Prologue Have you ever experienced that even if you already have everything that you want in your life, ay parang may kulang parin. ‘Yong tipong parang may hindi tama at hindi dapat na mangyari, pero hindi mo alam kung ano at sino. I already have everything that I want in my life. I have a good relationship with Gavin, my fiance. My career was doing great, and I have a dad who always supports me in everything. I was lucky because Gavin also came from a wealthy family. And our marriage is near, pero bakit hindi ako nakaramdam man lang ng kahit konting excitement? Gayong matagal na naming plano ito? Pakiramdam ko may kulang sa pagkatao ko, am I doubting my love for Gavin? Pero alam ko naman sa sarili ko na mahal ko siya? Mahal ko nga ba talaga siya? O pumayag lang ako sa alok niyang pag papakasal dahil sa paniniwala na para talaga kami sa isa’t - isa.…na para ako sa kanya at para s‘ya sakin. Sapat nga ba na rason na matagal na kaming naging magkasintahan at tagal naming magka kila
Will, halos lahat naman ng mga sasakyan na andirito ay pag-aari ko na regalo mula kay papa at ang iba naman ay mula kay mama na regalo sakin. May kasulatan kasi si mama na iniwan bago siya nawala at ‘yon ay when I reached my legal age. Makukuha ko ang mana na iniwan sakin ni mama. At kabilang ang mga sasakyan na andirito bilang kanilang pamana sa akin, na bago siya nama-alam ay nakahanda na pala. May sasakyan naman si papa. iisa lang ang sasakyan ni papa at ‘yon ay ang limousine.Higit 15 minutes rin ang tinagal ko sa byahe bago tuluyang nakarating sa bahay nila Jace. I park my car, sa gilid ng kanilang bahay, agad akong lumabas ng sasakyan, hindi pa ako nakakalapit sa mismong gate nila ng makita ko ang aking kaibigan na nakatayo roon na mukhang kanina pa ako ina-antay. Ng makita ako nito ay agad itong lumapit sakin saka ako niyakap ng mahigpit. At sa mga ganitong pagkakataon ay alam ko na agad na may problema siya o baka nag away sila ni Glaiza na kanyang kambal. Niyakap ko narin
After the dinner ay hinantid na sila ni papa sa kanilang magiging silid. Hindi na ako sumama pa sa paghatid sa kanila. Tita Ayme seems to be nice and kind. Wala rin naman akong nakikitang bahid ng pagka maldita sa mukha niya, she's approachable and easy to talk with. Marunong rin makisabay sa vibes. But even though she seems nice, she can't replace mama in my heart. I only have one mother, and I don't have any plan on adding one nor replacing her. I respect tita Ayme as a woman, and as dad's new partner. But that doesn't mean I should recognize her as a new mom. Sapat na ang panggalang at pagtanggap ko sa kanya para kay papa, hindi na kailangan na para pa don. And about Almirah, she seems like a shy type of person. Ang sabi niya hindi raw sila kasing yaman dahil, teacher lang raw ang mama niya na which is not a big deal. And I also found out that papa is the one who's paying for her medical needs, hindi rin naman problema sakin ‘yon. Because even me, I would pay for her medical n
It's already 8;30 in the morning when I woke up. Nagpahatid na lang ako ng pagkain dito sa aking kwarto,dahil panigurado ng tapos na sila papa mag lunch. Late na ako nakatulog kagabi dahil tinapos ko pa panoorin ang k-drama sa Netflix na ang title ay ‘ Alchemy Of Soul’, medyo bitin pa nga ako sa season 2. Matapos kong kumain ay agad koring pinakuha ito sa kasambahay. Lunes ngayon kaya may pasok ako pero dahil night shift ako, marami pa akong oras para maghanda sa pag pasok mamaya. 3rd college na ako, I'm taking a business management course, since I'm the one who will inherit all my papa and mama’s business. I'm their only heir, walang ibang mag handle non kundi ako. Kaya kumuha ako ng business management na course, plano ko pa nga sana pagsabayin ang pagkuha ng dalawang course. Kung hindi lang hectic ang aking schedule. And told that to papa before, and he agreed with it. Iyon raw kung kaya kong pagsabayin ang dalawa. Papa still supports me in everything, even though I know that h
