LOGINShare
Chapter 43: Mine
Last Updated:
2022-11-22 23:05:39
Related chapters
Carrying The Professor's Twins PROLOGUE
"ALAM mo iyang si Prof. Monroe, ang gahaman sa grado! Biruin mo 'yon, kumpleto ako ng ipinasa pero binigyan ako ng tres?" Palatak ni Vivorie, my bestfriend since grade school. "Naku, ha! Mabuti na lang talaga at gwapo siya, kaya ko pang palagpasin ang ginawa niya!" Umismid ako at bahagyang kinurot ang kaibigan, "focus lang tayo sa goal, Viv, ano ba! Hindi fair iyang ginagawa niya lalo na kung nagpasa ka naman ng tama at sa mismong deadline pa!" Sambit ko, may galit din ako sa propesor na iyon eh. Ang hilig magbigay ng tres! Malas mo na lang talaga kapag singko na isinampal sa'yo. "Nga pala, Oly, hindi ko na nakikita si Kasper, ah? Saan na 'yon?" Tanong ni Viv habang kinukuha ang baunan sa bag niya, lunch break na kasi at dito kami naglunch sa classroom. "Hala ka, baka may ibang kinakasama na 'yon nang hindi mo nalalaman! Hindi ka pa naman naipakikilala sa parents!" Pananakot niya sabay duro sa'kin ng tinidor. Tinawanan ko lang at hindi na nagsalita pa, sanay na ako sa palaging l
Last Updated : 2022-08-09Carrying The Professor's Twins Chapter 1: Betrayal
PARANG pinukpok ng ilang beses ang ulo ko sa sobrang sakit, unti-unti kong binuksan ang aking mata at bumungad sa akin ang hindi pamilyar na silid. Sandali ko pang iginala ang paningin upang kumpirmahing hindi nga ito ang kwarto ko. Lalo pa nang mahagip ng mata ko ang lalaking nakadapang paharap sa akin, mahimbing ang tulog. "Holy shit, si Prof. Monroe!" Tutop ang bibig kong impit na sigaw nang tuluyang makilala ang taong katabi. Hindi lang basta-bastang katabi kundi, nakasama sa iisang kama! And this is not just an ordinary stranger! It's a Professor! My Professor! Gosh! Anong kabobohan ito, Olivia! Gusto ko na lang magpalamon sa kama...Sa takot na baka magising ko pa itong katabi ay nagpasya na lang akong umahon sa pagkakahiga, ayaw ko na rito. Nakakahiya. Nang tumayo ako ay agad kong tinakpan ang bibig nang mapasigaw dahil sa pagbagsak ko sa lapag, sobrang nanginig ang aking tuhod at sumakit ang pang-ibabang parte ng katawan na animong inararo ng kung sino. Ganoon ba kalala an
Last Updated : 2022-08-09Carrying The Professor's Twins Chapter 2: Maybe Pregnant
"O.M.G my friend, it's been weeks since you're like this, I'm not so sanay. I know that you are introvert but being distant even to me is so unecceptable! I am your one and only bestfriend here, girl!" Sabog ni Vivorie sa dalawang linggo kong hindi pagkakausap sa kanya. "Nagtatampo na ako, ha!" Dagdag niya sabay hila sa buhok ko. "Alam ko namang may pinagdadaanan ka, but never forget that I am you bestfriend. I am here when you needed someone to lean on, to listen to all you rants in life. Just don't suffer in silent!""Wala na kami ni Kasper. He cheated—no, I am the mistress. I found out that he already has a wife and kid." Dire-diretso kong sinabi dahilan nang halos pagluwa ng mata niya at tulala sa kinatatayuan. Dinugtungan ko iyon para isang bagsakan na lang. "That night too was the night that I went alone in a bar and drink my heart out then kissed someone and slept with him. I just found out the next morning that it's Mr. Monroe the Professor." "Wait... Teka lang sandali tangin
Last Updated : 2022-08-09Carrying The Professor's Twins Chapter 3: Confirmed
