"What's this all about? Why did Ronald hold my hand and we look so close together?" I asked, still confused about it. "Why didn't he even tell me about it?"
"Maybe, it's time to ask him or you should call your grandma since she left a letter for you," my mobster suggested. I took a deep breath. "My grandma wouldn't answer it," I replied. "Also him, so we should do something that he must confess it himself," I stated my idea. "No, let him confess, Miss Airah." My mobster suggested so I glanced up to him. "Okay, that's a good idea," I replied. “Labis lang ang pagtataka ko dahil wala siyang sinasabi sa akin tungkol dito,” komento ko habang nakatingin pa rin sa mga larawan, medical records at ang sulat na iniwan ng aking lola. Napatingin ang tauhan ko sa likod niya nang mapansing biglang pumasok si Ronald kasama ang kaniyang mga tauhan sa pintuan. Malimit itong ngumiti sa akin kaya ngumiti ako sa kaniya ng pilit. Sumenyas siya at itinuro ang hagdan, "I'll rest," I heard him state in a soft calm baritone voice. Pinagmasdan ko siya at sinundan ng tingin nang maglakad siya papuntang hagdan. Hindi ko inisip noon na may tinatago pala siya sa akin. The questions keep running and bothering my mind: Why he doesn't tell me regarding this matter when the time we met at the bar? What's the deal behind this thing? "Miss, Airah go straight into his room and asked him," my mobster on the back suggested and glanced at the direction where Ronald's room is. "No, let him rest." I replied. Ang mga tauhan nito ay nagkalat sa iba't-ibang parte ng bahay habang ang ilan sa kanila ay nanatili sa loob. Lahat sila ay nakasuot ng itim na damit at pants habang ang ilan sa kanila ay nakasuot ng black glasses. Maingat talaga sila sa pagbabantay at talagang lahat sila ay nagmamasid sa paligid dahil maaaring marami rin siyang kaaway na ibang organisasyon. Napatingin sa akin ang isang tauhan ni Ronald kaya nag-iwas ako ng tingin rito at tila ba pinagdududahan ako. I went straight to the upstairs and as I opened the door, I saw him fall asleep in his bed. "Why didn't you tell those things? What's wrong?" I mumbled as I was standing in the doorway. Natigilan ako ng makita ko siyang gumalaw, nagulat rin ako ng bigla na lang nitong iminulat ang kaniyang mga mata. Halos manigas ang buo kong katawan ng mapansin kong bumangon ito at hindi ko matagalan ang kaniyang mga tingin. He stood up and walked towards me. "What are you doing here?" asked Ronald with his dominant tone. "Nothing," I replied and it seems like my body froze where I am standing at. "Are you going to hurt me?" I inquired, showing without any emotions and expression in my face. "No," he responded. "Did I scare you?" he queried with a calm voice. "Y-Yeah but not that much. . . . because your voice is so dominant," I answered and my voice was trembling. "And authoritative?" dagdag tanong pa nito sa baritone na boses. "Yes, it is," tipid kong sagot sa kaniya. "Sorry for that," kalmado niyang tugon bago niya ako nilagpasan. Naglakad ako papunta sa kama at napaupo na lang. Iginala ko ang aking paningin hanggang sa may isang bagay na nakakuha ng atensyon ko. Tila kakalapag lang ng isang lumang larawan at naninilaw na rin. Halos hindi na makita at makilala ang mga taong nasa larawan pero nanlaki ang mga mata ko dahil napansin ko na tila parehas kami ng pigura ng babaeng nasa larawan. "Put that picture down," biglang pagsulpot nito sa pintuan kaya gulat akong napatingin sa kaniya. "Don't touch anything that belongs to me," dagdag pa niya. "Who's this woman? And are you hiding something from me?" I questioned him and raised my eyebrow. "I can't tell who she is," seryoso niyang sambit. "What if I say yes? Are you willing to find out what that secret is?" tanong niya at naglakad palapit sa akin. "Sometimes, I need to hide something from people I loved to protect them from danger," he added that leaves me with confusion. I remembered again what's inside the envelope which is our pictures together, the letter that grandma left for me and the medical records stated the accident that caused me an amnesia but there's something I still didn't even touched there. Naglakad ako palabas ng pintuan at pinuntahan ang tauhan ko bago siya nilapitan. "Can you tell me more about the envelope you found?" usisa ko dala ng kuryosidad. Muli nitong kinuha ang envelope at inilabas ang mga larawan doon. "It seems like he's your ex fiancé," sambit niya ng tingnan niyang maigi ang mga larawan. Tila may nakalakip sa mga larawan na iyon na iyon at muli niyang kinuha ang sulat. Muli ko itong binasa ng malinaw. The letter from her grandma. To Airah, “I am writing this letter to inform you that I am leaving this country for good but I will return when everything's fine. Your fiancé has already been feeling lost because your father cuts off all your connections that tied both of you. He's also from the known dark organization of mafias but your father found out his identity that's why he canceled your wedding. He's from a well-known mafia