Si Lizzy ay nakatingin kay Lysander nang tulala, kitang-kita sa mga mata ng lalaki ang malamig na titig.
“Hindi ko alam kung paano mo nagagawa ‘to…” parang may gusto pa siyang sabihin pero napigilan niya ang sarili. Sabay silang napatingin sa pintuan nang may kumatok.Narinig nila ang boses ni Amanda na humihikbi. “Mr. Sanchez, okay ka lang? Ang nangyari kanina kasalanan ko, gusto kong humingi ng tawad sa’yo nang personal.” Hindi sigurado si Lizzy kung imahinasyon lang niya, pero nang marinig ni Lysander ang pagtawag ni Amanda kay Lysander bigla na lang sumiklab ang galit nito. Ang malamig niyang mga mata ay lalong naging matalim. “Magpapahinga muna si Mr. Sanchez, ako na ang bahala rito.” Sinamantala ni Lizzy ang pagkakataon, hinila niya ang kamay ni Lysander niya at tumayo. Pagbukas niya ng pinto, bumulaga sa kanya si Amanda na namumula ang mata sa pag-iyak. Sinamahan niya ito ng mapaklang ngiti. “Ang kapal ng mukha mo. Hindi ko alam kung saan ka humugot ng lakas ng loob na makihalubilo sa pamilya ng mga Sanchez. Sinabi ba ng pinagmamalaki mong Jarren na huwag kang kabahan?” Kagat-labi si Amanda, nagpupumilit na magmukhang inosente. “Alam ko naman, Miss Del Fierro, na hindi mo ako iginagalang dahil sa pinanggalingan ko, pero lahat tayo ay pantay-pantay. Walang mataas o mababa, hindi ba?” Napatawa si Lizzy. Tumabi siya at nagbigay daan. “Gusto mo bang subukan kung anong pakiramdam na itapon palabas ng mga bodyguard? Kung gusto mong subukan, sige, pumasok ka.” Pagkatapos sabihin iyon, tumalikod si Lizzy at naglakad palayo. Galit na sinundan siya ni Amanda, hinawakan ang kanyang kamay. Sa ilalim ng malamlam na ilaw sa pasilyo, nawala ang mahina at kawawang anyo ni Amanda. Ang mukha nito ay puno ng tapang at determinasyon. “Ang laki na ng pinagbago mo kumpara noong disisais ka pa lang. Malaking epekto sa’yo ang nangyari noon, hindi ba?” May bahid ng provocation ang tingin ni Amanda kay Lizzy. Nanlaki ang mata ni Lizzy sa gulat. Paano nalaman nito ang tungkol doon? Habang pilit nilalabanan ang mga tanong sa isip niya, pinanatili niyang kalmado ang kanyang sarili at tumango. “Sumunod ka sa akin.” Dinala niya si Amanda sa sariling silid niya. Pagkapasok pa lang, hindi na nag-aksaya ng oras si Amanda na ilabas ang tunay na pakay niya. “Kung ayaw mong malaman ng lahat ang sekreto mo, umalis ka na sa buhay niya. Hindi ka naman talaga mahal ni Jarren, hindi mo pa ba nakikita?” Nanatiling nakatayo si Amanda sa harap ni Lizzy habang kalmado naman si Lizzy na naupo sa isang upuan sa gilid. “Dahil gusto mong mag-usap tayo, linawin na natin ngayon. Maghihiwalay kami ni Jarren. Pero gusto kong linawin, ako ang ayaw sa lalaking iyon. At dahil mukhang hilig mong kunin ang mga bagay na tinatapon na ng iba, sige, pagbibigyan kita. Pero tigilan mo na ang mga nakakadiring gimik mo.” Namutla si Amanda, at unti-unting napuno ng galit ang mga mata niya. Biglang may kakaibang amoy na kumalat sa kwarto. Bago pa man makaramdam ng panganib si Lizzy, huli na ang lahat. Nagsimulang umikot ang paligid niya, at ang pigura ni Amanda ay biglang naging malabo. Pilit niyang sinubukang tumayo para umalis, pero hindi kinaya ng