Chapter 1

Will, halos lahat naman ng mga sasakyan na andirito ay pag-aari ko na regalo mula kay papa at ang iba naman ay mula kay mama na regalo sakin. May kasulatan kasi si mama na iniwan bago siya nawala at ‘yon ay when I reached my legal age. Makukuha ko ang mana na iniwan sakin ni mama. At kabilang ang mga sasakyan na andirito bilang kanilang pamana sa akin, na bago siya nama-alam ay nakahanda na pala. 

May sasakyan naman si papa. iisa lang ang sasakyan ni papa at ‘yon ay ang limousine.

Higit 15 minutes rin ang tinagal ko sa byahe bago tuluyang nakarating sa bahay nila Jace. I park my car, sa gilid ng kanilang bahay, agad akong lumabas ng sasakyan, hindi pa ako nakakalapit sa mismong gate nila ng makita ko ang aking kaibigan na nakatayo roon na mukhang kanina pa ako ina-antay. 

Ng makita ako nito ay agad itong lumapit sakin saka ako niyakap ng mahigpit. At sa mga ganitong pagkakataon ay alam ko na agad na may problema siya o baka nag away sila ni Glaiza na kanyang kambal. 

Niyakap ko narin siya pabalik, narinig ko ang kanyang mumunting hikbi. Kaya naman hinaplos ko ang kanyang likod ng marahan. Hinila ko siya papasok sa sasakyan upang doun kami mag usap ng maayos.

Inabot ko sa kanya ang tissue upang mapunasan ang kanyang mukha na agad nang kinuha.

“ So, what's the matter?” Pa unang tanong ko ng tumigil siya sa pag-iyak at kumalma.

“ Bago kita sagutin sa tanong mo na‘yan, pwede bang buksan mo muna yang aircon nitong sasakyan mo. Jusko bruha ang init!” Pinay-payan niya ang kanyang sarili gamit ang kamay. 

“ Mahal ang gasolina ngayon, kaya nagtitipid ako.” Bagot na sabi ko.

“ Mahal?” Hindi makapaniwala siyang nakatingin sakin. “ Jusko! Napakayaman niyo na tapos nagtitipid ka? Eh, yong iba nga riyan na kahit walang maibubuga na pera hindi nagtitipid. Tapos Ikaw na anak ng isang business Tycoon nagtitipid ng gasolina? Kahit pa nga ata bumili ka ng sariling gas station mo ay afford mo.”

“.... tsaka, jusko naman! Hindi ka mamumulubi kapag binuksan mo yang aircon ng sasakyan mo. Kaya utang na loob buksan muna bago pa masira ang ganda ko dito. ”

Napa-irap ako sa pagrereklamo niya. Binuksan ko ang air-conditioning ng sasakyan saka sinira ang mga bintana upang matigil siya. Sinadya ko talagang patayin kanina ang aircon ng sasakyan habang nasa byahe at binuksan na lang ang bintana. 

At ang babae ito kung maka reklamo ay parang akala mo hindi galing sa matinding pag-iyak. 

“ Oh, ayan bukas na!Kahiya naman kasi baka masira yang beauty mo. Saka mahirap na rin baka magalit si beast pag nasira ‘yang beauty mo at sakmalin pa ako.” Pang aasar ko sa kanya na ikina-simangot niya. 

“ So, now go back to our main topic. Why did you call? And why are you crying earlier?” Naging sunod-sunod ang tanong ko,

At sa naging tanong ko nayon ay biglang gumihit ang lungkot sa kanyang mga mata. Mugto narin ang mga mata niya kaka iyak kaya naman ay naging singkit siya.

Nagsimula nang manubig ang gilid ng kanyang mata na mukhang anytime ay iiyak na ulit siya. Kaya naman muli kong inabot sa kanya ang tissue. 

“ Cham-cham die earlier.” Nagsimula ng mabasag ang kanyang boses. “ Cham-cham is every close to me. Kapag mga panahon na walang nandyan para sakin, andyan siya. Pag mga panahon na ang dami kong problema, sa kanya ako nagsasabi. He might not talk back to me, pero kahit ganun napapa gaan niya ang loob ko…”

Hindi ko man kilala kung sino ang taong tinutukoy niya pero sigurado akong mahalaga ito sa kanya. Dahil sa paraan palang ng kanyang pag iyak at sakit mula sa kanyang boses ay ramdam kong sobrang halaga nito sa kanya. 

I'm not really good at comforting people. Kaya hindi ko alam paano siya patahanin mula sa kanyang pag iyak. 

“ Kung nasaan man siya ngayon ay ipagdadasal na lang natin na sana ay maging masaya siya. At alam ko na masakit para sayo ito, dahil hindi madali ang mawalan ng kaibigan. Lalo na pag importante satin ang taong iyon. Kaya tahan na…Stop crying. If your friend Cham-cham saw you, he will probably be sad seeing you now. So wipe it off.”

