to unwind and deal with tough times. This is a social club, private and exclusive to mafias. "Hindi ako papayag sa gusto niyang mangyari," sambit ko sa sarili. I ordered an espresso martini while I continued to deal with the situation. Taking a deep breath, I decided to call the mobsters in my group who might want to join me. I dialed their number. "Hello, Miss Airah?" one of the members answered. "Come to the social club and decide whether you want to join me, because I’m quitting," I said, gritting my teeth as I spoke, my frustration clear in my voice. Habang naghihintay ako sa kanila at umiinom ng alak ay may lumapit sa aking lalaki. Biglang hinawakan ang balikat ko na ikinagulat ko naman at agad ko itong nakilala dahil tauhan siya ng matanda. Nagpupumiglas ako habang kinakadlakad nila ako at pinipilit na sumama sa kanila. May mga hawak silang baril. "Sumama ka na lang kung ayaw mong may masamang mangyari sa ‘yo," pagbabanta pa ng isa. Napansin ko na nasa amin lahat ang atensiyon nilang lahat hanggang sa may nakita akong lalaking tumayo mula sa pagkakaupo nang mapansin ang sitwasyon at naglakad palapit sa direksyon namin. "Hands off her," he commanded calmly, but the men holding my hand just laughed. I gazed into his deep brown eyes and his furrowed eyebrows, which seemed to show he was losing his temper. His full, pink lips and perfectly straight nose added to his intense expression. "Ikaw ba ang amo namin para sundin ka namin?" mayabang na sambit ng isang lalaking nakahawak sa akin. He directly confronts them with a firm, authoritative tone. "Step away from her now," he says, making it clear he's in charge. "You heard me. Leave her alone, now." Steps between me and the mobsters, standing firm. His serious expression and strong stance show he means business. The crowd goes quiet, sensing that something important is happening. Tututukan na sana siya nila ng baril ngunit nakita nila kung gaano karami ang mga tauhan nito sa likod niya samantalang lima lang silang inutusan ng matanda. Agad, silang nakaramdam ng takot sa isiping iyon dahil imbes na makuha nila ako at dalhin sa matanda ay maaga silang papanaw sa mundo. Nervously looks around, realizing their out numbered. "Alright, we’re leaving since we’re in danger, but remember, we’ll find you again," one of the mobsters said before leaving. He turned to me, his tone softening. "Are you alright?" I nodded, visibly shaken but relieved. "Yes, thank you for saving me." Moments later, while we were talking, the mobsters from my group arrived and found me with the man. "What happened?" one of them asked. The stranger glanced at me and gently led me away from the scene. "Let’s get her to a quieter place," he suggested. "You’re safe now," he added. We walked outside to a quieter area. "By the way, my name is Ronald Navarra," he introduced himself, extending his hand for a handshake. "I’m Airah Jhoanne Dayron," tugon ko, habang iniabot ang kamay para sa isang mabilis na handshake bago ito bawiin. I felt a spark of attraction towards the stranger who had saved me. I believed he could help me and potentially add valuable support to my group. "Why are they forcing you to go with them?" bigla niyang tanong sa akin. "Nais kasi akong ipakasal ng aking ama sa isang matanda ngunit hindi ako pumayag at tumakas ako," sagot ko naman. "Tauhan rin iyon ng matandang ipapakasal ng aking ama," dagdag ko pa. "Dahil ba ito sa negosyo?" tanong niya. "Oo, at mababa rin ang tingin ng aking ama sa babaeng katulad ko," sagot ko habang nagmamasid naman sa paligid ang mga tauhan ko. "Don’t worry, I’ll help you," he said with a smile. "I’ll also teach you some basic self-defense and protect you for now," he added, which surprised me. Lumambot ang mga tingin ko habang tinitingnan ko siya. Hindi ko inaasahan na sasabihin niya iyon, ngunit napagtanto ko na talagang kailangan ko ang tulong niya.CHAPTER 2 Ronald took me to his mansion, and I was amazed at how big his entire property estate was. I and my mobsters even noticed that there were a lot of Black men guarding the whole estate. “So, Miss kung kailangan mo ang tulong ko,” panimula niya. “huwag kang mag-aatubiling sabihan ako,” pagpapatuloy pa nito sa sinasabi niya. "I will, and I didn't know this is how big your fortune is," I commented, wandering my eyes in the surroundings. "And it's bigger than our fortune," I added. Napangisi naman si Ronald sa narinig niya, "I am one of the top mafias in the city, and the whole authorities are looking for me," he uttered while fixing his black suit. "I am also a mafia queen but got abandoned because my dad wanted me to marry the old man because his business went bankrupt,” naiirita kong paliwanag na naman. Napangisi na lang siya sa naging reaksiyon ko at naghithit ng sigarilyo. Napansin ko rin na tila naging seryoso ang ekspresyon nito at parang bang may mga nalalaman siya.
