Library
Maghanap
Home / Romance / Carrying The Professor's Twins / Chapter 21: Glimpse of her

Share

Chapter 21: Glimpse of her

Author: Sweetlyruined12
last update Huling Na-update: 2022-09-22 14:45:19

"I'M SORRY..." Aniya nang magmulat ng mga mata. "I didn't mean to—" he shook his head "I meant to call you by her name because I am seeing her in you..." Walang pagdadalawang-isip niyang sinabi ngunit nakikitian ng kakaibang emosyon ang kanyang kulay asul na mga mata.

Lungkot, pagkamiss, pananabik at matinding pagmamahal.

Bumitaw siya mula sa hawak sa likod ng aking ulo at unti-unting humakbang paatras, hindi na makikitaan ng kahit anong emosyon ang mukha. Lalong-lalo na ang kanyang mga mata. Madilim na ito ngayon.

Umatras din ako at walang salitang tumungo sa rocking chair na gawa sa rattan na siyang nakaharap sa malawak na magandang tanawin, itinuon ko ang aking paningin sa karagatan. Ang daming mga salitang tumatakbo sa aking isipan, pagtatalo, pagsisisi at simpatya sa sarili. Daghan-dahan akong humugot ng hininga at tulalang nakatanaw sa kulay asul na dagat. Inaasahan ko bang magkukwento siya? Hindi. Istorya niya iyon, pinagdaanan niya iyon kaya wala akong karapatang magdemand
Locked Chapter
Ituloy basahin ang aklat na ito sa APP
Nakaraang Kabanata Susunod na kabanata

Kaugnay na kabanata

  • Carrying The Professor's Twins   Chapter 22: Goodbye

    "SIGURADO ka na ba sa desisyon mong iyan, Oly? It's just so sudden! May nangyari ba? Did he hurt you?" Sunud-sunod ang naging tanong ni Vivorie pagkatapos kong sabihin ang plano ko, kakatapos lang naming kumain. Tumingin ako sa kaibigan, nagdadalawang-isip kung sasabihin ko ba ang tungkol sa naging girlfriend ni Silas o hindi na lang. After all, kamag-anak niya iyon, baka iba ang pagkakaintindi niya o kaibigan niya ako, baka ano pang masabi niya kay Silas kung sakali. "Oo at hindi. Oo, siguradong-sigurado ako sa desisyon ko. Hindi, dahil hindi niya ako sinasaktan." Nakahawak ang aking isang palad habang naglalakad patungo sa aking damitan, magliligpit na dahil ngayong araw mismo kaming babyahe pabalik ng Bulakan. "Huwag ka na lang kasi maraming tanong, tulungan mo na lang ako! Kita mong buntis 'yung tao, tinititigan mo lang." Ngumuso ako. Lumapit naman siya ngunit bumatok muna ang walanghiya kong kaibigan. "Gaga! Paanong tumulong eh, biglaan itong desisyon mo!" Aniyang padabog na

    Huling Na-update : 2022-09-24

  • Carrying The Professor's Twins   Chapter 23: Choices

    "ANONG nangyari, sir? Bakit biglang umalis si ma'am? Akala ko ba ay hanggang sa makapanganak ay rito siya mamamalagi?" Yolanda asked as soon as I entered the house. Pagtataka ang gumuhit sa kanyang mukha, hindi ako nagsalita. "May problema ba kayo? Nag-away ba kayo?" Sunod niyang tanong. Hindi ko siya pinansin at dire-diretso lang na tumungo sa kusina. I gritted my teeth as I sat down on the dirty kitchen's chair and laid my back on the backseat followed with a very deep sigh. "Pagpasensyahan mo na sir ha, kung nakikiusyoso ako, kaya lang eh, talagang nakakataka lamang ang biglang mag-alsa balutan ang buntis na iyon gayong habang nandito iyon ay masayang-masaya siya! Parang palaging walang problema sa tuwing naglalakad sa dalampasigan o kaya naman kahit tuwing pinamamasdan lang ang mga punong sumasabay sa indayog ng malamig na hangin!" Umigting ang aking panga at mariin ang pagkuyom ng kamao, hindi pa rin ako makapagsalita. Hindi ko alam kung anong isasagot sa mga tanong ni Yolanda.

