"WHAT THE HELL are you doing here?" Silas baritone voice thundered in the whole living room. Pare-parehas kaming nakatingin sa pinanggalingan ng boses na iyon at halos napalunok ako sa takot nang makita ang galit sa kanyang mga mata. "Who let them in?" Malamig niyang tanong at tumingin sa mga kasambahay na anumang oras ay palalayasin na niya ito. Lumunok ako saka tiningnan ang dalawang babaeng walang imik. "A-ako. Ako ang nagpapasok sa kanila, Silas." Pagak akong ngumiti at dahan-dahang lumapit sa kanya. "Sinabi niyang nanay ka raw niya and I believed since... I am familiar with the woman she's with. Miss Chealsea, remember? 'Di ba, siya yung pumupunta dati sa campus?" Tanong ko pa. Kunot noo siyang tumango at tiningnan ang mga panauhin a likuran ko bago ako halikan sa noo. Uminit ang aking pisngi. "Can you go to our playroom with the twins, please?" Mahina niyang sinabi, tila nagsusumamo. "Please," ulit niya nang akma akong magtatanong. I don't know they are going to talk abou
"I'LL COME WITH YOU," aniya pagkatapos kung sabihin sa kanya ang nangyari. "Hindi na, kaya ko naman na. Ikaw na lang ang maiwan dito, hindi naman siguro ako magtatagal..." Sambit ko sabay tingin sa nanay niyang abala sa pakikipalaro sa kambal ngunit paminsan-minsa'y sumusulyap sa amin, kuryoso. "Baka... Baka rin kasi maghanap ang mga bata," subok ko pang muli dahil parang wala siyang balak na magpapigil. Sumulyap siya sa mga bata at sa akin ulit bago nagbuntong hininga. "Are you sure you're going to be okay?" Masuyo niyang hinawakan ang aking mga kamay at marahan iyong hinaplos. "Promise me to call when you get there, okay? Ipapahatid kita." May penalidad niyang sinabi. Tumango ako, walang balak na magreklamo pa. Pagkatapos ng usapan ay lumapit na muna ako sa kambal para magpaalam. Napatingin si Mrs. Monroe sa akin. "Are you... Going out? I-isasama mo ang mga bata?" Bumalatay ang lungkot sa kanyang mga mata. Ngumiti ako. "Ah, hindi po. Magpapaalam lang dahil may pupuntahan," sh
I SQUEEZED MY hand as we walk our way on the second floor where mommy's room is. Nang tingnan ko si Silas ay mukha siyang kalmado, samantalang ako ay kulang na lang mahimatay sa kaba! Para akong teenager na nahuli ng nanay na may kasamang lalaki!"Calm down, Olivia..." He muttered when we stopped on a certain door. Inangat ko ang aking kamay para buksan ang pintuan pero ibinaba lang din at humugot ng hininga at marahas iyong pinakawalan. Napa-angat ako ng tingin sa kanya, nakanguso. He gave me an assurance smile. Bakit kabang-kaba ako! Tuloy ay gusto kong umalis muna at pumunta ng banyo kasi bigla akong na-iihi. Sa isiping iyon ay pumihit ako patalikod sa pinto, but before I could step my foot away from there, I heard the door creak. "Ate! Nandito na pala kayo!" Gulat na wika ni Ola, "hello, kuya!" Agad siyang bumeso kay Silas. "Come inside! They're waiting, si ate naman! Bakit kayo nakatayo lang dito?" Makahulugan niya akong tiningnan. Umirap ako. Wala na akong choice kundi puma
MAGKAHAWAK ang aming kamay nang papasok sa loob ng bahay, I was trying my hardest to act normal after what happened inside of his car in front of the house but damn it! My knees is betraying me! "Are you alright, love?" The brute even ask as if he did not do this to me! I glared at him. He just pulled me towards him and kissed the side of my head. "I love you," he muttered. My face heated again. "Don't be shy, you have to be used to it because I would do it with you anywhere and everywhere..." He whispered hoarsely that awakens the demon in me again. Kung hindi pa namin nakita ang pagmamadaling pagbaba ng nanay niyang karga-karga si Prescilla kasama ang dalawang kasambahay ay hindi pa kami matitinag dalawa. She was wiggling from her grandma's hold and her face were crimson red. It looks like she just came from crying. When Silas' mother's eyes met mine, I saw panic in them. She gulped hard and looked away. Ngumiti ako at marahang kinuha ang anak sa kanya, agad naman itong ku
