Share
Chapter 27: Restart As Friends
Kaugnay na kabanata
Carrying The Professor's Twins Chapter 28: Regrets
NOONG una ay akala ko sobrang mahihirapan akong magsimula kami sa pagiging magkaibigan ng tatay ng mga anak ko. Madaling sabihin ngunit ang totoo ay mahihirapan ka ngang tunay talaga, ngunit iyon ang buong akala ko. Akala ko awkward, but it turns out that he has this funny side. Yes. Funny. Walang sandaling hindi kami tumatawa sa tuwing magkasama, kahit na hindi na namin alam kung anong pinagtatawanan namin basta kapag nagtagpo lang ang mga mata namin ay roon na bubunghalit ng tawa. Lugi nga lang ako kasi kada tawa ko ay kasabay no'n ang ihi. "Tumigil ka nga kakatawa mo!" Natatawa kong saway sa kanya, "ikaw kaya magbuntis! Para naman maranasan mo iyong walang kontrol na pag-utot at ihi! Tse!" Masama ko siyang tiningnan. It was 6:30 in the morning and we were now walking around the subdivision, part pa rin ng pag-i-exercise kasi nga, nabibilang na lang ang mga araw at makikita na ng mundo ang mga anak namin. At sobrang nakakakakaba at the same time nakaka-excite! Bukod sa pagiging a
Carrying The Professor's Twins Chapter 29: Welcome To The World
"WHAT do you want now?" I asked as soon as I answered her call. I knew that it's her, it's been days since I did not answer any of her calls and now she's using different number. Am I avoiding her? Definitely. "Where have you been? I don't have any idea of your whereabouts these months, Wrecker. I hope you don't forget that our engagement will be two months from now. Pumayag akong i-extend nang i-extend because I am also busy with my work but when it's already time, I don't want you to have any excuses." Nagsalubong ang kilay ko sa sinabi niya. "I told you to call the engagement off, I don't want to marry anyone and there's no engagement will happen." Malamig kong sinabi. Sandaling nanahimik ang kabilang linya, I thought she already hanged up but heard a breathing sound. "What?! How dare you to say that to me! No! The engagement will happen! Our wedding will happen! You've been avoiding me for so long and the you're telling me this now? Don't you fucking dare try my patience Wre
Carrying The Professor's Twins Chapter 30: Twins
PAGGISING ko ay wala ng anino ni Silas sa aking tabi, I was about going to panic dahil baka kinuha na niya ang mga anak ko at itinakas but the doctor approached me. It's doctor Mara. Yes, the doctor that examined me months ago, ang doktor na nagpa-anak sa akin. "Hi," she smiled sweetly at me. "How are you feeling?" "Hindi ko po alam doc, medyo uncomfortable pero... Medyo magaan." Nalito rin ako sa sariling sinabi. Basta ang alam ko, pagod na pagod ako at masakit ang pribadong parte ng katawan ko. Parang winarak ng sampung truck. "Ang mga anak ko po, doc?" Tanong kong bahagyang inangat ang katawan. "Nasa NICU ang babies and don't worry, they're father's with them." Ngumiti siyang muli sa akin. "Do you want to go there and see them yourself?" Agad akong tumango kay doktora. Kahit masakit ang katawan ay sinikap kong bumangon, may nurse na umalalay sa akin na may dalang wheel chair. Sila na rin ang nagtulak sa akin patungo roon, hindi ko alam kung ilang oras na akong nakatulog pero
Carrying The Professor's Twins Chapter 31: Adjustments and Decisions
IT WAS a chaotic yet fulfilling week for us. Sa unang dalawang araw mula nang makauwi kami galing hospital ay ako lang ang palaging napupuyat kasi ayaw kong mapuyat pa si Silas dahil may trabaho rin siya kinabukasan. Ang ginagawa niya ay pagka-uwi galing trabaho ng alas singko o kaya naman ala sais ng gabi ay siya ang nagbabantay sa kambal at inaalalayan lang ni Ate Yolanda para makatulog ako. Pagdating ng alas tres ng madaling araw ay nagigising ako dahil sa iyak ni Prescilla at hindi na muling nakatutulog kaya siya naman ang natutulog hanggang sa alas sais ng umaga. It was really a big help for us that Ate Yolanda is here with us and sometimes Manang Lori and Janette's coming here to help me. Siguro kung wala sila malamang ay nabaliw na ako sa kung anong uunahin ko lalo na tuwing sabay silang umiiyak. "Olivia... You can take a bath now, ako na muna ang titingin sa kanya." It was Silas, he just came out from the bathroom and I could smell my lavender body wash on him. "Do you want
Carrying The Professor's Twins Chapter 32: Just Maybe
