Chapter 4

Lutang ako habang naglalakad papasok ng entrance ng University. Hindi ko ma explain ‘yong nararamdaman ko. I love Gavin and he was always be my ideal guy. 

 

 

A family oriented.

 

Soft Spoken.

 

Matured.

 

Understanding.

 

And most of all, marunong siyang makiramdam.

 

 

Pero hindi ko maintindihan itong nararamdaman ko. A half of me says that I shouldn't trust on his words, but my other told me to trust and believes in him. 

 

 

“ Aye. ”

 

 

Napa tigil ako sa’king paglalakad at napa’angat ng tingin ng marinig ang tila nakakabinging matinis na pamilyar na boses na ‘yon ng pagtawag saking pangalan. 

 

 

And it was Jace na ngayon ay malaki ang ngiti sa labi na nakatingin sakin habang kumakaway. Napalubo ako ng pisngi bago muli nagpatuloy sa paglalakad at nilapitan siya. 

 

 

“Nagkaroon ng emergency meeting sa faculty. Kaya wala tayong pasok sa 1st and 2nd subject natin.” Ayan agad ang bungad niya ng nasa tapat niya na ako.

 

 

Napa tingin ako sa aking pambisig na relo upang tingnan ang oras, and it's already 1:25 in the afternoon late na ako kung tutuosin. Mabuti na lang at wala kaming pasok ngayon sa first subject namin. Dahil kung hindi ay napagalitan na ako ni Mrs. Artemis masyado pa naman ‘yong strikta. 

 

 

“Let’s go in the cafeteria.” Aya ko kay Jace. 

 

 

Mabilis napataas ang kanyang kilay. “ Libre mo?”

 

 

Agad akong tumango bilang tugon na siyang ikinangiti niya. At patakbo naglakad papunta ng cafeteria. Napailing na lang ako at nag simula narin  mag lakad patungo ron. 

 

Inayos ko muna ang pagkaka sukbit ng aking bag sa aking balikat bago. Hindi ganoon karami ang estudyante sa loob,kaya naman marami ng bakanteng upuan. 

 

I roamed my eyes to look for Jace na agad ko rin namang nakita na ngayon ay nakapila na. Napailing na lang  ako saka naghananp ng bakanteng upoan. 

 

Sa may gilid ang napili ko na pwesto. Sa gilid kung saan makikita mo ang labas dahil sa glass wall. 

 

I didn't mind ordering something to eat dahil alam ko na sinali narin ako ni Jace sa pag order. Which she always does lalo na pag libre ko. 

 

 

I placed my bag beside me and looked outside of the cafeteria watching every student from the outside.

 

 

Mamaya lang ay dumating narin si Jace na may dalang isang tray na puno ng pagkain na kasya na pang pitong tao.  I already expect this pero hindi ko parin maiwasang hindi mag bigla. 

 

 

Isang Matcha drinks, bread and one slice of cake na ang flavor ay mango-graham lang ang napili ko. Habang siya ay  pizza at mga sweets ang pinili. 

 

 

Hiniwa ko ang bread na nasa pinggan ko at akmang isusubo ito ng bigla siyang nagsalita. 

 

 

“ I thought you were on a diet?” She asked me to stop. 

 

 

Nagtaas ako ng kilay sa kanya. “ Yes, I am. But since you order this one do I have i choice?” 

 

 

Hindi na siya nag salita at ngumoso na lang gusto ko tuloy hilain yung nguso niya dahil sa hindi bagay sa kanya at nagmumukha siyang pato pero pinigilan ko ang sarili.

 

 

Binalingan ko na lang ang aking pagkain at bago ko sinubo ang pagkain ay inirapan ko muna siya. She knew that I'm on a diet, and it's too impossible for her to forget that. Dahil kilala ko si Jace she has a sharp memory. Kaya naman alam ko na sinadya niya talaga na puro sweet ang order niya.