katawan niya. Unti-unti siyang nawalan ng malay. Hindi niya alam kung gaano katagal siyang nawalan ng malay. Unti-unting nanumbalik ang diwa niya, at naramdaman niyang may humila sa kanya mula sa kama at itinapon siya sa sahig. Napalakas ang pagbagsak niya, at nasaktan siya. Narinig niya ang iyak ng isang babae at ang galit na sigaw ni Jarren. “Hinding-hindi ko inakala na magagawa mo ang ganito kababoy na bagay! Babae ka rin, pero ang sama ng mga pamamaraan mo!” Hindi pa rin makagalaw si Lizzy, nanlalambot pa rin ang kanyang katawan. Pilit siyang umupo gamit ang mga kamay niya bilang suporta sa sahig. Ang mga mata ni Jarren ay puno ng galit habang nakatingin sa kanya. Malamig ang tono ng boses nito at punong-puno ng pagkamuhi. “Ano’ng nangyayari dito?” Gulong-gulo pa rin ang isip niya habang pinagmamasdan ang kaguluhan sa paligid. Bigla siyang dinakma ni Jarren sa baba, at mariing pinisil ito. Ang boses nito ay punong-puno ng galit. “Wala ka nang dapat ipaliwanag pa! Hindi ba ikaw ang kumuha ng mga lalaki para abusuhin si Amanda? Kung hindi ko pa naramdaman na may mali, nasira na siya!” “Ang pagbagsak ng champagne tower, plano mo rin, hindi ba? Pero hindi ko inakalang magiging ganito kalupit ang mga galaw mo!” Habang sumisigaw si Jarren, nabuo sa isipan ni Lizzy ang kabuuan ng mga pangyayari. Sa isang sulyap, nakita niya si Amanda. Gusgusin ang hitsura nito at umiiyak na parang lubos na napahiya. Sa mga oras na iyon, hindi na niya gustong alamin kung nagpapanggap lang ba ito o hindi. Nahihilo ang kanyang ulo, at napagtanto niyang naisahan siya. Pilit niyang inalis ang kamay ni Jarren at tumayo kahit nanghihina ang kanyang katawan. “Baliw ka ba? Bakit mo iniisip na ako ang may gawa nito? Kita mo naman, kakagising ko lang. Ako rin ay biktima dito.” Narinig ni Jarren ang sinabi niya at napangisi ito. “Bakit ka hinimatay, hindi mo ba alam? Gusto mo lang linisin ang pangalan mo, hindi ba? Nasa kwarto mo tayo. May iba pa bang pwedeng gumawa nito bukod sa’yo?” Hinawakan ni Amanda ang kamay ni Jarren habang nangingilid ang luha sa kanyang mga mata, pinipilit na huwag umiyak. “Jarren, tama na. Sa tingin ko, hindi naman si Miss Del Fierro ang may kasalanan. Pareho kaming nawalan ng malay kanina, kasalanan ko ito. Ako ang nagkaroon ng masamang kapalaran, kaya ako ang napuntirya ng mga thugs.” Lalong nag-apoy ang galit ni Jarren. “Lizzy, paano ka naging ganito? Sobrang sama mo!” Ang mga salitang iyon ay parang martilyong tumama sa puso ni Lizzy. Parang hindi siya makahinga. Hindi niya inaasahan na darating ang araw na ang mismong tao na minsan niyang inasahan ay gagamit ng salitang "masama" para ilarawan siya. Dati, kahit anong mangyari, siya ang taong laging humaharang sa anumang panlalait at galit na binabato sa kanya. Ngayon, ang mga bisig ng minsang nagprotekta ay naka-bukas na para sa ibang babae. At siya, naging pinakamatalas na punyal na tinusok sa kanyang puso. Malamig na tinitigan ni Lizzy si Jarren. Sa mga sandaling iyon, parang hindi niya kilala ang lalaking kaharap niya. “Bakit ko kailangang gumamit ng ganyang klase ng taktika laban sa kanya?” Ang tinig niya ay matatag ngunit may halong