"HAPPY FIVE months, little munchkins!!" Everyone in the house shouted in glee as our twins clasp their hands happily and was trying to reach the balloon I am holding. "Oh, you like this one?" I asked and kissed his head. "Kuha lang kayo nang kuha! Enjoy the foods, 'wag kayong mahiya ha pagkain nating lahat ito." Nakangiti kong paalala sa kanila nang makita ang pag-aalinlangan nilang kumuha ng pagkain. How the time flies so fast, isn't? Parang noong kahapon lang ay ipinanganak ko sila but look at them now, they're already five months old! Ang lulusog! Hindi ko na sila kayang kargahin ngayon pwera na lang kung nakaupo ako. And yes, they're still breastfeed. Akala ko nga ay wala ng lalabas na gatas sa akin eh, pero mas pinagtiyagaan ko at mas kumain ako ng maraming pampagatas. Makalipas ang mahigit dalawang buwan ay successful naman ang ginawa ko kaya ang result ay itong tatalbog-talbog kong kambal. Every month ay sini-celebrate talaga namin ang milestones nila kahit sa simpleng hand
Carrying The Professor's Twins Chapter 33: Panliligaw
I WAS too stunned until that day ended. Hindi pa nga ako nakatulog kaagad kahit na siya ang nagpresentang magbantay sa kambal. Patuloy na kumakalabog ang puso ko at ang kanyang malambot na mga labi ay hindi mawala-wala sa labi ko. Kainis! Ayaw kong umasa pero ano itong ginagawa niya? Is he giving me false intentions? O baka naman sinusubukan lang niya kung hanggang ngayon ay marupok pa rin ako sa kanya? Malamang kung saan man sa dalawang iyon ay tama. Hindi ko naman ipagkakailang mahal ko siya, hindi pa nakatulong na para na kaming mag-asawa sa paraan ng paninirahan namin ngayon but my heart couldn't help but to love him dearly lalo na dahil sobrang buti niyang tao. I want to confront him but I am also scared about the fact that what I am thinking was actually the truth. "What are you thinking, Olivia? I know you're not asleep, please let's talk about it." Muntik ng mahulog ang panty ko sa sobrang husky ng boses niya! Jusko! Ilayo ho ninyo ako sa tukso! Limang buwan pa lang ang ka
Carrying The Professor's Twins Chapter 34: Bumped into a Friend
WHEN I woke up the next morning, the first thing I saw was his handsome face. He was staring intently at me with a smirk on his lips as if he was doing that for a long time now. Sinuklian ko ang titig niya sa akin, ang guwapo-gwapo niya pala sa umaga!"H-hoy!" Agad kong tinakpan ang bibig ko nang ma-realize na sobrang lapit niya at akma pang hahalik! "Lumayo ka nga!" I said in horror. My gosh! He can't just kiss me like that! I just woke up! I may be have a bad breath! Nakakahiya 'yon! At hindi pa rin ako makapaniwalang hahalikan na lang niya ako ng ganoon! Oo nga at may mga anak na kami pero... Hays! Ewan! "Hey, love... You don't have to do that." I heard him said softly behind me. Umirap ako sa salamin. "We've been together for a long time, ngayon ka pa ba mahihiya sa akin?" Nanliit ang mata ko nang nanunudyo niya akong tingnan mula sa salamin. Nang matapos sa pagto-tooth brush ay inulit ko na naman iyon, natanaw ko ang iritasyon sa kanyang mukha kaya muntik na akong mabilaukan n
Carrying The Professor's Twins Chapter 35
"OH... OLIVIA? It's you!" I heard Kasper, surprised was written in his face.. "Long time no see! Is it already them? I'm sure they're so much like you!" Aniya, ang mata ay sa mga anak namin.Hindi ko alam kung anong irereak ko sa sinabi niya, alright, we aren't in bad terms anymore but seeing him this way surprises me. Oh, well... Understandable talaga kapag naging magulang 'no? Maybe he finally embraced being a family man now. Ngumiti ako. "Hello! Oo nga! Long time no see!" Awkward akong ngumisi at kumaway ng kaunti, dumako ang tingin ko sa katabi niya, if I'm not mistaken, her name is Elyria. She smiled a little when she noticed my stare. "Yep, these are my twins. Prudence and Prescilla," may pagmamalaking pakilala ko sa mga anak namin. "And this is their father, Mr. Monroe." I saw how Kasper's eyes moved from my twins to the person standing beside me."Bro, Kasper. Olivia's first boyfriend." Nanlaki ang mata ko sa paraan ng papakilala niya! I didn't see that coming! Why the hec
Pinakabagong kabanata
Carrying The Professor's Twins Chapter 43: Mine
Carrying The Professor's Twins Chapter 42: Possessive
Carrying The Professor's Twins Chapter 41: Forgiveness
Carrying The Professor's Twins Chapter 40: Grandma
Carrying The Professor's Twins Chapter 39
Carrying The Professor's Twins Chapter 38
Carrying The Professor's Twins Chapter 37
Carrying The Professor's Twins Chapter 36
Carrying The Professor's Twins Chapter 35
