Isang nakakasilaw na liwanag ang tumagos, agad na inilantad ang mga mukha ng kalalakihang lumapit kay Lizzyl na nagtatago sa dilim. Wala na silang lugar para takpan ang mga mukha nila.Mahigpit na niyakap ni Lizzy ang kanyang dibdib at sumiksik sa isang sulok. Nangangatog siyang nakatingin sa pigurang papalapit nang papalapit, puno ng takot sa kanyang mga mata.Ang lalaki ay nakatayo sa liwanag. Ang tangkad niya ay kitang-kita, at ang kanyang presensya ay hindi maitatanggi—makikita na may laban ito.Isang galaw lang ng kanyang kamay, at mabilis na tumakbo ang ilang bodyguard papunta sa mga lalaking nasa dilim. Walang pag-aatubili nilang binugbog ang mga ito at itinulak sa sulok.Lumapit ang lalaki kay Lizzy, tumingin pababa sa kanya, at iniabot ang kanyang kamay.Parang nakahanap ng lugar na mapagbubuntunan ng emosyon, hindi na napigilan ni Lizzy ang kanyang mga luha. Sunod-sunod na bumagsak ang mga ito mula sa kanyang mga mata."Lysander!"Napahagulgol siya nang sobra, hindi napansin
Napagod na si Lizzy na makipagtalo pa sa kanya. Itinuro niya ang pintuan. "Umalis ka na muna dito, wala akong panahon sa’yo."Parang wala nang magawa si Jarren, at ginawang banayad ang kanyang tono."Lizzy, mag-usap naman tayo nang maayos. Nagpa-reserve ako sa paborito mong restaurant mamayang gabi. Pwede ba?"Tinitigan siya ni Lizzy nang seryoso, at sa di malamang dahilan, bigla siyang nagtanong,"Sige, hindi na ako magpapataasan ng boses. Sabihin mo na lang, ano ba talaga ang gusto mong pag-usapan? Ipaliwanag mo sa akin ang tungkol sa nangyari sa inyo ni Amanda."Napansin ni Jarren ang pagkakasunod ng tanong at dali-daling sumagot. "Natural lang naman na paghiwalayin ang trabaho at personal na buhay. Kung sakaling magpakasal tayo balang araw, hindi na bagay na nagtatrabaho ka pa. Mas mabuti kung mag-resign ka na lang at maging maayos na Mrs. Sanchez sa bahay."Pagkasabi nito, tiningnan niya si Lizzy nang may halong pagmamahal at determinasyon.Nanlaki ang mata ni Lizzy sa narinig. N
Sa huli, naging walang pakundangan si Jarren. Patuloy siyang nanisi, sinasabing nagbago ang ugali ni Lizzy dahil sa mga pinagdaanan nito. Hindi na niya raw kaya, kaya nawalan siya ng pasensya. Piliting inilipat ni Jarren ang lahat ng responsibilidad kay Lizzy, tila siya pa ang biktima sa nangyari.Tahimik na nakinig si Lizzy, pero ramdam niyang parang tinahi muli ang sugat sa kanyang puso, bumuka, at muling nadurog.Itinaas niya ang kanyang kamay at sinampal nang malakas si Jarren. May luha sa kanyang mga mata, hindi dahil sa sama ng loob, kundi dahil sa labis na pagkadismaya."Hindi kita kailanman kinasuklaman gaya ng pagkasuklam ko sa'yo ngayon. Para mo na ring sinabing ang walong taon natin ay isang malaking biro."Dahil sa sobrang tiwala niya noon kay Jarren, naibahagi niya rito ang kanyang mga sikreto at ang mapait niyang nakaraan. Hindi niya inaasahan na ang mga ito ang gagamitin ng lalaki para saktan siya ngayon.Habang natigilan si Jarren, agad na lumayo si Lizzy at inayos ang
