Kabanata 1: Unang Pagkikita

Nakatulog ako ng sobrang himbing. Hindi ko akalain na kailangan ko palang sirain ang araw ng iba bago ma-kompleto yung akin. Kaya, kinabukasan sobrang aga kung gumising.

Tinignan ko ang phone ko ng nagring ito. It was message from Ava. One of my twin's friends. 

"Sorry hindi ako nakapunta, sobrang jetlag ko sa biyahe. Nakatulog agad. Ito pala ang schedule ng Casanova.

Every morning, nasa  cafe shop siya kasi mahilig siyang uminom. Then, school lang then after, dismissal either nasa gym or pagala-gala sa mall, jan lang sa labas ng school. 

Don't be surprised, maraming mga students din kasi alam ma nanjan parati si Sebastian at ang grupo nito.

I started sipping my coffee.

Nice. Ayaw ko namang sundan sa school kaya sa labas nalang ako.

"Thank you, Ava."

Another message came from her.

"I really missed you saying my name! I badly want to hug you and see you and talk to you! Sabi din nila, bawal daw? Can you atlleast have us appointment like once a week? For fun or talk lang, pretty pleaseee..."

Ito din ang request ng mga kaibigan ng kambal. Bawal kasing magkasama kaming lahat baka mamukhaan ako pag-nakitang kasama nila ako.

"Sure, I'll update you all." 

Hindi na ako nagpaligoy-ligoy pa at umalis agad sa condo. Since, hindi pa ako kumain. I'll have my breakfast in that cafe shop. Maybe they have cake or bread to quest my hunger?

Alas sais palang ng umaga ay wala pang-students pero may nakita akong iilan na pumasok na sa school.

I ordered a cake and another coffee. Naubos ko na ang cake kaya bumili ulit ako hindi ko pa din nakita. Unti-unti ng dumami ang students. May apat na lalaking naka-upo sa kabilang table.

I was alone enjoying my little breakfast while my phone is in the table. Ilang minuto lang ay nakita ko ang nasa kabilang table na pasimple itong kumukuha ng litrato sa banda ko.

I looked at them, and they looked away sabay tawa. I pretty know what's running on your mind, j*rks.

Ilang minuto ay biglang bumukas ang pintuan.

"Nasaan?" Sambit sa malakas na tinig.

Literal na huminto ang paligid at siyaang nag nakikita ko. 

Sebastian Ariston.

Lumingon pa ito, at nagtama ang aming mga mata. Tumingin ako ng malalim.

Huminto siya at nakatulalang tumingin sa akin.

Hello, dear Sebastian. 

I continued to sip my coffee.

"Sobrang ganda pala kompara sa picture na nasa gc!" Rinig kung bulong ni Sebastian sa lalaking nasa table.

Biglang bumukas ang pinto, at sumunod naman ang dalawang lalaki.

"Nasaan ang chicks, pare?!"

"Shhh! Nanjan lang."

May biglang umupo sa tabi ko. Hindi na nagpaligoy ang kumag na ito. Sa isip ko, ang sarap sabunutan nitong gagong to.

"Hi, Miss, are you new here? Perhaps, new student?"

Tumingin ako sa kanya para  bang isang basura na nakaharang sa paningin ko. 

"I'm Sebastian Ariston..." He softfly introduced. 

Gusto ko sanang magpakipot pero...siya na ang kusang lumapit. The target fooolishly approched the villain.

I sighed, and plastered a smile.

"I'm Astrid." Bored kung pagpapakilala.

"Beautiful..." He uttered, and my brows furrowed. Really? That fast?

He fakely cough. "I-I mean, your name...your name is beautiful."

He sheepishly chuckled.

"Hmm, so I am not?" 

"Huh?"

I chuckled. "You said that my name is beautiful then my face is not?"

I smiled innocently.

He was stammering, and moved foolishly looking at me. 

"No, I mean you're beautiful like...a fallen... angel..."

Hindi na siya makagalaw at buti nalang ay nag-ring na agad. 

Tumingin ako sa relo, and it's exactly 7 am. Wala pa sanang balak umalis ang grupo niya pero ng nakita ang isang guro na papunta dito ay umalis sila bigla-bigla. Dinukot lang nila si Sebastian na walang planong umalis.

The door opened for that teacher, and I stood up. Tapos na ako sa araw nato. 

"Uhm, excuse me...are you new here?" I stopped as I heard a man's voice like talking to me, stopping me from leaving.

I looked up and I was right, he was talking to me.

"Uhm, yes..." I replied.

He offers his hand. "I'm Jackson, a teacher coordinator." 

I chuckled shyly and accept his hand. "Hello, Sir..."

I pointed my other hand to the clock. Wala pa sanang plano na bitawan ang kamay ko.

"Baka malate kayo, Sir"

"Oo nga, muntik ko nang makalimutan!"

"I'll go now Sir. See you around-

"Can I have your number and-

"Shems!" Sigaw ko na parang may naalala kahit wala. 

"Bakit?"

"Mauuna na ako Sir! May gagawin pa ako!"

Tumakbo na ako papalayo.

