Makakaya mo bang bigyan ng pagkakataon ang taong naging dahilan kung bakit ka nasaktan at kung bakit nawala ang iyong tiwala? Sabi nila ang pagmamahal ay syang magiging inyo dapat matatag na kandado upang manatiling matatag ang inyong relasyon. “Wala ka ba talagang ibang gagawin kung hindi ang pagtaguan ako?” inis na tanong ni Ashton kay Mitsuki. “Hindi ko alam kung bakit ba patuloy mo pa rin akong sinusundan kahit alam mong nilalayuan na kita!” litanya ni Mitsuki kay Ashton.
View More~Past; The chapter 32’s continuation~MITSUKI’S POV“Mali po kayo ng iniisip, Sir,” sabi ko at saka tinaas ang parehong kamay.“I heard what that little b*tch said to you, Mitsuki,” seryosong sabi niya at saka naman ako sumeryoso.Bumuntong hininga ako at saka ko hinawakan ang kamay ni Janne at iniwan namin si Sir Ashton. Nilagpasan ko lang din siya at umakting na para bang hindi ko siya nakita. Habang naglilibot ay kami ay nakasunod lang sa amin si Sir Ashton. Marami ang babaing tumitingin sa kaniya at ang iba ay gustong kumiha ng litrato kasama niya.Natatawa ako sa expresyon ng mukha niya kasi ayaw niya na pinagkakaguluhan siya. Kahit ang ibang foreign girl ay gusto siya. Sino ba naman hindi gugustuhin ang isang Xivion Ashton Miller Turner—the son of a billionaire and the CEO of their own company. He was the man that woman ever dreamed of.“Ayaw ni Kuya Ashton ang kinukuhaan siya ng litrato nang kahit na sino. Hindi rin siya umaalis na wala ang nga tauhang nakapaligid sa kaniya.” N
~Past; The chapter 30’s continuation~MITSUKI’S POVKatulad ng sinabi ni Janne ay tinulungan ako ng bulter nila na makarating sa silid kung nasaan ang aklatan na sinasabi niya. Sabi rin kasi ng butler niya ay hanggang doon lang siya at bawal na pumasok. This is a private room that only a family member can only use. Napaisip tuloy ako kasi hindi naman ako kabilang sa pamilya nila. Hinanap ko ang libro na sinasabi ni Janne at nang makita ko ‘yon ay napangiti ako. “Grabe, sino kaya ang author nito at ganito kakapal ang libro?” tanong ko sa sarili ko. Sobrang kapal kasi talaga ‘nong libro.I hesitated to pull it because it appeared to be the most expensive book they had. The shelves moved, and I was shocked when they twisted. Unti-unti akong pumasok at saka namangha kasi bukod sa kulay ng buong paligid ay pakiramdam ko nasa isa akong palasyo. “Waw,” hindi makapaniwalang usal ko. Agad na bumalik ako sa ulirat nang maalala ang sinabi ni Janne. Hinanap ko ang pangsampung pinto at napapaku
~Present; The chapter 29’s continuation~MITSUKI’S POVDahil sa pananakit ng tyan ko ay hindi na ako hinayaan ni Ate na pumunta sa burol nila Mommy at Daddy. Pumunta sa bahay ang private doctor namin at saka ako chineck up. I was so stress because of what happened and I can’t even control myself. Matapos akong tignan ng doctor ay nakita ko ang dismaya sa mukha niya.“Hindi ka p’wedeng ma-stress, Mitsuki. Alam mo na nagdadalang tao ka. Kapag nagtuloy-tuloy ‘yan ay—” hindi niya matuloy ang sasabihin niya nang biglang sumingit si Janne.“You can go now, Doc,” sabi nito at saka lumapit sa akin. “You have to rest, Ate Mitsuki,” ani niya at saka ako ngumiti at tumango.Napahawak ako sa tyan ko nang umalis sina Ate Haruka. “I’m so sorry my little one, I can’t help it,” ani ko. “Hindi ko hahayaan na mapahamak ka kaya naman hindi ko na muna iisipin ang pagkamatay ni Mommy.”Kahit na masakit sa dibdib ay kailangan ko rin isipin ang nasa sinapupunan ko. Nagpahinga ako katulad ng sabi nila. Nanoo