 

 

Akala niya ata hindi ako kakain… isapa ay tinatamad rin akong pumila pa. Kaya no choice na‘ko. 

 

 

 

“ Alam mo usap-usapan kanina na bumalik na raw ‘yong lalaking na suspend last week.” Maya-maya ay sabi niya.

 

 

“ And?” Walang interest na tanong ko. 

 

 

Her eyes widen. “ Kaloka ka! Iyong gwapong lalaki sa Engineering department na bumogbog roon sa lalaking pomuporma sayo? Hindi mo natatandaan?” 

 

 

Taka akong napatingin sa kanya at bago man ako nakasagot ay may kung sino ng nagsalita mula sa likuran. 

 

 

“ How do you expect her to remember him Jace? Sa dami ng naging manliligaw niya rito sa campus? Eh halos kalahati na nga ng mga lalaki rito ay niligawan siya at ang iba ay nag bubogbogan pa. Maalala niya pa kaya ‘yong tinutukoy mo?” 

 

 

Sabay kaming napalingon ni Jace ng marinig ang pamilyar na boses na iyon. And it was Madisson na naka cross arm at naka messy bun ang mahaba at kulot nitong buhok kasama ang dalawa pa naming kaibigan na si Camille at Glaiza na kambal ni Jace. 

 

 

 

"Hindi rin naman ito ang kauna-unahang beses na nangyari ‘to..." dagdag ni Camille na para bang may alam.

 

Naglakad siya papalit sa pwesto namin umupo si Glaiza sa tabi ko habang si Madisson at Camille ay sa tabi ni Jace.

 

"Will, I'm just surprised that she didn't know him. Because that is Uno. I mean si Uno na ‘yon..." Glaiza said, looking a bit shocked.

 

Nangunot ang noo ko. “Uno?” Parang familiar nga ang pangalan pero hindi ko matandaan kung saan ko siya narinig.

 

 

Jace nodded at me. “Yes, Uno Sebastian Matteo Owen Anderson Thao.”

 

 

“Is that his name?" tanong ni Camille, na ngayon ay nakatingin kay Jace, visibly intrigued.

 

 

Jace nodded again. “Yes."

 

 

“That was too long,” Komento ni Madison na tila nahihirapan sa pangalan.

 

 

“True! Parang pang-movie star!” I joked, trying to lighten the mood. 

 

 

“Everyone of them does have a long name. Kung tutuosin nga ay mas maikli na ang pangalan niya kesa sa kapatid niya.” 

 

 

“ May kapatid siya?” Curious na tanong ni Glaiza sa kambal.

 

 

“Yes, actually classmate namin ni Aye ang kapatid niya.” Sabi ni jace ngayon ay nasa akin ang tingin.

 

 

Sumimsim ako sa drinks ko bago nagsalita. “I didn't know that.”

 

 

Nalaglag ang panga ni Jace sa sinabi ko. “You're unbelievable, Ayesha. Dark is our classmate at seatmate ko siya, which means isang upuan lang ang pagitan niyo.”

 

 

“I'm a busy person, Jace. And you know that I'm not that friendly type of person. I'm not talkative either. If that person wouldn't talk to me, then I won't too… So how do you expect me to know him?” I shrugged my shoulders, trying to sound nonchalant.

 

 

And honestly, I didn’t care who he was either.

 

 

Hindi siya makapaniwala at napatingin sa akin. “24 na nga lang tayo sa loob ng room, tapos hindi mo pa siya kilala na class president natin?”

 

 

“Gosh, Jace! Nakalimutan mo na bang absent ako noong nag-class election? Noong nag-nominate kayo ng mga class officer?” I replied dramatically, rolling my eyes.

 

 

“Awat na nga, baka mag-away pa kayo dahil lang riyan,” Madison interjected, and thank goodness she did, or else talagang mag-aaway kami ni Jace.