Umalis na nga ako, at nakita ko ang ang gurong nakatingin sa akin. Grabe pati matanda, wala nang sinasalto.

Tumingin pa ako ng ilang beses ng school building. 

"Magnus Paloma University..." 

Huminga ako ng malalim at tuluyang umalis. My twin sister hide the truth about her life especially that she have a twin. She wanted to live her life independently. Gusto niya na mamuhay na mag-isa at gusto niyang matuto habang ako ay nasa balwarte ng parents ko. 

Actually,  I stoppped going to school. Mayaman naman kami kaya hindi na mahirap sa akin. Nagtra-trabaho din naman ako kaya madali lang din kahit papano.

Wala na akong ginawa kaya sa buong araw nasa condo at natutulog lang. Hindi ko alam. Wala talaga pa akong concrete plan. Itong galit at paghihiganti lang ang nagsimula ng planong ito. 

Parang mahihirapan ako sa misyong ito. I don't like physical touch or saying sweets words. Hindi din ako clingy kaya idadaan ko lang sa pagmamaldita.

Binalikan ko ang unang paglikita namin. Nakatulala siya at biglang umupo sa tabi ko. Hindi naman ako namu-mukhaan diba? When I say na sobrang layo ng kambal ko, I really mean it. Makinis ako, and curyl hair.  It suits me well, and if I will make my hair straight baka mamukhaan agad ako. 

Sabi ng mga kaibigan ng kambal, si Sebastian ay matinik sa babae. Mayaman, may pangalan, habulin, at lahat ng babae ay nagsasabunutan para sa kanya. The moment that my twin and him went closer, everyday ay araw-araw na din nakakalbo ang kambal ko. Sobrang tanga lang dahil hindi niya sinabi sa akin, at sobrang tanga ko naman dahil hindi ako nagtanong. Akala ko everything is fine dahil she looks so fine.  I should have asked and be more attentive but...it was too late.

I opened her messenger. Dalawang tao lang ang meron sa chat box niya, si Sebastian at ang group chat ng kaibigan niya. I tried checking it pero wala na talagang bagong message.

"I'm sorry...Please, forgive me."

Yan lang ang huli at isang message ni Sebastian sa kapatid ko. Pagkatapos sabihin ay kinalimutan na lahat na parang isang bula na naglaho at hindi na makita. 

You didn't know and imagine how my twin death caused me a painful, agony heartbreak. Habang siya masaya sa iba't-ibang babae, at ang kapatid ko...ang kakambal ko ay minahal siya na siya lang. 

Kung alam niyang hindi siya mag-sta-stay ng matagal sa tabi ng kapatid ko, sana hindi na siya pumasok sa buhay ng kakambal ko. Her friends told me about my sister's tragedy. Umiiyak gabi-gabi, nagmamakaawa, at himiling na huwag nang iwan. 

This time, the table will turn ikaw  naman ang magmamakaawa sa akin. Hihintayin ko ang araw na iyon.

Biglang tumunog ang cellphone ko. It was a new group chat with my twin's friends.

"Sabi ni Teresita that Sebastian is in Gavin's house party."

"Sino sila? "

"Terisita is our classmate, and Gavin is some sort of famous basketball player." Sharon chatted para bang alam agad ang itatanong ko.

"Our section was is invited. Let's come?" Terry chatted, too.

"Hmm? Let's just go and have change to Leila's condo para hindi na siya maligaw pa sa venue."  Antonia added.

"Okay. Shella once said that her sister's fashion still is fabolous! Let's go and ask her about our outfit?" Ava chatted.

At, umingay ulit ang chatbox. I muted the gc, and wait for them in my condo. Malayo nga ang venue sa condo ko. They planned na we will bring one car at si Sharon na ang magmamaneho.

Wala bang buhay ang Casanova na yon? Laging parties all day.  

I tried to remember if my twin shared information about Sebastian at kahit i-untog ko pa ang ulo ko sa dingding, wala pa din. Isa lang talaga ang naalala ko.

Malaki ang ngiti niya habang pinapakita ang litrato nilang dalawa. Si Sebastian ay nakatayo at ngumiti, and my twin is smiling happily while looking at him. Kuhang-kuha sa camera.

At ang unang lumabas sa bibig ko? 

"Sobrang gwapo naman ata niyan, El, baka playboy yan."

Tama nga ako. Playboy nga.

Kakatayin ko na dapat ulit itong Casanova nato sa utak ko pero dumating na ang mga kaibigan ng kambal.

Ngumiti ako ng kaunti ng nakitang nag-improve na ang damit nila. I mean, wala akong problema sa suut but sometimes we have to look good, hindi para sa iba kundi para sa sarili. You know, dress and speak for yourself. 

Antionia is wearing shorts and a midriff top, Ava is wearing a tube top with glitter accents, Terry is wearing a silk dress, Sharon is wearing a corset with high-waisted bottoms, and I am wearing a peplum below-the-knee dress.

The night is perfect, our outfits are on point, and the plan to ruin someone's day is the perfect finishing touch to complete my day!"

Kany-kanya na kaming alis pagbaba namin  ng sasakyanan.