family and I'm wishing you will meet him soon. Before I end this letter, I want you to know that he will save you from your father.” —Sincerely, grandma. I don't know but my chest tightened and my tears began to fall. I knew what my grandma wanted to tell me since my father wanted me to marry that old man. I just need Ronald to confess everything. "Are you okay, miss Airah?" my mobster asked me so I wipe away my tears. "Yes, I am fine," I replied. "But why do I feel like I'm going to vomit? This last few days, I feel so tired and everything seems strange." I uttered and I noticed he fell silent. "Are you sure, you are not pregnant?" tanong niya. "My wife feels exactly as you and I think that's a sign of pregnancy," he stated as he remembered those time he was with his wife. "Try to test yourself with the pregnancy test, Miss Airah." He suggested so I followed his advice, he handed me a pregnancy test so I take it. Pumunta ako sa banyo at sinubukan ang pregnancy test na ibinigay niya sa akin. Nagulat ako ng malamang positive nga at buntis nga ako pero bakit ngayon ko lang napansin? Lumipas na ang ilang araw pero ngayon ko lang ito napansin sa sarili ko. Bumalik ako doon sa living room at narinig kong may pinag-uusapan si Ronald at ang isang tauhan nito. He's his second lead in command in the organization he has. "You need to tell her right away since it's been bothering you a long time," I heard him say that and Ronald was surprised when he saw upon glancing in my direction. "Tell me, what?" I interrupted their conversation. "Ronald, I also want to tell you something," I uttered which definitely more surprised him. "Airah, this ain't the right time so I would tell that but let's talk later, and perhaps just tell me later what do you want to tell to me." He replied and landed his lips on my forehead before going back to the conversation he had with. Hinintay ko siyang matapos sa kausap niya at naupo na lang muna sa isang sofa. Sinabi ko sa mga tauhan ko na iwan na lang muna nila dahil gusto ko muna mapag-isa. Ginawa naman nila ito para sa ikakatahimik ko dahil ramdam nila ang lungkot na nararamdaman ko. "What do you want to tell me about?" he asked and his eyes are full of curiosity. "I am pregnant with your child," I replied and I saw in his eyes that he was surprised, couldn't believe what he was just heard from me. A sweet smile slowly gracing into his lips. "Why you just only tell me now?" he inquired and it seems his happy to heard that news from me. "I just only found out today," kalmado kong sagot. Bigla na lang niya akong niyakap ng mahigpit at hinalikan sa labi. Nagulat ako sa ginawa niya at halos hindi makapagsalita sa ginawa niyang iyon. I have no words to express what I am feeling right now and I really don't know how to react in this situation but there's only thing I know, . . . . it seems I have loved him for a long time before we met. My heart started to beat again and it pumps blood so fast There's an electric shock, an electricity coursing through my body.Ronald decided to take me out and take me to the restaurant which was owned by one of his associates. His associate took us inside without people in the restaurant getting suspicious and drawing attention to us. Inside, there's also a table and chair just like how it appears outside. "I have organized this and asked him to make this for you," said Ronald, smiling. "I'm sorry if I wasn't the one who made this, I was just busy dealing with my personal stuff," he explained and planted a kiss at the top of my forehead. "It's okay, I understand," I replied. He pushed backward a chair for me so I can sit before he went to the left chair and pushed backward a chair for himself. There's a musician playing a romantic violin for us and at the center of the table there's a flower vase containing roses, and a lit candle. Hinintay namin ang i-se-serve na pagkain para sa amin. Nang saktong ilalagay na sa mesa namin ay naamoy ko kaagad ang mabangong aroma ng pagkain. Napangiti ako ng makit
Ronald gazed into my eyes, and his eyes wanted to tell me something. "I want you to know that you're the only one I can trust," he begins, his voice husky. "I am willing to take care of you and for the baby you're carrying," Ronald continues, his voice a whisper. "I am willing to keep you away from your father," dagdag niya, at inabot niya ang mga kamay ko habang unti-unting dumapo ang labi niya sa balat ko.I was surprised by what he just said. “I appreciate that,” a smile gracing across my lips. “But I want to ask something from you?”His eyes held my gaze. “Just tell me and I will answer it,” sagot niya kaya huminga ako ng malalim.I needed to lie so he wouldn’t notice that I secretly asked my mobsters to investigate him. “I-I feel so overwhelmed because it seems like we met before, we have known each other for a long time and sometimes there’s a vivid picture in my mind and I’m with this man in the past. Back then, he looks like you.” I told him, and I saw his shock expression.
