CHAPTER 92

MASAYA si Thalia dahil nakita niyang muli ang kanyang ina. Although ramdam niya na hindi pa ito ganoon kalapit ang loob sa kanya dahil nga sa nawala ito ng mga alaala ay naiintindihan naman niya. Maghihintay siya sa ina na mabalik ang mga alaala nito. Halos sampung taon pa lamang siya noon nang mawala ang ina at tumayong ama niya na si Domingo.

Hindi siya tunay na Inocencio ngunit kailanman ay hindi yun ipinaramdam sa kanya nina lolo Gibo. Inalagaan at minahal siya ng mga ito kahit wala na ang kanyang ina. Kaya naman mahal na mahal niya ang mga ito, walang makakapantay sa pagmamahal na ibinibigay nito sa kanya.

“Ang lalim naman ng iniisip ng misis ko,” malambing na sabi ni Earl sa asawa at masuyong siyang kinintalan ng halik sa noon. Napakalambing talaga ni Earl sa kanya ngayon. Isa pa yan sa pinagsasalamat niya ang pagpaparamdam sa kanya ni Earl ng pagmamahal sa kanya.

“Iniisip ko lang ang mga pangyayari. Para kasing nanaginip lang ako, napakagandang panaginip. Ang buong akala ko