 

 

Malapit na rin kasi akong mainis sa kanya. Bakit ba parang masyadong big deal sa kanya na hindi ko kilala ang dalawang magkapatid na ‘yon?

 

 

“Is that a hickey, Madisson?” Camille suddenly piped up, pointing to the side of her neck. 

 

 

“Wait, what?!” I exclaimed, my attention shifting completely. “Saan?!” 

 

 

Napatingin tuloy kami sa parting ‘yon at nangunot ang noo ko ng makita ang parang maliit na pulang pantal ron halatang bago lang. 

 

 

“ Wala pang isang linggo simula noung gumaling yong hickey mo, may bago na naman agad. ” Pailing -iling na sabi ko.

 

 

“ What's new with that? Para naman kayong bago.” Si Jace, na para bang hindi na bago ito. Na which is totoo naman.

 

 

We went into a silent after that hindi narin kasi nagsalita si Madisson pa. Halatang guilty kasi ang bruha. Among us all Madisson is the wild and play girl who was known for being a Heart Wrecker.

 

 

She's the kind of a girl who doesn't repeat men. Call her heartless but after she's done with you, she will bump you like trash. She might be pretty and look innocent but I swear she isn't the kind of girl you would wish to fall for.

 

 

She might give you a big trauma. 

 

 

“Btw, where is Trivox?” Tanong ko ng maalala siya, kanina pa tapos ang class nila, kaya nakakagulat na wala pa siya hanggang ngayon.

 

 

“Sabi niya ay susunod na lang daw siya,” si Camille ang sumagot sa naging tanong ko.

 

 

“My gosh! Jace akin ‘to! Mag-order ka nga ng sayo,” I said, trying to get her to help me out.

 

 

Nang walang pasabi niyang kinuha mula sakin ang drink's.

 

 

“Eh, tinatamad ako. Bili mo nalang ako,”She replied, looking unbothered.

 

 

“Bumili ka na doon, may paa ka naman kaya bumili ka,” I insisted.

 

“Tinatamad nga ako!” she shot at me back.

 

 

“Akin na nga yang kutsilyo na yan, Glaiza. At gagamitin ko lang pamputol ng paa nitong isang ‘to,” I joked, trying to lighten the mood.

 

 

“What? What are you going to do with my foot?” she exclaimed as her eyes wide.

 

 

“Binigyan tayo ng paa para maglakad, kaya puputolin ko yang sayo. Kasi ano pang silbi niyan kung ang paglalakad nga lang sa malapit ay kinatatamaran mo pa,” I teased, laughing.

 

 

Napatingin tuloy sila sa amin ni Jace nang mag simula kaming mag-agawan.

 

 

“Mga bruha! Sa labas pa lang ng cafeteria ay rinig ko na agad ang mga pangit niyong boses na nagbabangayan. Pwede ba ay tumigil kayo at nakaka-rindi ang sakit sa ears ng boses niyo?” sambit ng kakarating lang na si Trivox.

 

 

I looked at him. Nasa maayos at malinis na pagkakaayos ang kanyang buhok, at meron itong hairpin sa gilid na kulay pink na may design na kamukha ni Marsha sa cartoon movie na Marsha and Bear.

 

 

“Nga pala pwede bang dito muna maki-upo itong mga boylet ko? Makiki-share lang sila,” paalam niya.

 

Doon ko lang rin napansin na meron pala siyang kasama na pitong lalaki. Hindi ako familiar sa ibang kasama niya, pero ang iba sa mga ito ay kilala ko na madalas kong makita o makasalubong sa daan. Hindi ko nga lang alam ang pangalan.

 

 

Kung pagmamasdan mo rin silang maigi, they all looked good-looking. Iniisa ko silang tiningnan, and my eyes stopped on the guy who had green forest eyes na nakatitig sakin ng mariin. 

 

 

He has a strong jawline and a well-proportioned face that complements his intimidating appearance. His dark hair that in a low drop face haircut are neatly styled. He is wearing a light-colored, a white or pastel open-collared shirt, with a set of mysterious green forest eye, making him appear both authoritative and approachable.