Kinabukasan, pagkamulat ng mga mata ko ay napansin kong nasisinagan na ako ng araw. Dahan-dahan akong bumangon at napatingin sa paligid hanggang sa nasulyapan ko ang pagkain at isang baso ng gatas sa kaliwa ko na nakapatong sa maliit na kabinet. Napangiti na lang ako ng maisip na galing ito kay Ronald hanggang sa bumukas bigla ang pinto. “Good morning, darling.” Pambungad bati nito sa akin at dahan-dahang naglakad papunta sa'kin. “Good morning,” nakangiti kong balik bati sa kaniya. "This means a lot to me," I stated, and he walked towards me. He sat beside me and he grabbed my waist. "My pleasure, my lady, and it is one of my responsibilities," he replied. Sumandal ako sa balikat niya at biglang may lumabas sa memorya ko ngunit malabo. Paulit-ulit itong lumabas sa isipan ko at ‘tila ba may gustong ipahiwatig sa'kin. May isang lalaki ang malabo ang mukha ngunit parang parehas sila ng pigura ni Ronald. “Ayos ka lang?” nag-aalalang tanong niya. “Oo, ayos lang ako,” pilit na ngiti
Napansin ko ang bigla nitong pagpasok sa loob ng bahay ngunit siya lang mag-isa at hindi kasama ang mga tauhan nito. Kadalasan kasi ay nakikita kong nakasunod sa likod nito ang mga tauhan niya.“Where's my wife?” narinig kong tanong niya sa tauhan niya.“Nasa loob siya sir, mabuti pa siguro at puntahan mo na lang.” Tugon naman ng tauhan niya na may kasamang kilos ng kamay.“Airah, my wife?” pagtawag nito sa akin.Agad naman akong naglakad papunta sa kaniya ng marinig ko ang boses nito. “Yes, dear?” nakangiting tanong ko naman.“I just wanted to check on you,” he said, his voice filled with worry. “Are you feeling okay? Anything different with the pregnancy?”I smiled, trying to reassure him. “Hmm, just a little migraine, but I'm fine.”He didn't look convinced. “Are you sure? You look a little pale.”“I'm okay, really,” I said, reaching for his hand. “It's just a migraine. It will pass.”He sighed, settling his hand lightly on my hair. “Just let me know if you need anything, okay? Any
Nagpaalam si Ronald sa akin dahil may aasikasuhin lang daw itong inportanteng bagay. Palabas na siya kaya bumalik siya sa pisngi ko, nagulat ako ng lumuhod siya sabay halik rin sa tiyan ko. Inilagay niya rin ang tainga niya malapit sa tiyan ko. “Daddy loves you so much, baby, and don’t worry about mommy because your daddy will take care of her.” Sambit nito kaya napangiti ako. Dahan-dahan siyang tumayo mula sa pagkakaluhod sabay baling sa dalawang tauhan niya. “If something happens to them, you’re going to be dead meat,” mariin niyang sambit at turo sa mga tauhan niya. “Ingat ka and drive safely,” sabi ko kaya kumaway siya sa'kin para magpaalam na. Naglakad na siya palayo hanggang sa makarating siya sa sasakyan niya. Pinagbuksan siya ng pintuan ng kaniyang tauhan at pinagsarahan rin ng makapasok na ito. Sumama ang anim niyang mga tauhan sa kaniya at napansin kong mas hinigpitan pa nito ang seguridad dito sa mansiyon niya. Mukhang may kinakaharap siyang problema at ako naman a
Napansin kong lumapit sa kaniya ang kasambahay niya at ng saktong titingin na siya sa direksyon ko ay agad kong isinara ang pintuan. Narinig ko ang pag-akyat ng kasambahay kaya mabilis naman akong humiga sa kama. Narinig ko ang pagpihit nito sa siradura at dahan-dahang pagbukas ng pinto. Nagkunwari akong kanina pa nakahiga at nagmumuni-muni muna sa paligid. “Ma'am, bumaba na raw po kayo at mauna nang kumain,” magalang niyang sabi. Agad naman akong bumangon at umikot para harapin siya. “Ayos lang, hintayin ko na lang siya.” Nakangiti ko namang tugon pero nag-aalala siyang napatingin kay Ronald sa baba. “Pero ‘yun po kasi ang sabi ni sir at baka isipin ni sir na hindi po nasunod ang utos niya,” sabi nito at napalunok bigla. “Sige, bababa na ako.” Malamig kong tugon kaya pilit siyang ngumiti. Umalis siya sa harapan ng pinto para makadaan ako. Sumunod naman siya agad sa paglalakad at pababa ng hagdan. Sa tingin ko ay alam nito kung paano siya magalit kaya hindi na ako magtataka