DAHIL abala kami sa school ay sa sumunod na linggo pa kami nakapunta sa obgyne na pina-reserved ni Vivorie noong nakaraan. Kabang-kaba ako, hindi ko maintindihan kung maiihi o matatae ba ako."Hey, relax," Viv sqeeze my hand. "Hindi pa naman tayo sure." Pagpapagaan niya sa loob ko. "P-pero paano nga kung meron? Paano nga kung may mabuo sa isang gabi lang na 'yon?" Although wala naman akong sinisisi kasi kagagawan ko naman 'yon pero hindi ko pa rin maiwasang matakot na baka may mabuo. Paano na ako kung sakali? Paano kong bubuhayin ang bata kung sakali man? Hindi naman ako pwedeng umasa sa sahod ko sa pagiging part time editor. Paano ako magbibigay ng pagmamahal at aruga kung sa mismong magulang ko ay halos manlimos na ako?Sa sobrang pag-iisip ay hindi ko na namalayang nakarating na pala kami kung hindi pa ako kinalabit ni Vivorie."You're spacing out again, Oly!" Asik niya. "Don't worry too much, okay? If true man ang speculations mo then so be it! I am here to help, it is a blessin
Last Updated : 2022-08-09Carrying The Professor's Twins Chapter 4: Father
NAKANGITI akong nahiga sa gabing iyon bagama't nakakakaba pero masaya ako. Ganito pala ang pakiramdam, I wonder if this is also the feelings that mommy felt when she's pregnant with me? Or maybe disappointements because they're not expecting me to come because I am a girl. Hindi ko lubusang maintindihan kung bakit nila kailangang magalit sa akin sa kadahilanang hindi ako pinanganak na lalaki, edi kung gusto pala nila ng lalaking anak, gumawa pa sana sila ng marami. Sinapo ko ang aking tiyan, "don't worry my baby, kahit wala kang daddy, mommy will love you with all her heart, remember that." Malambing kong turan at naging emosyonal na naman. Ang weird, hindi naman ako iyaking tao pero dahil sa nabubuong tao sa akin, nagiging ganito ako. Hanggang ngayon ay wala paring ideya sila Mommy tungkol sa kalagayan ko, hindi ko rin naman ililihim sa kanila kung sakaling tanungin nila ako tungkol roon. Iyon nga lang, saan ako kukuha ng ipambabayad ko para sa pangangailangan ng anak ko? Kahit na
Last Updated : 2022-08-09Carrying The Professor's Twins Chapter 5: May girlfriend
NAGISING ako dahil sa mainit na haplos sa likod ng aking palad, nang iminulat ko ang aking mga mata ay nakita ko si Vivorie. Kumurap-kurap ako't tumingin sa paligid, purong puti ang kesame at dingding. Ang mga upuan ay kulay itim at brown. Hindi ko na kailangang tanungin kung nasaan ako, bukod sa puting paligid ay may swero rin. "How are you feeling, Oly?" Nag-aalalang tanong ni Viv. "Your ate called me na someone sent you to the hospital daw because of the accident," nangunot ang noo niyang sinabi. "But I don't believe her that it was just an accident, you lost some blood—" "My baby? How was my baby?!" Taranta akong bumangon at gumapang ang matinding kaba sa aking dibdib. "Your babies are okay, kumakapit eh." Ngumiti siya, nangunot ang noo ko. Babies? Baby lang, ah. Ngunit bago pa man makapagtanong ay sumagot na siya. "The doctor confirmed na you're having twins daw!" Excited niyang anunsyo. Umawang ang aking labi. Talaga ba? Dalawa?! Napalunok ako. "And please, I suggest na h
Last Updated : 2022-08-18Carrying The Professor's Twins Chapter 6: Working Momma
NAGING mas maselan ang pagbubuntis ko noong umabot na ng buwan at kalahati, sabi ng doktor normal lamang daw iyon at sinabihan akong huwag masyadong gumawa ng mga aktibidad na mabibigat o kaya naman ma-stress dahil maaari raw iyong ikapahamak ng mga bata kaya naman tumigil na muna akong pumasok ng pisikal sa eskwelahan. Kinailangan kong lumipat sa modular classes nang sa ganoon ay pupwede kong madala sa bahay ang mga gawain ko, sa tulong ni Vivorie at tita Vivian na kausapin ang Dean na kaibigan din ng pamilya nila ay napadali ang paglipat ko. Ang mahalaga raw ay maisumite ko ang aking mga gawain sa itinakdang araw o kung hindi man agad-agad ay dapat may matibay akong rason kung bakit ganoon ang nangyari. "Feel at home, okay? This is also your home, anak. Huwag kang mahihiya..." Si Tito Julius, Viv's father said while we are having dinner. "Your tito's right, 'nak." Ngumiti si tita. "I'm glad that our Vivorie here have you, you know naman hija palagi kaming wala." Sumulyap siya ka
Last Updated : 2022-08-18Carrying The Professor's Twins Chapter 7: From Whom?
