Isang buwan na ang nakalipas mula nang namatay ang mga magulang ni Ryan. Paminsan-minsan ko lang siyang nakikita sa bahay kasi naging abala siya sa kompanya nila. Gumagaling na rin si Daddy, pero hanggang ngayon hindi ko siya nabisita o nakausap man lang. Pinagbabawalan ako ng pamilya niyang bisitahin si Daddy. Wala akong ibang nagawa kundi sundin ang sinabi nila. Nakatira ako sa bahay nila Ryan. Naninibago pa rin ako hanggang ngayon kasi hindi ako sanay na tumira sa ganitong bahay. Nahihiya akong makipag-usap o halubilo sa tuwing may mga bisitang pumupunta - mga kaibigan ng kanilang pamilya. "Ma'am Sabrina, tumawag po pala si Sir Ryan. Pinapasabi niyang susundin daw niya kayo mamaya pagkarating niya ng airport," sabi ni Manang Maya habang naghuhugas siya ng mga pinggan at kumakain naman ako ng pananghalian. "Sige po," tipid kong sagot at ipinagpatuloy ang pagkain. Hapon na nang makauwi si Evara galing sa paaralan. Kasisimula pa lang ng klase nila noong isang linggo, pero parang p
"Hey, Sabrina. I'm asking you," usal ni Ryan na para bang naiinip. "Will you marry me?" "Hindi mo na ako kailangang tanongin, Ryan. May utang ako sa 'yo at mababayaran ko lang 'yon kapag pinakasalan kita." Kinuha ko ang singsing at inilagay ito sa daliri ko tsaka ipinakita sa kaniya. "Papakasalan kita kahit hindi ka pa mag-propose. Tumayo ka na riyan. Para ka namang -" "I'm serious, Sabrina." Tumayo siya at hinawakan ang magkabilang balikat ko. "Seryoso rin naman ako." "Gusto kitang pakasalan hindi dahil ikaw ang ina ni Evara at may utang ka pa sa akin. Papakasalan kita dahil -" "Gutom lang 'yan. Kumain na lang tayo ng almusal," putol ko sa sasabihin niya at naunang lumabas ng silid. Pagkababa ko ng hagdanan, namilog ang mga mata ko nang isa-isang lumapit ang mga kasambahay sa akin at binigyan ako ng tig-iisang pulang rosas. Kahit nalilito, tinanggap ko pa rin 'yon. "Sir Ryan, nakahanda na po ang lahat," sabi ni Manang Agnes. Napalingon ako kay Ryan. Nakatayo siya sa tabi ko,
Nanigas ako sa kinatatayuan ko nang bigla niyang siilin ng halik ang labi ko. Pinaglalaruan niya ang labi ko, na para bang pinapahiwatig niya na kailangan kong sabayan ang bawat galaw ng labi niya. Napadaing ako nang kagatin niya ang pang-ibabang labi ko. Hinawakan niya ang batok ko habang hinahalikan ako sa leeg. "Nagkaroon ka ba ng boyfriend habang nasa ibang bansa ka?" tanong ni Ryan. Nangunot ang noo ko sa tanong niya. "W-Wala. Never akong nagka-boyfriend - damn it!" sigaw ko nang bigla niyang hilahin ang ang suot kong damit kaya napunit 'yon. "Good," he smirked. Napakagat-labi nang sinimulan niyang halikan ang dibdib ko habang pinipisil 'yon. "R-Ryan..." sambit ko. Napakapit ako sa balikat niya nang kagat-kagatin niya ang utong ko. "Kailan ka huling nakipag-sex?" tanong niya. "F-Five years ago..." nahihiyang sagot ko. Siya lang naman ang lalaking nakasama ko sa kama. Namilog ang mga mata ko nang bigla niya akong buhatin. Muli niya akong hinalikan habang naglalakad patungo