Tumigil siya sa pag-iyak, at nag-angat ng tingin sakin. Kita ko tuloy ang pamunugto ng kanyang mga mata dahil sa ginawang pag iyak, namumula rin ang kanyang ilong. Hindi ko rin alam kung dapat ba akong matuwa sa uri ng tingin na niya na animoy nasabi akong mali. 

“ Aye, Cham-cham is not a human.” Sambit niya.

Nagugulohan akong napatitig sa kanya. “ If he isn't a human, the what the hell is he? A freaking ghost?” 

Umiling siya.“ Hindi rin,” 

Nagtaas ako ng kilay. “ Eh ano nga? Kung ganon?” 

Pinunasan niya ng tissue ang kanyang mukha bago ako muling hinarap at sinagot. “ A hamster. ” 

Nanigas ako sa aking kina-uupoan, napa-awang ang labing napatingin sa kanya, hindi makapaniwala. For goodness sake! Ito ang sinabi niyang emergency? Hindi niya alam kung gaano kabilis ang naging patakbo ko, na kulang nalang ay paliparin ko ang sasakyan at sagasaan ang mga haharang. 

She didn't know that I make it here in 15 minutes, when it should be 30-40 minutes before I arrive here? 

And she cried like, she's a freaking broken hearted who got cheated on by her boyfriend. Dinaig niya pa sa kanyang ginawang pag iyak ‘yong mga taong umiiyak sa burol. 

“ I thought it's a human being. Since you use the word ‘he’,”

“ I use that word ‘he’, since the doctor who'd checked him told me that he is a male hamster… And that hamster is the one you gave to me. ” 

“ And you cry just because of it?” Hindi makapaniwala tanong ko.

“ Anong ‘just because of it? Hoy!gaga! Napamahal na rin sakin ‘yon nuh, kaya natural na iiyakan ko.” Sikmat niya. 

“You should have said that to me, earlier. So we can buy a new one again. At hindi ‘yong maka iyak ka,na daig mo pang iniwan at niloko ng boyfriend…” tumigil ako at pinandilatan siya, “....akala ko pa naman kung anong emergency na, ito na lang pala. May pa 911 ka pang nalalaman.” 

Napakamot siya ng batok at bahagyang napanguso na siyang nagpa ngiwi sakin, mukha siyang pato.

I let out a heavy breath. Ang hirap talaga magkaroon ng kaibigan na may sayad sa utak, baliw. Pakiramdam ko tuloy ay takas mental itong kaibigan ko na hindi ko lang alam. Noon pa man ay sabi na ng ibang kaibigan namin na baliw siya, pero hindi ako naniniwala. Pero ngayon na kompira ko nang baliw nga siya. 

“ Umamin ka nga sakin Jace, na admit ka na ba sa mental at tumakas lang?” Tanong ko sa kanya.

“ My gosh! Aye!” nanlaki ang mata niya. “Sa ganda kong ito. Really? Takas mental talaga? ” Parang na offend na sabi niya, 

Umiling ako sa ka nagsimulang paandarin ang kotse. I decided to drove my way to the nearest mall, at para maghanap na rin ng pet shop, na pwedeng pamalit sa hamster niya. 

Dinala ko siya sa mall at pinag shopping, it's all my treat. Binigay ko sa kanya ang card ko, para siya mismo ang mag bayad ng mga gusto niya. I told her to buy everything that she wants, hanggang sa magsawa siya. 

It was my way too, to replace the sadness in her eyes. And I know this is the only way to replace those, since she likes doing shopping. Since I'm not good at comforting nor giving advice.

When she got satisfied. Ay napag pasyahan namin na kumain sa isang five star restaurant. After eating, dinala ko siya sa pet shop to buy her a new pet. Hinayaan ko siyang mamili ng pet na gusto niyang alagaan. At isang doberman puppies ang pinili niya. 

It's past 6:10 in the evening when I dropped her in their house. Hindi na ako nakapag paalam kena tita Gladice at Tito Arthur dahil pag hatid ko kay Jace ay agad na rin na akong umalis. 

When I got home, wala si papa. At ang sabi ng mga kasambahay ay umalis raw para sunduin ang mag-ina. Pero nag bilin ito sa kasambahay na sabihan raw ako na mag ayos na. 

Umakyat ako sa aking kwarto at mabilis na nagbibihis ron, isang simpleng dress lang ang pinili ko. Napatingin pa ako sa aking suot kanina, maayos naman at malinis pa. Hindi naman conservative si papa kaya pwede ko itong soutin para mamaya, but I want to dress up well and too look elegant later. 

I took my phone, before checking it if there's any message from Gavin. Nang makitang wala, ay nag send ako ng message sa kanya a simple ‘ Good evening, love. ‘  

Panigurado sa ganitong oras ay marami pa siyang ginagawa sa opisina. And I respect Gavin's busy days, I understand if he only message me for day or not, dahil pagka gabi o hindi naman siya abala ay bumabawi siya. 