~Past; The chapter 25’s continuation~MITSUKI’S POVKinabukasan ay maaga akong nagising kasi maaga rin akong tinawagan ni Janne. May kailangan siyang puntahan na meeting at gusto niya akong kasama. Habang abala ako sa pag-aayos ay may kumatok sa pinto ko at bumungad sa akin ang mukha ni Mama. Nakangiti ito sa akin at saka siya pumasok at may dalang hotcake at juice.“Breakfast?” ani niya at saka ako napangiti.I would always be her baby girl, even though I am an adult now. I don’t want to lose my mother. If that thing happened, I don’t know what I am going to do. I ate what she prepared, and we had a small chitchat. When I finished eating, I went to the office, and when I reached the building, Janne approached me.“Ate!” salubong nito sa akin.“Pasensya na at na-late ako ng kaunti,” sabi ko at saka napakamot sa ulo.“That’s fine, Kuya cancelled the meeting, so we’re not going anyway,” sabi nito at saka ako napakunot ng noo.“Bakit daw?” nagtataka kong tanong.“There’s something off ab
~Present; The chapter 28’s continuation~MITSUKI’S POVHindi pa rin naaalis ang panginginig ng kamay ko at pakiramdam ko ay makukunan ako kanina dahil sa nangyari. Habang nasa hospital at nagpapakalma ng sistema ay nagulat ako nang biglang bumalik si Ashton galing ibang bansa. Agad ako nitong nilapitan at saka ako niyakap.“Are you okay? Are you hurt? Did he hurt you? What’s—”“She’s fvcking fine, Kuya,” putol ni Janne sa kaniya.He looked at his sister and embraced her. Janne’s expression was shocked, and I saw that she was irritated by what her brother was doing. “Thank you, Janne. I know you will protect her,” he said like she was the superhero of all time.“Waw, what kind of fvcking poison you eat today asshole?” tanong nito na may pagkairita.“Ikaw na pinuri nang-iinsulto ka pa?” sabi naman ni Ashton at saka ako napatampal sa noo ko.“Alam mo ang sweet mo talaga,” sabi naman ni Janne at saka siya napangiwi.Hindi ko alam kung masasabi kong sweet silang magkapatid pero parang gano
~Present; The chapter 27’s continuation~MITSUKI’S POVHabang nasa café ako at inaasikaso ang mga kailangang asikasuhin. Hindi ko mapigilan ang hindi mapaisip sa kung ano ang ginagawa ni Ashton ngayon. Noong nakaraang araw ay umalis siya para sa meeting at tinatawagan naman niya ako kapag mayroon siyang oras.“Nakapangalungbaba ka na naman d’yan,” ani ni Ate Hatuka at saka ako nilatagan ng mangga.“Hindi pa kasi ulit tumatawag si Ashton,” sabi ko at saka siya umupo sa tabi ko at nilapag ang suka at toyo.“Mitsuki, tatlong araw pa lang nawawala si Ashton dahil sa pagka-busy niya. Hinay ka at baka mapaanak ka ng wala sa oras.”“Wala pang isang buwan ang dinadala ko. Magtigil ka nga,” inis na sabi ko.Tumawa siya sa akin at saka ako sinaluhan ka kumain ng mangga. Pareho kaming maglilihi kahit na ako naman ang buntis sa aming dalawa. Paano ba namang hindi kakain ng mangga si Ate kung iniiyakan ko siya na kumain nito kahit ayaw niya. Pero para daw sa akin ay gagawin niya.Lumipas pa ang li
~Present; The chapter 25’s continuation~MITSUKI’S POVPinaliwanag sa aking ng Doctor kung ano ang mga kailangan kong gawin at sa mga bawal sa akin habang nagbubuntis ako. Sa totoo lang ay hindi ako makapaniwala na hindi pa man kami nakakasal ni Ashton ay magkakaroon na kaagad kami ng anak. Habang nagpapaliwanag ang Doctor si Ate Haruka ay sinusulat lahat ‘yon na para bang siya ang buntis sa aming dalawa.“What are you doing?” inis na tanong ko.“Taking a note so I know what should I do?” ani niya na parang hindi pasigurado sa sagot.Napapailing na lang ako at napatingin ako kay Ashton. He held my hand and kissed it even though we’re infront of our family. I was blushed because of what he did and I don’t wish for more. I have all of what I wanted. Matapos akong i-check ng Doctor ay bumalik ako sa kwarto para magpahinga. Ashton made a food for me so I could eat a healthy food.Even Janne took care of me and didn’t leave, so she knew what I wanted and didn’t want to miss any chance unti