Kinabukasan, pagkababa ko ng hagdan ay agad kong napansin ang madami niyang tauhan sa sala. Lumapit sa akin ang isa sa mga tauhan ko. Napakunot-noo ako kung bakit ‘tila aalis na naman siya.“Anong nangyayari dito?” nagtatakang tanong ko. “Aalis na naman ba siya?” kunot-noong dagdag tanong ko.“Miss, Airah, hindi siya aalis pero ang sabi ng associate nila ay may gagawin daw silang operasyon mamayang gabi,” paliwanag niya.“Anong klaseng operasyon?” nagtatakang tanong ko."I guess, it's murdering someone," he replied. An evil smile graced my lips. "Ooh, I missed doing that," I replied. "Soon enough, you can do that again but not now since you were pregnant," he reminded me. "Yeah, I know," I replied to him. Dumating si Ronald at pumalakpak siya para kunin ang atensyon nilang lahat kaya umikot silang lahat para harapin siya. Napansin ko na umalerto silang lahat at tumayo ng tuwid."Kill him, at exactly 6:30 am and make sure that no one will know about this," he declared. "Go to his e
Habang natutulog pa lang ako ay agad akong may nakapa na kung ano kaya agad akong nagmulat ng mga mata ko hanggang sa mapagtanto kong mukha lang pala ni Ronald iyon. Nagising akong magkayakap kaming dalawa sa kama at wala rin akong ideya kung paano nangyari ‘yon dahil nauna akong natulog kagabi.Saktong babangon na sana ako ng hinila ako nito pabalik sa kama. Inisip kong baka nanaginip lamang ito pero nang sinubukan kong bumangon muli, ay hinila ulit ako nito pahiga sa kama.Dahan-dahan kong inaalis ang kaniyang kamay mula sa pagkakahawak, nagulat ako ng mas humigpit pa ang pagkakahawak nito sa akin. Niyugyog ko ito dahil sa inis na nararamdaman ko.“Huwag mo nga akong asarin,” inis kong sambit at sinampal ang kamay nito.Napapansin ko na sumisilay ang ngiti sa kaniyang mga labi at kasabay naman no'n ang pagmumulat niya ng kaniyang mga mata. “Saan ka pupunta?” tanong nito sa kagigising na boses.“Doon sa labas, maghahanda ng agahan.” Tugon ko sa kaniya pero ngumisi lang siya at hinila
RONALD NAVARRA'S P.O.V.My wife has been in extremes distress nowadays because of what these past events happened. I can't blame her because I know, there's still impact in her well-being after all.I want to be her side while she's in that situation. I want to be her comfort and shield through the darkness. “Kamusta na pakiramdam mo?” tanong ko ng makita ko siyang bumaba na sa hagdan.Nakahawak ito sa kaniyang sentido bago sumulyap sa direksyon ko. “Medyo, okay na at huwag kang mag-alala dahil magiging maayos rin ang pakiramdam ko,” pilit na ngiting tugon niya.Sinusubukan niyang itago ang lungkot na nararamdaman niya pero iba ang sinasabi ng kaniyang mga mata. Alam kong may mga pinagdadaanan siya ngayon, gusto kong manatili sa tabi niya at damayan siya.Naglakad ako papunta sa direksyon niya nang mapansin kong nakatingin siya sa malaking bintana at mukhang malalim ang iniisip. Natigilan siya sandali ng maramdaman niya ang presensya ko at paunti-unti akong nilingon.Huminga siya ng