Mabilis kumalat ang balitang engaged na kaming dalawa ni Ryan. Hindi na bago sa akin ang mga nababasang negatibo tungkol sa akin kasi mayaman at kilalang tao ang mapapangasawa ko. Ako rin ang sinisisi sa biglaang paghihiwalay nina Felicity at Ryan. "Where is the ring?" Nakakunot ang noo ni Ryan at tiningnan ang daliri ko. "Bakit hindi mo suot ang singsing?" "Hindi ako sanay," sagot ko at binawi ang kamay ko sa kaniya. Papasok na sana ako sa loob ng kotse, ngunit humarang siya sa daan. "Kunin mo ang singsing. Huwag mo 'yong aalisin sa daliri mo," utos niya. "May meeting ka ngayon, 'di ba? Mas uunahin mo pa ang singsing na 'yon kesa sa -" "Yes, Sabrina. Kaya kunin mo na sa loob ng bahay sng singsing na ibinigay ko sa 'yo." "Fine!" Padabog akong naglakad papasok sa loob ng bahay upang kunin sa kwarto ang engagement ring. Pupunta kami ngayon sa kompanya nila at expected na rin na maraming media ang nag-aabang sa pagdating namin. Ipinakita ko sa kaniya ang kamay ko bago pumasok sa
Nasa akin ang atensiyon ng lahat nang pumasok kami sa loob ng meeting room. Kinakabahan ako kasi first time kong makita sa personal ang mga mahahalagang tao sa kompanya nila. Hindi rin maganda ang simula ng relasyon namin ni Ryan. Naging fiancé niya lang naman ako dahil kay Daddy at sa anak namin. Hindi rin nagtagal ay nagsisimula na ang meeting. Hindi ako nakakasabay sa mga pinag-uusapan nila kaya inabala ko na lang ang sarili ko sa pagbabasa ng mga dokumento tungkol sa kompanya nila. Napapalingon ako kay Ryan sa tuwing nagsasalita siya at mabilis ko namang binabalik ang atensiyon ko sa binabasa ko. Napahawak ako sa tiyan ko nang maramdaman ang pagkalam nito. Kaunti lang ang kinain ko kanina kasi nahihiya akong hintayin ni Ryan. Napalingon ako sa empleyadong nagdi-distribute ng mga snacks. Mas lalo lang akong nakaramdam ng gutom nang maamoy ang masarap na pagkain. Napakagat-labi ako nang mapansing umalis kaagad ang empleyado matapos silang magbigay ng snacks, pero nagtataka ako kun
Ryan’s POVPinagmasdan ko si Sabrina na mahimbing na namang nakatulog sa study table niya. Mukhang pagod na pagod siya ngayong araw. Today is her first day sa internship niya. Napatingin ako sa sketch pad niya. Hindi ko mapigilan ang sarili ko nang makita ang mga drawings niya. Binitawan ko ang sketch pad nang bigla siyang gumalaw. Nagpasya akong ilipat siya sa kama nang muntik na siyang mahulog sa mesa. Lalabas na sana ako sa silid nila nang biglang nagising si Evara.“Daddy,” mahinang tawag niya sa akin at bumangon. “Dito ka na lang po matulog. Tabihan mo po kami.”“Sigurado ka ba na ayos lang sa ‘yo?”Tumango si Evara. Umurong siya at humiga sa gitna. “Dito po kayo,” saad niya na kaagad ko naman sinunod. “Good night, Dadddy…” she whispered.Hinalikan ko ang noo niya at ipinikit ang mga mata ko upang makatulog na sana, ngunit hindi ako dinadalaw ng antok. Sinulyapan ko Evara. Nakatulog na ulit siya. Pagtingin ko sa wall clock, mag-a-alas dos na ng madaling araw.Hindi ako makatulog
Sabrina’s POVTiningnan ko ang sarili ko sa malaking salamin pagkatapos akong ayosan ng make-up artist. Hindi pa rin ako makapaniwalang ikakasal na kami ni Ryan ngayong araw. Parang kailan lang tumatakas ako sa pamilya ko noon kasi gusto nilang ipakasal sa akin ang matandang kaibigan ni Daddy na si Edward Lazarus. Ngayon ay ikakasal na ako sa ama ng aking anak kahit na pareho kaming dalawa na walang nararamdaman para sa isa’t isa.Nawala ang ngiti sa labi ko nang sumagi sa isipan ko ang mga masasamang salita na natanggap ko kay Daddy nang malaman niyang ikakasal ako kay Ryan. Sinubokan ko siyang imbitahan sa kasal kasi gusto kong nandoon siya sa kasal ko kahit hindi naman namin mahal ang isa’t isa ni Ryan. Inimbitahan ko siya kasi malaki pa rin ang respeto ko sa kaniya dahil siya lang naman ang aking nag-iisang ama, pero para niya akong isinumpa nang nalamang ex-fiancé ni Felicity ang papakasalan ko.Ipinaliwang ko kay Daddy ang lahat kaya humantong sa kasalan ang nangyari, pero sarad