 

 

Hindi ko mawari pero pamilyar sakin ang mga mata niya maging ang pagdaan ng kakaibang emosyon sa mata niya ay pamilyar sakin. Subrang lakas rin ng kabog ng dibdib ko, hindi ko alam kung bakit.

 

 

“Baka naman matunaw ‘yan siya… Naku! Naku! Alam kong gwapo yan si Uno, pero kalma ka ate ko!” bulong ni Glaiza na nasa tabi ko.

 

 

Nilingon ko siya, “Uno?”

 

 

“Oo,” tumango siya habang nakatingin sa kung saan o rather than, kanino. “Siya ‘yong sinasabi ni Jace kanina na kakabalik lang mula sa suspension dahil sa ginawang pam-bobobug roon sa mga nanligaw sayo.”

 

 

Hindi ako nakapag-salita agad sa sinabi niya. Hindi ko rin kasi alam ano ang isasagot ko. I admit he is good-looking, more good-looking than Gavin. Saglit akong natigilan ng may napagtanto. What the fuck!? Did I just compare him to Gavin? And did I just say that he is more good-looking than Gavin?

 

 

I looked at the guy who was named Uno. I can't deny that he's a good-looking guy. But gosh! Kahit pa gwapo siya, hindi ko siya type. I'm content with Gavin.

 

 

“...Mag-ingat ka r’yan, Aye, nangangain raw yan ng buhay.”

 

 

Lukot ang aking mukha na napatingin sa kanya dahil sa sinabi niya, puno ng pagtataka at tanong. Hindi ko maintindihan ang sinasabi niya, kung anong ibig sabihin or meaning non. Or wala naman talagang meaning? Sadyang ako lang talaga itong green-minded na nag-iisip ng kung ano.

 

 

“Naku! Puno na kami! Kita mo naman  bakla? Saan mo pa-uupoin ang mga ‘yan? Don't tell me kami pa mag-a-adjust?” reklamo ni Jace, habang masama ang tingin kay Trivox.

 

 

“Hindi ikaw ang tinatanong ko, bruha!” sikmat ni Trivox sa kanya.

 

 

“Doon na lang kayo sa iba, madami pang bakanteng jan. Isama mo yang mga boylet mo,” pagbibigay opinyon ni Jace.

 

 

“Hindi ko kailangan niyang opinion mo. At kung pwede ay pakilunok niyang opinion mo,” gigil na balik ni Trivox, halatang konti na lang at sabunutan niya na si Jace.

 

 

Para talagang aso’t-pusa ang dalawang ito kung magsama. Kung hindi ko lang talaga kilala itong si Jace at Trivox, iisipin ko talaga na gusto ni Jace si Trivox at nagseselos siya dahil may kasama itong mga lalaki. But I know Jace's type, at kilala ko kung sino, kaya hindi ko maisip ang bagay na ‘yon.

 

 

“Ganito na lang. Kuha nalang kayo ron ng ibang chair at isa pang mesa para pagdugtungin natin at ng sa gayon ay makasama ka samin,” suhestyon ko, mabilis namang nabaling sakin ang tingin nila.

 

 

Bigla tuloy akong nailang, sa hindi malamang dahilan.

 

 

“Great idea. Aye my girl,” pumalakpak si Trivox, na parang natutuwa sa naging suhestyon ko. Kemeng ngumiti ako sa kanya, hindi pinahalata ang pagkailang na naramdaman. 

 

 

 

Dahil nga sa naging suhesyon ko ay agad nilang pinag dugtong ang mesa namin sa mesa na kalapit ng table namin upang ng sa ganon ay makasalo sila. Bigla tuloy akong nagsisi bigla kung bakit pa ako ng suhesyon ng ganon, ang sama tuloy ng tingin sakin ni Jace ngayon, kung nakakamatay lang ang tingin siguro ay kanina pa ako naka bulagta rito. 