Lutang ako habang naglalakad papasok ng entrance ng University. Hindi ko ma explain ‘yong nararamdaman ko. I love Gavin and he was always be my ideal guy. A family oriented.Soft Spoken.Matured.Understanding.And most of all, marunong siyang makiramdam.Pero hindi ko maintindihan itong nararamdaman ko. A half of me says that I shouldn't trust on his words, but my other told me to trust and believes in him. “ Aye. ”Napa tigil ako sa’king paglalakad at napa’angat ng tingin ng marinig ang tila nakakabinging matinis na pamilyar na boses na ‘yon ng pagtawag saking pangalan. And it was Jace na ngayon ay malaki ang ngiti sa labi na nakatingin sakin habang kumakaway. Napalubo ako ng pisngi bago muli nagpatuloy sa paglalakad at nilapitan siya. “Nagkaroon ng emergency meeting sa faculty. Kaya wala tayong pasok sa 1st and 2nd subject natin.” Ayan agad ang bungad niya ng nasa tapat niya na ako.Napa tingin ako sa aking pambisig na relo upang tingnan ang oras, and it's already 1:25 in the a
So, how’s life treating you, Aye?” It was Camille.Pagka balik ko palang mula sa kina-uupoan namin kanina ay yan agad ang bungad na tanong niya sakin.Umupo ako sa tabi ni Glaiza.“It’s been pretty good, actually!” I smiled at her.“Really? Like, for real?” Si Madisson naman ngayon ang nagtanong. Hindi ako nagsalita at tumango lang bilang tugon.“Yeah! So, how’s it being an Ate?” Tanong niya ulit, may kakaibang ngiti sa kanyang labi.“Ate?!” It was them, they look surprised.Sabay tuloy silang napatingin sakin, maging ang 7 lalaking kasama namin sa table na hindi pa pala umaalis ay napatingin rin.“Yeah!” Madison nodded her head. “Last week, I popped over to your house to ask you something, and I bumped into this girl named Almirah…” Nangunot ang noo niya na nakatingin sakin, bakas rin sa mukha ang pagtataka. “I asked her if she was one of your new maids, and she totally flipped! She yelled at me, saying she’s your sister, not a maid!” — Madisson, laughed at that.Jace's eyes widened
Sunday today kaya walang pasok at kanina pa ako nandito saking kwarto, hindi ako lumabas mula kanina. Apat na araw narin simula ng hindi na kami nag uusap ni papa dahil sa sagutan namin. Hanggang ngayon ay nagtatampo pa rin ako sa kanya. Hindi naman natuloy ‘yon, pero nagtatampo parin ako. Kinausap niya kasi ako nakaraan kung papayag ba raw ako na palitan ang apelyido ni Almirah para maging magka apelyido kami at maging magkapatid on paper.Nagkasagutan kami dahil ron, sinabi ko kasi kay papa na bakit kailangan pang palitan ang apelyido niya, eh hindi ko naman siya totoong kapatid. Hindi parin ba sapat para sa kanila na payapa silang nabubuhay dito samin na parang mga reyna, hindi paba sapat sa kanila na nakatira sila rito? Bakit kailangan pang palitan ang apelyido niya? At maging magka apelyido kami? Hindi pa ba siya nakuntento na halos nasa kanila ng dalawa ng mama niya ang attention ni papa?Noung una masaya ako na nandito sila, pero kalaunan noong mga dalawang linggo nila dito a
I was busy looking at my new finished paint. Isa itong babae na may hawak na tangkay ng isang pulang rosas na may matulis na tinik. Hindi ko alam kung bakit ba sa dami ng pwedeng ipinta ay ito pa talaga. Maybe because I find it cool? Napailing na lang ako sa na isip na ‘yon. Kinuha ko muli ang paint brush dahil naisip ko na dagdagan ng kaunting pula ang rosas, na animoy dugong pumapatak mula sa rosas na hawak ng babae. And when I'm done ay agad akong na'pangiti dahil sa ganda ng kinalabasan nito."Ayesha."My smile went wider as i heard that baritone voice. I looked at my back and there, I saw a handsome man who was leaning on the door looking at me, wearing his black american type of tuxedo. I put the paint brush back and hurriedly went to him. At ng ma'kalapit ako sa kanya ay agad kong hinalikan ang kanyang labi na kanyang ika-ngiti, na agad niya rin na tinogunan.At first it's a passionate kiss pero ng kalaunan ay naging aggressive ito. He aggressively kissed me back and held my wa