Napatingin si Lizzy sa lalaki na may halong gulat.Ipinakilala siya ni Roj, "Ito ang chairman ng SonicM Empire, si Alvin."Kinagat ni Lizzy ang kanyang ibabang labi, "Mr. Mendez, nagkamali kayo. Totoo, ako ang namamahala sa data, pero hindi ako ang nagbenta nito. Problema ito ng maling pamamahala ko, at wala itong kinalaman kay Sir Lysander."Lumambot nang kaunti ang ekspresyon ni Lysander at tumingin siya kay Lizzy."Tinawag kita rito para sabihin ang dalawang bagay. Una, ang mga dokumentong hawak ng headquarters ay classified. Tungkol sa sinasabing kopya na para sa buong kumpanya, ikaw na ang mag-verify niyan. Pangalawa, matapos ang lahat ng ito, pansamantala kitang sususpindihin. Matatanggap mo ba iyon?"Natigilan si Lizzy, at bahagyang nangilid ang kanyang luha. Hindi dahil sa galit o sama ng loob, kundi dahil sa hindi niya inasahan ang mangyayari.Hindi nagalit si Lysander, at hindi rin siya itinulak sa sitwasyong wala nang makakabuhay sa kanya sa Berun."Salamat po, Mr. Sanchez,
Hindi inakala ni Lizzy na may ganitong klase ng panlilinlang. Tiningnan niya si Jarren nang hindi makapaniwala. Hindi siya katulad ng iniisip ni Jarren—hindi siya natutuwa o naantig ang damdamin para magpadala.Naghalo ang nararamdaman ni Lizzy, at ang mukha niya ay halatang galit. Matagal siyang nanahimik, pinipigilan ang galit, bago sa wakas ay nagsalita, "Jarren, alam mo bang nakakadiri ka talaga?"Biglang nagbago ang ekspresyon ni Jarren; nawala ang pagiging banayad at malambing niya. Tumayo siya at tiningnan si Lizzy nang may bahid ng pagkasuklam."Tama si Amanda, hindi ka pa rin nagbabago. Kaya hindi na kita bibigyan ng pagkakataon. Gusto kong linawin ang lahat sa'yo. Kapag umuwi ka na at inihanda ang sarili mo para sa kasal, at nangako kang hindi mo na guguluhin si Amanda, hindi na kita kakasuhan. Ibibigay ko pa rin sa'yo ang karangyaan at yaman bilang Mrs. Sanchez."Bahagyang ngumiti si Lizzy at akmang magsasalita, ngunit biglang narinig nila ang matinis na tunog ng sirena mul
Pagod at hilo na ang utak ni Lizzy, at ang kanyang katawan ay parang napakabigat, wala siyang lakas na maiangat kahit kaunti. Bago siya tuluyang mawalan ng malay, nakita niyang papalapit si Lysander kasama ang ilang tao.Ang babaeng nasa kanyang mga bisig ay magaan, ang buong katawan ay mainit, at ang paghinga nito’y mababaw. Parang isang taong nasa bingit ng kamatayan na mahigpit na kumakapit sa huling pag-asa.Hawak-hawak nito ang damit sa dibdib ni Lysander, ayaw bumitaw, habang parang may binubulong.Pinahid ni Roj ang pawis sa kanyang noo. "Mr. Sanchez, magpapadala na ako ng sasakyan papunta sa ospital kaagad."Umiling si Lysander. "Magiging magulo kapag pumunta sa ospital, baka makita pa tayo. Sa Sanchez house na lang tayo pumunta.""Yes, sir."Naramdaman ni Lizzy na parang nasa isang kakaibang panaginip siya.Sa panaginip, yakap siya ni Lysander. Ang mas nakakagulat pa, sa panaginip na iyon, hindi siya nandidiri o naasiwa sa ganitong kalapit sa kanya.Napakalinaw ng pakiramdam
Si Lizzy ay biglang napalingon at nakita si Aurora,ang asawa ni Sandro na kanina’y puno ng sigla, ngayon ay may malamig na mukha at kakaibang ekspresyon.“Bakit ka nagmamadaling hanapin si Sandro? Bakit sa tingin mo, kaya mo siyang kumbinsihin? Ano, maganda ba ang relasyon niyo?”Bahagyang kumunot ang noo ni Lizzy, iniisip na maaaring nagkamali ng akala si Aurora.Magpapaliwanag na sana siya, ngunit napansin niya na parang may hawak si Aurora sa likod nito, nakita niya ang tulis ng bagay na iyon. At natitiyak niyang kutsilyo ang bagay na iyon.Biglang nanlamig ang buong katawan ni Lizzy, at ang kaba ay unti-unting lumaganap sa kanyang dibdib.“Ano’ng ginagawa mo? Nandito ako para ayusin ang problema. Wala akong kinalaman kay Sandro!”Pero tila hindi narinig ni Aurora ang paliwanag ni Lizzy. Ang kanyang ekspresyon ay lalo pang dumilim.“You’re a cheap woman, malanding pusa! Ikaw ang dahilan! Ikaw ang nakipagsabwatan kay Sandro para bilhin ang data ng kompanya namin. Kaya ganito ang nang
