Chapter 2:สัมภาษณ์สุดป่วนกับ CEO สุดเย็นชา

                                          Chapter 2:สัมภาษณ์สุดป่วนกับ CEO สุดเย็นชา

เช้าวันสัมภาษณ์ อรณิชาในชุดสูทสีครีมราคาประหยัดยืนมองตัวเองในกระจกอย่างครุ่นคิด "ดูโอเคมั้ยนะ? หรือดูเหมือนนักเรียนฝึกงานมากกว่า"

เธอถอนหายใจและดึงสูทให้เรียบ ก่อนจะคว้ากระเป๋าแล้วออกจากบ้านด้วยหัวใจที่เต้นระรัว

ที่สำนักงานใหญ่ของ T-Corp อรณิชายืนมองตึกสูงตระหง่านตรงหน้าอย่างทึ่ง "นี่ฉันมาถึงที่นี่จริงๆ เหรอ?"

ลมเย็นพัดผ่าน ขณะที่เธอเดินเข้าไปในล็อบบี้ พนักงานต้อนรับสาวในชุดยูนิฟอร์มยิ้มแย้มพาเธอไปยังห้องสัมภาษณ์ชั้นบนสุด

"คุณอรณิชาใช่ไหมคะ? กรุณานั่งรอสักครู่ค่ะ เดี๋ยวจะเรียกเข้าไปสัมภาษณ์"

อรณิชานั่งลงบนโซฟา สองมือประสานกันไว้บนตักมือของเธอเย็นเฉียบจากความประหม่า เธอมองรอบๆ ห้องที่ตกแต่งอย่างหรูหรา ผนังเป็นกระจกใสเผยให้เห็นวิวเมืองเบื้องล่าง

“ใจเย็นๆ อัน มันแค่สัมภาษณ์งาน ไม่ได้ไปสอบเข้ามหาวิทยาลัย!” เธอปลอบตัวเอง แต่หัวใจกลับเต้นแรงขึ้นเรื่อยๆ

หลังจากรออยู่สักพัก เสียงพนักงานต้อนรับเรียกเธอ "คุณอรณิชา เชิญเข้าห้องสัมภาษณ์ค่ะ"

เมื่อก้าวเข้ามาในห้อง อรณิชารู้สึกได้ถึงสายตาหลายคู่ที่จ้องมองเธอ หนึ่งในนั้นคือสายตาเย็นชาของชายหนุ่มที่นั่งอยู่หัวโต๊ะ ธีรธัชในชุดสูทสีดำเรียบหรูดูน่าเกรงขาม ใบหน้าคมเข้มไร้รอยยิ้ม

“นั่งสิ” เขาพูดเสียงเรียบ

“ค…ค่ะ!” อรณิชาตอบพร้อมนั่งลงทันที เก้าอี้เลื่อนเสียงดังเอี๊ยดทำให้เธอสะดุ้ง

“คุณอรณิชา ทำไมถึงสมัครตำแหน่งนี้?” ธีรธัชเปิดคำถามแรก น้ำเสียงของเขาทำให้อรณิชารู้สึกเหมือนตัวเองกำลังเผชิญหน้ากับอาจารย์ใหญ่

“คือ... ฉัน… เอ่อ...” เธอกระแอมเบาๆ พยายามรวบรวมความมั่นใจ “ฉันคิดว่าฉันเป็นคนที่รับมือกับความกดดันได้ดีค่ะ และถึงจะไม่มีประสบการณ์ตรง แต่ฉันพร้อมเรียนรู้งานทุกอย่าง”

ธีรธัชเลิกคิ้วเล็กน้อย “รับมือกับความกดดัน? แล้วถ้าผมบอกว่าคุณต้องทำงานเจ็ดวันต่อสัปดาห์และไม่มีเวลาพัก คุณจะรับได้ไหม?”

อรณิชากะพริบตา ก่อนจะเผลอหลุดปากออกไป “ถ้าเงินเดือนเยอะพอ ฉันว่าก็พอทนนะคะ!”

บรรยากาศในห้องเงียบไปชั่วครู่ ก่อนที่เสียงหัวเราะเบาๆ ของณัฐ ผู้ช่วยของธีรธัช จะดังขึ้น ธีรธัชเองแม้จะไม่ได้ยิ้ม แต่ดูเหมือนดวงตาเขาจะมีประกายความสนใจ

“แล้วทำไมในใบสมัครถึงระบุว่าคุณโก๊ะเป็นจุดเด่น?” เขาถามต่อ

อรณิชาหน้าแดง เธอลืมไปเลยว่าเขาจะอ่านข้อมูลนั้น! “เอ่อ… ฉันคิดว่าการโก๊ะมันทำให้ฉันเข้ากับคนอื่นได้ง่ายค่ะ แล้วก็ทำให้บรรยากาศไม่ตึงเครียดเกินไป”

ธีรธัชพยักหน้าช้าๆ “คุณรู้ไหมว่างานนี้ต้องการคนที่มีความละเอียดและรอบคอบ?”