3rd Person's Point Of View Aye's mouth was wide open in disbelief as she heard what Gavin had said. Hindi niya mapigilan ang hindi mapatawa ng malakas sa sinabi nito. “Is this the reason why you want to talk to me?” she asked. Hindi nagsalita si Gavin at nakatitig lang sa kanya, na parang pinag-aaralan siya. “I can't believe you, Gavin. Sa tagal kitang nakasama noon, noong mga panahon na tayo pa, hindi ko inaakalang may pagka-assumero ka pala.”Tumigil siya sa pagtawa at saka mataray itong pinagtaasan ng kilay. “And what made you think that I came here for you?”Nag-isang linya ang kilay ni Gavin. “Isn't that the reason why you were with Jace?”Naitikom ni Aye ang kanyang labi at hinawakan iyon upang pigilan ang pagtawa. “Hindi ba pwede sumama ako sa kanya… because I want to accompany her?”Hindi nakatugon si Gavin sa sinabi niya, at hindi niya maiwasang mag-smirk sa kanya, nakikita ang reaksyon nito. Gusto niyang sumabog sa tawa pero pinigilan niya ang sarili. Baka kasi mamaya ay ma
3rd Person's Point Of View Hindi muling nagka-imikan ang dalawa, binalot ng katahimikan ang buong silid. Umiiyak si Jace na tahimik habang si Aye naman ay tahimik lang rin na pinagmamasdan ang kaibigan.Nasasaktan siya na nakikita itong umiiyak, pero wala namang mali sa sinabi niya. Sinabi niya lang ang totoo rito, gusto niya lang ma-realize nito ang lahat ng mali at magising sa katotohanan. Kahit pa alam niya na masasaktan ito.Hindi niya nakayanan na marinig ang pag iyak nito, kaya tumalikod siya at umalis ng silid upang magpahangin. Ramdam niya kasi ang panunubig ng kanyang mga mata habang tinitingnan ang kaibigan.Bahagya pa siyang natigilan ng pagkabukas niya ng pinto, ay ang mukha ni Gavin ang unang bumungad sa kanya, na ngayon ay nakatayo sa tapat ng pinto habang nakasilid ang magkabilang kamay sa bulsa ng suot nitong pants.Tumikhim siyaz hindi niya alam kung ano ang dapat na sabihin, pakiramdam niya kasi ay may bumara sa kanyang lalamunan.“How is she?”Napakurap ng mata si
3rd Person's Point Of View Si Aye, sa kabilang banda, ay na estatwa ng makita niya si Gavin. Nagtagpo ang kanilang mga mata ng bumaling ito sa direksyon niya. Walang bakas na kahit anong emosyon sa mga mata nito.Iniwas niya na lang ang tingin rito at binaling sa kaibigang si Jace na ngayon ay natulala sa kinatatayuan; bakas sa mukha nito ang gulat at pagkabigla sa sinabi ni Gavin. Makikita mo rin ang pagdaan ng sakit roon.Hindi niya tuloy alam kung lalapitan niya ba ito dahil naisip niya ang pwedeng maramdaman ni Allen, na hanggang ngayon ay galit pa rin sa kanya.She wants to make it up with her. She wants to take Luther's advice to her, but she couldn't, thinking that in this state, no one will side with Jace, lalo pa't mali ang ginawa nito.Ugh, bahala na nga! Nasabi niya sa kanyang isip at saka naglakad papalapit sa kaibigan upang ilayo ito bago pa ito umiyak, dahil mukhang konting oras na lang ay maiiyak na ito.Nilapitan niya ito at saka inalalayan upang umalis, pero bago pa
3rd Person's Point Of View Tulog na si Jace nang pumasok si Aye sa silid. Matagal rin bago siya nakatulog dahil sa pag-iisip sa sinabi ni Luther sa kanya. Sandali lang ang naging pag-uusap nila, but she felt like she had known him for a long time. Pumasok rin sa isip niya si Uno kung kumusta na ito at kung anong ginagawa nito ngayon, lalo na si Marcus na kanyang anak; ilang linggo na rin kasi siyang hindi kumokontak roon.Nang tuluyan siyang dalawin ng antok, agad siyang napapikit ng mata at lihim na nagdasal na sana ay maging maayos ang lahat.Nagising na lang si Aye mula sa kanyang mahimbing na pagkakatulog ng marinig ang matinis na ingay na para bang nagtatalo mula sa labas ng kubo.Kusot-kusot ang kanyang mga mata na nagmulat siya ng mata bago lumabas upang silipin ang nangyayari.“Ipokreta na illusyanada kang babae ka! Bakit ba pinagpipilitan mo ang sarili mo sa kanya? Hindi na obvious sayo na kaya ka niya pinag-tutulakan palayo kasi ayaw niya sayo!”“Hoy babae! Hindi ako illusy
3rd Person's Point Of View Natahimik si Aye sa sinabi ni Allen; bakas sa mukha niya ang gulat. Hindi siya makapaniwala sa sinabi nito tungkol sa kaibigan.Jace has been her friend for a long time. Gusto man niyang sabihin na nag-sisinungaling ito, pero dahil kilala niya ang kanyang kaibigan at pag-uugali nito, ay batid niyang nagsasabi ito ng totoo.Nagiging desperada kasi kung minsan si Jace, lalo na kung may gusto itong makuha; lahat ginagawa nito, even if it means putting dirt on her hands.Walang ingay na naglakad si Aye sa maputi at pinong buhangin, puno ng katanungan ang kanyang isip. Hindi niya alam kung ano ba ang unang dapat gawin o sabihin.Wala na rin si Allen, dapat iniwan siya nito. Hindi na rin siya nagkaroon ng lakas ng loob na habulin ito. Gusto niya lang sanang makausap ito at bigyan siya ng pagkakataon na maayos ang sa pagitan nila.But after hearing what Allen just said, she lost the guts to tell her that.“Masyado atang malalim ang iniisip mo?” Napatigil siya sa