"Ang weird isipin, pero hindi ko mabuksan ang pinto noong unang dumating ako. Ang tagapamahala ng bahay pa ang nagbukas para sa akin."Hawak ni Lizzy ang isang dokumento habang nakaupo sa sofa nang mag-isa."Nagpunta lang ako sa ibang lugar para tumira, pero hindi naman ako nagpalipat ng pangalan sa household registration book. Bakit kailangan pang burahin ang fingerprint ko?"Agad namang tumayo si Lianna, at ngumiti nang malumanay at parang mabait kay Lizzy."Ate, buti naman at bumalik ka na. Ang saya na buo na ulit ang pamilya natin ngayon."Pagkasabi nito, marahan niyang hinawakan ang kamay ni Lizzy, na parang naghihintay ng sagot mula sa kanya.Bahagyang umangat ang sulok ng mapupulang labi ni Lizzy, at ngumiti ito nang malamig."Anong pinaplano mo, Lianna? Pareho tayong bihasa na sa ganito, kaya huwag mo akong lokohin ng ganyang drama."Sandaling natigilan si Lianna, at biglang naging masama ang ekspresyon nito.Sa sumunod na segundo, bigla siyang umiyak na parang agrabyado."Ate
Sa rooftop ng ospital, naroon si Jeneeva hawak-hawak ang anak ni Lizzy na ninakaw nito sa nursery room. Nagpanggap siyang nurse para makapasok---madali niya rin nakilala ang bata dahil may pangalan ito. "Ibigay mo na ang bata! Hindi ka namin sasaktan, sumama ka lang nang maayos!" sigaw ni Felix. Tumawa naman si Jeneeva na parang baliw. Umiiyak na rin ang bata sa mga bisig niya. "Ano ako? Tanga? Hindi ko kayo susundin! At nasaan na ba si Lizzy? Siya ang kailangan ko, ibigay niyo siya sa akin at ibibigay ko sainyo ang bata!" Si Lysander na pagod din ay galit ang tingin kay Jeneeva. "Please. give me daughter, Jeneeva..." marahang sabi ni Lysander, nag-iingat siya. Ayaw niyang maging padalos-dalos kahit nagagalit siya. Hawak ni Jeneeva ang anak niya, at sa oras na may gawin siya tiyak gaganti si Jeneeva. Kumunot naman ang noo ni Jeneeva nang marinig ang boses ni Lysander, tumingin siya rito. "Lysander...ang mahal ko. Pero hindi Jeneeva ang pangalan ko, Lianna. Ako si Lianna!" ga
Nine Months Later...Kabuwanan na ni Lizzy at nasa dalawang araw na siyang nanatili sa ospital para sa kanyang labor. Sa loob ng dalawang araw hindi rin umalis si Lysander sa ospital para bantayan lalo si Lizzy. Paminsan-minsan ay bumibisita sina Ericka at Felix sa kanya para alamin ang balita ng kanyang panganganak. Gaya ngayon, pumasok silang dalawa at naroon si Lizzy nakatayo sa gilid ng kama, nahihirapan sa sakit ng tyan. Habang sina Ericka at Felix ay hindi mapakali. "Sigurado ka bang sasabihin mo sa kanila ngayon? Baka hindi kayanin ng bestfriend ko," mahinang bulong ni Ericka sa kanyang nobyo. Seryoso lang si Felix, ang ipit na uniform niya ay mas lang nagpatikas sa kanya. At dahil din na-promote siya, mas lalong ang tingin sa kanya ay napaka seryosong pulis. "Kailan. Dito ka lang, ako ang kakausap kay Mr. Sanchez, samahan mo si Ma'am Lizzy," saad naman ni Felix. Kahit na kinakabahan si Ericka, sinunod niya na lang ang sinabi nito. Lumapit si Felix kay Lysander na nasa ta