pait. “Ang isang taong handa ko nang bitawan, gagamitin ko ba ang natitira kong buhay para siraan pa?” Marahil ay masyadong malinaw ang tingin ni Lizzy, kaya’t sa loob ng ilang segundo, napatigil si Jarren. Ang kanyang galit ay parang bahagyang humupa, at tila nag-isip siya kung tama ba ang sinasabi niya. Pero bago pa siya makapag-isip nang husto, naramdaman niya ang malamlam na kamay ni Amanda na humawak muli sa kanyang braso. Napatingin siya kay Amanda, at bigla niyang naalala ang kanyang responsibilidad. Siya na lamang ang natitirang proteksyon ni Amanda. Samantala, sa labas ng kwarto, may isang pares ng malamig at malalalim na mata ang tahimik na nakatingin sa loob. Ang lalaking iyon ay hindi nagpakita ng balak na makialam, pero ang tingin niya ay nakatuon lamang sa malungkot na pigura ni Lizzy. “Gusto mo bang pumasok at tulungan siya?” tanong ni Roj, na nakatayo sa tabi niya. “Siya... siya ang babaeng iyon noon, hindi ba?” Hindi pa man natatapos ang kanyang tanong, malamig na ngumisi ang lalaki. “Wala ka bang magawa?” Tumahimik na lamang si Roj. Bigla namang may narinig na sigawan mula sa loob ng kwarto. “Oh my God, anong nangyayari dito?!” Mabilis na pumasok si Lianna na hawak ang laylayan ng kanyang damit, kasunod ang ilang tao. Halos hindi makapagsalita si Madel sa nakita, parang natulala sa eksena. Ang panganay na kapatid na si Liam at ang pangalawa na si Liston ay agad na inayos ang gulo sa kwarto. “Ate, okay ka lang ba?” tanong ni Lianna na halatang nag-aalala, habang may bahagyang pamumula sa kanyang mga mata. Malamig na umiwas si Lizzy, at hindi hinayaan na mahawakan siya nito. Napakagat-labi si Lianna, halatang nasaktan, pero nagpatuloy pa rin siya sa pagsasalita nang malakas. “Bakit iniisip niyo agad na si Ate ang may kagagawan nito? May ebidensya ba kayo?” Tila napaisip si Jarren sa tanong na iyon, at biglang nag-utos. “Asan na yung mga thug na nahuli? Dalhin sila dito.” Ilang minuto pa, pumasok ang tatlo o apat na lalaking may mga pasa at sugat sa mukha.Nang makapasok ang apat na lalaki, ang isa na may kulay blue ang buhok ay biglang lumuhod sa harap ni Lizzy, agad namang sumunod ang tatlo. Nagtaka ang mga taong naroon."Miss Lizzy, tulungan mo kami. Hindi na namin kaya ang ginawa nila sa amin. Sobra na kaming nasaktan.””Tama, Miss Lizzy. Ikaw ang nag-utos sa amin na gawin iyon, binayaran mo kami. Hindi mo kami pwedeng hayaan.”Kumunot ang noo ni Lizzy at umatras mula sa kanila. “What are you talking about? I don’t know you all!”Kinakabahan siya, hindi niya alam kung ano ang sasabihin at gagawin niya. Pinilit niyang ayusin ang mga iniisip niya at tumingin ng deritso sa mga lalaki. “What the hell are you talking about?!” inis niyang sigaw. “Is this true, Liz?”tanong ni Madel. Bumaling si Lizzy sa mga tao na naroon din sa loob, naguguluhan sa nangyayari. Pero tumigil ang tingin ni Lizzy kay Jarren na tila ba kinamuhian siya. Umiling lamang si Lizzy.“N-no..of course not! Hindi ko sila kilala, at sobrang baliw ko ba para gawin ang b