Hindi rin ako nakakaramdam ng kahit konting pagdududa na baka may iba siya o makahanap. Because Gavin is giving me an enough assurance, not to overthink. At alam ko sa sarili ko nawala akong dapat ika overthink. I trust him, and his words, because he is a man with a words. 

 After sending him a message, I put my phone down and looked at myself in the mirror. When I got satisfied with my looks I went down. Iniwan ko narin ang aking phone sa kwarto, because I can't use it later either.

Papa has a number one rule in our house, and that is never use a phone while you're in a dining area. He prohibited us from using phones or bring phone, kapag nasa lapag. 

Pagka baba ko ay sakto ring siyang pag tunog ng sasakyan mula sa labas na hula ko ay sila papa na. Naglakad ako palapit sa bukana ng bahay at doon nag-antay upang salubungin sila. 

Hinawakan ko ang aking kamay na ngayon ay nilalamig dahil sa kaba, ngumiti ako ng bahagya upang matabunan ang kaba na naramdaman. 

Hindu rin naman nag tagal at lumabas sila, natanaw ko agad ang papalapit na bulto ni papa na ngayon ay nakasuot ng magarang damit na, kasunod ang medyo may katandaan na babae na sa pagkaka tanda ko ay ang nagngangalang Ayme na nakasuot ng red velvet dress na may konting slit sa gitna, sunod niya ang kanyang anak na babae na nakasuot ng simple baby blue dress. Nakatingin ito sa buong paligid ng bahay at kita ko ang pagka mangha sa kanyang mukha. 

“ Ayme and Almirah hija…” huminto sila sa mismong tapat ko,“..this is my daughter, Ayesha.” pagpapakilala ni papa sakin, ngumiti ako sa kanila hindi alitana ang lakas ng kabog saking dibdib dahil sa kaba. 

 I offer my hand for a shake hands, “ Ayesha Aye Ellie Brylle Ilona,but you can call me Aye to make it short.” I introduce myself formally, kahit na ipinakilala naman na ako ni papa. 

Mabilis na tinanggap ng ginang ang aking kamay. “ Ayme, call me your tita Ayme hija.” nilingon niya ang kanyang anak na ngayon ay nakatunganga nakatingin sakin, I smiled at her. Sininyasan siya ng kanyang ina na magpakilala kaya naman agad siyang umayos. 

She offered her hand na mabilis ko namang tinanggap. “ I'm Amber Almirah, Almirah na lang itawag mo sakin kasi doun ako mas komportable.” 

Tumango ako, “ Then I call you Almirah? And you call me Ate? ” nagulat siya sa sinabi ko. Kaya naman tumikhim ako saka nilingon ng bahagya si papa na ngayon ay nakangiting nakatingin sakin. “ Since according to my dad I'm years older than you, and your mom is my dad's new parent. I'm sure your pretty aware that you will be my sister, 

“ Ahh, oo nasabi na sakin ni mama. ” She looks tense. 

 “ Don't be tense.I don't bite. And btw welcome to our home…” I show a smile on my face. “ and welcome to the family.” 

“ Sabi ni mama ang ganda-ganda mo raw, para kang manika. Lagi sinasabi sakin ni mama ‘yon, tuwing napag usapan ka namin. Dahil na kwento ka rin ni tito…at naniniwala ako ron dahil nakita ko ang picture mo…pero diko ini-expect na mas maganda ka pa pala sa personal.. pakiramdam ko tuloy ay may kaharap akong dyosa.” nanlaki ang aking mata at bahagyang napa awang ang labi sa sinabi niya, at kahit hindi ako manalamin ay alam ko na namumula ang aking pisngi ngayon.

Narinig ko tuloy ang pag tawa ni papa at ni Tita Ayme dahil sa sinabi niya. 

I always get compliment from people kaya natural na lang para sa akin ang purihin, pero gosh! Hindi ko pa rin iwasang pamulahan ng mukha every time that someone is giving me a compliment.

And god! Ngayon pa lang pero I'm starting to like her na.

Dad cut the conversation and guided them to the dining area to have our dinner. And I'm thankful that our first dinner together went well. Kung paminsan-minsan ay tinatanong ako ni Tita Ayme na agad ko ring sinasagot, alam niya rin pala na engaged na ako dahil nasabi pala ni papa sa kanila. 

Silang dalawa lang ni papa ang nag uusap, paminsan-minsan ay kasali kami kamag tinatanong kaming dalawa ni Almirah. And while dad didn't ask us, I started to have a conversation with Almirah, at napag a

laman ko na may sakit pala siya sa puso. 

Hindi naman sa panlalait pero maganda si Almirah, pero kahit ganun ay halata mo agad sa kabouan niya na sakitin siya, payat kasi ang katawan niya.