“Sinungaling ka! Hindi niya magagawa sa akin iyon, mga sinungaling kayo! Umalis kayo rito!” Naupo si Lianna sa sahig, hindi mapigilan ang pag-agos ng kanyang luha. Nabasa ang buong sulat—hindi lang dahil sa pagputol ng ugnayan ni Liston sa kanya, kundi dahil...Si Liston mismo ang umamin ng kanyang kasalanan.Inamin niyang may kinalaman siya sa pagbagsak ng minahan. At bilang kaparusahan, handa siyang akuin ang lahat ng responsibilidad at bayaran ang anumang danyos.Lumapit si Lizzy at malamig na pinagmasdan ang nakakapanlumong kalagayan ni Lianna."Imposible ba?" Mapanuya nitong tanong. "Mukhang nakalimutan mo na ang kasinungalingang ikaw mismo ang gumawa."Ang dahilan kung bakit walang alinlangang pinoprotektahan ni Liston si Lianna noon—at maging ang kakaibang pagkagiliw niya rito—ay dahil sa matagal niyang paniniwala na si Lianna ang nagligtas sa kanya noong araw na nagkaroon siya ng matinding lagnat.Ngunit hindi iyon totoo.Hinagis ni Lizzy ang ebidensiya sa harapan ni Lianna. N
"Talaga?"Pumalakpak si Lysander, at ang taong dinala ni Roj ay walang iba kundi ang pinakamatapat na tauhan ni Gavin. Basang-basa ito sa yelo at halatang dumaan sa matinding pagpapahirap.Bago pa man lumitaw ang taong iyon, tinakpan na ni Lysander ang mga mata ni Lizzy. Ayaw niyang madungisan ang paningin nito sa maduduming bagay."Si Sir Gavin ang nag-utos sa akin na lumapit kay Casandro! Hindi siya natuwa sa nangyari kay Miss, kaya gusto niyang pagbayarin si Miss Lizzy. Kasabay nito, nais din niyang tuluyang burahin si Casandro, na matagal nang naging tinik sa kanyang lalamunan! Wala akong magawa—pinilit lang ako!"Paulit-ulit ang paghagulgol ng lalaki. Hindi mo masisisi ang isang traydor kung wala siyang pagpipilian—si Lysander mismo ang nagpakita kung gaano siya kalupit sa ganitong bagay.Sa harap ng walang katapusang pag-iyak, dahan-dahang nanlumo si Gavin. Unti-unting nawalan ng kulay ang kanyang mukha habang palapit siya kay Lysander."Lysander, hindi ko alam…"Ngunit malamig
Nararamdaman na niyang nagkakaugnay ang lahat.Ang paghahanap ng tugmang bone marrow ay isang napakahirap na proseso, at napakabihira ng matagumpay na pagtutugma lalo na kung hindi malapit na kamag-anak. Kung talagang walang koneksyon sa dugo sina Lizzy at Lianna, imposible halos ang ganitong uri ng pagkakataon.Pinanood ni Lysander ang sakit at pagkalito sa mukha ni Lizzy. Dahan-dahan niyang iniabot ang kamay upang haplusin ang nakakunot niyang noo.“Lizzy, ipapangako ko, aalamin ko ang totoo. Kapag may gumawa ng isang bagay, siguradong may bakas itong iiwan… Hindi sila maaaring magtago nang ganito kahusay.”Naramdaman ni Lizzy ang init ng kanyang mga daliri, at sa bawat haplos ay tila nababawasan ang bigat sa kanyang dibdib.“Lysander, ikaw lang ang maaari kong pagkatiwalaan...”Sa unang pagkakataon, nadama ni Lizzy ang matinding panghihina. Gaano karaming lihim ang itinago ng isang taong kasama niyang lumaki sa iisang bubong? Hindi man lang niya kayang isipin. Ngunit ang kanyang ku
Nararamdaman pa rin ni Lizzy ang bigat ng sitwasyon, ngunit nanatili siyang matatag.Napasinghal si Liston, halatang hindi siya kumbinsido. “Mukhang hindi ka talaga titigil hangga’t hindi mo nakikita ang ebidensya sa harapan mo, ano? Sige, paano kung iharap ko mismo sa’yo ang surveillance video?”Diretsong tumingin si Liston kay Lizzy, puno ng paninisi ang kanyang tingin. “Klarong-klaro sa CCTV—ang nurse ay lumabas ng kwarto para kumuha ng mainit na tubig bandang 10:03. Hindi na siya bumalik. Ikaw lang ang huling taong pumasok. At ilang saglit lang matapos kang lumabas, saka nangyari ang trahedya. Sabihin mo, sino pa ang mas may motibo kundi ikaw? Akala ko dati na baliw na ako, pero hindi pala—mas masahol ka pa! Wala kang puso!”Alam ni Liston na kung lalabas ang katotohanan, maaaring hindi matanggap ni Madel ang relasyon nila ni Lianna. Kaya't balak sana niyang ipadala ang ina sa isang pribadong sanatorium sa ibang bansa. Pero hindi niya akalain na mauuna itong mamatay—at si Lizzy pa