Sa maiksing panahon na magkasama kaming dalawa ay paunti-unti nang nahuhulog ang loob ko sa kaniya. Sinusubukan ko namang pigilan pero hindi ko kayang labanan ang damdamin ko. Tuwing sinusubukan ko itong pigilan ay hindi ako mapakali. Hindi ako matahimik na tila ba gusto ko itong ilabas at iparamdam sa kaniya ang tunay na nararamdaman ko.“Airah,” biglang pagtawag ni Ronald sa pangalan ko.Nasa living room ako, umikot ako para harapin siya. “Bakit?” nagtatakang tanong ko ngunit nginitian lang niya ako. “Bakit nga?” pagtatanong ko muli."Hmm, breakfast is ready," he uttered in a soft voice. "We'll be going to have your training today as promised," he added before he left me here in the living room. Pumunta na agad ako sa kusina at pagkarating ko doon ay nagulat ako dahil iba't-ibang masasarap na pagkain ang nakahain sa mesa. Narito rin ang dalawa nitong kasambahay at nakatayo malapit sa mesa.“Ma'am, may kailangan pa ba kayo?” nakangiting tanong ng isang kasambahay sa harapan ko."No
"What's this all about? Why did Ronald hold my hand and we look so close together?" I asked, still confused about it. "Why didn't he even tell me about it?" "Maybe, it's time to ask him or you should call your grandma since she left a letter for you," my mobster suggested. I took a deep breath. "My grandma wouldn't answer it," I replied. "Also him, so we should do something that he must confess it himself," I stated my idea. "No, let him confess, Miss Airah." My mobster suggested so I glanced up to him. "Okay, that's a good idea," I replied. “Labis lang ang pagtataka ko dahil wala siyang sinasabi sa akin tungkol dito,” komento ko habang nakatingin pa rin sa mga larawan, medical records at ang sulat na iniwan ng aking lola. Napatingin ang tauhan ko sa likod niya nang mapansing biglang pumasok si Ronald kasama ang kaniyang mga tauhan sa pintuan. Malimit itong ngumiti sa akin kaya ngumiti ako sa kaniya ng pilit. Sumenyas siya at itinuro ang hagdan, "I'll rest," I heard him
Ronald decided to take me out and take me to the restaurant which was owned by one of his associates. His associate took us inside without people in the restaurant getting suspicious and drawing attention to us. Inside, there's also a table and chair just like how it appears outside. "I have organized this and asked him to make this for you," said Ronald, smiling. "I'm sorry if I wasn't the one who made this, I was just busy dealing with my personal stuff," he explained and planted a kiss at the top of my forehead. "It's okay, I understand," I replied. He pushed backward a chair for me so I can sit before he went to the left chair and pushed backward a chair for himself. There's a musician playing a romantic violin for us and at the center of the table there's a flower vase containing roses, and a lit candle.Hinintay namin ang i-se-serve na pagkain para sa amin. Nang saktong ilalagay na sa mesa namin ay naamoy ko kaagad ang mabangong aroma ng pagkain. Napangiti a
Ronald gazed into my eyes, and his eyes wanted to tell me something. "I want you to know that you're the only one I can trust," he begins, his voice husky. "I am willing to take care of you and for the baby you're carrying," Ronald continues, his voice a whisper. "I am willing to keep you away from your father," dagdag niya, at inabot niya ang mga kamay ko habang unti-unting dumapo ang labi niya sa balat ko.I was surprised by what he just said. “I appreciate that,” a smile gracing across my lips. “But I want to ask something from you?”His eyes held my gaze. “Just tell me and I will answer it,” sagot niya kaya huminga ako ng malalim.I needed to lie so he wouldn’t notice that I secretly asked my mobsters to investigate him. “I-I feel so overwhelmed because it seems like we met before, we have known each other for a long time and sometimes there’s a vivid picture in my mind and I’m with this man in the past. Back then, he looks like you.” I told him, and I saw his shock expression.