“ทราบค่ะ! และฉันกำลังพยายามปรับตัวอยู่ ฉันสัญญาว่าถ้าได้โอกาส ฉันจะไม่ทำให้ผิดหวังค่ะ”

คำตอบของเธอทำให้ธีรธัชนิ่งคิดอยู่ครู่หนึ่ง ก่อนจะพยักหน้า “โอเค คุณผ่านรอบนี้”

อรณิ ชาตาโต “อะไรนะคะ?”

“ผมบอกว่าคุณผ่าน” เขาตอบเรียบๆ ก่อนจะลุกขึ้นยืน “ไปเริ่มงานวันจันทร์ แล้วเราจะได้เห็นว่าคุณจะทำได้ดีแค่ไหน”

หลังจากเดินออกจากห้องสัมภาษณ์ อรณิชากุมหน้าอกตัวเอง “นี่ฉันผ่านจริงๆ เหรอ? หรือฝันไปเนี่ย!”

“ยินดีด้วยนะครับ คุณเป็นคนเดียวที่กล้าตอบตรงๆ แบบนี้” ณัฐเดินเข้ามาพร้อมรอยยิ้ม “คุณธีร์ชอบคนที่จริงใจ”

“แต่ฉันเผลอพูดอะไรแปลกๆ ไปตั้งเยอะ”

“ไม่ต้องกังวลครับ เจ้านายผมดูเหมือนเย็นชา แต่ถ้าคุณตั้งใจจริง เขาจะยอมรับคุณเอง”

อรณิชายิ้มบางๆ แม้ในใจยังคงหวั่นใจ "งั้นฉันต้องเตรียมตัวให้พร้อมสำหรับวันแรก!"

อรณิชาที่ไม่เคยคิดว่าจะได้งานในบริษัทระดับประเทศ กำลัง จะเริ่มต้นชีวิตใหม่ในฐานะ "เลขาส่วนตัว" ของ CEO สุดเจ้าระเบียบ แต่เธอจะทำให้เขายอมรับเธอได้จริงหรือไม่?

เช้าวันแรกของการทำงาน อรณิชาแต่งตัวเรียบร้อยในชุดสูทสีดำ เธอสูดหายใจลึกๆ หน้าประตูห้องทำงานของธีรธัช

"ใจเย็นไว้ อรณิชา นี่เป็นโอกาสสำคัญ ต้องไม่ทำให้พลาดเด็ดขาด!" เธอกระซิบปลุกขวัญกำลังใจให้ตัวเอง

เมื่อผลักประตูเข้าไป เธอก็พบกับธีรธัชที่นั่งอยู่หลังโต๊ะทำงานขนาดใหญ่ เขาเงยหน้าขึ้นจากกองเอกสาร ดวงตาคมมองเธอราวกับวิเคราะห์ทุกการเคลื่อนไหว

"สวัสดีค่ะคุณธีร์ ฉันชื่ออรณิชา เป็นเลขาคนใหม่ของคุณค่ะ" เธอพยายามพูดให้ดูมั่นใจ แม้มือจะเย็นเฉียบ

"สายไปสามนาที" เขาตอบเรียบๆ

"อ๊ะ ขอโทษค่ะ! คือรถติดนิดหน่อย…" เธอรีบแก้ตัว แต่เขาก็ไม่ได้แสดงอารมณ์ใดๆ

"ช่างเถอะ มานี่ ผมมีงานให้คุณทำ"

ธีรธัชยื่นแฟ้มเอกสารให้ พร้อมกับพูดช้าๆ ชัดเจน "นี่คือสัญญาสำคัญกับคู่ค้าจากต่างประเทศ ผมต้องการให้คุณช่วยจัดเตรียมเอกสารทั้งหมดให้เรียบร้อยก่อนบ่ายสาม และทำกาแฟมาให้ผมด้วย เอสเพรสโซ่ ไม่ใส่น้ำตาล เข้าใจไหม?"

"ได้ค่ะ!" อรณิชาตอบเสียงดัง ขณะที่เขาหันกลับไปทำงาน เธอพึมพำเบาๆ "ดูเหมือนง่าย…ฉันทำได้อยู่แล้วล่ะ!"