~Present; The chapter 24’s continuation~ MITSUKI’S POV Lumipas ang ilang linggo at unti-unti kong nakikita ang pagbabago ni Ashton. Sa totoo lang ay naninibago lang ako ngayon sa kaniya kasi hindi ako sanay na ganito siya sa ‘kin kahit na noon pa. Habang abala ako sa opisina ay hindi nawawalan ng update sa ‘kin si Ashton. Pakiramdam ko ay ako na ang pinakamasuwerteng tao sa mundo dahil mayroong isang lalaki ang kayang magbago para sa ‘kin. Hindi lang dahil sa gusto niya akong bumalik sa kaniya kung hindi dahil sa gusto niya. “Zahara!” Napalingon ako sa tumawag sa ‘kin at doon ko nakita ang mukha ng kapatid ko. “What?” walang ganang tanong ko. “Ang sungit mo today ah? May dalaw ka?” tanong niya at napairap na lang ako sa kaniya. Hindi ko sinagot ang tanong niya kasi wala naman akong balak na makipag-usap sa kahit na sino sa ngayon kasi gusto ko ang mapag-isa muna. Ang sakit ng ulo ko ngayon at pakiramdam ko ay ang bigat ng buong katawan ko. Hindi ko alam kung bakit ganito an
~Past; The chapter 21’s continuation~THIRD PERSON’S POVHindi alam ni Mitsuki ang kan’yang gagawin nang sandaling iyon. Nang makasigaw siya sa kaniyang unan ay tumayo na ito at saka siya huminga ng malalim at naligo na at saka siya nagbihis. Kailangan na niyang ihanda ang kaniyang sarili dahil hindi na sila mag-amo ng kaniyang boss na si Ashton at kailangan niyang tanggapin na hindi na lang employee ang tingin sa kaniya ng kaniyang boss kung hindi isang babaeng makakasama nito hanggang sa dulo ng kan’yang buhay. Nang makapagbihis na ito ay saka siya ulit bumaba pero nasa sala na ang lahat kaya naman naisipan nitong pumunta sa kusina kasi nagutom siya. Hindi pa kasi siya nag-aalmusal matapos ang nangyari kanina. Nang makakuha ito ng pagkain ay isinara na nito ang ref at napatalon siya sa gulat nang makita si Ashton sa pagsara ng ref. “Ginulat mo ako!” ani niya. “I didn’t mean that,” sabi naman ni Ashton. Lumapit sa kaniya si Ashton. “Alam na ba nila?” bulong na tanong nito. Nanguno
PROLOGUE“Wala ka ba talagang ibang gagawin kung hindi ang pagtaguan ako?” inis na tanong nya at bakas ang pagtitimpi nito sa pananalita niya.“Hindi ko alam kung bakit ba patuloy mo pa rin akong sinusundan kahit alam mong nilalayuan na kita!” Iyak kong saad sa kanya.Biglang namutawi ang katahimikan sa pagitan naming dalawa. Hindi ko na alam saan ako maaring magtago at kung anong gagawin ko malayuan ko lang sya. Hindi dapat sya nandito at matagal na mula ng huli ko syang makita at makausap ng ganito. Naiinis ako dahil sa ginagawa niya. Naiinis ako dahil kahit anong tago ko ay nahahanap niya ako. Unti-unting bumuhos ang malakas na ulan at iyon ang tanging kong naririnig.“Y-you know how much I love you right?” Tumingin ako sa kanya at hindi ko maiwasan ang hindi maawa. “You know how much I care for you, how much I miss you. From time-to-time I wanted to see you, hug you and kiss you. Pero hindi ko magawa dahil wala ka sa tabi ko.”Ang boses niya ang syang nakakapagpalambot sa puso ko....
Maligayang pagdating sa aming mundo ng katha - Goodnovel. Kung gusto mo ang nobelang ito o ikaw ay isang idealista,nais tuklasin ang isang perpektong mundo, at gusto mo ring maging isang manunulat ng nobela online upang kumita, maaari kang sumali sa aming pamilya upang magbasa o lumikha ng iba't ibang uri ng mga libro, tulad ng romance novel, epic reading, werewolf novel, fantasy novel, history novel at iba pa. Kung ikaw ay isang mambabasa, ang mga magandang nobela ay maaaring mapili dito. Kung ikaw ay isang may-akda, maaari kang makakuha ng higit na inspirasyon mula sa iba para makalikha ng mas makikinang na mga gawa, at higit pa, ang iyong mga gawa sa aming platform ay mas maraming pansin at makakakuha ng higit na paghanga mula sa mga mambabasa.
Comments