SA sumunod na mga linggo ay ang tanging gumigising sa akin sa walang pinipiling oras ay ang pagsusuka at paglalaway sa kung anumang maisip na nakakatakam o kaya naman dahil sa bidyong napapanood sa YouTube. Katulad na lamang ngayon, alas dose y medya nandito ako sa kusina, nagluluto ng tortang talong. "Diyos kong bata ka! Bakit ka nandito nang madaling araw!" Gulantang na wika ni Manang Lori, ang matagal ng kasambahay nila Vivorie. Magulo pa ang kanyang buhok at papikit-pikit pa ito kaninang naglalakad ngunit halos lumuwa ang mata at nawala na parang bula ang kaantukan nang makita ako. "Kung gutom ka pala ay sana'y nanggising ka ng kasambahay!" Ngumiti ako sa kanya bago binaliktad ang niluluto, mas lalong natakam sa Amoy. "Ayos lang po ako, Manang! Huwag na po kayo masiyadong mai-stress, sayang ho ang skincare!" Biro ko. "'tsaka, katatapos ko lang pong sumuka at bigla po akong natakam sa tortang talong kaya nagluto na lang po ako, ayaw ko namang mang-istorbo dahil lamang dito..."
Last Updated : 2022-08-19
Latest chapter
Carrying The Professor's Twins Chapter 43: Mine
MAGKAHAWAK ang aming kamay nang papasok sa loob ng bahay, I was trying my hardest to act normal after what happened inside of his car in front of the house but damn it! My knees is betraying me! "Are you alright, love?" The brute even ask as if he did not do this to me! I glared at him. He just pulled me towards him and kissed the side of my head. "I love you," he muttered. My face heated again. "Don't be shy, you have to be used to it because I would do it with you anywhere and everywhere..." He whispered hoarsely that awakens the demon in me again. Kung hindi pa namin nakita ang pagmamadaling pagbaba ng nanay niyang karga-karga si Prescilla kasama ang dalawang kasambahay ay hindi pa kami matitinag dalawa. She was wiggling from her grandma's hold and her face were crimson red. It looks like she just came from crying. When Silas' mother's eyes met mine, I saw panic in them. She gulped hard and looked away. Ngumiti ako at marahang kinuha ang anak sa kanya, agad naman itong ku
Carrying The Professor's Twins Chapter 42: Possessive
I SQUEEZED MY hand as we walk our way on the second floor where mommy's room is. Nang tingnan ko si Silas ay mukha siyang kalmado, samantalang ako ay kulang na lang mahimatay sa kaba! Para akong teenager na nahuli ng nanay na may kasamang lalaki!"Calm down, Olivia..." He muttered when we stopped on a certain door. Inangat ko ang aking kamay para buksan ang pintuan pero ibinaba lang din at humugot ng hininga at marahas iyong pinakawalan. Napa-angat ako ng tingin sa kanya, nakanguso. He gave me an assurance smile. Bakit kabang-kaba ako! Tuloy ay gusto kong umalis muna at pumunta ng banyo kasi bigla akong na-iihi. Sa isiping iyon ay pumihit ako patalikod sa pinto, but before I could step my foot away from there, I heard the door creak. "Ate! Nandito na pala kayo!" Gulat na wika ni Ola, "hello, kuya!" Agad siyang bumeso kay Silas. "Come inside! They're waiting, si ate naman! Bakit kayo nakatayo lang dito?" Makahulugan niya akong tiningnan. Umirap ako. Wala na akong choice kundi puma
Carrying The Professor's Twins Chapter 41: Forgiveness