Nararamdaman ni Lizzy na siya mismo ang sagot sa tanong na iyon. Siya lang naman ang tangi’t nag-iisang taong nagdala ng lahat ng poot at galit ni Madel sa mundo.Nakita ni Lysander ang mapait na pagtawa sa mga mata ni Lizzy, kaya lalo niyang hinigpitan ang yakap dito."Masyado ng malakas ang technology ngayon. Kahit pa akala nina Liston at ng iba pa niyang kapatid na sikreto nilang ginagawa ang lahat, hindi pa rin sila ligtas sa batas," aniya sa malamig ngunit tiyak na tinig.Mula sa pinakabagong impormasyon ng pulisya, nalaman nilang hindi na kinaya ni Lianna ang bigat ng sitwasyon at tuluyan nang nagsiwalat ng ilang mahahalagang detalye.Ngunit sa ngayon, hindi ito ang iniisip ni Lizzy.Nakatitig siya sa nakasarang pinto ng operating room, ramdam ang dumadagundong na unos sa kanyang kalooban. Isang mapait na ngiti ang lumabas sa kanyang mga labi."Lagi namang may mga taong iniisip na kaya nilang balewalain ang batas—mga taong akala mo’y makapangyarihan, na parang kayang baligtarin
Sa wakas ay nakarating na sa ospital si Lizzy, at ayon sa sinabi ni Liam, nakita niya si Madel sa kama ng ospital. Pinilit niyang hindi makaramdam ng kahit anong awa ngunit dahil isa pa rin siyang anak ni Madel, hindi niya magawa. Isang nurse lang ang kasama nito. Pagbukas ni Lizzy ng pinto, hirap na hirap si Madel sa pagsasalita. “Ikaw… paano mo nagawa pang pumunta rito?”Ito ang unang sinabi ni Madel kay Lizzy— Punong-puno ng pagdududa at pandidiri, tila isang tinik na tumusok sa puso ni Lizzy.Ngunit tumawa lang siya nang walang emosyon. “Kung hindi ako dumating, baka mamatay ka na lang dito sa ospital nang walang nag-aalala sa ’yo. Maniwala ka man o hindi.”Malungkot ang naging buhay ni Madel. Hindi lang niya napagkamalang hiyas ang isang simpleng bato, kundi ang pinaka-inaruga niyang si Lianna ay hindi naman pala niya tunay na anak...Sa apat na anak niya, ang pinaka-hindi niya pinansin noon ang siya ngayong nag-iisang pumunta upang tingnan siya.Ngunit hindi iyon sapat para ka
“Basta maniwala ka lang sa akin.” Napangiti nang bahagya si Lizzy.Simula nang pumunta siya sa ospital, may bumabagabag na sa kanya, pero sa kabila ng lahat, nanatili siyang kalmado sa anumang kinakaharap niya.Ang tanging nakaapekto sa kanya ay si Iris. Hindi niya inakala na sa ganitong sitwasyon, si Iris pa ang magbibigay sa kanya ng init ng loob.“Lizzy, matagal na tayong nagtutulungan o naglalaban sa negosyo, kaya alam ko ang kakayahan mo.” Mahinang ngumiti si Iris. “Narinig kong iniimbestigahan na ng pulisya ang magkapatid na iyon. Naniniwala akong hindi na magtatagal bago lumabas ang katotohanan. Gusto kong ipagpatuloy ang pakikipagtulungan sa Panyun sa mahabang panahon, kaya sana huwag mong sayangin ang tiwala ko.”Tumango si Lizzy. “Hindi ko sasayangin.”Pagkababa niya ng telepono, napansin niyang mas dumami ang mga tao sa paligid. Halata sa kanilang mga mata ang pag-asa."Ma'am Lizzy, itutuloy ng Hilario ang pakikipag-partner sa atin?" may nagtanong, puno ng tuwa. "Sabi ko na