"Sir, may insidente kami rito ng droga at tangkang panggagahasa. Pakiimbestigahan po agad."Pagkababa ng tawag, malinaw na nakita niyang kinakabahan si Lianna, pilit na hinihila ang laylayan ng kanyang palda. Kung gusto nitong sirain ang lahat, wala siyang balak umatras—mas sisirain niya ito nang husto.Natapos ang welcome party ng pamilya Del Fierro sa isang malaking kahihiyan.Dumating ang pulis at nahanap si Lizzy."Alam na po namin ang lahat ng sitwasyon, pero dahil may ilang suspek na nagsasabing may kinalaman ka sa insidenteng ito, hinihiling namin na sumama ka sa amin para sa imbestigasyon."Ayaw ng pamilya Del Fierro na mas lalong masira ang kanilang pangalan, kaya tumahimik silang umalis.Tila gustong may sabihin si Jarren kay Lizzy, ngunit nang muling sumandal si Amanda sa kanyang balikat, walang alinlangan itong binuhat ni Jarren gaya ng isang prinsesa. Iniwan niya si Lizzy at lumakad palayo nang hindi man lang lumingon.Sa malamig na hangin ng gabi, ang likod ni Lizzy ay t
"Mr. Sanchez." Tumingala si Lizzy at tumingin sa kanya, at ang tono niya’y matatag, "Ang gusto ko lang, gusto ko nang makipaghiwalay kay Jarren. Mula ngayon, kanya-kanya na kami ng landas."Nabakas sa madilim na mga mata ni Lysander ang bahagyang sorpresa."Sigurado ka na ba?"Hinigpitan ni Lizzy ang pagkakahawak sa kanyang mga kamay na nakapatong sa tuhod."Pinag-isipan ko na ito. Sana maintindihan mo ang mga nagawa ko ngayong araw. Kahit sino naman, kung niloko, hindi matutuwa. Hindi ko sinasadya na mapahiya ang pamilya Sanchez."Hindi sumagot si Lysander, ngunit mahinahong sinabi, "Pag-isipan mo pa nang mabuti. Huwag kang magdesisyon ng pabigla-bigla at baka pagsisihan mo ito sa huli."Hindi naintindihan ni Lizzy ang malalim na kahulugan ng mga sinabi nito. Akala niya’y binabalaan lang siya, kaya lalo pang namutla ang mukha niya."Mr. Sanchez, ako...""Pinagpiyansa kita ngayon, pero may kondisyon ako," dagdag ng lalaki habang nagpapalit ng posisyon. Nagbigay ito ng malamig na aura,
Bahagyang kumurap ang mga mata ni Jarren, at mahina siyang umubo."Totoo namang nag-effort si Amanda. Lizzy, tulungan mo siya sa pagkakataong ito. Isipin mo na lang na tinutulungan mo ang isang baguhan."Si Amanda naman ay naiyak na may kasamang ngiti at nagpakasweet kay Lizzy. "Pasensya na, Miss Del Fierro."Ngunit sa kanyang mga mata, may bakas ng hamon.Nang walang kontrol, sumiklab ang galit sa dibdib ni Lizzy. Naluha ang kanyang mga mata sa sama ng loob."Efforts ni Amanda? Talaga? Kung gano’n, ano ang halaga ng pagpupuyat ko? Kung gusto niyang magplano buong gabi, sana ay tinawagan niya ako para samahan akong gumawa ng proyekto ko, hindi ba?”Bumagsak ang mga balikat ni Jarren, tila naramdaman niyang hindi niya makukumbinsi si Lizzy na iligtas si Amanda. Kapag narinig ito ng Tito niyang si Lysander na naging palpak siya, panigurado ay papabilikin siya sa mismong company ng Sanchez at mananatiling walang kwentang tagapag-mana. “Don’t be so stubborn, Liz. Help her, this is your p