    Huling Na-update : 2022-09-25

  • Carrying The Professor's Twins   Chapter 24: Closure

    IT TOOK me weeks to think thoroughly about the choices that Yolanda suggested. At first, I don't think that I needed that but days go by and I can't figure things clearly on my mind, I decided to consider her said 'choices'. At sa ilang linggong iyon ay pakiramdam ko mababaliw na ako sa kaiisip at sa pangungulila ko sa mga anak ko. Iba pala ang pakiramdam na kasama ko sila, nakikitang nakangiti ang nanay nila at nararamdamang gumagalaw sila. Sa ilang linggong paghihiwalay naming ito dahil sa kagaguhan ko ay napakarami ko ng nakaligtaan sa buhay ng mga anak ko. Mas lalo yata akong masisiraan ng ulo dahil wala akong mapagtanungan. Vivorie isn't responding to my messages asking how they are doing and if she does, her replies will always be "stop pestering my friend! She's happy without you and we could raise the twins without your help!" Of course I understand her anger towards me but... Can't I just get an update for my babies? Tangina mo, Silas! Bobo ka? Noong nakaraang araw lang s

    Huling Na-update : 2022-09-30

  • Carrying The Professor's Twins   Chapter 25: Strange Neighbor

    "ANONG pinag-usapan ninyo?" Iyon agad ang bungad niya nang makapasok ako. Hawak-hawak niya ang kanyang cellphone at mukhang kagagaling sa tawag. "Don't tell me you got back together?" She gave me a dagger look. Suminghap ako. "Grabe, ha! Ma-issue ka talaga kahit kailan! Bakit naman ako makikipagbalikan doon? Hindi pa naman ko nasisiraan ng bait para gawin ko 'yon!" Sagot ko, naiirita na. "Ganyan na ba ang tingin mo sa akin? Sobrang uto-uto? Oo, alam kong nagpa-uto ako sa pinsan mo pero natuto na ako. Alam ko na ang worth ko as a person, kung ayaw niya sa akin edi don't! Bubuhayin ko ang mga anak ko nang mag-isa." Malamig kong sinabi saka siya tinalikuran. Bakit? Sa akala ba niya ay habangbuhay akong magiging uto-uto? Hindi ako mabubuhay kapag walang lalaki? Tsk! "Oly! I'm sorry!" Hindi pa man ako tuluyang nakapapasok sa kwarto ko ay narinig ko na ang boses niya. "Hindi naman kasi ganoon ang ibig kong sabihin, eh! Ayaw ko lang na magkalapit kayo ng lalaking iyon kasi alam kong sina

    Huling Na-update : 2022-10-01

  • Carrying The Professor's Twins   Chapter 26: Agreement

    AFTER knowing the person behind that strange neighbor that gives us flowers and fruits, I did not bother asking about him anymore. Ano naman kung siya ang nagpapadala? Wala namang kakaiba roon, siyempre anak niya ang dinadala ko kaya siguradong sa mga anak niya siya bumabawi. Ayaw ko ng umasa, tama si Vivorie, marupok nga ako. At ayaw ko na ng ganoon. Palagi na lang akong nabibigo Sia tuwing umaasa ako kaya hindi na, hindi na ulit. "Gosh, required ba talagang matulala habang umiinom ng gatas?" Nag-angat ako ng tingin sa nagsalitang si Vivorie, may dala siyang platito na may pancakes at sa isang kamay ay ang hot chocolate. "Balita ko, alam mo na ang secret admirer mo, ah!" Pang-uusisa niya kaagad. "Chismosa mo, ha." Umirap ako bago humigop ng gatas. "And yes, I already knew." Kaswal kong sinabi. "Weh, you are not affected? Promise?" She gave me a sidelook, I laughed. "Oo nga!" Nangingisi akong humigop muli ng gatas. "I told you that I won't be marupok again, 'diba? Of course I

    Huling Na-update : 2022-10-03

  • Carrying The Professor's Twins   Chapter 27: Restart As Friends

    NAGING totoo nga siya sa kanyang mga salita. Pumupunta siya rito upang samahan ako dahil minsan walang tao sa bahay kasi may pinagkaka-abalahan ang mga tao, hindi ko alam kung ano iyon at hindi na rin ako nang-usisa pa. Nagulat ako dahil consecutive there days na siyang nandito, sinabi kong puwede lang siyang bumisita pero halos bawat oras naman siya pumaparito! Dala pa pati ang laptop at dito na rin nagtatrabaho! "Wala ka bang ibang ginagawa?" Pagkatapos mananghalian ay tinanong ko siya, nasa garden kami. May ginagawa siya sa laptop habang ako ay umiinom ng avocado shake na gawa niya. "Halos hindi ka na umuwi sa bahay mo, ah!" Puna ko. "Umuuwi naman ako." Aniya at tiningnan ako saglit. "Umuuwi ka nga pero wala pang biento minutos nandito ka na ulit!" Salubong ang kilay kong sinabi. "Wala kang buhay? Hindi ka nagtatrabaho? Hindi ka na nagtuturo?" Sunud-sunod kong tanong. Mataman niya akong tiningnan. Umirap ako. "I am." Tipid niyang sagot. "I could work on my laptop, you don'