AIRAH JHOANNE DAYRON'S P.O.V. Pagkatapos ng nangyari kahapon, hanggang ngayon hindi pa rin ako makapaniwala sa mga narinig ko mula kay Dexter. Nakatanaw lang ako sa bintana habang iniisip pa rin ang mga salitang binitawan niya.Paano ako maniniwala? Tinutukan niya ako mismo ng baril at nakikta ko sa kaniyang mga mata noon na seryoso siya. Wala akong nakita noon na napipilitan lang siyang gawin ‘yon dahil sa takot.“Baka nagpapanggap lang siya,” isang pamilyar na boses ang galing sa likuran ko kaya umikot ako para harapin ito.“Ronald, ikaw pala,” pilit na ngiting sambit ko.“Baka nililinlang ka lang ng Dexter na ‘yon,” aniya habang naglalakad palapit sa direksyon ko.Napatingin ako sa mga mata niya, inilapat nito ang kaniyang kamay sa pisngi ko bago niya ako dahan-dahang niyakap. Ipinilig ko na lang ang ulo ko sa dibdib nito habang hinahaplos niya ang buhok ko.“Let's figure out this together again, okay?” kalmado niyang sambit.“Alright,” mahina kong tugon.Kumalas na siya sa pagkak
NICCOLÓ NAVARRA'S P.O.V. My mother has been watched for days, and I can't bear just watching these things while this man has something to pull off. What's so special about an old man's death wish? Will his soul haunt him every night and turn his dreams into nightmares if he doesn't make it? How ridiculous! My mother thought that this man was so honored and noble, but guess what? He's doing the most ridiculous thing a man can do just to live. Was he just going to live like this, like a dog, even after his master's death? Let me guess, Dexter is some kind of slave? Oh, come on, man, I know what you are — just a pet of a billionaire and powerful man inside this dark organization. “Dinudungisan niya lang ang pangalan niya,” mapanuya kong komento. Bumaba ako ng sasakyan at isinara ang pintuan. Napatingin akonsa direksyon nila at hindi ako makapaniwalang ganitong klaseng tao siya. Inilabas ko ang baril bago hinahaplos-haplos ito habang tinitigan ko ito. Dahan-dahan akong nag-anga
DEXTER LAZIO'S P.O.V.Tumigil ako sa labas ng Dayron's villa at doon ko nakita si Airah na pumasok sa loob ng gate, kasama ang mga ibang tauhan nila. Napansin kong mas naging mahigpit ang kaniyang asawa para sa kaniyang seguridad.I only used her father's death as a reason.She must know the reason behind these matters, so she would understand.“Ano nang plano?” tanong ng kasama ko habang nanatiling nakatitig sa direksyon nila.Ang mga mata ko ay nanatili lang sa kanila habang sinusundan sila ng tingin. “Hindi ko pa puwedeng sabihin sa ngayon,” tugon ko naman.Narinig ko ang pagbuntong hininga niya. “Just tell if there's something I can help.” “Sure.” Hindi ko alam ang rason kung bakit sila narito ngayon dahil wala naman akong maisip na dahilan. Maaaring may kinuha silang gamit mula sa loob ngunit hindi ko malaman kung ano ‘yon. Sa tingin ko ay mga dokumento o kaya'y mga naiwang armas sa loob.Ilang minuto pa ang nakalilipas ay napansin kong bumukas muli ang malaking gate sa harapan
RONALD NAVARRA'S P.O.V. As far as I know, I need to protect my wife from this danger. I want my family to be safe despite how cruel this world is, and how dangerously this world spins in our lives. They're the real treasure that I've ever had and could ask for. “Dad,” pagtawag sa akin ng anak kong si Niccolò kaya umikot ako para harapin siya. “ Mom seems so stress lately,” sambit niya sa nag-aalalang boses. “Just let her rest,” kalmadong tugon ko naman habang nakapamulsa. Nilagpasan na ako nito at naglakad papuntang hagdan bago dumiretso sa kuwarto namin ng mommy niya. Bumuntong hininga ako at napaisip bigla dahil nariyan pa rin ang panganib. Hinding-hindi mawawala ito at mukhang hindi pa doon natatapos lahat. Nariyan pa ang kanang kamay ng kaniyang sakim na ama na si Dexter na maaaring sumira sa aming dalawa. Anong klaseng utos naman kaya ibinigay sa kaniya? Is this his death wish? I can't believed that even a dead person would still be able to fulfill his death wish with his on