 

 

Tinoun ko ang aking pansin sa hawak ko na drinks hindi nag abalang pag angat ng tingin sa kanila at nakinig lang sa kanilang pinag-uusapan.

 

 

Ramdam kong may pares ng mga mata na nakatingin sakin, kahit hindi ako mag-angat ng tingin ay alam ko kung sino ‘yon. Hindi tuloy ako komportable sa kina-upuan ko lalo pat katapat ko siya. 

 

 

 

“So, mind if you introduce yourself boys?” Ani ni Trivox.

 

 

“ We already know them Vox, no need for them to introduce themselves.” Si Camille, na sumisimsim ng maiinum.

 

 

I can feel Trivox stare at me. “ How about you Aye, do you know them?” 

 

 

Nag angat ako ng tingin sa naging tanong niya hindi ko alam bakit pero parang may ibang kahulugan ‘yon. 

 

 

I smiled at them. “ Actually, I know some of them, but I didn't know their know.” 

 

 

Nagtaas siya ng kilay, “ Really?” Sabay baling ng tingin sa kanila na ngayon ay nakatingin sakin. 

 

 

“ That's surprising. ” Umayos siya sa pagkaka upo, “ Mind if you introduce yourself boys.. ”

 

 

Sabay silang tumango… 

 

 

“ Elton.”

 

 

“ Grabrielle.”

 

“ Evan.”

 

 

“ Jude.”

 

 

“ Lester.”

 

 

“ Bingo.”

 

 

 

Sabay na pakilala nila sakin, wala man lang bakas na kahit anong ngiti habang nagpapakilala sila. Seryoso ang mukha nilang lahat, napatingin ako sa lalaking nasa aking tapat. Nag antay ako na mag salita siya upang magpakilala, dahil siya na lang ang hindi pa nagpapakilala.  Pero hindi siya nagsalita at nakatitig lang sakin ng mariin. 

 

 

Na conscious tuloy ako sa itsura ko dahil baka may dumi ito na hindi ko lang alam.

 

 

“He is U—” Before Trivox could finish his words ay agad na akong nagsalita.

 

 

“No need to introduce him, I already know his name.” I said, cutting him off. 

 

 

Hindi nakatakas saking paningin ang pag taas ng sulok ng kanyang labi. 

 

 

“ Aye may nag papabigay pala nito oh.” Napabaling ang atensyon ko kay Madison ng nagsalita ito may dinukot siya sa kanyang bag. “ Pina pabigay ng manliligaw mo, nahihiya raw siya sayo, kaya ako na ang inutusan na mag abot.” Inabot niya sakin ang isang chocolate box, agad ko naman itong tinanggap. 

 

 

At isang kulay red na chocolate box ito na naka hugis puso at may kasamang love letter. 

 

 

Mali ang tumanggap ng regalo mula sa ibang lalaki, lalo na kung manliligaw mo at engaged ka na. It makes me feel like I'm cheating.

 

 

Tiningnan ko ang love letter. Gusto ko sana itapon ito, pero sayang naman ang ganda pa naman ng pagkaka gawa halatang nag effort talaga para lang dito. I looked at Jace na hanggang ngayon ay kumakain parin. 

 

 

Nakapag tataka nga lang na kahit ang lakas niya kumain ay hindi siya tumataba. 

 

 

Nakaka guilty rin kung ipapamigay ko ito kay Jace. Baka mamaya ay pinag hirapa pala ito o pinag-ipunan pa mula sa allowance, kaya siguro mas mabuting ibalik ko na lang. 

 

 

Sinilid ko sa bulsa ng aking palda ang sulat, saka binalik kay Madisson, ang box ng chocolate sa kanya.“ Tell him Maddy, that I'm already engaged. So he better look for someone else out there. And tell him thank you for the gifts, that appreciate it. But I can't accept it…” 

 

 

Ayan lang ang nasabi ko I don't want to be harsh, so maybe that would at least be a way of rejecting him in a nice way. 