Sabrina’s POVDahan-dahan akong bumangon upang hindi magising si Ryan. Pakiramdam ko namamaga na naman ang gitna ko matapos niya akong pasukan ng ilang beses kaninang madaling araw. Para kaming nauuhaw sa isa’t isa kasi ilang minuto lang ang ginugugol namin sa pagpapahinga. Hindi rin ako maka-hindi sa kaniya kasi mag-asawa na kaming dalawa at normal sa isang mag-asawa na gawin ang bagay na ‘yon pagkatapos ng kasal.Pagkalabas ko ng banyo ay naabutan ko si Ryan na may kausap sa phone niya. Hindi pa rin siya umaahon sa kama. Nang mapansin niya ako ay binaba niya ang tawag.“Ginising mo sana ako,” pilyong sabi niya, isinandal ang ulo sa headboard ng kama. “You look so fresh, Mrs. Jacobs.” Tumayo siya at humakbang papalapit sa akin. Napakapit ako sa batok niya nang bigla niya akong buhatin at saka hinalikan. “Ang ganda-ganda ng asawa ko.”Pinamulahan ako sa sinabi niya. “Ryan, katatapos ko lang maligo,” saad ko nang bumaba ang mga halik niya sa labi ko.“I know. Didiligan lang kita ulit,”
Sabrina’s POVPagkatapos kong ilapag ang tablet sa mesa, agad kong kinuha ang telepono at tinawagan si Roscoe. Ang mga daliri ko ay bahagyang nanginginig habang hinahanap ang numero niya sa contacts ko. Alam kong hindi ito madali, pero wala akong ibang magagawa kundi harapin ito. Kailangan kong malaman kung paano niya ipapaliwanag ang lahat ng ito. Habang nagri-ring ang telepono, ang bawat segundo ay parang isang mahabang paghihintay. Naiisip ko ang galit at kahihiyan na kinakaharap ko ngayon, lahat dulot ng isang litrato na hindi ko naman ginusto. Pagkatapos ng ilang ring, sumagot siya. “Hello, Sabrina,” ang boses niya, mababa at parang hindi alintana ang kaguluhang nangyayari. “Roscoe,” mariin kong sagot, pilit na pinapakalma ang sarili ko. “Kailangan nating mag-usap. Ngayon na.” Tumahimik siya ng ilang segundo bago sumagot. “Bakit? May nangyari ba?” Halos mabingi ako sa tanong niya. *May nangyari ba?* Parang hindi niya alam na ang buong social media ay nagsisigawan tung
Sabrina’s POVPagkapasok ko sa bahay, bumagsak agad ang katawan ko sa malambot na sofa. Tahimik ang paligid, ngunit parang umaalingawngaw pa rin sa isip ko ang bawat salitang binitiwan ni Shaira. Kabit?Napailing ako. Hindi ko kailanman naisip na darating ako sa puntong mapagbibintangan ng ganito. Hindi ko alam kung ano ang mas mabigat—ang galit ko kay Shaira o ang kalituhan ko tungkol sa pagkatao ni Roscoe.Tumayo ako mula sa sofa at dumiretso sa kwarto. Kailangang mailabas ko sa isip ko ang mga nangyari ngayong araw. Sa halip na magpaka-emo, mas mabuti nang mag-focus ako sa trabaho. Isa lang ang natitiyak ko: wala akong oras para sa drama ni Shaira o kahit kanino pa man. Sa harap ng salamin, tinitigan ko ang repleksyon ko. Ang mga mata ko ay halatang pagod, pero pilit kong inayos ang sarili ko. Hinawi ko ang buhok ko, inilugay ito para magmukhang mas natural. “Hindi pwedeng magmukha akong apektado,” mahina kong sabi sa sarili. “Ipakita mong ikaw si Sabrina Jacobs.” Kinuha k