    Huling Na-update : 2022-10-04

  • Carrying The Professor's Twins   Chapter 28: Regrets

    NOONG una ay akala ko sobrang mahihirapan akong magsimula kami sa pagiging magkaibigan ng tatay ng mga anak ko. Madaling sabihin ngunit ang totoo ay mahihirapan ka ngang tunay talaga, ngunit iyon ang buong akala ko. Akala ko awkward, but it turns out that he has this funny side. Yes. Funny. Walang sandaling hindi kami tumatawa sa tuwing magkasama, kahit na hindi na namin alam kung anong pinagtatawanan namin basta kapag nagtagpo lang ang mga mata namin ay roon na bubunghalit ng tawa. Lugi nga lang ako kasi kada tawa ko ay kasabay no'n ang ihi. "Tumigil ka nga kakatawa mo!" Natatawa kong saway sa kanya, "ikaw kaya magbuntis! Para naman maranasan mo iyong walang kontrol na pag-utot at ihi! Tse!" Masama ko siyang tiningnan. It was 6:30 in the morning and we were now walking around the subdivision, part pa rin ng pag-i-exercise kasi nga, nabibilang na lang ang mga araw at makikita na ng mundo ang mga anak namin. At sobrang nakakakakaba at the same time nakaka-excite! Bukod sa pagiging a

    Huling Na-update : 2022-10-07

  • Carrying The Professor's Twins   Chapter 29: Welcome To The World

    "WHAT do you want now?" I asked as soon as I answered her call. I knew that it's her, it's been days since I did not answer any of her calls and now she's using different number. Am I avoiding her? Definitely. "Where have you been? I don't have any idea of your whereabouts these months, Wrecker. I hope you don't forget that our engagement will be two months from now. Pumayag akong i-extend nang i-extend because I am also busy with my work but when it's already time, I don't want you to have any excuses." Nagsalubong ang kilay ko sa sinabi niya. "I told you to call the engagement off, I don't want to marry anyone and there's no engagement will happen." Malamig kong sinabi. Sandaling nanahimik ang kabilang linya, I thought she already hanged up but heard a breathing sound. "What?! How dare you to say that to me! No! The engagement will happen! Our wedding will happen! You've been avoiding me for so long and the you're telling me this now? Don't you fucking dare try my patience Wre

    Huling Na-update : 2022-10-08

Pinakabagong kabanata

  • Carrying The Professor's Twins   Chapter 43: Mine

    MAGKAHAWAK ang aming kamay nang papasok sa loob ng bahay, I was trying my hardest to act normal after what happened inside of his car in front of the house but damn it! My knees is betraying me! "Are you alright, love?" The brute even ask as if he did not do this to me! I glared at him. He just pulled me towards him and kissed the side of my head. "I love you," he muttered. My face heated again. "Don't be shy, you have to be used to it because I would do it with you anywhere and everywhere..." He whispered hoarsely that awakens the demon in me again. Kung hindi pa namin nakita ang pagmamadaling pagbaba ng nanay niyang karga-karga si Prescilla kasama ang dalawang kasambahay ay hindi pa kami matitinag dalawa. She was wiggling from her grandma's hold and her face were crimson red. It looks like she just came from crying. When Silas' mother's eyes met mine, I saw panic in them. She gulped hard and looked away. Ngumiti ako at marahang kinuha ang anak sa kanya, agad naman itong ku

  • Carrying The Professor's Twins   Chapter 42: Possessive

    I SQUEEZED MY hand as we walk our way on the second floor where mommy's room is. Nang tingnan ko si Silas ay mukha siyang kalmado, samantalang ako ay kulang na lang mahimatay sa kaba! Para akong teenager na nahuli ng nanay na may kasamang lalaki!"Calm down, Olivia..." He muttered when we stopped on a certain door. Inangat ko ang aking kamay para buksan ang pintuan pero ibinaba lang din at humugot ng hininga at marahas iyong pinakawalan. Napa-angat ako ng tingin sa kanya, nakanguso. He gave me an assurance smile. Bakit kabang-kaba ako! Tuloy ay gusto kong umalis muna at pumunta ng banyo kasi bigla akong na-iihi. Sa isiping iyon ay pumihit ako patalikod sa pinto, but before I could step my foot away from there, I heard the door creak. "Ate! Nandito na pala kayo!" Gulat na wika ni Ola, "hello, kuya!" Agad siyang bumeso kay Silas. "Come inside! They're waiting, si ate naman! Bakit kayo nakatayo lang dito?" Makahulugan niya akong tiningnan. Umirap ako. Wala na akong choice kundi puma

