Chapter 28: Regrets

NOONG una ay akala ko sobrang mahihirapan akong magsimula kami sa pagiging magkaibigan ng tatay ng mga anak ko. Madaling sabihin ngunit ang totoo ay mahihirapan ka ngang tunay talaga, ngunit iyon ang buong akala ko. Akala ko awkward, but it turns out that he has this funny side.

Yes. Funny. Walang sandaling hindi kami tumatawa sa tuwing magkasama, kahit na hindi na namin alam kung anong pinagtatawanan namin basta kapag nagtagpo lang ang mga mata namin ay roon na bubunghalit ng tawa. Lugi nga lang ako kasi kada tawa ko ay kasabay no'n ang ihi.

"Tumigil ka nga kakatawa mo!" Natatawa kong saway sa kanya, "ikaw kaya magbuntis! Para naman maranasan mo iyong walang kontrol na pag-utot at ihi! Tse!" Masama ko siyang tiningnan.

It was 6:30 in the morning and we were now walking around the subdivision, part pa rin ng pag-i-exercise kasi nga, nabibilang na lang ang mga araw at makikita na ng mundo ang mga anak namin. At sobrang nakakakakaba at the same time nakaka-excite! Bukod sa pagiging a