Sabrina’s POVTahimik akong nagliligpit ng mga pinagkainan habang pilit na sinasaloob ang lahat ng nangyari nitong mga nakaraang araw. Ang bigat ng mga katanungang walang sagot ay tila naglalaro sa isip ko, pero kailangan kong magpatuloy. Naririnig ko ang mahinang hilik ni Ryan mula sa kwarto. Mukhang maayos na ang lagay niya at kahit papaano, nakaramdam ako ng kaunting ginhawa. Kinuha ko ang tray ng pinagkainan niya at inilagay ito sa lababo. Habang binubuhusan ko ng tubig ang mga plato, biglang may narinig akong sunod-sunod na malakas na katok mula sa pinto. Napakunot ang noo ko. Sino naman kaya ang darating sa ganitong oras? Sinulyapan ko si Ryan na mahimbing pa ring natutulog bago ako tumungo sa pinto. Pagkabukas ko ng pinto, bumungad sa akin ang mukha ni Shaira. Nagulat ako, pero bago pa ako makapagsalita, agad siyang sumugod sa loob ng condo na parang siya ang may-ari nito. Ang matalim na titig niya ay nakatutok sa akin na parang kaya niya akong gawing abo gamit lang ang
Sabrina’s POVAng buong kwarto ay tahimik maliban sa banayad na tunog ng air conditioner. Nakaupo ako sa gilid ng kama ni Roscoe. Nakahiga siya, mukhang mas maayos na ang paghinga kumpara kanina, pero kita pa rin ang pagod sa mukha niya. Hindi ko mapigilang titigan siya. Ang lalaking dating inakala kong patay na, ngayon ay nakahiga sa harapan ko, mahina at tila may itinatagong bigat na hindi ko pa lubos na nauunawaan. Pumikit ako saglit at huminga nang malalim, sinusubukang pigilan ang pag-aalala. Kahit hindi ko inaasahan na magtatagal ako rito, wala akong lakas ng loob na iwan siya sa ganitong kalagayan. Kailangan niyang may magbantay, pero ayaw niyang tawagan ko ang pamilya niya.Kinuha ko ang cellphone ko mula sa bulsa ng coat ko at mabilis na tinawagan si Irene, ang aking sekretarya. Ilang saglit pa, sinagot niya ang tawag. “Good morning, Ms. Jacobs,” bungad niya, formal gaya ng lagi. “Irene,” sagot ko, sinisikap na gawing kalmado ang boses ko kahit na ang isipan ko ay magul
Sabrina’s POV Ang bawat salita ko ay tila nawala sa hangin nang maramdaman ko ang biglaang pagdampi ng kanyang labi sa akin. Ang init ng kanyang hininga, ang pagdiin ng kanyang halik, at ang paraan ng pagkakahawak niya sa beywang ko—lahat ng ito ay nagpatigil sa mundo ko. Parang tumigil ang oras. Hindi ko alam kung anong mararamdaman ko. Nagulat ako, oo. Pero higit sa lahat, isang bahagi ng puso ko ang parang kinakalabit ng isang bagay na hindi ko maipaliwanag. Bumitaw siya, pero hindi niya inalis ang kamay niya sa beywang ko. Nakatitig siya sa akin—ang titig na parang bumabasa ng kaluluwa ko, na tila alam niya ang bawat lihim, bawat takot, bawat tanong sa isipan ko. “Paano ko ba magpapatunayan sa iyo na ako ang asawa mo?” ulit na tanong niya sa mababa ang boses, halos hindi ko marinig, pero malinaw at puno ng emosyon. Hindi ko siya sinagot agad. Tumitig lang ako pabalik sa kanya, pilit na hinahanap ang kasagutan sa kanyang mga mata. Pero ang nakita ko roon ay isang halo ng s
Sabrina’s POVAng bigat ng ulo ko ang unang pumukaw sa akin. Bumigat ang bawat pikit at bukas ng aking mga mata, parang may ulap na bumabalot sa isipan ko. Nang tuluyan kong idilat ang mga mata, hindi ko agad naintindihan kung nasaan ako. Ang paligid ay hindi pamilyar—ang malalambot na kulay abo at beige na kurtina, ang malinis na minimalistang dekorasyon, at ang kakaibang bango ng lavender na tila nagpapakalma sa akin ngunit nagdagdag ng takot sa bawat hinga. Bigla akong bumangon mula sa kama. Ang kutson ay masyadong malambot, hindi tulad ng sa sariling kwarto ko. Ang malamig na tiles na sumayad sa talampakan ko ay nagpabalik sa akin ng bahagyang katinuan. Sinilip ko ang paligid. May isang malaking bintana na natatakpan ng sheer na kurtina, tinatanglawan ng banayad na liwanag mula sa labas. Ang isang wooden nightstand ay may nakapatong na basong tubig at isang digital clock—alas siyete ng umaga. Nagtungo ako sa malaking salamin na nakasabit sa dingding. Napatingin ako sa sarili k