Tiningnan ni Lysander si Lizzy gamit ang malamlam na mga mata at walang paliguy-ligoy na nagsabi, "Miss Del Fierro, ano sa tingin mo? Ilang beses nang inirekomenda ng headquarters ang iyong promosyon. Plano mo bang mag-resign na lang at magpakasal ng payapa, o gusto mong lumaban? Nasa iyo ang desisyon."Nagulat si Lizzy. Hindi niya inasahan na sinusubaybayan din pala ni Lysander ang mga nangyayari. Tumayo siya habang nakatitig ang lahat at tumingin kay Jarren, na kalmado at parang walang pakialam."Oo, nagkaroon kami ng relasyon ni Jarren noon, pero matagal na iyong tapos. Kung tungkol sa posisyon ng deputy manager, hindi karapat-dapat si Amanda. Bakit hindi ako lalaban?"Pagkasabi nito, biglang pumangit ang mukha ni Jarren. Si Amanda naman, na nasa labas ng pintuan, ay biglang nagsimulang umubo nang malakas. Parang isang bulaklak na wala nang lakas, tila mahuhulog na kahit mahina lang ang pagtulak.Lumapit agad si Jarren para alalayan si Amanda sa harap ng lahat. Hindi pa siya nakunt
Mapait na ngumiti si Lizzy at sinabing, "Sige, binili ng mga magulang natin ang isang bahay malapit sa dagat sa north city para sa iyo, doon na ako titira. Salamat sa’yo, mala-anghel kong kapatid sa regalong bahay mo.”Nanlabo ang mga mata ni Lianna, tila iiyak na naman siya anumang sandali. Si Madel naman ay napalingon at sinita si Lizzy nang iritado. "Lagi mong iniisip na inaagawan ka ng kapatid mo. Regalo ko iyon sa kaarawan niya! Matagal ka nang nagtatrabaho sa Fanlor, kulang ka pa ba sa perang pambili ng bahay?"Sanay na si Lizzy sa ganitong hindi pantay na trato, ngunit tila tinusok pa rin ang puso niya sa mga narinig. Tumayo siya nang walang emosyon sa mukha. "Sige, aalis na ako. Iyon naman kasi ang nais ninyo, hindi ba?”Lumapit si Madel at hinawakan ang kamay niya. "May oras pa para lumipat, 'wag mo nang madaliin ngayon. Kung hindi lang dahil may dugo kitang anak, hindi ko talaga papatulan ang isang makasariling tulad mo. Sumama ka sa akin sa bahay ng mga Sanchez."Napatigil
Isang nakakasilaw na liwanag ang tumagos, agad na inilantad ang mga mukha ng kalalakihang lumapit kay Lizzyl na nagtatago sa dilim. Wala na silang lugar para takpan ang mga mukha nila.Mahigpit na niyakap ni Lizzy ang kanyang dibdib at sumiksik sa isang sulok. Nangangatog siyang nakatingin sa pigurang papalapit nang papalapit, puno ng takot sa kanyang mga mata.Ang lalaki ay nakatayo sa liwanag. Ang tangkad niya ay kitang-kita, at ang kanyang presensya ay hindi maitatanggi—makikita na may laban ito.Isang galaw lang ng kanyang kamay, at mabilis na tumakbo ang ilang bodyguard papunta sa mga lalaking nasa dilim. Walang pag-aatubili nilang binugbog ang mga ito at itinulak sa sulok.Lumapit ang lalaki kay Lizzy, tumingin pababa sa kanya, at iniabot ang kanyang kamay.Parang nakahanap ng lugar na mapagbubuntunan ng emosyon, hindi na napigilan ni Lizzy ang kanyang mga luha. Sunod-sunod na bumagsak ang mga ito mula sa kanyang mga mata."Lysander!"Napahagulgol siya nang sobra, hindi napansin
Napagod na si Lizzy na makipagtalo pa sa kanya. Itinuro niya ang pintuan. "Umalis ka na muna dito, wala akong panahon sa’yo."Parang wala nang magawa si Jarren, at ginawang banayad ang kanyang tono."Lizzy, mag-usap naman tayo nang maayos. Nagpa-reserve ako sa paborito mong restaurant mamayang gabi. Pwede ba?"Tinitigan siya ni Lizzy nang seryoso, at sa di malamang dahilan, bigla siyang nagtanong,"Sige, hindi na ako magpapataasan ng boses. Sabihin mo na lang, ano ba talaga ang gusto mong