  • Carrying The Professor's Twins   Chapter 41: Forgiveness

    "I'LL COME WITH YOU," aniya pagkatapos kung sabihin sa kanya ang nangyari. "Hindi na, kaya ko naman na. Ikaw na lang ang maiwan dito, hindi naman siguro ako magtatagal..." Sambit ko sabay tingin sa nanay niyang abala sa pakikipalaro sa kambal ngunit paminsan-minsa'y sumusulyap sa amin, kuryoso. "Baka... Baka rin kasi maghanap ang mga bata," subok ko pang muli dahil parang wala siyang balak na magpapigil. Sumulyap siya sa mga bata at sa akin ulit bago nagbuntong hininga. "Are you sure you're going to be okay?" Masuyo niyang hinawakan ang aking mga kamay at marahan iyong hinaplos. "Promise me to call when you get there, okay? Ipapahatid kita." May penalidad niyang sinabi. Tumango ako, walang balak na magreklamo pa. Pagkatapos ng usapan ay lumapit na muna ako sa kambal para magpaalam. Napatingin si Mrs. Monroe sa akin. "Are you... Going out? I-isasama mo ang mga bata?" Bumalatay ang lungkot sa kanyang mga mata. Ngumiti ako. "Ah, hindi po. Magpapaalam lang dahil may pupuntahan," sh

  • Carrying The Professor's Twins   Chapter 40: Grandma

    "WHAT THE HELL are you doing here?" Silas baritone voice thundered in the whole living room. Pare-parehas kaming nakatingin sa pinanggalingan ng boses na iyon at halos napalunok ako sa takot nang makita ang galit sa kanyang mga mata. "Who let them in?" Malamig niyang tanong at tumingin sa mga kasambahay na anumang oras ay palalayasin na niya ito. Lumunok ako saka tiningnan ang dalawang babaeng walang imik. "A-ako. Ako ang nagpapasok sa kanila, Silas." Pagak akong ngumiti at dahan-dahang lumapit sa kanya. "Sinabi niyang nanay ka raw niya and I believed since... I am familiar with the woman she's with. Miss Chealsea, remember? 'Di ba, siya yung pumupunta dati sa campus?" Tanong ko pa. Kunot noo siyang tumango at tiningnan ang mga panauhin a likuran ko bago ako halikan sa noo. Uminit ang aking pisngi. "Can you go to our playroom with the twins, please?" Mahina niyang sinabi, tila nagsusumamo. "Please," ulit niya nang akma akong magtatanong. I don't know they are going to talk abou

  • Carrying The Professor's Twins   Chapter 39

    LOOK HOW time flies so fast. Naaalala ko pa noong malaman kong buntis ako at nangangambang baka hindi ko mapangatawanan ang pagiging isang ina gayong mismong magulang ko ay hindi ako binigyan ng ganoon. But look at it now, our Prudence and Prescilla's already pulling themselves up! Sinong mag-aakala na ang babaeng brokenhearted at nag-iinom mag-isa sa bar at basta na lang nakipagtalik sa estranghero ay magkakaroon ng ganitong kagaganda't guwapong mga anak? Ano ba ang nagawa kong mabuti sa past life ko at biniyayaan ako ng ganito? I maybe deprived of love from my parents but the love that I am receiving from the person I love right now is beyond my expectations. I am thankful for these blessings na na-iiyak ako kasi pakiramdam ko, hindi ko deserve. But everytime I say that I don't deserve all of these, here's the man whose always reminding me that I deserve everything. "Lumalaki na sila, Silas... Mamaya niyan, maglalakwatsa na 'yan, magkakaroon ng mga kaibigan, magkaka-boyfriend at g