Sabrina’s POVHabang abala ako sa opisina, tinitigan ko ang mga dokumento sa aking harapan. Nakasanayan ko na ang ganitong uri ng gawain—mga kontrata, proposal, at mga dokumento na kailangang pirmahan agad. Ang Jacobs Group ay hindi biro pamahalaan, at bawat desisyon, bawat papel na nilalagdaan ko, ay may malaking epekto sa negosyo at sa buhay ng mga tao. Kaya naman, talagang sinisigurado kong maayos ang lahat ng mga detalye bago ko tuluyang isara ang bawat isa.Nagtaas ako ng kape at tinikman ang init nito bago muling ibaba at itutok ang atensiyon sa isa pang proposal. Ngunit bago ko pa man magpatuloy, isang tunog mula sa aking laptop ang nagbigay pansin sa akin—ang notification ng isang bagong email. Bago ko pa man masimulan basahin ang laman ng email, agad kong napansin ang sender. Isang pangalan na hindi ko matandaan na may kinalaman sa mga kalakaran sa mundo ng sining at koleksyon—isang auction house na kilala sa pagbebenta ng mga rare at mamahaling mga kagamitan. Ang subject l
Sabrina’s POV“Sabrina, sandali lang,” tawag ni Roscoe.Huminto ako at humarap sa kanya, pilit pinapanatili ang aking composure. “Ano pa ang kailangan mo, Roscoe?”Lumapit siya, ang mga mata niya ay nagliliyab sa galit. “Ano bang klaseng ina ka? Paano mo hinayaang mapunta sa ganitong sitwasyon si Evara? Hindi mo ba siya tinuturuan ng tamang asal?”Nabigla ako sa kanyang mga salita. “Anong ibig mong sabihin? Ginagawa ko ang lahat para maging mabuting ina kay Evara!”“Talaga ba? Kung ganoon, bakit siya nasasangkot sa mga gulo? Baka naman masyado kang abala sa sarili mong buhay at nakakalimutan mo na ang responsibilidad mo bilang magulang,” sumbat niya, ang boses niya ay puno ng panunumbat.Naramdaman ko ang pag-init ng aking mukha sa galit. “Huwag mong husgahan ang pagiging ina ko, Roscoe. Wala kang karapatang magsalita ng ganyan, lalo na’t hindi mo alam kung ano ang mga pinagdaanan ko!” Hindi ko na napigilan ang aking sarili. “Wala kang alam sa mga pinagdaanan namin ni Evara! Wala kang
Sabrina’s POVAng bigat ng araw ko. Ilang araw na akong hindi makatulog nang maayos, at ngayon, nararamdaman ko ang epekto nito. Ang mga litrato ko kasama si Roscoe Mendoza na kumakalat sa internet ay parang apoy na hindi maapula. Paulit-ulit akong nakakatanggap ng tawag mula sa mga empleyado, kaibigan, at kahit mga taong hindi ko kilala. Lahat sila may tanong. Lahat sila may opinyon. Pero wala ni isa ang may sagot. Wala ni isa ang nakakaintindi. Nasa harapan ko ang laptop, bukas ang screen, ngunit hindi ko mabasa ang dokumentong nasa harapan ko. Paano ko mabibigyan ng solusyon ang mga problema ng Jacobs Group kung ang sariling isip ko ay puno ng mga tanong na hindi ko kayang sagutin? Ang bawat kaluskos mula sa labas ng opisina ko ay parang naghuhudyat ng paparating na sakuna. Alam kong nariyan ang media sa labas ng building. Kanina, bago ako pumasok, nakita ko ang mga camera at mikroponong halos ipasok na sa mukha ko. “Sabrina, totoo bang asawa mo si Roscoe Mendoza?” “Bakit hind