pag-usapan? Ipaliwanag mo sa akin ang tungkol sa nangyari sa inyo ni Amanda."Napansin ni Jarren ang pagkakasunod ng tanong at dali-daling sumagot. "Natural lang naman na paghiwalayin ang trabaho at personal na buhay. Kung sakaling magpakasal tayo balang araw, hindi na bagay na nagtatrabaho ka pa. Mas mabuti kung mag-resign ka na lang at maging maayos na Mrs. Sanchez sa bahay."Pagkasabi nito, tiningnan niya si Lizzy nang may halong pagmamahal at determinasyon.Nanlaki ang mata ni Lizzy sa narinig. N
Sa rooftop ng ospital, naroon si Jeneeva hawak-hawak ang anak ni Lizzy na ninakaw nito sa nursery room. Nagpanggap siyang nurse para makapasok---madali niya rin nakilala ang bata dahil may pangalan ito. "Ibigay mo na ang bata! Hindi ka namin sasaktan, sumama ka lang nang maayos!" sigaw ni Felix. Tumawa naman si Jeneeva na parang baliw. Umiiyak na rin ang bata sa mga bisig niya. "Ano ako? Tanga? Hindi ko kayo susundin! At nasaan na ba si Lizzy? Siya ang kailangan ko, ibigay niyo siya sa akin at ibibigay ko sainyo ang bata!" Si Lysander na pagod din ay galit ang tingin kay Jeneeva. "Please. give me daughter, Jeneeva..." marahang sabi ni Lysander, nag-iingat siya. Ayaw niyang maging padalos-dalos kahit nagagalit siya. Hawak ni Jeneeva ang anak niya, at sa oras na may gawin siya tiyak gaganti si Jeneeva. Kumunot naman ang noo ni Jeneeva nang marinig ang boses ni Lysander, tumingin siya rito. "Lysander...ang mahal ko. Pero hindi Jeneeva ang pangalan ko, Lianna. Ako si Lianna!" ga
Nine Months Later...Kabuwanan na ni Lizzy at nasa dalawang araw na siyang nanatili sa ospital para sa kanyang labor. Sa loob ng dalawang araw hindi rin umalis si Lysander sa ospital para bantayan lalo si Lizzy. Paminsan-minsan ay bumibisita sina Ericka at Felix sa kanya para alamin ang balita ng kanyang panganganak. Gaya ngayon, pumasok silang dalawa at naroon si Lizzy nakatayo sa gilid ng kama, nahihirapan sa sakit ng tyan. Habang sina Ericka at Felix ay hindi mapakali. "Sigurado ka bang sasabihin mo sa kanila ngayon? Baka hindi kayanin ng bestfriend ko," mahinang bulong ni Ericka sa kanyang nobyo. Seryoso lang si Felix, ang ipit na uniform niya ay mas lang nagpatikas sa kanya. At dahil din na-promote siya, mas lalong ang tingin sa kanya ay napaka seryosong pulis. "Kailan. Dito ka lang, ako ang kakausap kay Mr. Sanchez, samahan mo si Ma'am Lizzy," saad naman ni Felix. Kahit na kinakabahan si Ericka, sinunod niya na lang ang sinabi nito. Lumapit si Felix kay Lysander na nasa ta
“Sinungaling ka! Hindi niya magagawa sa akin iyon, mga sinungaling kayo! Umalis kayo rito!” Naupo si Lianna sa sahig, hindi mapigilan ang pag-agos ng kanyang luha. Nabasa ang buong sulat—hindi lang dahil sa pagputol ng ugnayan ni Liston sa kanya, kundi dahil...Si Liston mismo ang umamin ng kanyang kasalanan.Inamin niyang may kinalaman siya sa pagbagsak ng minahan. At bilang kaparusahan, handa siyang akuin ang lahat ng responsibilidad at bayaran ang anumang danyos.Lumapit si Lizzy at malamig na pinagmasdan ang nakakapanlumong kalagayan ni Lianna."Imposible ba?" Mapanuya nitong tanong. "Mukhang nakalimutan mo na ang kasinungalingang ikaw mismo ang gumawa."Ang dahilan kung bakit walang alinlangang pinoprotektahan ni Liston si Lianna noon—at maging ang kakaibang pagkagiliw niya rito—ay dahil sa matagal niyang paniniwala na si Lianna ang nagligtas sa kanya noong araw na nagkaroon siya ng matinding lagnat.Ngunit hindi iyon totoo.Hinagis ni Lizzy ang ebidensiya sa harapan ni Lianna. N
