Chapter 2

After the dinner ay hinantid na sila ni papa sa kanilang magiging silid. Hindi na ako sumama pa sa paghatid sa kanila. 

Tita Ayme seems to be nice and kind. Wala rin naman akong nakikitang bahid ng pagka m*****a sa mukha niya, she's approachable and easy to talk with. Marunong rin makisabay sa vibes.

But even though she seems nice, she can't replace mama in my heart. I only have one mother, and I don't have any plan on adding one nor replacing her. 

I respect tita Ayme as a woman, and as dad's new partner. But that doesn't mean I should recognize her as a new mom. Sapat na ang panggalang at pagtanggap ko sa kanya para kay papa, hindi na kailangan na para pa don. 

And about Almirah, she seems like a shy type of person. Ang sabi niya hindi raw sila kasing yaman dahil, teacher lang raw ang mama niya na which is not a big deal. 

And I also found out that papa is the one who's paying for her medical needs, hindi rin naman problema sakin ‘yon. Because even me, I would pay for her medical needs if I have too. 

Napa baling ako sa phone na hawak ko ng bigla itong tumunog. And when I saw it was a notification of a message from Gavin tatlong magka sunod-sunod iyon.I opened it. 

Love :

Good evening too, love. I'm sorry for the late response! I just did a lot of job here in my office. And I went into a meeting. 

Love :

I promise, I make it up to you. Babawi ako.❣️

Love: 

Are you now on sleep? 

Napangiti ako ng basa ang mensahe niya, nag tipa ako upang mag reply sa kanya, and I was about to send it to him ng muli na naman siyang nag message. 

Love:

If you read my messages. Don't sleep yet and wait me outside in your house, I have a small gift to you. Just messaged me back if you still awake. Para dumiretso na ako diyan bago umuwi sa bahay. 😘

Nag tipa ako upang mag reply.

Me: 

Yes love, I wait you outside. Be careful. Iloveyou! 

 Mabilis siyang nakapag reply sa naging message ko. 

Love: 

I love you more!

Love:

Yes ma'am, mag iingat po talaga ako, bawal pa akong mamatay at magpapa kasal pa tayo at mag aanak ng isang dosena. 

I couldn't help but to chuckle reading his response on my message. Hindi na ako nag reply pabalik sa kanya at agad ng bumababa at nag lakad palabas ng bahay upang antayin siya not minding what I'm wearing. 

At wala pang trenta minuto ng dumating siya. Lumabas siya mula sa kanyang mamahaling sasakyan, naka office attire parin siya. Tinakbo ko ang pagitan namin at agad siyang dinmba ng yakap at halik sa labi na agad niyang tinugonan. 

“ I miss you.” sabi ko ng makabitaw sa paghalik. 

He held my waist. “ I miss you more, a day without seeing your beautiful face were really exhausted. It makes me full like I ran out of battery energy. So now let me hug you so I can finally charge.” siniksik niya ang kanyang ulo sa aking leeg at bahagyang inamoy ‘yon. 

We stayed that way for almost a minute, umayos siya ng tayo saka sumandal ng bahagya sa kanyang sasakyan. 

Pinasadahan niya ako ng tingin, mula ulo hanggang paa. Umawang ang kanyang labi, he stare at me unable to utter any word. 

“ Is there's something wrong?” I asked.

“ Nah, actually…” He run his finger on his hair. “ I just couldn't help but to got stunned on how good you are…on how you fucking look good and sexy at the same time going on bed…wearing that damn dress. And i don't think I can forget this.. ”

My eye widen at what he just say, ngayon ko lang naalala na naka pink pajama sleepwear pala ako. Pinamulahan ako dahil sa hiya. He never saw me wearing this kind of sleepwear. And now that he saw me pakiramdam ko ay isang malaking kahihiyan ito sakin.

“ Anyway, I won't stay here for too long love. ” May dinukot siya sa kanyang bulsa. “ Here ” inabot niya sakin ang isang susi, susi ng sasakyan.