Kinabukasan, pagkamulat ng mga mata ko ay napansin kong nasisinagan na ako ng araw. Dahan-dahan akong bumangon at napatingin sa paligid hanggang sa nasulyapan ko ang pagkain at isang baso ng gatas sa kaliwa ko na nakapatong sa maliit na kabinet. Napangiti na lang ako ng maisip na galing ito kay Ronald hanggang sa bumukas bigla ang pinto. “Good morning, darling.” Pambungad bati nito sa akin at dahan-dahang naglakad papunta sa'kin. “Good morning,” nakangiti kong balik bati sa kaniya. "This means a lot to me," I stated, and he walked towards me. He sat beside me and he grabbed my waist. "My pleasure, my lady, and it is one of my responsibilities," he replied. Sumandal ako sa balikat niya at biglang may lumabas sa memorya ko ngunit malabo. Paulit-ulit itong lumabas sa isipan ko at ‘tila ba may gustong ipahiwatig sa'kin. May isang lalaki ang malabo ang mukha ngunit parang parehas sila ng pigura ni Ronald. “Ayos ka lang?” nag-aalalang tanong niya. “Oo, ayos lang ako,” pilit na ngiti
Napansin ko ang bigla nitong pagpasok sa loob ng bahay ngunit siya lang mag-isa at hindi kasama ang mga tauhan nito. Kadalasan kasi ay nakikita kong nakasunod sa likod nito ang mga tauhan niya.“Where's my wife?” narinig kong tanong niya sa tauhan niya.“Nasa loob siya sir, mabuti pa siguro at puntahan mo na lang.” Tugon naman ng tauhan niya na may kasamang kilos ng kamay.“Airah, my wife?” pagtawag nito sa akin.Agad naman akong naglakad papunta sa kaniya ng marinig ko ang boses nito. “Yes, dear?” nakangiting tanong ko naman.“I just wanted to check on you,” he said, his voice filled with worry. “Are you feeling okay? Anything different with the pregnancy?”I smiled, trying to reassure him. “Hmm, just a little migraine, but I'm fine.”He didn't look convinced. “Are you sure? You look a little pale.”“I'm okay, really,” I said, reaching for his hand. “It's just a migraine. It will pass.”He sighed, settling his hand lightly on my hair. “Just let me know if you need anything, okay? Any
Nagpaalam si Ronald sa akin dahil may aasikasuhin lang daw itong inportanteng bagay. Palabas na siya kaya bumalik siya sa pisngi ko, nagulat ako ng lumuhod siya sabay halik rin sa tiyan ko. Inilagay niya rin ang tainga niya malapit sa tiyan ko. “Daddy loves you so much, baby, and don’t worry about mommy because your daddy will take care of her.” Sambit nito kaya napangiti ako. Dahan-dahan siyang tumayo mula sa pagkakaluhod sabay baling sa dalawang tauhan niya. “If something happens to them, you’re going to be dead meat,” mariin niyang sambit at turo sa mga tauhan niya. “Ingat ka and drive safely,” sabi ko kaya kumaway siya sa'kin para magpaalam na. Naglakad na siya palayo hanggang sa makarating siya sa sasakyan niya. Pinagbuksan siya ng pintuan ng kaniyang tauhan at pinagsarahan rin ng makapasok na ito. Sumama ang anim niyang mga tauhan sa kaniya at napansin kong mas hinigpitan pa nito ang seguridad dito sa mansiyon niya. Mukhang may kinakaharap siyang problema at ako naman a
Kinabukasan ay nakita ko silang dalawa na magkausap na naman at halos araw-araw ko silang nakikitang nagpaplano. Ang iba naman ay binabalot na mga bagay at iniisip kong droga na naman ang mga laman nito.Tumatakbo palagi ang mga pangyayari dito sa bahay sa mga operasyong gagawin nila. Ang mga kasambahay naman ay tahimik lang silang nagpupunas ng mga lamesa, bintana, at ang iba naman ay nagluluto na naman ng umagahan sa kusina. Pasulyap-sulyap ang mga ito sa mga ginagawa ng napakaraming tauhan dito sa loob.Nag-iiwas naman sila ng tingin tuwing nahuhuli ko silang matagal na nakatitig sa mga binabalot nilang bagay. Napansin kong napalunok ang kasambahay na may edad habanh pinupunasan nito ang malaking vase sa gilid.My footsteps echoed in the floor and she's obviously panicking and thinking what tricks she will use against me.Napansin ko ang malalim na paglunok ng babaeng may edad na rin at natigilan rin ito sa kaniyang ginagawa. Dahan-dahan niya akong nilingon at agad kong nakita ang