"Talaga?"Pumalakpak si Lysander, at ang taong dinala ni Roj ay walang iba kundi ang pinakamatapat na tauhan ni Gavin. Basang-basa ito sa yelo at halatang dumaan sa matinding pagpapahirap.Bago pa man lumitaw ang taong iyon, tinakpan na ni Lysander ang mga mata ni Lizzy. Ayaw niyang madungisan ang paningin nito sa maduduming bagay."Si Sir Gavin ang nag-utos sa akin na lumapit kay Casandro! Hindi siya natuwa sa nangyari kay Miss, kaya gusto niyang pagbayarin si Miss Lizzy. Kasabay nito, nais din niyang tuluyang burahin si Casandro, na matagal nang naging tinik sa kanyang lalamunan! Wala akong magawa—pinilit lang ako!"Paulit-ulit ang paghagulgol ng lalaki. Hindi mo masisisi ang isang traydor kung wala siyang pagpipilian—si Lysander mismo ang nagpakita kung gaano siya kalupit sa ganitong bagay.Sa harap ng walang katapusang pag-iyak, dahan-dahang nanlumo si Gavin. Unti-unting nawalan ng kulay ang kanyang mukha habang palapit siya kay Lysander."Lysander, hindi ko alam…"Ngunit malamig
Nararamdaman na niyang nagkakaugnay ang lahat.Ang paghahanap ng tugmang bone marrow ay isang napakahirap na proseso, at napakabihira ng matagumpay na pagtutugma lalo na kung hindi malapit na kamag-anak. Kung talagang walang koneksyon sa dugo sina Lizzy at Lianna, imposible halos ang ganitong uri ng pagkakataon.Pinanood ni Lysander ang sakit at pagkalito sa mukha ni Lizzy. Dahan-dahan niyang iniabot ang kamay upang haplusin ang nakakunot niyang noo.“Lizzy, ipapangako ko, aalamin ko ang totoo. Kapag may gumawa ng isang bagay, siguradong may bakas itong iiwan… Hindi sila maaaring magtago nang ganito kahusay.”Naramdaman ni Lizzy ang init ng kanyang mga daliri, at sa bawat haplos ay tila nababawasan ang bigat sa kanyang dibdib.“Lysander, ikaw lang ang maaari kong pagkatiwalaan...”Sa unang pagkakataon, nadama ni Lizzy ang matinding panghihina. Gaano karaming lihim ang itinago ng isang taong kasama niyang lumaki sa iisang bubong? Hindi man lang niya kayang isipin. Ngunit ang kanyang ku
Nararamdaman pa rin ni Lizzy ang bigat ng sitwasyon, ngunit nanatili siyang matatag.Napasinghal si Liston, halatang hindi siya kumbinsido. “Mukhang hindi ka talaga titigil hangga’t hindi mo nakikita ang ebidensya sa harapan mo, ano? Sige, paano kung iharap ko mismo sa’yo ang surveillance video?”Diretsong tumingin si Liston kay Lizzy, puno ng paninisi ang kanyang tingin. “Klarong-klaro sa CCTV—ang nurse ay lumabas ng kwarto para kumuha ng mainit na tubig bandang 10:03. Hindi na siya bumalik. Ikaw lang ang huling taong pumasok. At ilang saglit lang matapos kang lumabas, saka nangyari ang trahedya. Sabihin mo, sino pa ang mas may motibo kundi ikaw? Akala ko dati na baliw na ako, pero hindi pala—mas masahol ka pa! Wala kang puso!”Alam ni Liston na kung lalabas ang katotohanan, maaaring hindi matanggap ni Madel ang relasyon nila ni Lianna. Kaya't balak sana niyang ipadala ang ina sa isang pribadong sanatorium sa ibang bansa. Pero hindi niya akalain na mauuna itong mamatay—at si Lizzy pa