"ALAM mo iyang si Prof. Monroe, ang gahaman sa grado! Biruin mo 'yon, kumpleto ako ng ipinasa pero binigyan ako ng tres?" Palatak ni Vivorie, my bestfriend since grade school. "Naku, ha! Mabuti na lang talaga at gwapo siya, kaya ko pang palagpasin ang ginawa niya!" Umismid ako at bahagyang kinurot ang kaibigan, "focus lang tayo sa goal, Viv, ano ba! Hindi fair iyang ginagawa niya lalo na kung nagpasa ka naman ng tama at sa mismong deadline pa!" Sambit ko, may galit din ako sa propesor na iyon eh. Ang hilig magbigay ng tres! Malas mo na lang talaga kapag singko na isinampal sa'yo. "Nga pala, Oly, hindi ko na nakikita si Kasper, ah? Saan na 'yon?" Tanong ni Viv habang kinukuha ang baunan sa bag niya, lunch break na kasi at dito kami naglunch sa classroom. "Hala ka, baka may ibang kinakasama na 'yon nang hindi mo nalalaman! Hindi ka pa naman naipakikilala sa parents!" Pananakot niya sabay duro sa'kin ng tinidor. Tinawanan ko lang at hindi na nagsalita pa, sanay na ako sa palaging l
PARANG pinukpok ng ilang beses ang ulo ko sa sobrang sakit, unti-unti kong binuksan ang aking mata at bumungad sa akin ang hindi pamilyar na silid. Sandali ko pang iginala ang paningin upang kumpirmahing hindi nga ito ang kwarto ko. Lalo pa nang mahagip ng mata ko ang lalaking nakadapang paharap sa akin, mahimbing ang tulog. "Holy shit, si Prof. Monroe!" Tutop ang bibig kong impit na sigaw nang tuluyang makilala ang taong katabi. Hindi lang basta-bastang katabi kundi, nakasama sa iisang kama! And this is not just an ordinary stranger! It's a Professor! My Professor! Gosh! Anong kabobohan ito, Olivia! Gusto ko na lang magpalamon sa kama...Sa takot na baka magising ko pa itong katabi ay nagpasya na lang akong umahon sa pagkakahiga, ayaw ko na rito. Nakakahiya. Nang tumayo ako ay agad kong tinakpan ang bibig nang mapasigaw dahil sa pagbagsak ko sa lapag, sobrang nanginig ang aking tuhod at sumakit ang pang-ibabang parte ng katawan na animong inararo ng kung sino. Ganoon ba kalala an
"O.M.G my friend, it's been weeks since you're like this, I'm not so sanay. I know that you are introvert but being distant even to me is so unecceptable! I am your one and only bestfriend here, girl!" Sabog ni Vivorie sa dalawang linggo kong hindi pagkakausap sa kanya. "Nagtatampo na ako, ha!" Dagdag niya sabay hila sa buhok ko. "Alam ko namang may pinagdadaanan ka, but never forget that I am you bestfriend. I am here when you needed someone to lean on, to listen to all you rants in life. Just don't suffer in silent!""Wala na kami ni Kasper. He cheated—no, I am the mistress. I found out that he already has a wife and kid." Dire-diretso kong sinabi dahilan nang halos pagluwa ng mata niya at tulala sa kinatatayuan. Dinugtungan ko iyon para isang bagsakan na lang. "That night too was the night that I went alone in a bar and drink my heart out then kissed someone and slept with him. I just found out the next morning that it's Mr. Monroe the Professor." "Wait... Teka lang sandali tangin
DAHIL abala kami sa school ay sa sumunod na linggo pa kami nakapunta sa obgyne na pina-reserved ni Vivorie noong nakaraan. Kabang-kaba ako, hindi ko maintindihan kung maiihi o matatae ba ako."Hey, relax," Viv sqeeze my hand. "Hindi pa naman tayo sure." Pagpapagaan niya sa loob ko. "P-pero paano nga kung meron? Paano nga kung may mabuo sa isang gabi lang na 'yon?" Although wala naman akong sinisisi kasi kagagawan ko naman 'yon pero hindi ko pa rin maiwasang matakot na baka may mabuo. Paano na ako kung sakali? Paano kong bubuhayin ang bata kung sakali man? Hindi naman ako pwedeng umasa sa sahod ko sa pagiging part time editor. Paano ako magbibigay ng pagmamahal at aruga kung sa mismong magulang ko ay halos manlimos na ako?Sa sobrang pag-iisip ay hindi ko na namalayang nakarating na pala kami kung hindi pa ako kinalabit ni Vivorie."You're spacing out again, Oly!" Asik niya. "Don't worry too much, okay? If true man ang speculations mo then so be it! I am here to help, it is a blessin