แต่แล้ว… ความมั่นใจของเธอก็ถูกท้าทายทันที

อรณิชาเดินกลับมาพร้อมถ้วยกาแฟร้อนในมือ เธอก้าวเข้ามาในห้องทำงานอย่างระมัดระวัง แต่พอถึงโต๊ะเท่านั้นแหละ เธอก็สะดุดขอบพรมที่ปลายขอบยกขึ้นเล็กน้อย

"อ๊ะ!" กาแฟในมือของเธอกระเด็นหลุดออกจากถ้วย หกใส่กองเอกสารที่ธีรธัชวางอยู่บนโต๊ะอย่างจัง

ธีรธัช เงยหน้าขึ้นทันที เขามองเอกสารที่ชุ่มไปด้วยกาแฟ แล้วหันมามองเธอ

"นี่มันอะไรกัน?" น้ำเสียงของเขาเย็นจนทำให้เธอแทบหยุดหายใจ

"ขอโทษค่ะ! ฉันไม่ได้ตั้งใจ!" อรณิชาลนลานคว้าทิชชู่มาเช็ดเอกสาร แต่ยิ่งเช็ดก็ยิ่งเลอะ

"หยุด" เขาสั่งเสียงนิ่ง

เธอชะงักทันที หยุดนิ่งราวกับรูปปั้น เขาลุกขึ้นจากเก้าอี้ มองเอกสารที่เสียหายอย่างพิจารณา ก่อนจะเงยหน้ามองเธอด้วยสายตาที่อ่านไม่ออก

"คุณรู้ไหมว่านี่คือเอกสารสำคัญที่ต้องใช้ในอีกหนึ่งชั่วโมง?"

"ฉัน… ฉันขอโทษค่ะ! ฉันไม่รู้ว่ามันจะสำคัญขนาดนั้น…"

ธีรธัชยกมือขึ้นราวกับจะห้ามเธอพูดต่อ เขาหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาโทรออก

"ณัฐ เอาเอกสารสำรองขึ้นมาให้ผมเดี๋ยวนี้" เขาวางสาย ก่อน จะมองหน้าเธอ "คุณอรณิชา ผมหวังว่าคุณจะไม่ทำแบบนี้อีก"

หลังจากเหตุการณ์นั้น อรณิชารู้สึกเหมือนมีเมฆดำลอยอยู่เหนือหัว เธอพยายามทำงานที่ได้รับมอบหมายให้ดีที่สุด แต่ในใจก็ยังอดกังวลไม่ได้

เมื่อถึงช่วงบ่าย เธอตัดสินใจลองทำอะไรเพื่อชดเชยความผิด

"ฉันจะทำกาแฟให้เขาใหม่ คราวนี้ต้องสมบูรณ์แบบ!"

อรณิชาไปที่ห้องพักพนักงาน เธอเลือกเมล็ดกาแฟที่ดีที่สุด ชงด้วยความตั้งใจสุดชีวิต ก่อนจะถือถ้วยกาแฟกลับมาที่ห้องทำงานของธีรธัช

"นี่ค่ะ กาแฟแก้วใหม่ ฉันหวังว่าคุณจะชอบ"

ธีรธัชมองเธอครู่หนึ่ง ก่อนจะรับถ้วยกาแฟไปจิบ เขานิ่งไปชั่วครู่ แล้วพูดขึ้น

"ดีกว่าแก้วแรก"

คำชมเล็กๆ นั้นทำให้อรณิชารู้สึกเหมือนโลกสดใสขึ้นทันที

"ขอบคุณค่ะ!" เธอยิ้มกว้าง แต่เขากลับตอบกลับมาด้วยน้ำเสียงเรียบๆ เช่นเดิม

"แต่ยังไม่พอ ถ้าคุณอยากทำงานที่นี่ คุณต้องพัฒนาตัวเองให้มากกว่านี้"

"ค่ะ! ฉันจะพยายามให้ดีที่สุดค่ะ!"

วันแรกของการทำงานจบลงด้วยความรู้สึกหลากหลายสำหรับอรณิชา แม้จะเริ่มต้นด้วยความวุ่นวาย แต่เธอก็รู้ว่าเธอจะไม่ยอมแพ้ง่ายๆ

และธีรธัชเอง แม้จะไม่ได้แสดงออก แต่ในใจลึกๆ เขากลับรู้สึกสนใจในความพยายามของเลขาสาวคนนี้... เรื่องราวระหว่างพวกเขากำลังจะเริ่มต้นอย่างแท้จริง!