 

 

“ Hindi muna pwede ibalik sakin ‘to, mapapatay ako ng may-ari nito.”

 

 

“ Why, kanino ba ‘yan galing?

 

 

“ Sa kapatid ko.”

 

 

Nanlaki abg mata ko sa gulat, sa sinabi niya.  Isa lang kasi ang kapatid niya at ‘yon ay si Earl na Grade 6 student. To think that Earl is the one who give me makes me smile.

 

 

“Utang na loob Aye tanggapin muna ‘yan, baka isipin pa non ay sinisiraan ko siya sayo. Magtatampo sakin yun...”

 

 

Wala akong naging choice kundi ang tanggapin na lang ito at ilagay sa aking bag, at dahil may kalakihan ito kunti ay hindi ito nagkasya sa bag na dala ko. Nagpaalam ako sa kanila upang magtungo sa locker para doun na lang muna iwan itong chocolate box, dadaanan ko na lang siguro mamaya bago umuwi.

 

 

Nasa pinakadulong bahagi ng locker room ang locker ko.

 

 

“ I thought you didn’t want to accept gifts from your suitors because you didn’t want your fiancé to feel jealous or think you’re being unloyal. So why did you accept that one?” 

 

 

Saglit akong natigilan ng marinig ang malalim at malamig na boses na ‘yon, hindi ko siya nilingon at nanatili ang tingin sa locker. 

 

 

“Galing ito kay Earl, and Earl is my best friend’s brother…” Sagot ko, saka nilabas mula sa bag ang chocolate box, upang ilagay sa loob. 

 

 

 

“ Is that even an exemption? If it is, then why didn’t you accept my gift? I’m also a cousin of your best friend.” Walang kasing lamig na aniya.

 

 

Sinarado ko ang locker, at saka siya nilingon. “Magkaiba ‘yon…” 

 

 

He arches his brow. “What’s the difference?

 

 

Hindi agad ako nakapag salita sa naging tanong niya, at nakatitig sa kanya parang may bumara sa lalamunan ko. 

 

 

Nanliit ang kanyang mata. “Are you being biased towards your friend?” 

 

 

“Earl is just a kid, he’s only 11 years old…” I reasoned out.

 

 

“So just because he’s a kid, it’s an exemption?” Mariin na pagkakasabi niya. “What’s the difference between accepting his gift and mine? I’m just 13 years older than him!” 

 

 

 

“ You’re old—” Bago ko pa man matapos ang sasabihin ko ay agad na siyang nagsalita to cut me off.

 

 

“ For goddess sake! I’m only 24, just 13 years older than that kid! And I’m not old,old people have white hair, and mine is still black!” He cut me off, looking pissed at what I've said.

 

 

“Hindi naman sa ganon — ” Saglit akong natigilan ng may napagtanto. “ Wait, why do I need to explain this to you? You don’t care if I accept a gift from Madison’s brother. Gavin knows that kid, he won’t mind it or make it a big deal.” 

 

 

 “Don’t make me mad, Ellie. Give that gift back or give it to Jace. If you don’t want to accept my gift, then there’s no way I’ll let you accept gifts from other guys.” He demanded.

 

 

“At sino ka para magdesisyon?” Hindi ko mapigilang hindi ma pikon sa kanya. 

 

 

“ I’m Uno…” He greeted his teeth, “...and you mean the world to me, Roohi and Qalbi…” 

 

 

Kasabay ng pag banggit niya non ay pag galaw ng kanyang panga, sa galit.

 

Hindi ko mawari pero ngayon nandito siya ay pakiramdam ko nagkakasala ako. Pakiramdam ko ay hindi tama na mapalapit ako sa kanya. Pakiramdam ko ay dapat ko siyang iwasan, lalo na sa sinabi niya.