NOTE: Bonus Scenes are for the readers and I hope you enjoy story and let me know your reactions in the comments.Nasa personal office niya si Ronald kaya naglakad ako papunta doon at sumilip sa pintuan. Napansin kong may tinitingnan itong mga dokumento at naisipan kong kumatok na lang sa pintuan kaya nabaling bigla ang atensyon niya sa direksyon ko.His face lit up and he lifted himself up before he walked over towards me. "Come in, my queen." He gestured his hand inside as he placed his hand around my waist."What are these papers?" I asked, when I noticed them cluttering in his table." He pinched the bridge of his nose. "It's just about business operations and about the deal." Ipinaupo niya sa harap ng mesa niya bago siya naglakad pabalik sa loob ng mesa at umupo. Hindi ko mabasa ang iniisip niya dahil nakatitig lang naman ito sa akin."Okay ka lang ba?" Pagbasag ko sa katahimikan sa pagitan naming dalawa.Napakurap-kurap naman ito bago nag-angat ng tingin. "Oo, naman ayos lang
Isinama nila ako sa operasyon nila para kung skating magkaroon ng foul play sa loob ay magkakaroon agad ng ideya ang mga tauhan namin dito sa labas kung anong gagawin. Medyo delikado ang operasyon na 'to dahil ang taong pagbibigayan nila ng droga ay isang malaking personalidad. "Kapag hindi kami nakalabas ng within 1 hour, alam niyo na ang gagawin." Mahigpit na bilin ni Ronald sa mga tauhan.Sinulyapan naman niya ako sabay yakap at dinampi ang mainit niyang labi sa aking noo. Sumulyap ng huling beses bago pumasok sa loob kasama ang aming anak at ibang mga tauhan.Bakit parang ang lungkot? Ano na naman bang nangyayari sa akin? Pilit kong iwinaksi ang mga negatibong naiisip ko sa aking utak.Nasa labas kami ng kinakalawang nang gate habang nakaparada ang itim naming mga sasakyan. Hindi kami puwedeng pumasok sa loob katulad ng napag-usapan nila. Parang akong nilulunod ng mga inisip ko at hindi ko rin malaman ang dahilan kung bakit ganito ang mga tumatakbo sa isipan ko.--INSIDE---Pagka
When I was a kid, I used to dream of being like my father, and even though they're afraid that I would find out they were actually engaged in malicious activities such as murder, robbery, money laundering, and many more. They have no idea that I was actually aware of why they kept me engrossed in playing with my toys and why they mentioned I was not allowed to go out because of the threats looming over us. I am as smart as my father, and they didn't know how clever I am when it comes to thinking. Let's imagine a puzzle; I can easily come up with a solution and resolve it. My mind proposes a solution that strikes like thunder and is as sharp as a knife—it can run like a bullet inside a gun. So, tell me, do I look that stupid for not getting the hints? The clue is in front of me! And I only need to confirm it and show them what's wrong. The point is, the moment I stepped in, the guy felt so superior over others. Not to degrade his family, but my family is more powerful than his, wit
RONALD NAVARRA'S P.O.V. Kinabukasan ay naghanda kami para sa panibagong operasyon ng grupo. Hinapit ko sa baywang ang aking asawa at hinalikan sa labi bago umalis. Maiiwan siya dito sa bahay kasama ang ibang mga tauhan at kasambahay. She waved us goodbye. "Mag-iingat kayo." Paalala niya sa amin bago sumakay ng sasakyan. Binuksan na nila ang malaking gate, pinaandar na rin ng driver paharap ang sasakyan hanggang sa tuluyan na kaming umalis makaalis. Sumulyap ako sa huling pagkakataon at nakita kong isinara na nila ang gate. This deal is everything to me. We meet the supplier—drugs, weapons—in the abandoned warehouse. Let's just say there'll be consequences if things don't go exactly as planned. My son said, "Dad, this is serious—life or death." I looked at him. "You dont have to worry." I assured him. "And you're ready for this. I'll be right here to guide you." Nagpatuloy kami sa pagbiyahe hanggang sa makarating kami sa pinakamahabang tulay. Ilang oras ang naging biyahe