  • Carrying The Professor's Twins   Chapter 38

    BUMAGSAK ANG katawan niya sa ibabaw ko. Hingal na hingal mula sa ginawa, ang kanyang kahabaan ay nasa loob ko pa rin. Mukhang wala pang balak na alisin doon. Ang buong akala ko ay matutulog na kami pagkatapos ng banyo pero mali ako. Nang ilagay niya ako sa malambot na kama ay ipinasok niyang muli ang kanya, ang ending ay alas tres na kaming natapos. He took me every position that he knew. Pagod na pagod ako pero hindi ko naman magawang magreklamo kasi gusto ko rin naman. Good luck na lang talaga sa akin bukas. "Okay kana ngayon?" Malumanay kong bulong makalipas ang ilang minuto habang hinahaplos ang kanyang buhok, I felt his body vibrated. "Tsk... Hindi mo naman siya dapat pagselosan, wala namang dapat ikaselos doon, we were done long time ago and I am focused on taking care of our children. At hindi ko na siya mahal," ngumuso ako nang gumalaw siya sa ibabaw ko. Nakagat ko ang pang-ibabang labi sa kiliting nadarama nang hugutin niya ang mahabang pagkalalaki na naninigas na naman ng

  • Carrying The Professor's Twins   Chapter 37

    "AHH! SILAS!" Malakas kong daing nang paikutin niya ang kanyang dila sa tuktok ng aking kayamanan. Nag isang kamay ay hinuhulma ang kabila habang ang isa ay pumupisil sa aking beywang. Hindi pa nakatutulong ang masakit na matigas na bagay sa aking tiyan. I arched my back even more when he brought my nipple inside of his mouth and sucked it like a hungry baby! "Silas!" Bigla ko siyang itinulak sa kahihiyan! Nag-iinit ang pisngi ko nang inosente siyang tumingin sa akin, parang batang inagawan ng dede! "N-nakakahiya! Para sa mga anak mo 'yang gatas, hoy!" Nag-iwas ako ng tingin sa kanya. Kahit nag-iinit na ang buong katawan ko ay sinikap kong i-angat ang hanggang tiyan ko ng damit. Nakakahiya talaga! Ang lakas ng loob kong pagnasaan siya gayong limang buwan pa lang ang kambal namin! At... Ano na lang ang iisipin niya kapag makita niya ang stretch marks ko? Sigurado akong maaalala niya ang sexy'ng katawan ng mga babaeng naikama niya. Iyong makinis ang tiyan, walang bilbil, lalong lalo

  • Carrying The Professor's Twins   Chapter 36

    ANG AKALA ko ay baka may masama lang siyang nakain kaya siya ganoon pero natapos ang araw at ganoon pa rin siya. Maging sa paghiga ay hindi man lang nagsabi ng goodnight sa akin at humalik lang sa noo ko at natulog. When the next morning came, I woke up early because the twins woke up early too. Sinusubukan ko siyang kausapin pero ayaw talaga niyang magkwento kaya hinayaan ko na muna. I don't want him to lash out dahil lang mapilit ako, pero gulong-gulo ako nang umabot ng tatlong araw at ganoon pa rin ang pakikitungo niya sa akin. "Teka nga, 'wag mo nga akong tinatalikuran, Wrecker Silas! Ilang araw ka ng ganyan, ah!" Hindi ko na mapigilan ang sarili ko at hinaklit ang kanyang braso sa akmang pagtalikod na naman sa akin. "What?" Nagtaas siya ng isang kilay. "I still have things to do, Olivia..." Walang gana niyang sinabi sabay tingin sa relong pambisig na para bang nagmamadali. Umawang ang labi ko, mukhang pagiging abala pa yata ang pakikipag-usap sa kanya. Baka marami nga siyang

  • Carrying The Professor's Twins   Chapter 35

    "OH... OLIVIA? It's you!" I heard Kasper, surprised was written in his face.. "Long time no see! Is it already them? I'm sure they're so much like you!" Aniya, ang mata ay sa mga anak namin.Hindi ko alam kung anong irereak ko sa sinabi niya, alright, we aren't in bad terms anymore but seeing him this way surprises me. Oh, well... Understandable talaga kapag naging magulang 'no? Maybe he finally embraced being a family man now. Ngumiti ako. "Hello! Oo nga! Long time no see!" Awkward akong ngumisi at kumaway ng kaunti, dumako ang tingin ko sa katabi niya, if I'm not mistaken, her name is Elyria. She smiled a little when she noticed my stare. "Yep, these are my twins. Prudence and Prescilla," may pagmamalaking pakilala ko sa mga anak namin. "And this is their father, Mr. Monroe." I saw how Kasper's eyes moved from my twins to the person standing beside me."Bro, Kasper. Olivia's first boyfriend." Nanlaki ang mata ko sa paraan ng papakilala niya! I didn't see that coming! Why the hec

Maaari mong magustuhan

DMCA.com Protection Status