DEXTER LAZIO'S P.O.V. Ngumisi lang ako at binalewala ang pagbabanta nito sa akin at hinawakan ang nguso ng baril niya na dahilan ng mas lalong pagkainis nito sa akin. "Bakit hindi mo ako subukang patayin ngayon?" pang-aasar ko sa kaniya. Nararamdaman ko na ang paggalaw ng daliri niya habang paunti-unti niyang pinapagalaw ito patalikod sa gatilyo ng baril hanggang sa narinig ko siyang tumawa sa likuran ko na ikinabigla ko. "I'll give another chance," sambit nito sa akin. "Stay away from my family and I will let you go or this is the end of your happy days. Now choose, your choose will be my gun's command." Tumatawa nitong wika na parang bang nang-aasar nito. My knuckles whitened and the rage erupted from my chest. "Do you think I would fall in your trap?" sambit ko sa kaloob-looban ko. Naramdaman ko ang paghakbang pa nito palapit sa akin, " Choose one and let's assumed that I'm your genie," mapagbantang bulong nito sa akin. Bumigat ang paghinga ko sa hindi ko malamang dah
RONALD NAVARRA'S P.O.V. I secretly followed Dexter. I gestured to my mobster to bolt to the other side before he noticed anything. Dexter really acts like he owns this villa, which belongs to my wife. My eyes widened when I saw those men walk out of the villa. The audacity of this man really made my blood boil. He really has no shame in doing this on his previous boss's property?My jaw tightened when I saw him attempting to use the black, sleek car. "Damn this bastard!" I cursed under my breath.Narinig ko siyang nagsalita, "Siguraduhin niyong malinis ang trabaho."Naikuyom ko ang mga palad ko dahil sa narinig at alam ko na kung saan papunta ang sinabi niyang 'yon. Halatang may pinaplano talaga siya at humigpit na rin ang pagkakahawak ko sa baril na parang bang may nagtutulak sa akin para paputukan na agad siya ng baril. Sa isip-isip ko ay baka may iniwang utos ang matandang Mr. Dayron na 'yon bago siya mamatay at sa tingin ko ay 'yon ang ginagawa niya. Is that his one last wish be
DEXTER LAZIO'S P.O.V. This is actually insane since I couldn't imagine that she would be back to visit this villa. It's been a year since she took a last visit there, and I thought I could live inside her father's fortune. She's indeed a heiress, but that thing was only granted once her father died in her bare hands. Her emotions drove her to kill even her own father. Unfortunately, that's a biggest sin, but on the other side, her manipulative father also wanted to do the same thing to her. Magulo ang mga pangyayari at minsa'y hindi na ito maintindahan pero kailangan pa ring unawain ito. Ang kaniyang ama ay nag-iwan ng testamento ngunit hindi niya pa ito nadidiskobre. Ang huling testamentong iyon ay mahirap paniwalaan at baka isipin nilang gawa-gawa ko lang ito. Hindi ko rin naman kailangan 'yon kaya mas minanuti ko na lang sunugin. Wala rin namang saysay iyon dahil may asawa at anak na siya. Hindi naman ako nabaliw na nang tuluyan katulad ng kaniyang ama. Huminga ako ng mal
THE DAYRON'S VILLA8:56 PMVISITING THE OLD FAMILY ESTATEAIRAH JHOANNE DAYRON'S P.O.V.Naisipan kong bisitahin ang lumang villa ng pamilya namin dahil matagal na rin akong hindi nakapunta rito. Pagdating pa lang namin doon ay agad kaming huminto sa harapan nito at napansin naming nakabukas ang gate kaya ipinasok na lamang namin ang dala naming sasakyan.Inilibot ko ang paningin ko sa paligid ay napansin kong parang ang linis pa rin nito at wala man lang nagbago. Napatingin ako sa itaas at parang may nakita akong kanina kaya ginusot-gusot ko ang mga mata ko dahil baka namamalikmata lang ako.Naglakad ako paakyat sa maliit na hagdan bago tumungo sa pintuan.I twisted the doorknob and noticed that it's open. "This is really weird," I commented.I walked over inside the house and darted around the surroundings. Every old piece of furnitures was still here, and the books cluttered in the mini cabinet in the corner."What's wrong?""Nothing, my love."Nagtungo ako sa magkabilang direksyon