Kagagaling lang namin sa bahay ng city governor at tulad ng inaasahan ay sinalubong agad kami ng anak naming si Niccoló kasama ang ibang mga tauhang narito sa bahay. "Kamusta naman ang operasyon?" agad na tanong niya. "Okay naman po, Dad." "You should lead them properly," he uttered sternly. "You are allowed to violence againts the members who can't keep their loyalty." He stated, grinding his teeth emphasizing his words. "Ginagawa ko naman lahat ng sinasabi mo, Dad." Magalang niyang tugon kaya tinguan na lang siya ni Ronald. Nilagpasan na namin ito at binigyan ko siya ng huling sulyap bago kami nagtungo sa hagdan. Umakyat kami ng hagdan at dumiretso agad sa kwarto naming dalawa. He twisted the doorknob and pushed in, he went inside first and I followed him. Pagkapasok ay agad niyang ibinababa lahat ng mga hawak niyang gamit sa sahig at nagtanggal ng coat na suot niya sabay sukbit sa brown ns stick na nasa gilid niya. Sobrang seryoso ng ekspresyon niya at hindi ko mabasa ku
Even though, Ronald is no longer the mafia boss he still lead the organization and teaching our son how to lead well. Leading an organization is not an easy obligation and responsible. Sometimes the thugs would not listen to you if you have no idea to lead them. You should show dominance and sometimes violence in front of the thugs or mafia members. Nagsimula si Ronald sa obserbasyon kung saan ang aming anak na si Niccoló ay titingnan kung paano siya nakikipag-ugnayan, gumawa ng desisyon at ang kanyang istilo ng pamumuno na kinabibilangan ng pagdalo sa mga pulong ng mafia, pagsaksi sa mga negosasyon at pagmamasid kung paano niya nilulutas ang gulo. "You should have a discipline," Ronald muttered in firm voice. "I am guiding you to take a new step, son and I want you to continue my legacy and control over our criminal organization." He included as he observed him. "I know, Dad." "Niccoló you're a man now. It's time." Niccolò nodd and his eyes fixed on his father. "I'm ready, D
Nang maipasa na ni Ronald ang kaniyang posisyon sa aming anak ay mas nagkakaroon na ito ng oras para sa akin. Kahit hindi na siya ang mafia boss ng organisasyon ay tinitingala, kinatatakutan, at nirerespeto pa rin siya. Pagkatapos ng lahat ng mga pinagdaanan namin noon ay naisip naming dalawa na lumagay muna sa tahimik. Marami nang nangyari at halos hindi na rin namin mabilang ang pagkakataong nalagay kami parehas sa panganib sa nakaraan. May kaunting pagbabagong nangyari pero gano'n pa rin ang takbo ng buhay na mayroon kami. Ang organisasyon ay nakakasagupa minsan ng mga matataas na personalidad sa siyudad at hindi ito maiiwasan. Malungkot na tumingin sa akin si Ronald. "I miss the old days," panimula niya. "I miss being a mafia boss." "I know but you're still the dominant mafia boss I have met." He wrapped his arm into my waist. "And you're still the lost queen who has found her king in the darkness," he murmured softly, his voice sending shivers down my spine. He b
Pagkatapos ng mangyari sa amin kahapon ay nagdesisyon kaming dalawa ni Ronald na ituloy ang pagsasanay ng anak naming si Niccoló. Dinala namin siya sa training ground para ituloy ang naudlot niyang pagsasanay para sa pagbaril. Sa kalagitnaan ng pagsasanay niya ay tinuruan rin siya ng basic combat skills buong araw hanggang sa matutunan niya ito. Pinagpawisan siya ng husto at sobrang napagod ang katawan niya kaya pinagpahinga muna namin siya. "You did a great job, son." Pagbibigay papuri nito sa aming anak sabay tapik sa likod niya. "Thank you, Dad." "Soon enough, you will see your hard work." Nakangiting tumingin si Niccoló sa kaniya habang nakaupo ito sa sofa. Iniwan na namin ito doon at naglakad papunta sa foyer nang saktong dumating ang underboss ng grupo. Naglakad kami papunta sa kanilang kinarooonan para salubungin sila. "Did you get the information I asked you for?" tanong ng aking asawa kaya nag-angat tingin ito. He bobbed his head and handed him the black tape. "T