I looked at him, confused. “ What I'm going to do with this?”

 “ That is your gift.” He smiled, “ Now pressed it.”

Sinunod ko ang sinabi niya at saktong pagka pindot ko non ay siya ring pag ilaw at tunog ng sasakyan na nasa gilid ng gate namin, hindi ko ‘yon napansin o nakita man lang dahil nasa medyo madilim na parti ‘yon.

Nilapitan ko ‘yon, at ng pagka lapit ko ay saktong pag bukas ng ilaw. Sa tapat non, napatakip ako ng bibig sa gulat at masiyak ako sa tuwa ng makita kung anong sasakyan ‘yon. 

It's a Chevrolet Camaro, that looks like bumblebee's car on the transformer the latest version. 

“ I know how much you love, bumblebee's character. That you always watch it everytime, specially if your upset. It become your comfort movie.”

“....so I brought that one. I ask them to put a auto bots sign to make it more real. That is my gift for you, bilang pambawi…” 

May munting luha sa mga mata na nilingon ko siya. Walang kahit na anong salita na lumabas saking labi. 

God, I really love this man! 

Nilapitan niya ako at kinulong sa kanyang mga bisig. Sumobsub ako sa matigas niyang dibdib. Dinamdam ko ang yakap niya sakin. Hindi niya alan kung gaano ako nag papa salamat sa nakataas na meron akong siya sa buhay ko. 

Ako na mismo ang unang kumalas mula sa pagkakayakap, akmang magsasalita ako upang magpa salamat sana ng may natanaw ako sa bintana ng ikalawang palapag ng aming bahay. May naka tayo roon na babae na naka silip mula sa bintana at nakatingin sa kung saan.

Kinilabotan ako sa paraan ng pagtingin niya sa amin sa hindi malamang dahilan. Dahil pakiramdam ko ay kami ni Gavin ang pinapanood niya. 

Laking pasasalamat ko na lang at umalis agad si Gavin. Dahil kailangan niya pa raw umattend sa family meeting nika. Sinundan ko ng tingin ang sasakyan niya hanggang sa mawala ito saking paningin. 

Tinawag ko si Kuya Darwin, na isa sa driver namin na personal driver ko. Upang ipasok ang kotse na bili ni Gavin sa garahe. 

Ako na mismo ang nag lock ng main gate. 

Nag angat ako ng tingin sa ikalawang palapag upang tingnan kung andon paba ang babae kanina na naka silip, pero wala na ito don. 

“ Sino hinahanap mo ate?” Muntikan na ako himatayin sa gulat ng may biglang nagsalita mula sa aking gilid. 

Nilingon ko kung sino. “ Ikaw lang pala yan, Almirah.” sambit ko ng makita siya.

Napahawak ako saking dibdib. Dahil sa lakas ng kabog non sa kaba. Pinasadahan ko ng tingin si Almirah, hindi ko alam kung bakit siya at yong babae kanina ang naiisip ko iisa. 

Napailing ako, baka guni-guni ko lang ‘yon. 

“ Ayon ba fiance mo ate? ” biglang tanong niya.

Nakita niya si Gavin?

 “ Oo.” Tumango ako.

“ Ang gwapo rin pala ate. Bagay kayo. ” hindi ko alam bakit, pero pakiramdam ko may mali sa sinabi niya or oa lang talaga ako? 

 “ pero mas bagay kami…” 

“ Huh?” Tanong ko, nilingon niya ako at ngumiti saka umiling ng bahagya bago pumasok sa loob. 

Pakiramdam ko may sinabi siya kanina, hindi ko lang narinig dahil sa hina ng pagkakasabi niya. Pakiramdam ko may mali sa kanya. Ibang-iba kasi siya noung nakausap ko kumpara sa ngayon, paran

g magkaibang tao. 

The Almirah that I've meet earlier were look like a shy type. Habang itong kausap ko ngayon ay medyo creepy.

May sapi pa ata ang magiging kapatid ko...