Nararamdaman ni Lizzy na siya mismo ang sagot sa tanong na iyon. Siya lang naman ang tangi’t nag-iisang taong nagdala ng lahat ng poot at galit ni Madel sa mundo.Nakita ni Lysander ang mapait na pagtawa sa mga mata ni Lizzy, kaya lalo niyang hinigpitan ang yakap dito."Masyado ng malakas ang technology ngayon. Kahit pa akala nina Liston at ng iba pa niyang kapatid na sikreto nilang ginagawa ang lahat, hindi pa rin sila ligtas sa batas," aniya sa malamig ngunit tiyak na tinig.Mula sa pinakabagong impormasyon ng pulisya, nalaman nilang hindi na kinaya ni Lianna ang bigat ng sitwasyon at tuluyan nang nagsiwalat ng ilang mahahalagang detalye.Ngunit sa ngayon, hindi ito ang iniisip ni Lizzy.Nakatitig siya sa nakasarang pinto ng operating room, ramdam ang dumadagundong na unos sa kanyang kalooban. Isang mapait na ngiti ang lumabas sa kanyang mga labi."Lagi namang may mga taong iniisip na kaya nilang balewalain ang batas—mga taong akala mo’y makapangyarihan, na parang kayang baligtarin
Sa wakas ay nakarating na sa ospital si Lizzy, at ayon sa sinabi ni Liam, nakita niya si Madel sa kama ng ospital. Pinilit niyang hindi makaramdam ng kahit anong awa ngunit dahil isa pa rin siyang anak ni Madel, hindi niya magawa. Isang nurse lang ang kasama nito. Pagbukas ni Lizzy ng pinto, hirap na hirap si Madel sa pagsasalita. “Ikaw… paano mo nagawa pang pumunta rito?”Ito ang unang sinabi ni Madel kay Lizzy— Punong-puno ng pagdududa at pandidiri, tila isang tinik na tumusok sa puso ni Lizzy.Ngunit tumawa lang siya nang walang emosyon. “Kung hindi ako dumating, baka mamatay ka na lang dito sa ospital nang walang nag-aalala sa ’yo. Maniwala ka man o hindi.”Malungkot ang naging buhay ni Madel. Hindi lang niya napagkamalang hiyas ang isang simpleng bato, kundi ang pinaka-inaruga niyang si Lianna ay hindi naman pala niya tunay na anak...Sa apat na anak niya, ang pinaka-hindi niya pinansin noon ang siya ngayong nag-iisang pumunta upang tingnan siya.Ngunit hindi iyon sapat para ka
“Basta maniwala ka lang sa akin.” Napangiti nang bahagya si Lizzy.Simula nang pumunta siya sa ospital, may bumabagabag na sa kanya, pero sa kabila ng lahat, nanatili siyang kalmado sa anumang kinakaharap niya.Ang tanging nakaapekto sa kanya ay si Iris. Hindi niya inakala na sa ganitong sitwasyon, si Iris pa ang magbibigay sa kanya ng init ng loob.“Lizzy, matagal na tayong nagtutulungan o naglalaban sa negosyo, kaya alam ko ang kakayahan mo.” Mahinang ngumiti si Iris. “Narinig kong iniimbestigahan na ng pulisya ang magkapatid na iyon. Naniniwala akong hindi na magtatagal bago lumabas ang katotohanan. Gusto kong ipagpatuloy ang pakikipagtulungan sa Panyun sa mahabang panahon, kaya sana huwag mong sayangin ang tiwala ko.”Tumango si Lizzy. “Hindi ko sasayangin.”Pagkababa niya ng telepono, napansin niyang mas dumami ang mga tao sa paligid. Halata sa kanilang mga mata ang pag-asa."Ma'am Lizzy, itutuloy ng Hilario ang pakikipag-partner sa atin?" may nagtanong, puno ng tuwa. "Sabi ko na