"I'LL COME WITH YOU," aniya pagkatapos kung sabihin sa kanya ang nangyari. "Hindi na, kaya ko naman na. Ikaw na lang ang maiwan dito, hindi naman siguro ako magtatagal..." Sambit ko sabay tingin sa nanay niyang abala sa pakikipalaro sa kambal ngunit paminsan-minsa'y sumusulyap sa amin, kuryoso. "Baka... Baka rin kasi maghanap ang mga bata," subok ko pang muli dahil parang wala siyang balak na magpapigil. Sumulyap siya sa mga bata at sa akin ulit bago nagbuntong hininga. "Are you sure you're going to be okay?" Masuyo niyang hinawakan ang aking mga kamay at marahan iyong hinaplos. "Promise me to call when you get there, okay? Ipapahatid kita." May penalidad niyang sinabi. Tumango ako, walang balak na magreklamo pa. Pagkatapos ng usapan ay lumapit na muna ako sa kambal para magpaalam. Napatingin si Mrs. Monroe sa akin. "Are you... Going out? I-isasama mo ang mga bata?" Bumalatay ang lungkot sa kanyang mga mata. Ngumiti ako. "Ah, hindi po. Magpapaalam lang dahil may pupuntahan," sh
Carrying The Professor's Twins Chapter 40: Grandma
"WHAT THE HELL are you doing here?" Silas baritone voice thundered in the whole living room. Pare-parehas kaming nakatingin sa pinanggalingan ng boses na iyon at halos napalunok ako sa takot nang makita ang galit sa kanyang mga mata. "Who let them in?" Malamig niyang tanong at tumingin sa mga kasambahay na anumang oras ay palalayasin na niya ito. Lumunok ako saka tiningnan ang dalawang babaeng walang imik. "A-ako. Ako ang nagpapasok sa kanila, Silas." Pagak akong ngumiti at dahan-dahang lumapit sa kanya. "Sinabi niyang nanay ka raw niya and I believed since... I am familiar with the woman she's with. Miss Chealsea, remember? 'Di ba, siya yung pumupunta dati sa campus?" Tanong ko pa. Kunot noo siyang tumango at tiningnan ang mga panauhin a likuran ko bago ako halikan sa noo. Uminit ang aking pisngi. "Can you go to our playroom with the twins, please?" Mahina niyang sinabi, tila nagsusumamo. "Please," ulit niya nang akma akong magtatanong. I don't know they are going to talk abou
Carrying The Professor's Twins Chapter 39
LOOK HOW time flies so fast. Naaalala ko pa noong malaman kong buntis ako at nangangambang baka hindi ko mapangatawanan ang pagiging isang ina gayong mismong magulang ko ay hindi ako binigyan ng ganoon. But look at it now, our Prudence and Prescilla's already pulling themselves up! Sinong mag-aakala na ang babaeng brokenhearted at nag-iinom mag-isa sa bar at basta na lang nakipagtalik sa estranghero ay magkakaroon ng ganitong kagaganda't guwapong mga anak? Ano ba ang nagawa kong mabuti sa past life ko at biniyayaan ako ng ganito? I maybe deprived of love from my parents but the love that I am receiving from the person I love right now is beyond my expectations. I am thankful for these blessings na na-iiyak ako kasi pakiramdam ko, hindi ko deserve. But everytime I say that I don't deserve all of these, here's the man whose always reminding me that I deserve everything. "Lumalaki na sila, Silas... Mamaya niyan, maglalakwatsa na 'yan, magkakaroon ng mga kaibigan, magkaka-boyfriend at g
Carrying The Professor's Twins Chapter 38
BUMAGSAK ANG katawan niya sa ibabaw ko. Hingal na hingal mula sa ginawa, ang kanyang kahabaan ay nasa loob ko pa rin. Mukhang wala pang balak na alisin doon. Ang buong akala ko ay matutulog na kami pagkatapos ng banyo pero mali ako. Nang ilagay niya ako sa malambot na kama ay ipinasok niyang muli ang kanya, ang ending ay alas tres na kaming natapos. He took me every position that he knew. Pagod na pagod ako pero hindi ko naman magawang magreklamo kasi gusto ko rin naman. Good luck na lang talaga sa akin bukas. "Okay kana ngayon?" Malumanay kong bulong makalipas ang ilang minuto habang hinahaplos ang kanyang buhok, I felt his body vibrated. "Tsk... Hindi mo naman siya dapat pagselosan, wala namang dapat ikaselos doon, we were done long time ago and I am focused on taking care of our children. At hindi ko na siya mahal," ngumuso ako nang gumalaw siya sa ibabaw ko. Nakagat ko ang pang-ibabang labi sa kiliting nadarama nang hugutin niya ang mahabang pagkalalaki na naninigas na naman ng