Hindi ko man lang nabasahan na gulat siya ng makita ako dito. Na para bang alam niya na andito ako. I wonder how long it has been since the last time we saw each other? Maybe 3 to 4 years? Hindi ako pormal na nakapagpaalam sa kanya noon dahil na rin sa nangyari at biglaan kong pag-alis noon, maging kay Daddy na hanggang ngayon ay hindi ko pa kinakausap. Wala na rin akong ideya kung nasaan siya o kung kumusta siya dahil wala na akong balita ukol rito.Tinawag ko ang pansin sa babaeng nasa harap ko na matagal kong hindi nakikita mula ng kinasal ako.“Allen.”Ayan ang salitang kusang kumawala sa aking labi, ang pangalan niya. Ang pangalan ng babaeng minsan kong tinuring na kapatid, hindi ko aakalin na magkikita ulit kami at dito pa talaga.Ng banggitin ko ang kanyang pangalan, ay agad nagbago ang kanyang ekspresyon; naging matigas iyon.Napabaling rin ako kay Jace nang maramdaman ang paghigpit ng pagkakahawak niya sa kamay ko.“Do you know her?” Nangunot ang noo ko sa naging tono ng boses
Aye's POV (Back to Her POV)Dahan-dahan kung minulat ang aking mga mata. At ang abaka na bubong ang unang bumungad sa akin. I looked around, at bahagya pang napakunot ang noo ko ng mapagtantong nasa kubo ako ngayon kung saan kami pansamantalang nanunuluyan ni Jace. Sinapo ko rin ang aking noo ng maramdaman ang muling pagkirot noon, then I suddenly remembered what happened earlier. I passed out.Susubukan ko sanang umupo mula sa pagkakahiga, pero napatigil ako nang mapatingin kay Jace na nasa gilid lang ng kama habang hawak ang kamay ko. Hindi ko siya agad napansin. She was sleeping peacefully. Sinubukan kong alisin ang kanyang kamay nang maingat at walang ingay. Pero mukhang wrong move ata ‘yon dahil nagising ko lang siya, nag-angat ito ng ulo mula sa pagkakayukod at bahagya pa niyang kinusot ang mata.Nang mapatingin siya sa akin at makita akong nakatingin sa kanya, agad na nanlaki ang kanyang mata na para bang nagulat siya ng makitang gising ako. “Omygosh! You're awake!" tili niya a
Uno's POV (His First POV)I was on my way out to the meeting room. Just finished our meeting with the board members.“Did my son eat his lunch?” I asked Gaston, my secretary, as soon as I entered my office.And I was referring to Marcus, my son. He may not be my son by blood, but I love him as my own.Gaston bowed his head before answering my question. “Yes, sir. And he is currently sleeping in your office.”I nodded at him and continued walking to my swivel chair. He must be really tired from playing, I’ve been away for hours.“You may leave now, Gaston,” I said, dismissing him.When I heard the door close, I took off my coat. I also loosened the necktie I was wearing and slightly rolled up the sleeves of my white long-sleeve shirt to my elbows.I leaned back in my swivel chair, especially tired when I saw the few papers that I still needed to sign.I glanced at my wristwatch and couldn't help but let out a heavy sigh. Another damn, freaking overtime again.I cracked my neck and sat u
“ I feel full.” Ani ko, matapos uminom ng tubig.Narinig ko ang pagdighay ni Jace kaya napatingin ako sa kanya na ngayon ay pinupunasan ang bibig gamit ang malinis na table napkin.I was about to say something, pero napatigil ako sa aking akmang pagsasalita ng makarinig ako ng ingay.A sounds of a chopper. Nangunot ang noo ko. “ I'm i hearing it right?”“That's a chopper?” Sabi ni Jace, na nakakunot na rin ang noo. Bakas rin sa mukha niya pagtataka. Why was there a chopper? “Ayy, oo po ma'am! Chopper po ‘yan nila sir Gavon.” Sabay kaming napatingin ni Jace kay Raih ng magsalita ito na hindi man lang namin na napansin na nakatayo nasa tabi naman. “ Ngayon lang po kasi sila nakauwi." Dagdag niya pa. Nagkatingin kami ni Jace, parehong napalaki ang mata sa sinabi niya, Sa loob kasi ng isang linggo na pag stay namin dito, ngayon lang ulit sila bumalik rito. Simula kasi ng inimbitahan sila ng Mayor para sa isang piging ay hindi na sila bumalik, kaya boung akala ko ay hindi na ito babali