Carrying The Professor's Twins Chapter 37
"AHH! SILAS!" Malakas kong daing nang paikutin niya ang kanyang dila sa tuktok ng aking kayamanan. Nag isang kamay ay hinuhulma ang kabila habang ang isa ay pumupisil sa aking beywang. Hindi pa nakatutulong ang masakit na matigas na bagay sa aking tiyan. I arched my back even more when he brought my nipple inside of his mouth and sucked it like a hungry baby! "Silas!" Bigla ko siyang itinulak sa kahihiyan! Nag-iinit ang pisngi ko nang inosente siyang tumingin sa akin, parang batang inagawan ng dede! "N-nakakahiya! Para sa mga anak mo 'yang gatas, hoy!" Nag-iwas ako ng tingin sa kanya. Kahit nag-iinit na ang buong katawan ko ay sinikap kong i-angat ang hanggang tiyan ko ng damit. Nakakahiya talaga! Ang lakas ng loob kong pagnasaan siya gayong limang buwan pa lang ang kambal namin! At... Ano na lang ang iisipin niya kapag makita niya ang stretch marks ko? Sigurado akong maaalala niya ang sexy'ng katawan ng mga babaeng naikama niya. Iyong makinis ang tiyan, walang bilbil, lalong lalo
Carrying The Professor's Twins Chapter 36
ANG AKALA ko ay baka may masama lang siyang nakain kaya siya ganoon pero natapos ang araw at ganoon pa rin siya. Maging sa paghiga ay hindi man lang nagsabi ng goodnight sa akin at humalik lang sa noo ko at natulog. When the next morning came, I woke up early because the twins woke up early too. Sinusubukan ko siyang kausapin pero ayaw talaga niyang magkwento kaya hinayaan ko na muna. I don't want him to lash out dahil lang mapilit ako, pero gulong-gulo ako nang umabot ng tatlong araw at ganoon pa rin ang pakikitungo niya sa akin. "Teka nga, 'wag mo nga akong tinatalikuran, Wrecker Silas! Ilang araw ka ng ganyan, ah!" Hindi ko na mapigilan ang sarili ko at hinaklit ang kanyang braso sa akmang pagtalikod na naman sa akin. "What?" Nagtaas siya ng isang kilay. "I still have things to do, Olivia..." Walang gana niyang sinabi sabay tingin sa relong pambisig na para bang nagmamadali. Umawang ang labi ko, mukhang pagiging abala pa yata ang pakikipag-usap sa kanya. Baka marami nga siyang
Carrying The Professor's Twins Chapter 35
"OH... OLIVIA? It's you!" I heard Kasper, surprised was written in his face.. "Long time no see! Is it already them? I'm sure they're so much like you!" Aniya, ang mata ay sa mga anak namin.Hindi ko alam kung anong irereak ko sa sinabi niya, alright, we aren't in bad terms anymore but seeing him this way surprises me. Oh, well... Understandable talaga kapag naging magulang 'no? Maybe he finally embraced being a family man now. Ngumiti ako. "Hello! Oo nga! Long time no see!" Awkward akong ngumisi at kumaway ng kaunti, dumako ang tingin ko sa katabi niya, if I'm not mistaken, her name is Elyria. She smiled a little when she noticed my stare. "Yep, these are my twins. Prudence and Prescilla," may pagmamalaking pakilala ko sa mga anak namin. "And this is their father, Mr. Monroe." I saw how Kasper's eyes moved from my twins to the person standing beside me."Bro, Kasper. Olivia's first boyfriend." Nanlaki ang mata ko sa paraan ng papakilala niya! I didn't see that coming! Why the hec
